Dagblaðið Vísir - DV - 20.02.1988, Qupperneq 31

LAUGARDAGUR 20. FEBRÚAR 1988
klíkuskapur í gangi og gagnkvæmir
greiðar en að slá því fóstu um heila
atvinnustétt að þar ráði klíkuskap-
urinn einn er algerlega fráleitt."
Karl Ágúst er öðru fremur þekktur
sem gamanleikari og býr við sömu
hættu og aðrir gamanleikarar að
festast í sömu hlutverkunum. „Ég
hef verið tiltölulega heppinn með
hlutverk og ekki lent í að leika sömu
manngerðirnar aftur og aftur,“ segir
Karl Agúst. „Á seinni árum hef ég
þó frekar leikið gamansamari hlut-
verk en hin. Tilbury er dæmi um
það. Ég hef því ekki verið settur í
sömu hlutverkin en ég veit af þeirri
hættu sem það er að festast í einu
hlutverki."
Vottur af
kreppu
íslensk leikhús hafa á síðustu
misserum verið gagnrýnd fyrir að
bjóða upp á fátt merkilegt og aðsókn-
in hefur farið minnkandi nema ef
erlendar stæhngar eru í boði. „Það
eru vissulega frumlegir hlutir að ger-
ast,“ segir Karl. „Hins vegar hvarflar
það að mér að stóru leikhúsin séu í
eins konar kreppu. Margir af htlu
leikhópunum hafa staðið sig frábær-
lega í að kynna verk sem litlar líkur
eru á að stóru leikhúsin taki til sýn-
ingar og sannað aö þar er fólk sem
er fyllilega samkeppnisfært.
Það vill líka loða við gagnrýnendur
að þeir vhja nota þessa litlu hópa sem
refsivönd eða keyri á stóru leikhúsin.
Samúðin, sem þessir hópar fá vegna
erflðra aðstæðna, gerir það að verk-
um að þeir fá oft listrænan afslátt.
Sýningar, sem fá góða dóma hjá leik-
hópunum, gætu þess vegna verið
skornar gjörsamlega niður við trog
ef þær væru í Þjóðleikhúsinu eða
Iðnó.
Auðvitað þurfa leikhúsin á harðri
gagnrýni að halda og ef hún getur á
einhvern hátt stutt leikhúsin. Litlu
leikhóparnir eru mjög merkheg
gróðrarstöð og í þeim hafa alist upp
margir af okkar bestu listamönnum.
Menn hafa freistast th að hta á
svona fyrirbrigði eins og Spaugstof-
unnar sem flótta frá erfiðleikunum í
leikhúsunum. Svo er ekki því við
höfum ekkert að flýja. Einn þáttur-
inn er að þetta er aðferð til að láta
enda ná saman. Viö erum hka að
uppfyla ákveðna þörf hjá fólki. Þörf-
in fyrir gamanefni er ákaflega mikh
og þegar vel tekst til verður það efni
mjög vinsælt.
Fyrir okkur er þetta einnig mjög
dýrmæt reynsla sem leikara. Þetta
kallar á öðruvísi tækni en notuð er
á leiksviði. Samt nýtist hún í verk-
efnum í leikhúsunum.
Samkeppni
Samkeppnin er mikil í skemmt-
anabransanum en ég hef þó aldrei
orðið var við hörku í henni. Þetta eru
allt góðir vinir okkar og ýmist núver-
andi eða fyrrverandi samstarfs-
menn. Það er hægt að hafa af þessu
þokkaleg laun. Vinnan við þetta er
hka mikh og kostnaður oft sömuleið-
is.
Lengi vel var það þannig að Spaug-
stofan starfaði aðallega að næturlagi.
Það endist enginn maöur th að vinna
þannig th lengdar. Þaö er ekki nokk-
ur glóra í að þenja sig svo að erfiði
vetrarins kosti þriggja vikna rúm-
legu að sumri. Við erum því farnir
að sýna einhverja skynsemi við vinn-
una. Það stendur hka þannig á núna
að við þrír, sem erum að skrifa fyrir
Bylgjuna, erum ekki að æfa í leikrit-
um á sama tíma og getum því hagað
vinnutíma okkar skynsamlega.
Menn eru eðhlega misjafnlega upp-
lagðir að setjast við borð að morgni
dags og keppast við að vera skemmti-
legir. Það hefur gefist okkur best að
stressa okkur ekki of mikið. Við er-
um vanir að byija á að spjalla saman
um eitthvað allt annað en við erum
að fara að gera til að komast í gott
skap.
