Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.1985, Side 14

14
DV. LAUGARDAGUR 4. MAl 1985.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaði Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Laufvangi 5, 2. hæö t.h., Hafnarfirði, þingl. eign Viöars Birgis-
sonar og Sigríðar Hjörvarsdóttur, fer fram eftir kröfu innheimtu rikis-
sjóös á eigninni sjálfri þriöjudaginn 7. maí 1985 kl. 16.45.
Bæjarfógetinn i Hafnarfiröi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 76., 78. og 80. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Gunnarssundi 2, Hafnarfiröi, þingl. eign Efnalaugar Hafnar-
fjarðar, fer fram eftir kröfu Hafnarfjaröarbæjar á eigninni sjálfri
þriöjudaginn 7. mai 1985 kl. 16.00.
Bæjarfógetinn i Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var i 76., 78. og 80. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Öldugötu 42, 3. hæö t.v., Hafnarfiröi, tal. eign Erlu Svein-
björnsdóttur, fer fram eftir kröfu Landsbanka Islands og Jóns G. Briem
hdl. á eigninni sjálfri þriöjudaginn 7. mai 1985 kl. 15.30.
Bæjarfógetinn I Hafnarfiröi.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var i 95., 98. og 99. tölublaöi Lögbirtingablaðsins 1984 á
eigninni Nönnustig 3, Hafnarfirði, þingl. eign Harðar Erlings Tómasson-
ar, fer fram eftir kröfu Guðjóns Steingrímssonar hrl. á eigninni sjálfri
þriöjudaginn 7. maí 1985 kl. 14.00.
Bæjarfógetinn I Hafnarfirði.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 68., 70. og 73. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Byggöarholti 3C, Mosfellshreppi, þingl. eign Valdimars Héöins
Valdimarssonar, fer fram eftir kröfu Veödeildar Landsbanka Islands á
eigninni sjálfri mánudaginn 6. maí 1985 kl. 14.00.
Sýslumaðurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 123., 125. og 126. tölublaði Lögbirtingablaösins 1983 á
eigninni Helgafelli III, spildu úr landi Helgafells, Mosfellshreppi, þingl.
eign Níelsar Unnars Haukssonar, fer fram eftir kröfu Útvegsbanka ís-
lands á eigninni sjálfri mánudaginn 6. maí 1985 kl. 15.30.
Sýslumaöurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 109., 112. og 114. tölublaði Lögbirtingablaösins 1983 á
eigninni Selholti, lóö f Seijabrekkulandi, Mosfellshreppi, þingl. eign
Guðjóns Bjarnasonar, ferfram eftir kröfu innheimtu rikissjóös á eigninni
sjálfri mánudaginn 6. mai 1985 kl. 16.00.
Sýslumaöurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var 1130., 133. og 137. tölublaöi Lögbirtingablaðsins 1983 á
eigninni Esjugrund 25, Kjalameshreppi, tal. eign Sigurgeirs Bjamasonar,
fer fram eftir kröfu innheimtu rikissjóös, lönþróunarsjóös og lönaöar-
banka Islands á eigninni sjálfri mánudaginn 6. mai 1985 kl. 16.45.
Sýslumaöurinn f Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var i 68., 70. og 73. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni spildu úr landi Fitjakots, verslunarhúsinu Esju, Kjalarneshreppi,
þingl. eign Reinar sf., fer fram eftir kröfu innheimtu rikissjóðs á eigninni
sjálfri mánudaginn 6. maf 1985 kl. 17.15.
Sýslumaðurinn í Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var f 68., 70. og 73. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Arnartanga 35, Mosfellshreppi, tal. eign Lárusar Hauks Jóns-
sonar. fer fram eftir kröfu Skúla J. Pálmasonar hrl., lönaöarbanka
islands, Landsbanka Islands, Veödeildar Landsbanka islands, Baldurs
Guölaugssonar hrl. og Tryggingastofnunar rikisins á eigninni sjálfri
mánudaginn 6. maf 1985 kl. 13.30.
_____________________Sýslumaðurinn i Kjósarsýslu.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var f 60., 62. og 66. tölublaöi Lögbirtingablaösins 1984 á
eigninni Arnartanga 60, Mosfellshreppi, þingl. eign Jóns Ól. Þóröarson-
ar, fer fram eftir kröfu Veödeildar Landsbanka Islands á eigninni sjálfri
miövikudaginn 8. maí 1985 kl. 17.00.
Sýslumaöurinn i Kjósarsýslu.
Texti: lllugi Jökulsson
Þjóðviljinn skoraði á launafólk að sýna samstöðu ó baráttudegi
sfnum en Morgunblaðið óskaði verkalýðnum hór um bil til hamingju ó
hótíðisdeginum. Og satt að segja virtist baróttuskapið öllu meira óber-
andi en baróttuhugurinn niðri í miðbœ Reykjavíkur ó miðvikudaginn
var...
