Dagblaðið Vísir - DV - 23.01.1988, Blaðsíða 28

28
LAUGARDAGUR 23. JANÚAR 1988.
Sérstæð sakamál

Cecil Batie.
Joe Banister.
Hearn eftir dómsuppkvaðninguna.
Árið 1970 fluttist Simsfjölskyldan
til Gainesville í Flórída. Þá voru
dætyirnar tvær, Debra og Marlene,
sextán og fimmtán ára en mj ög
þroskaðar eftir aldri.
Fjölskyldan settist að í hverfi sem
gengur daglega undir nafninu Batie
Hill því þar ræður Batiefjölskyldan
mestu. Hún stundar skógarhögg og
karlarnir í henni eru harðir við
vinnu og harðir viö drykkju.
Sá sem mest orð fór af var Cecil,
þá tuttugu og eins árs. Hann varð
strax afar hrifinn af Marlene og þótt
hún væri þá aðeins fimmtán ára, eins
og fyrr segir, giftu þau sig fljótlega.
Slíkt er heldur ekki óvanalegt í Suð-
urríkum Bandaríkjanna.
Tveimur árum síöar
haföi Marlene eignast tvo syni en
ungu hjónin rifust eins og hundur
og köttur. Þar kom svo að hjóna-
bandið leystist upp en þá hófst deila
um yfirráðaréttinn yfir drengjunum
og stóö hún árum saman.
. Núliðumörgáránþessaðnokkuð
nýtt bæri til tíðinda í Simsfjölskyld-
unni. Árið 1984 ákvað Marlene svo
að giftast á ný. Debra, eldri systir
hennar, sem var þá orðin tuttugu og
níu ára, var nú einnig gift. Var mað-
ur hennar allmörgum árum eldri en
hún eða íjörutíu og eins árs. Hann
hét Joe Banister og var verkfræðing-
ur.
Óánægð í hjónabandinu
Lítill vafi þótti leika á því að Debra
hefði verið heppnari með eiginmann
en Marlene. Debra bjó í fallegu og
dýru einbýlishúsi, átti son og dóttur
og vann í banka í Gainesville. Hún
var þó ekki ánægð í hjónabandinu
og fór oft í bæinn að skemmta sér
þegar maður hennar sat heima og
horföi á sjónvarp.
Marlene gat aldrei hætt aö hugsa
um Cecil Batie þótt langt væri liöið
frá skilnaði þeirra og hún gift á ný.
Hún ræddi oft við systur sína um það
hatur sem hún heföi á manni sínum
fyrrverandi. Enduðu þau samtöl oft
á því að þær systurnar skiptust á
sögum um erfiðleikana sem þær
þyrftu að glíma við.
„Ég vildi sjá hann dauðan“
sagði Marlene svo eitt sinn við
Debru, systur sína, er þær voru aö
ræða um Cecil Batie. „Það gæti líka
hugsanlega orðið til þess að ég fengi
líftrygginguna hans.“
Þaö stóð ekki á Debru að veita syst-
ur sinni aðstoð. Hún haföi lesið
auglýsingu í tímaritinu „Soldier of
Fortune." (Málaliði) en lesendur þess
eru einkum gamlir málaliðar og fyrr-
verandi hermenn í Víetnam. í
auglýsingunni hafði maður einn boð-
ið þjónustu sína til nær hvers sem
var, væri greiðslan nógu há. Nafn
hans var John Wayne Hearn og
reyndist hann vera þrjátíu og átta
ára.
í fjárhagsvandræðum
John Wayne Hearn var ekki eins
mikill karl í krapinu og ætla hefði
mátt af auglýsingunni eða fyrstu
kynnum. Það sem á skorti hafði hann
reynt að bæta sér upp með því að
taka sér sem hluta af nafni nafn kvik-
myndaleikarans fræga. Hearn átti
hins vegar við allmikinn íjárhags-
vanda að stríða og var það ástæðan
til þess að hann birti auglýsinguna.
Vandann mátti meöal annars rekja
til þess að hann hafði fjórum sinnum
verið giftur. Bjó hann nú í hálfgerð-
um húsarústum nærri Atlanta, í
grannríkinu Georgíu.