Aldreibyrjaðá
að fara í Ríkið
Auðvitað koma dagar þegar ekk-
ert gerist og það litla sem kemst á
blað er alómögulegt. Því efni er þá
hent og byrjað aftur. Oft er ég spurö-
ur að því hvort við förum ekki í Ríkið
fyrst en það er bara ekki hægt að búa
th neitt undir áhrifum áfengis sem
öðrum finnst gaman aö. Hér er þvi
aldrei unnið undir áhrifum áfengis."
Samstarf okkar hefur gengið
furðuvel þótt við séu ekki nærri allt-
af sammála. Enn hafa þó ekki orðið
alvarlegar sprengingar. Við erum
sennilega svona miklir geðprýðis-
menn að við stillum okkur áður. Á
endanum komumst við alltaf að nið-
urstöðu og það fer ekkert frá okkur
án þess að allir séu sammála um
hvernig það á að vera.
Það er enginn einn höfundur að
efninu þótt það lendiá einum okkar
aö gera efnið að handriti. Það er lang
best að einn taki að sér ritstjómina
og komi hugmyndunum saman.
Við erum að þróa famleiðsluna frá
stuttum grínatriðum og yfir í lengri
leikþætti. Vinur minn, Jón Bergsson,
passar hla inn í leikþætti enda er
hann í hvhd þótt sá tími kunni að
koma að hann rísi upp á ný.“
Grátt gaman í
Hrútafirðinum
Karl Ágúst segist hafa að mestu
verið ahnn upp af ömmu sinni og
kom hann raunar víða við á landinu
í uppvextinum. „Foreldar mínir voru
og eru komungt fólk og þá eins og
nú þurfti fólk að hafa töluvert mikið
fyrir lífinu," segir Karl. „Ég var mik-
ið hjá afa mínum og ömmu sem
bjuggu við Kleppsveginn. Það hverfi
var þá alveg á mörkum bæjarins og
afi var með kindur þarna þegar ég
man fyrst eftir mér.
■ Á sumrin var ég hjá afa mínum og
ömmu sem bjuggu á Reykjum í
Hrútafirði þar sem afi var kennari.
Þegar ég komst aðeins á legg fylgdi
ég þeim líka í vegavinnu vestur í
Dali á sumrin.
Eitt sumarið fyrir norðan greip mig
og frænda minn einhver ótrúlegur
prakkaraskapur og var ýmislegt gert'
sem þá þótti afskaplega fyndið með-
an á því stóð þótt það sé ekkert fyndið
núna. Við tókum einu sinni upp á
því, þegar sundnámskeið var haldið
á Reykjum, aö við læddumst inn á
heimavistina og tókum þar hehmikið
af skóm og gættum þess að taka bara
annan skóinn af hveiju pari. Skóna
létum viö sigla út á Hrútaíjörðinn.
Þetta þótti okkur ákaflega sniðugt en
ég efast um að fleirum hafi þótt það.
Við vorum rassskehtir og lokaðir
inni og hvað eina th að venja okkur
af þessu og á endanum veitti amma
okkur þá ráðningu sem dugði og var
fuh þörf á þótt það hafi ekki þótt sér-
lega fyndið meðan á því stóð.“
Djúpur
skáldskapur
Karl Ágúst hefur á undanfomum
árum verið einn duglegasti textahöf-
undurinn hér á landi og hann hefur
enga tölu á þeim söngtextum sem
hann hefur samið af ýmsum tilefn-
um. Þörfm til skáldskapariðkana
greip Karl ungan og hann segist hafa
verið 8 eða 9 ára gamall þegar hann
hóf að yrkja og „margt af því var
mjög alvarlegur og djúpur skáld-
skapur,“ segir Karl. „Ég var ahnn
upp við kveðskap. Fósturfaðir föður
míns var mikhl kvæðamaður og
kunni ógrynni af vísum og kvað mik-
ið. Einhvern veginn hefur því tilfinn-
ing fyrir brag síast inn í mig. Á
tímabih meðan ég var í bamaskóla
lagði ég metnað minn í að koma ekki
með minna en eina th tvær stökur á
dag.
Eg gleymdi þessu á milli þar th ég
var beðinn um að semja söngtexta
fyrir skemmtun sem Leikfélag
Reykjavíkur stóð fyrir. Ég hnoðaði
þá einhvéiju saman og hef veriö að
þessu meira og minna síðan. Ég hef
samið þónokkra söngtexta við leik-
sýningar og þýtt eftir þörfum.
Þrátt fyrir þetta hef ég ekki fundið
hjá mér knýjandi þörf fyrir að taka
þátt í söngvakeppni sjónvarpsstöðva.
Jón Bergsson kom þar þó við sögu
síðast og ég heföi ekkert á móti þvi
aö senda lag og texta í svona keppni
en mundi sjálfsagt glotta út í annað
um leið,“ segir Karl Ágúst Úlfsson.
-GK