Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.1985, Blaðsíða 15

DV. LAUGARDAGUR 4. MAl 1985.
15
f jöldamargir urðu þó eftir í miöbænum
til þess að njóta sólarinnar. Hún skein
sem aldrei fyrr. Þetta var það sem á
mínum ungdómsárum var kallað
hvítvínsveður enda fór svo að hvítvíns-
flöskur skutu hér og hvar upp kollin-
um. Við útitaflið flatmagaöi fólk í sól-
baði og ungar mæður voru f jölmennar
með vagna sína og kerrur; ljómandi
huggulegt að sitja þama og spjalla við
fólk. Þarna var til að mynda Friðrik
Indriðason, ritstjóri og góðkunnur
smásagnahöfundur af skóla Hamm-
etts.
Dr. Benjamín
og kötturinn
Svo fórum viö að rölta um, komum
við á Tjöminni þar sem endurnar stóðu
á blistri af brauðáti, og átum sjálfir is-
krem og poppkom eins og i þá daga
þegar maður var saklaust og áhyggju-
frítt smábarn. Eg sá dr. Benjamín H. J.
Eiríksson standa viö blaðsölustaö og
glugga í grein um sjálfan sig í tímariti,
og stóðst þá ekki mátið; fór og bauð
honum poppkom. Hann sagði við mig:
„Nei, þakka þér fyrir. Eg held að þér
væri nær að hugsa betur um köttinn
þinn. Þú skuldar mér 1200 krónur. Það
þurfti ég að borga fyrir hreinsun á
sængurfötum sem hann skeit í.”
Nokkru seinna kom hann að mér við
pylsuvagninn og sagði: „Það ætti að
stefna þér fyrir dýraplagerí.” Mér,
þessum vandaöa kattavini, sem þar á
ofanáengan kött...
Smákrimmar
og sniglar
A Austurvelli var líka f jöldi fólks og
sumir ekki beinlínis félegir; ennþá
með glýju í augum og reikulir í spori
eftir rökkvaðan hádegisbarinn á Oðali.
Þarna var hópur af smákrimmum að
sleikja sólina; þeir vom leðurklæddir
og úfnir. Bifhjólasamtök lýðveldisins
voru líka í miðbænum og létu drynja í
mótorhjólum sínum. Allir nutu lífsins
og sumir kannski um of, því lögreglan
kom og sótti mann sem haföi sofnað á
Lækjartorgi en vaknaði seinna, geri ég
ráð fyrir, í græna klefanum. Og ég sá
iíka þá ómþýðu félaga, dr. Honeydew
and his friend Beaker. (Dr.
Honeydew! Er ekki Beaker vinur þinn
farinn að drekka fullmikið? Og þú sem
ert svona mikiö á móti víni. Taktu í
taumana áður en þaö verður of seint!)
A torginu voru vagnar frá Hótel- og
veitingaskóla Islands og nemendur
seldu kakó og nýbakaöar pönnukökur
með sykri ofan í verkaiýðinn og aðra
sem áttu aura. Missýndist mér eða var
hann þarna, hann Gissur kokkur á Isa-
firði, sem við kynntumst einu sinni,
Palli Stefáns og ég. Þá skulum við
vona að hann hafi lært eitthvaö nýti-
legt í skólanum því það var sama
hversu gott hráefni hann fékk upp í
hendurnar, honum tókst jafnan að
klúöra því.
Uppboðá
pönnukökum
Páll var ennþá á ferli i miðbænum og
þegar viðskiptavinum kokkanemanna
var farið að fækka bauð hann í pönnu-
kökustafla sem settur var á uppboð.
Vitanlega hreppti Páll pönnukökurnar,
fyrir 180 krónur, og reyndi siðan að
verða rikur með því að bjóða upp
hverja pönnuköku fyrir sig en ein-
hverra hluta vegna varð iítið um til-
boð. Þá bauð hann, fyrir mina hönd, í
annan pönnukökustafla og náði honum
fyrir 52 krónur en þegar til átti að taka
átti ég ekki nema 35-kall og fékk engar
pönnukökur. Það kom ekki að sök því
Páll var örlátur á kökurnar sinar
þegar hann uppgötvaði að hann yrði
ekki ríkur og bauð mönnum óspart af
gnægtum sínum. Flestir þáðu
góðgerðirnar meö þökkum, ekki sist
þegar viö sögöum fólki aö háöldruö
amma Páls á Hrafni hefði staöið sveitt
við baksturinn og sparað við sig harö-
fiskinn vikum saman til þess að eiga
fyrireggjum.
Indverji lendir
i sálarháska
Þó þurfti Páll að beita öllum sínum
sannfæringarkrafti við dökkleitan
mann með túrban sem stóð á Austur-
velli og útbýtti gulum miðum. Hann
var frá samtökunum Ananda Marga
og á miðanum sem hann lét mig fá
sagði frá „vitundarbreytingu og
einstaklingsþroska meö iökun hug-
leiöslu”. Eg sagöist vera hópless keis
og fleygði miðanum. En þá var maður-
inn sjálfur fallinn i sorann; haföi sem
sé þegið eina pönnuköku af Páli. Hon-
um til hróss vil ég taka fram að hann
neitaði lengi en stóðst það ekki þegar
Páll sagði honum að það væri „local
custom” á Islandi aö bjóða pönnukök-
ur á þessum degi. Þegar hann elti okk-
ur svo uppi til þess að bjóða Páli
þroska og hugvíkkun fyrir pönnukök-
una kom i ljós að hann faldi hana í
hendi sér og gat ekki hugsað sér að
boröa hana.
Bumbult fyrsta maí
„Ertu lygari? ” spuroi Páll.
„Nei,” sagði maðurinn, fullur hryll-
ings.
„Þú sagðist ætla að borða pönnukök-
una. Annars ertu lygari.”
Með eymdarsvip fór veslings maður-
inn að narta í pönnukökuna sína sem
vafalaust var full af dýrafitu, eggjum
og öðrum viðbjóði sem heilögum
mönnum er bannað að setja inn fyrir
sínar varir. Honum hefur áreiðanlega
orðið bumbult þá um kvöldið. Og hvers
átti maðurinn að gjalda; kominn alla
leið austur úr Indíum til þess að
prédika innri frið yfir Islendingum á
fyrsta maí? -ij.

inuuuu^ai
Jón Loftsson hf. _______________
Hringbraut 121 Sími 10600