Greiðsla að hluta til I fríðu
Debra og Hearn hittust á veitinga-
húsi. Brátt kom í ljós að á matseðlin-
um þann daginn var morð. Heam
krafðist 30.000 dala (um það bil
1.200.000. króna) fyrir að ryöja Cecil
Batie úr veginum en Debra fékk
verðiö lækkað í 10.000 dali eða um
tvo þriðju. Á móti lækkuninni skyldi
hins vegar koma greiðsla í fríðu af
hennar hálfu.
Morðáætlunin var ekki einkamál
þeirra systra, Marlene og Debru.
Móðir þeirra, íris, vissi af henni og
þegar hún heyrði um greiðsluna til
Hearns fór hún að stríöa dótturjnni.
Var hún að verða gömul? Fyrir
nokkrum árum hefði hún getað feng-
ið leigumorðingja til að starfa fyrir
sig án þess að greiða nokkuð í pen-
ingum.
Hafist handa um
að afla fjárins
10.000 dalir voru allnokkurfjár-
hæð. Reyndar hærri en svo að þær
systur gætu lagt fram féö fyrirvara-
laust. Tóku þær nú að ræða leiðir til
þess að útvega það. Loks fundu þær
ráð.
Það var vani á ári hverju að ömmu
barna Marlene og Cecils, Lily Batie,
væri boðið til kvöldverðar á þakkar-
gjörðardaginn. Hún bjó í Santa Rosa
skammt frá og hlakkaði ætíð til þess-
arariieimsóknar til Gainesville.
í þðtta sinn gátu Marlene og Debra
þó ekki verið við kvöldverðarborðið
því þær höfðu öðru að sinna.
Eldur laus
Systurnar héldu þetta kvöld til
Santa Rosa en bærinn er skammt
frá. Þar helltu þær bensíni á gólfið í
húsi Lily Batie og báru síöan eld að.
Þær systur vissu að húsið var vel
tryggt og þóttust þær nú vissar um
að geta útvegað féð til að greiða leigu-
morðingjanum. Á meðan hús Lily
Batie brann óku þær systur heim til
Gainesville og settust að kafíi- og
koníaskdrykkju með Lily gömlu
Batie.
Tryggingaféð greitt
Ekki leið nú á löngu þar til trygg-
ingarféð var greitt. Það var allhá
upphæð og tókst Debru að blekkja
gömlu konuna og stela af henni
10.000 dölum sem skömmu síðar voru
komnir í liendur Hearns.
5. janúar 1985 sótti Marlene syni
sína tvo heim til Cecils Baties eins
og um hafði verið talað. Þá notaði
hún tækifærið til þess að stela líf-
tryggingarskírteini hans úr skúffu í
skrifborði þar á heimilinu. Hélt hún
síðanútáströnd.
Hearn kemur I heimsókn
Um hádegisbilið kom John Wayne
Hearn að húsi Cecils Baties. Með sér
hafði hann hríðskotariffil.
Cecil Batie lá i sófa og svaf. Hann
haföi sofnað frá sjónvarpskvikmynd
sem hét „Öll moröin sem ég framdi".
Hearn braut rúðu með riffilskeft-
inu og skaut Cecil tvívegis í höfuðið.
Síðan ók hann til húsarústanna við
Atlanta sem hann kallaði heimili sitt.
Krefst líftrygglngarfjárins
Marlene kom ekki til jarðarfarar-
innar enda hafði hún ekki mikinn
áhuga á að hitta ættingja Cecils. Þess
í stað hóf hún nú ákafa baráttu fyrir
því aö fá greitt líftryggingarféð.
Það tókst henni þó ekki. í ljós kom
að Cecil hafði gengiö þannig frá við
tryggingafélagið að féð rynni til
drengjanna ef eitthvaö kæmi fyrir
hann. Þótti sumum ekki með ölllu
grunlaust að hann heföi óttast konu
sína fyrrverandi. Ekkert gerðist þó
sem bent gat til þess aö Marlene yrði
tengd dauð Cecils.
