Dagblaðið Vísir - DV - 24.01.1986, Qupperneq 30

42
DV. FÖSTUDAGUR 24. JANÚAR1986.
sM4
'Ki FV>
I BESTA LAGI
LEVEL 42 - LEAVING ME NOW
Listagott lag, en því miður mun
það ekki gera það gott á vin-
sældalistum. Til þess er það allt
of gott. Ljúfsárt lag með tilfinn-
ingu.
IGOÐU LAGI:
GRACE JONES - PULL UP TO THE
BUMPER (ISLAND)
Þó ekki væri nema fyrir textann
fengi þetta lag eitt prik. Hveijum
nema Grace Jones myndi detta í
hug að syngja um stuðara á bíl-
um. Og gera það dálaglega að
auki.
ROGER DALTREY -
LET ME DOWN EASY (ATLANTIC)
Lengi lifir í gömlum glæðum.
Lagið eftir Bryan Adams, ber
þess greinilega merki, og Daltrey
gamli gerir því góð skil. Prýðileg-
ur rokkari, melódía og allt.
ARCADIA-
THE PROMISE (TRITEC)

Þetta kom mér á óvart. Þeir getai
þetta, strákamir. Ágætis lag í
rólegri kantinum og aldrei þessu
vant syngur LeBon þokkalega.
Enginn smellur samt; til þess of
langt og kaflaskipt.
ISÆMILEGU LAGI:
MADONNA - BOARDERLINE
(SIRE)
Þegar allt nýmetið er þrotið er
bara að fara í skápinn og grafa
upp gömlu lummumar; skítt með
það þótt farið sé að slá aðeins í
þær. Og þegar Madonna á í hlut
skiptir einu hvað er gamalt og
þreytt og hvað er nýtt. Allt verð-
ur þetta vinsælt og selst.
ISLÆMU ASIGKOMULAGI:
CHERRELLE - SATURDAY LOVE
(TABU)
Eitt af þessum lögum sem eiga
að vera gælandi og tælandi; seið-
andi raddir og lostafull stemmn-
ing. Álíka spennandi og veðrið
fyrir austan.
ALISHA - BABY TALK
(VANGUARD)
Þetta er eins stolið og hægt er
að hafa það. Algjör stæling á Into
the Groove með Madonnu. Af
hverju reynir fólk ekki að stela
einhverju skárra fyrst það er að
þessu á annað borð?
-SþS-

ÁRNI EGILSSON - FASCINATING VOYAGE
Árni í góðum félagsskap
Ámi Egilsson er okkar frægasti
tónlistarmaður, listamaður sem er
virtur hér heima sem erlendis. Hann
starfar núorðið eingöngu við stúdíó-
vinnu í Los Angeles og er eftirsóttur
sem slíkur. Hér á árum áður var
hann aftur á móti á ferðalögum með
hinum ýmsu jasshljómsveitum og
sjáifsagt er samstarfið við André
Previn honum eftirminnilegast. Alla-
vega tileinkar Ámi honum aðra sóló-
plötu sína, Fascinating Voyage.
Fyrri plata Árna nefnist Basso
Erectus. Á henni em eingöngu
frumsamin lög sem voru sérstaklega
samin fyrir hann. Því er ekki fyrir
að fara á Fascinating Voyage. Á
þeirri plötu eru flestöll lögin tíu
þekkt, allavega á íslandi. Sjö lög af
tíu em klassískir standardar. Tvö
em íslenskar vögguvísur og eitt er
frumsmíð.
Þeir sem aðstoða Áma á Fascinat-
ing Voyage em ekki hljómlistar-
menn af verri endanum. Fyrstan skal
frægan telja Ray Browne, einn
fremsta bassaleikara heims, sem
þekktastur er fyrir samstarf sitt við
Oscar Peterson, Jimmy Smith ber
húðirnar og á píanó er Pete Jolly,
báðir þekktir meðal jassunnenda.
Útkoman er líka jassplata á heims-
mælikvarða þar sem Árni er að sjálf-
sögðu í aðalhlutverki, spilar ein-
göngu á bassann með boga, lætur
Brown um að pikka á bassann.
Samspil þeirrá er gott, eins og kemur
fram í eina frumsamda laginu, Blues
For Ray, sem Ámi samdi fyrir Ray
Browne. Islensku lögin skera sig
nokkuð úr, sem vonlegt er, enda
þjóðlög sem sérstakur sjarmi hvílir
yfir og hverfur ekki þrátt fyrir jassút-
setningar Áma. Af öðrum lögum má
nefna Stella By Starlight, Body And
Soul, Summertime og My Funny
Valentine, lög sem hinir ýmsu jass-
snillingar hafa leikið sér að árum
saman og nú bætist Árni Egilsson í
þann hóp og þarf ekkert að skamm-
ast sín.
