Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.1988, Síða 10

10
LAUGARDAGUR 26. NÖVEMBER 1988.
Breiðsíðan
Ford-sigurvegarinn 1988:
Miklu erfiðara en ég bjóst við
- segir Ágústa Ema sem dvalið hefur í Hamborg við fyrirsætustörf
Fordstúlkan okkar, Ágústa Erna Hilmarsdóttir,
kom heim frá Þýskalandi um síðustu helgi þar sem
hún hefur starfað sem fyrirsæta í þrjá mánuði. Það
var einn dómaranna í keppninni Face of the 80’s
sem bauð henni að koma til Hamborgar þar sem
hann rekur umboðsskrifstofu. Ágústa Erna, sem
er aðeins sextán ára, ákvað að reyna fyrir sér á
þeim vettvangi í þrjá mánuði.
„Þetta var miklu eríiðara en ég bjóst við. Ég
þurfti að byrja á því að safna mér myndum í möppu
og það kostar peninga. Ford umboðsskrifstofan i
New York lét mig hafa nokkrar myndir til að byrja
en þegar ég kom til Hamborgar vildu þeir klippa
hárið á mér þannig að eldri myndirnar urðu mark-
lausar," sagöi Ágústa.
Hún bjó hjá hjónunum sem ráku umboðsskrif-
stofuna. Ágústa segist hafa kunnað vel við sig þar
þó að einstaka sinnum hafi heimþráin komið upp.
„Ég var aðallega í fyrirsætustörfum fyrirstórversl-
anir, bæði í vörulistum og öðrum blöðum. Einnig
vann ég talsvert fyrir andlitsfarðafyrirtæki."
Ágústa segir að þótt starfið hafi verið erfitt hafi
dvölin verið lærdómsrík og hún er ákveðin í að
fara aftur næsta sumar. „Ég fékk tilboð frá Mílanó
og einnig frá Japan og reikna með að ég fari til
Ítalíu. Ég byrja í Menntaskólanum við Hamrahlíð
um áramótin og ætla að sitja á skólabekk fram á
næsta sumar," sagði hún ennfremur.
„Það var orðið lítið um vinnu nú undir það síð-
asta og samstarfsfólk mitt var flest á leið til Ítalíu
þar sem meira er að gera.“ Flestir kunningjar
Ágústu voru Bandaríkjamenn og sagöist hún hafa
lært enskuna mjög vel en þýskuna lítið. „Fyrst
eftir að ég kom út þótti niér mjög erfitt að kunna
ekki málið en það vandist. Það er líka erfitt að
vera svona ungur í þessu starfi. Flest sýningarfólk-
ið var á aldrinum 18—19 ára,“ sagði Ágústa Erna.
Sjálfsagt er það erfiðleikum bundið fyrir svo
unga stúlku að standa .á eigin fótum en Ágústa
segist búa núna yfir ákveðinni reynslu sem hún
hefði ekki annars haft. Og fyrirsætustarflð heillar
hana ennþá. Ágústa Erna Hilmarsdóttir var aðeins
fimmtán ára þegar hún sendi inn mynd af sér í
Fordkeppnina. Hún varð sú heppna þetta árið en
Agústa Erna Hilmarsdóttir er aðeins sextán ára en hefur nú fengið að kynnast fyrirsætustarf- líða fer að því að óskað verði eftir nýjum keppend-
inu á erlendri grund. Hún hefur í höndunum tilboð frá Mílanó og Japan. DV-mynd GVA um í Ford-keppnina. -ELA
Þú ert 2000 krónum ríkari!
Þessir duglegu börn tóku þátt í samkeppni Reykjavíkurborgar um slagorð í hreinsunarátaki. Mörg hnyttin slagorð bárust i keppnina og
sigurorðið var: Dönsum á rósum en ekki á dósum. Krakkar geta verið sniðugir þegar þeir taka sig til og sjálfsagt er að verðlauna þau i
staðinn. Það barn sem hér hefur fengið hring um höfuð sér er verðlaunað aukalega með tvö þúsund krónum. Peninganna má vitja á rit-
stjórn helgarblaðs DV, Þverholti 11.