Debra fær nýja hugmynd
Eftir nokkurn tíma fannst Debru
morðið á Cecil hafa tekist svo vel að
rétt væri að hagnýta sér aðferðina
til þess að leysa annan vanda. Hún
gerði því um það samkomulag við
Hearn að hann dræpi mann hennar,
Joe Banister.
Áætlunin var einföld. 2. febrúar
færu þau hjón í bæinn hvort í sínum
bílnum. Ætlaði Debra að aka bíl sín-
um næst á undan bíl mannsins síns.
Hearn átti að fylgjast með og er
Debra gæfi honum merki meö fr am-
ljósunum átti hann að skjóta mann
hennar.
Joe finnst látinn
Allt gekk eins og ákveðið hafði ver-
ið. Að morgni 2. febrúar fann lögregl-
an Joe Banister látinn við stýriö á
bíl sínum. Haföi hann verið skotinn
tvívegisíhöfuðið.
Batiefjölskyldan þóttist nú vita að
systurnar stæðu að baki morðunum.
Gallinn var bara sá að sannanir voru
engar. Að vísu var vitað að Hearn
þekkti Debru en þegar hann var yfir-
heyrður kvaöst hann hafa verið að
veiðum í Karólínufylki er morðin tvö
voru framin. Þá var heldur ekki
hægt að finna morðvopnin.
Hearn ofmetnast
Hearn þóttist nú fær í flestan sjó.
Hann birti því aðra auglýsingu í
„Soldier of Fortune“ og komst þann-
ig í samband við mann einn í Texas.
Sá hét Bob Blake. Bauð hann Hearn
10.000 dali fyrir að myrða konu sína,
Söndru.
John Wayne Hearn tók að sér að
myrða konuiia. Blake skrifaði hon-
um þá bréf til þess að skýra aðstæður
betur fyrir honum. Viidi hann að
morðið yrði framið um hélgi því þá
hefði hann fjarvistarsönnun. Hearn
var hins vegar ekki nógu varkár.
Hann geymdi bréfið.
Með skammbyssu I hendi
gekk Hearn svo inn á heimili Blak-
es sunnudaginn 21. febrúar. Byssuna
hafði Blake látið hann fá. Hearn
skaut frú Blake tvívegis í höfuðið.
Síðan gekk hann um húsið og rótaði
í hirslum því hann vildi láta líta svo
út sem innbrotsþjófur hefði verið á
ferðinni. Jafnframt tók hann nokkuð
af skartgripum. Að svo búnu hélt
hann aftur til Georgíuríkis.
Debru verða á mistök
Lögreglan í Texas hóf þegar rann-
sókn á morði frú Blake en varð brátt
að viöurkenna að hún hefði ekki
komist á slóð morðingjans.
Debru urðu aftur á móti á þau mis-
tök að agtla að selja skartgripina sem
Hearn hafði látiö hana fá eftir morð-
ið. Það var til þess að hann var
yfirheyrður vegna morðsins á frú
Blake og samtímis fannst bréfið frá
herra Blake heima hjá honum.
Þungirdómar
Bob Blake var dæmdur til dauða
26. febrúar í fyrra. Þá hafði John
Wayne Hearn viðurkennt að hafa
myrt frú Blake gegn 10.000 dala
greiðslu. Hearn ákvað að reyna aö
bjarga eigin lífi með því að gerast
vitni ákæruvaldsins í fyrri morðmál-
unum tveimur. Skýrði hann frá því
aö systurnar Marléne og Debra heföu
lagt á ráðin um að myrða Cecil Batie
og Joe Banister. Hearn slapp við
dauðadóm en hlaut ævilangan dóm.
Debra hlaut þrjátíu ára fangelsis-
vist, Marlene fimm ára fangelsisvist
en foreldrar þeirra, Frank og íris,
skilorðsbundna dóma. Talið er þó að
systurnar geti fengið lausn eftir að
hafa afplánað þriðjung dómanna.
Menn kunnugir í Gainsville og Santa
Rosa telja að fari svo verði þó ráðlegt
fyrir þær að halda sig fjarri ættingj-
um Cecils Baties og Joes Banisters.