Vist ætlaöi ég i kröfugöngu en svaf
yfir mig. Skömm að þvi. Þegar ég náöi
loksins niöur i bæ um tvöleytiö var
gangan — sem Morgunblaösmenn
kalla vafalítið skrúðgöngu — aö fylla
Lækjartorg og nálægar götur. Þaö
vantaði sannarlega ekki mannfjöld-
íuin, enda var veðrið til þess aö vera
úti viö og ábyggilega skemmtilegra á
Lækjartorgi en í vinnunni eöa við
próflestur sem þessa dagana ku vera
hlutskipti skólaæskunnar. Meira að
segja ég, sem kann eiginlega best viö
mig i þoku og rigningarsudda eins og á
Ströndum, var bara með hýrri há og
líkaði ósköp vel viö gömlu geislakúna
sem geiflaöi sig á himinkringlunni.
Fréttastofa útvarps lét sér í sjöfréttun-
um duga einhvem lúnasta frasa hækk-
andi sólar og sagöi aö vorilmur heföi
verið í lofti. Gott og vel.
„Ekkert baktjaldamakk..."
Eftir bras með hátalara og vesin
meö míkrafón eins og oftast á fyrsta
mai kom kynnir og bað menn aö minn-
ast Bjöms Jónssonar, fyrrum forseta
ASl, meö einnar minútu þögn. Það var
gert samviskusamlega og þögnin var
ekki rofin nema af smábömum og
kvenrödd sem hrópaði: „Ekkert bak-
tjaldamakk, allir á Planiö!” af mikilli
sannfæríngu. Sú var aö vekja athygli á
öörum útifundi sem Samtök kvenna á
vinnumarkaði héldu á Hallærisplaninu
og hún hefur víst ekki heyrt beiðnina
um þögn vegna Bjöms. (Vitaskuld var
ekki nema tilhlýðilegt aö minnast
þessa fallna baráttumanns. Hins
vegar þótti okkur sumum sem einnig
heföi mátt geta um hundraö ára
afmæli Hriflu-Jónasar þennan sama
dag.)
Enginn eldmóður
Fyrstu ræðuna flutti Guömundur Þ.
Jónsson, í óþökk kvenna aö mér skilst.
Af einhverjum ástæöum tókst Guö-
mundi ekki aö vekja i brjósti mér
umtalsverðan eldmóö né fjandskap í
garö ráöandi stétta svo ég sneri heldur
athyglinni aö fólkinu á torginu. Flestir
virtust i rauninni ekki siður komnir til
þess aö sýna sig og sjá aöra en aö meö-
taka boðskapinn sem var, heyröist
mér, ekki nýstárlegur. Otrúlega marg-
ir vom aö taka myndir og státuöu af
fínum ljósmyndatöskum og rándýrum
græjum sem þeir munduðu í allar áttir
og uröu okkur, fáeinum blaöamanns-
ræflum, tilefni öfundsýki. Hvaö það
hlyti aö vera miklu ánægjulegra og
áhyggjulausara líf aö vera ljósmynd-
arí en blaöamaður sem situr við rit-
vélarhjakk allan daginn ellegar lif-
lausan sima. Allra mest áberandi ljós-
myndaranna var Páll nokkur Stefáns-
son á Storð sem hafði komiö sér fyrir
uppi á pylsuvagni og hafði þar gríðar-
langa linsu á þrifæti, auk þess sem
hann dró stundum upp enn voldugri
linsu sem svipaði ekki til neins nema
fallbyssu. Það var von henni yrði á í
messunni, litlu stúlkunni sem gekk
framhjá, benti móöur sinni á
Ijósmyndarann og sagöi: „Mamma,
hvað er þessi stelpa að gera meö
byssu?”
Skartbúnir
blaðamenn NT
Flestir blaöamennirnir sem ég
minntist á voru af NT og „voru” er
viðeigandi orö. Daginn áður höföu
sumir þeirra sagt upp en aðrir veriö
reknir; ekki nema tveir sem ég rakst á
héldu vinnu sinni ennþá. Þeir sögöu
mér ýmsar sögur af stjómarmönnum
Nútímans og ég skal endursegja þær
hverjum sem heyra vUl. En samt voru
þeir kátir og glaðir og sumir meira aö
segja búnir í sitt fínasta púss. „Eg hef
veitt því athygli,” sagði mér sá skart-
búnasti, „að verkafólk viU ekkert aö
fólk sé aö mæta á samkomur i slor-
gallanum. Á hátiðisdegi verkalýösins á
maður aö vera hátiöarbúinn.”