FEARGALSHARKEY-FEARGALSHARKEY
Ansi köflóttur
Eitt af betri dægurlögum síðasta
árs var tvímælalaust lagið A Good
Heart sem Feargal Sharkey syng-
ur. Þótt nafn Sharkeys hafi fyrst
vakið athygli að ráði með þessu
lagi er hann langt frá að vera
nýgræðingur i bransanum. Hann
var aðalsöngvari írsku hljómsveit-
arinnar Undertones um langt ára-
bil og þótti góður sem slíkur.
Eftir að Undertones hættu hóf
Sharkey eigin útgerð og það er
árangur hennar sem nú er að koma
í ljós. Mörgum, og þá sérsiaklega
aðdáendum Undertones, þykir
Sharkey hafa lagst fulllágt með
sínum nýja stíl en maðurinn verður
líklegast að ráða því sjálfur hvað
hann gerir.
Sjálfur hefur hann sagt að tónlist
Undertones hafi aldrei verið sín
tónlist í þeim skilningi að hann
samdi ekki eitt einasta lag sem
hljómsveitin flutti, sá bara um
söng.
Hver svo sem tónlist Sharkeys
er verður ekki afráðið á þessari
fyrstu plötu hans, til þess er hún
of köflótt. Sumt er afbragðsgott,
einsog lagið A Good Heart, sem
fyrr er nefht. Ennfremur er lagið
You Little Thief ágætt, svo og
Someone To Somebody.
Ekki semur Sharkey mikið af
lögunum á plötunni enda hafði
hann að sögn aldrei komið nálægt
lagasmíðum fyrr en þessi plata var
í deiglunni. Þess vegna má búast
við því að stíll Sharkeys eigi eftir
að taka miklum breytinum eftir því
sem hann slípast í tónlistinni.
Sönginn þarf Sharkey hins vegar
ekkert að slípa, hann hefur kraft-'
mikla og skæra rödd, með skemmti-
legri sveiflu í ætt við Roger Chap-
man, fyrrum Family söngvara.
Ég er þeirrar skoðunar að við
eigum eftir að heyra mikið frá
Feargal Sharkey og bíð bara
spenntur eftir næstu plötu. -SþS-
DEAD KENNEDYS - FRANKENCHRIST
Verður ekki gleypt öll I einu
Dead Kennedys eru nú aftur komn-
ir á kreik eftir að hafa ekkert látið
í sér heyra síðustu þrjú ár. Margir
töldu að hljómsveitin hefði sungið
sitt síðasta, væri búin að segja allt
það sem hún vildi koma á framfæri.
En það er öðru nær, þögnin er rofin
og það svo um munar: Dead Kenned-
ys hafa margt að segja. Platan Fran-
kenchrist ber það með sér að þeir séu
hreinlega að springa af tjáningar-
þörf: Mannkindin er nefiiilega á
helvegi. Og það þarf feiknakraft til
að snúa henni til rétts vegar. Því það
er ógn að fleiru en kjamorkusprengj-
um: Andlegur dauði vofir yfir vest-
rænum þjóðfélögmn þar sem allt er
orðið vélrænt og mannsandinn má
sín lítils gegn ofurvaldi Qölmiðla og
hvers kyns stýringar.
Textamir em beinskeyttir og
draga upp ljóslifandi myndir af
hrikalegum veruleika, Dead
Kennedys tala ekki undir rós, það
er aldrei spuming hvað þeir em að
fara. Og það sem meira máli skiptir:
Þeir em einkar sannfærandi. Bæði
er að textamir em góðir og eins hitt
að tónlistin býr yfir feiknakrafti: Það
er engin lognmolla hjá Frankenc-
hrist! Hljóðfærin em til að láta
heyrast í þeim, listin til að breyta
heiminum til hins betra.
Mér finnst unaður að hlýða á
Frankenchrist, en hann vinnur samt
ömgglega ekki alla á sitt band.
Vegna þess að hann fer beinustu leið,
eins og unglingur sem fær fullorðna
fólkið á móti sér með því að kunna
ekki þá list að vera diplómatiskur.
En lesendur góðir, þið megið ekki
skilja orð mín sem svo að þetta sé
einhver ringulreið, snöggsoðinn,
heitur tilfinningagrautur. Það er
öðm nær, Frankenchrist er ákaflega
vönduð plata og stenst fyllilega
samanburð við það besta sem gert
hefur verið hér á landi, en Dead
Kennedys er bandarísk hljómsveit.