-ELA DV-mynd GVA
Allir vildu
lindu átt hafa
Húsavíkurbréf að þessu sinni hlýtur
að fjalla um fegurð. Ekki um fegurð
himinsins eöa Húsavíkurfjallsins,
heldur kvenlega fegurð, fegurð Lindu
Pétursdóttur frá Húsavík, sem er rót-
gróinn Þingeyingur í báðar ættir og
langt aftur í þær þótt hún hafi um
stundarsakir verið búsett á Vopnafirði
austur.
Hún er annars merkileg þessi árátta
íslendinga að vilja eigna sér þá sem
eitthvað láta til sín taka en afneita
þeim sem verða undir. Við munum
eftir handboltastrákunum „okkar“
sem við sendum svo sigurviss á ólymp-
íuleika en slepptum af þeim hendinni
eins og heitum kartöflum þegar þessir
geðugu piltar urðu ekki ólympíumeist-
arar. Og ef hún Linda „okkar" hefði
lent í 69. sæti á ólympíuleikum yndis-
leikans hefðu menn líkast til ekki farið
að deila um þaö hvort hún væri Hús-
víkingur, Vopnflyðingur eða íslend-
ingur.
Og reyndar má geta þess aö hér á
Húsavík er reynt að koma Lindu á enn
afmarkaðri bás. Menn benda á að hún
sé e.t.v. ekki síst Flateyingur og Tjör-
nesingur. Og skólakrakkar voru að
rífast um það hvort Linda hefði verið
útbæingur eða suðurbæingur þegar
hún bjó á Húsavík!
Að vinna er
allt sem þarf
Allir elska sigurvegarann og mál-
staður sigurvegarans er hinn rétti. í
síðustu viku ræddum við Rangey,
frænka mín, um fegurðarsamkeppni
almennt. „Lítilsvirðing við konur, aug-
lýsingamennska og karlrembukvígu-
sýningar," sagði hún og var viðskota-
ill. Ég spurði hvort hún væri ekki
hlynnt frjálsum fóstureyðingum. „Að
sjálfsögðu, konan á að ráða yfir eigin
líkama en hvað kemur það þessu máli
við?“ sagði hún með þjósti. Ég spuröi
ósköp pent hvort konur mættu þá ekki
líka ráða því hvort þær færu með eigin
líkama í fegurðarsamkeppni sem væri
heldur léttvægari ákvörðun en fóstu-
reyðing. „Þú ert fífl,“ sagði Rangey og
fór.
Seint um kvöldið hringdi síminn,
Rangey frænka, óð og uppvæg. Hún
spurði með andköfum hvort ég hefði
ekki verið að horfa á Stöð 2. Ég kvað
nei við, ég heföi verið að lesa Veru. „Þú
fylgist aldrei með neinu sem gerist,"
sagði Rangey. „Hún vann, hún vann,
maður!“ nánast æpti hún í tólið. „Hver
vann hvað?“ spurði ég undrandi því
ég vissi að Rangey hafði engan áhuga
á íþróttum. „Hún Linda okkar vann,
hún er Miss World, hún malaði þessar
stelpur," gólaöi Rangey í símann.
„Já, en þú ert á móti svona fegurö-
arsamkeppni,” sagði ég dálítið hlessa.
„Já, en hún vann, maður, hún vann,
skilurðu það ekki, maður og hún er
Húsvíkingur."
„Já, en ...,“ sagði ég. .
„Þú ert sagöi Rangey og skellti
á.
Og þar hafði ég það. Húsvíkingurinn
Linda var fegurst kvenna í veröld en
Húsvíkingurinn ég var fífl.
Jóhannes Siguijónsson