Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.1989, Blaðsíða 49

Dagblaðið Vísir - DV - 21.01.1989, Blaðsíða 49
LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1989. 61 DV Christina Onassis um líf sitt og draurna: Sviðsljós Bamið mitt á að fá allan þann kærleik sem ég fór á mis yið Fyrir nokkrum árum ræddu franski blaðamaðurinn Jacque Harvy og bandaríski kvikmynda- framleiðandinn Peter Crane ítarlega við Christinu Onassis. Þessir tveir herramenn voru góðir vinir hennar. Nú hafa þeir birt samtölin við hana þar sem ýmislegt kemur fram sem áður var ekki vitað um dóttur auðkýfmgsins sem lést eins og kunn- ugt er snögglega í nóvember sl. Þann- ig sagði hún frá: Bráðum verð ég móðir. Fyrir mér er orðið framandi. Þó að ég hafi oft sagt það hefur það litla meiningu fyrir mig. Móöir er kona sem á barn, eins og móðir mín til dæmis. Þetta orð hefur ekki veitt mér frið og trygg- lyndi eins og mörgum öðrum. Það er aðeins eitt orð af þúsundum. Nú verð ég sjálf móöir. Þess vegna reyni ég aö venja mig við þetta orð. Ekki veit ég hvort ég hef þessar móð- urtilfmningar, en annað veit ég: Þetta barn mun breyta lífi mínu. Foreldrar mínir eru látnir og Bróðir minn líka. Ég er sú síðasta af Onass- is ættinni. Er ég skyldug til aö fjölga henni? Svo hefði faðir minn skipað fyrir. En hann var karlmaður og ég er kona og ég held að barnið, sem ég ber undir belti, sé meira virði en arf- ur. Það hefði faðir minn ekki skilið. Ef hann hefði skilið það hefði það hjálpað mér mikið. Ef hann gæti skilið að ég get ekki látið barnið mitt alast upp á sama hátt og ég ólst upp. Skiliö hversu ein- mana ég var þrátt fyrir að vera elsk- uð og mér þótti vænt um hann. Ég veit að honum þótti vænt um okkur börnin sín. En hann hafði um svo margt annað að hugsa. Það var ekki mikill tími afgangs fyrir okkur. Þau komu og fóru Þegar ég hugsa um foreldra mína man ég eftir að þau komu og fóru. Stundum var stutt fjölskyldustund, þá voru töluð falleg orð og gefnar fallegar gjafir - dýrar og fínar gjafir. Eðlilega vorum við bróðir minn glöð yfir fínu- gjöfunum en ekkert kom í staðinn fyrir samverustundir með foreldrum okkar. Ég fékk ástúð föður míns með einu faðmlagi og einni stroku yfir hár mitt. Hann var venjulega fljótur í öllum verkum, vinnusamur og lífs- glaður maður sem alltaf var í burtu. Svo ótrúlega ólíkur móður minni. Hún var taugaveikluð og áhuga- laus. Hún var oft lasin. Það var ekki fyrr en síðar að ég áttaði mig á því að það stafaði af óhamingju. í þá daga hugsaði ég ekki um þá hlið. Hún var svo óútreiknanleg að mér fannst ég óörugg og leið illa í nærveru hennar. Ég áttaði mig fyrst á henni eitt sinn, eftir að hún hafði veriö í hádegisverði á Hotel de Paris í Monte Carlo. Hún datt niður tröpp- urnar og gestir létu sem hún væri alvarlega veik. Hún var hins vegar ofurölvi. Síðar sýndi hún þess fleiri merki að hún var alkóhólisti.Hún tók upp á því að æpa, grenja og vorkenna sér og öðrum. Þá hljóp ég inn í herberg- ið mitt og hágrét. Mér leið hræðilega í fylliríum hennar. Kynntist Elvis Presley Þrátt fyrir þetta og þótt hún væri stöðugt einnig á lyfjum áttum við nokkrar góðar stundir saman. Ég gleymi aldrei þegar hún tók mig með sér til Hollywood og kynnti mig fyrir Christina með dótturinni Aþenu stuttu fyrir dauða sinn. Á innfelldu myndinni er Christina á unga aldri. W* Elvis Presley. Hann var í kvik- myndaupptökum og við eyddum mörgum dögum meö honum. Þótt ég væri aðeins níu eða tíu ára var .