Og ef haldið er áfram að bera hana
saman við eitthvað sem allir þekkja
þá er hún að vissu leyti nokkuð lík
íslensku Kuklsveitinni: Feiknakraft-
ur sem við fyrstu hlustun hljómar
sem hálfgert brjálæði, en þegar betur
er að gáð hefur sveitin hann alger-
lega á valdi sínu, enda engir aukvis-
ar. Hljóðfæraleikaramir em stór-
góðir og Biafra, söngvarinn, túlkar
textana á sterkan og skemmtilegan
hátt. Þegar betur er að gáð, segi ég,
það þarf nefiiilega að opna þessari
tónlist leið inn í sálarfýlgsnin þar
sem við gælum við það sem okkur
þykir gott. Þangað til hamast hún í
hlustunum og aðeins til ama.
Ég skora á alla að glíma við Fran-
kenchrist, nafnið er kannski svolítið
ljótt og boðskapurinn ekki beint
himneskur en hann er hlýr og mann-
legur.
JSÞ
1
POPP-
SMÆLKI
Bassaleik Áma er best lýst merð
orðinu fagur. Sjaldan hefur kontra-
bassi hljómað jafiifallega í eyrum
mínum. Platan hefur í heild rólegt
jrfirbragð þótt aðeins sé gefið í á
stöku stað og verður hverjum sem á
hana hlustar eftirminnileg. Þótt
útsetningar séu hefðbundnar þá fá
lögin nýjan sjarma í meðförum Áma
vegna þess að í aðalhlutverkum em
tveir bassaleikarar sem hvor á sinn
hátt gefa lögunum mikið gildi.
IJK.
i
Sæl mi! Góðvinur okkar Sting
féklt lieliiur betur sting fyrir
hjartaó á dögunum. Rétt áður
en hann ætlaði að hefja htjóm-
leika i IMewcastle kvað við
mikil sprenging i hljómleika-
salnum. Terroristar? INleí, það
var hara magnari sem sprakk
i loft upp, en nóg til þess að
aflýsa varð öllum herlegheit-
unum. . . . Sögusagnir eru á
kreiki um að málaferli séu í
uppsiglingu á Iteudur (Vlick
Jagger fyrir að hafa stolið
laginu Just Another Night sem
er að finna á sólóplötu hans
frá i fyrra. IVIálshöfdandinn
ku vera einhver reggaehöfð-
ingi, Patric Alley að nafni. .
Breska hljómsveitin The
Redskins leuti i honum kröpp-
um á dögunum er lutn hugðist
haltla flugleiðis til Frakldands
til tónleikahalds. Á Heat-
hrowflugvelli voru rauöskinn-
arnir gripnir af vörðum lag-
anna og gefið að sök að vera
hryðjuverkamenn. Það skyldi
þó ekki vera útlitið. . . Heilag-

ur Boh Geldof hefur nú endur-
skoðað ákvöróun sina um að
hætta afskiptum af hjálpar-
starfinu i Afrilui og er hættur
við að hætta. Fréttir af þvi
að fleiri milljónir manna séu
sveltandi i Súdan ollu þesstim
sinnaskiptum hjá hetjunni . .
. Góómennska poppara á sér
engin takmörk, nú standa fyrir
dyrunt ágóóatónleikar til
styrktar hágstöddum á flóða-
svæðunum i Kólombíu og
meðal þeirra sem fram koma
eru Working Week, David
Gilmour, Cltrissie Hyntle og
Pete Townshend. . . Dægurlög
veröa bara lengri og lengri er
niðurstaða rannsóknar sem
bandariskur plotusnúður geröi
um daginn. Árið 1966 var
meðallengd á dægurlögum
tvær mínútur og 42 sekúndur,
árið 1970 var leitgdin kominn
upp i þrjár minútur og átta
sekúndur, 1975 var hún þrjár
og Itálf mínúta, 1980 þrjár
minútur og 41 sekúnda og i
fyrra var meöalalengd dægur-
laga komin upp í Iteilar fjórar
mínútur. . . We Are The World,
lagið sem handaríska pop-
plandsliðió söny til styrktar
Eþiópiusöfnuninni, hefur verið
útnefnt til fernra Grammy-
verðlauna vestanhafs. Aðrir
popparar, sem eru útnefndir,
eiu Pliil Collins, Sting, IVlick
Jagger og Sade Hvar eru
Kanarnir?. . . Búið i bili. . .
i
\