Ásmundur á stultum?
Ur þvi að Guðmundi Þ. Jónssyni og
öðrum ræðumönnum á Lækjartorgi
tókst ekki að vekja upp i okkur hatur á
atvinnurekendum og auðvaldi ákváð-
um við EgUl á NT að fara yfir á
HaUærisplan og vita hvað konumar
hefðu tU málanna að leggja. Á leiðinni
rákumst við á BréfberaleUchúsið Dúf-
una sem upp á síðkastið hefur vakiö
eftirtekt fyrir sérstæðar — að ekki sé
fastar að orði kveðiö — aðferðir við
kjarabaráttu. Bréfberamir stóðu
málaöir i framan með spjöld og einn
var hafður inni í kassa; svo hrópuðu
þeir allir í kór: „Einn var rekinn, tveir
gengu út! Sanngjöm laun, án þess aö
vera rekinn!” — eða eitthvað í þessa
áttina. Or boxinu bárust höstugar leið-
réttingar þegar einhver hinna Dúfn-
anna fór út af taktinum, en sá sem þar
var geymdur mun hafa verið rekinn
frá Póstinum fyrir að skipuleggja
gáskafulla uppákomu niöri i Áustur-
stræti. Álmenna bókafélagið veit aUt
um máliö. Ætti ég að segja að Bréf-
beraleikhúsiö Dúfan sé nýr og ferskur
andblær í leikhúslifi höfuðborgarinn-
ar? Má Stúdentaleikhúsið fara aö vara
sig? Og getur ekki stöðnuð ASI-foryst-
an lært sitt af hverju af baráttumáta
Dúfunnar? Má búast viö Ásmundi á
stultum í næstu kjarasamningum;
Guðmundi J. í gervi trúðleikara? En
þeir félagar vom illa fjarri góðu
gamni; annar í Stykkishólmi, hinn í
Neskaupstað og ræðuraar hefðbundn-
ar.
Árni Bergmann í
miðju Austurstræti
Kvennafundurinn á HaUærisplaninu
mun hafa verið haldinn tU þess að
mótmæla fundi fuUtrúaráðsins á
Lækjartorgi, eða eins og einn blaða-
manna ÞjóðvUjans sagði: „Munurinn
er sá aö hér em menn á móti rflds-
stjóminni.” ÞjóðvUjamenn hafa reitt
Ásmund og aðra ASl-forkólfa tU reiði
aö undanfömu með skeleggum skrifum
og vom montnir af því. Þeir vom fjöl-
mennir á kvennafundinum og vom líka
montnir af því. „Eg held aö viö séum
hér allir,” sagði einn þeirra.
„Framkvæmdastjórinn er að vísu á
Lækjartorgi en hún er gift forseta ASI.
Svo stendur Ámi Bergmann ritstjóri í
miðju Austurstræti og getur ekki gert
upp við sig á hvom fundinn hann á að
koma.” Skömmu seinna var Ami svo
kominn á Planið.
Gleðjast gamlar
róttæklingssálir
Hinn ritstjórinn, össur Skarphéöins-
son, var þama að sjálfsögðu, reffUegur
að vanda, og ég hugsa að það séu að
minnsta kosti fáein ár síöan ritstjóri
ÞjóðvUjans hefur sést á útifundi
veifandi rauöum fána. Ánnaö varð líka
tU þess að gleðja gamlar róttæklings-
sálir — sem ég er reyndar ekki sjálfur,
flýti ég mér að taka fram. Á Lækjar-
torgi höfðum við séð unga skólastúlku
sem hafði látið hugsjónaeldinn lokka
sig burt frá skólabókunum; hún var á
mussu, með alpahúfu og hélt á kröfu-
spjaldi. Svo þessi manngerö er þá tU
ennþá; ég hélt að hún heföi dáið út
endanlega um það leyti sem ég var að
ljúka glæsUegum ferli mínum í
menntaskóla. Verður næst boðiö upp á
síðhærða pUta í blómajakka meö
gítar? Er hringrás sögunnar tekin að
styttast svona voðalega? Þá hlýtur að
vera skammt þar tU við endum á
núlli...
Hvítvínsveður
A eftir fyrstu ræðunni á kvenna-
fundinum kom SteUa Hauksdóttir
verkakona og spUaði og söng á gítar.
Þá fórum við. Einhver sagði, og mátti
heyra illkvittni í röddinni: „Næst
kemur áreiðanlega Hjördís Bergsdótt-
ir. Nú, eða þá Jakob S. Jónsson.”
Fundinum á Lækjartorgi lauk með
því að Nallinn var spUaður en ég
heyrði ekki að nokkur maöur syngi
meö. Svo fór fólkið aö tínast í burtu en