ég yfir mig hrifm af honum. Einu sinni tók hún mig meö sér til Parísar. Ég var yfir mig hamingju- söm. En fljótt bar skugga á því á kvöldin stakk hún af og kom síðan blindfull heim. Vonbrigðin urðu þó mest er ég sá hana með ókunnum manni. Þá uppgötvaði ég að eitthvað stórkostlegt væri að í fjölskyldu minni. Stuttu síðar skildu foreldrar mínir. Mamma fór burt. Óperusöngkonan Maria Callas tók hennar pláss í hús- inu. Hún tók yfirleitt ekki eftir mér svo upptekin var hún af föður mín- um. Ég sá að hún gerði föður minn hamingjusaman svo án þess að ég vildi var ég farin að líta aðdáunar- augum á hana. Ég reyndi að líta út eins og hún og fór að halda mér til. En ég gleymdi ekki móður minni. Ég heimsótti hana oft til Parísar. En hún var venjulega undir áhrifum lyfja og lá nærri að hún léti lífið af of mikilli lvfjanotkun. Stundum reiður Þegar faðir minn reiddist varð hann eins og eldfjall. Hann varð al- brjálaður og baðaði út öllum öngum. Ég var dauðhrædd við hann en engu að síður var eins og loftið hreinsaðist í velsmurðu lífi mínu. Allir þeir sem umgengust mig voru eins og vél- menni. Þjónustufólk og lífverðir stóð eins og leikbrúður og ég heyrði þau aldrei kvarta né heldur hrósa nein- um. Eina mannveran var „Mammy“ sem var í eldhúsinu. Hún var sú eina sem þorði aö skamma mig eða leið- beina mér. Hún var líka sú eina sem talaði við mig um lífið og tilveruna. Hún sagði mér frá því hverju ég ætti von á í framtíðinni og hvaö ég ætti aö var- ast. „Passaðu þig á glaumgosum sem vilja eingöngu eignast peningana þína,“ sagði hún oft. Ég hafði ekki áhuga á neinum ung- um mönnum. Eini maðurinn sem ég hafði áhuga á var faðir minn. Helst vildi ég fá meiri tíma með honum en hann var sjaldan heima. Ég reyndi því að bæta mér það upp á annan hátt... Ástfangin 15 ára Bróðir vinkonu minnar var fyrsta ástin mín. Ég var aðeins fimmtán ára og þurfti mjög á ást að halda. Hins vegar var ég aldrei eins einmana og eftir það og foröaðist bæði hann og aðra. Ég reyndi að tala við foður minn um sektarkennd mína. Hann horfði lengi á mig og sagði mér. síðan að vera ekki með slíkar ráðgátur. „Allir þurfa að ganga í gegnum kafla þar sem efinn kemur upp,“ sagði hann. Nokkrum mánuðum síðar reyndi ég að fyrirfara mér. Ekki vegna þess að ég væri óhamingjusöm heldur vegna taugaveiklunar minnar, óró- leika og sektarkenndar. Ég gleypti allar pillur sem ég komst yfir en það dugði ekki til. Eftir þetta ákvað faðir minn að ég færi til New York til að læra eitthvað nytsamt fyrir framtíðina. Móöir mín, sem var nú gift markgreifanum af Blandford, vildi ólm að ég færi til útlanda til að mennta mig. Sjálfri fannst mér ég vera ein og, yfirgefm. Fjölskyldan var hrifin', af eynni Skorpion. Þegar móðir mín kom þangað aftur bjóst ég við að sættir myndu takast. Þess í stað tilkynnti faðir minn væntanlegt brúðkaup sitt og ekkju Kennedys forseta. Fyrir mitt leyti fannst mér hér um hrein viðskipti að ræða. Jackie lét kaupa sig fyrir stóra fjárhæð. Hann fékk góða auglýsingu í Bandaríkjunum sem hann hafði ekki. Mig langaði ekki til að sjá foður minn aftur. Ég fór mína leið. í vonbrigðum mínum giftist ég Jos- eph Bolker, manni sem ég vissi að faðir minn myndi aldrei vilja sem tengdason. Hann var fráskilinn og átti fjórar uppkomnar dætur. Hann varð mér sem nokkurs konar föðurí- mynd. Hann varð einnig sá maður sem kenndi mér að hata menn, sam- tímis sem ég missti áhuga á þeim. Ég varð barnshafandi. Mig langaði í eigin fjölskyldu en var ekki viss um að mig langaði til að Joseph yrfii fað- ir að barni nfínu. Ég var full efa- semda. Hann hló þegar ég sagði hon- um frá þessu. Það drap allar mínar tilfmningar og ég fór frá honum. Ég fór inn á næsta hótel og drakk þar til ég sofnaði. Þriðja daginn sem ég var þar fékk ég hræðilegan krampa. Christina með móður sinni, Tinu Li- vanos. Hún var alkóhólisti sem skipti sér lítið af dóttur sinni. Systkinin Christina og Alexander fengu dýrar og fínar gjafir en af- skipti foreldranna voru litil sem eng- in. Ég hringdi á lækni í ofboði sem lagði mig inn á sjúkrahús. Þar missti ég fyrsta barniö mitt. Dauði Alexanders Þegar ég hafði náð mér fór ég aftur til föður míns. Ég var hjá honum í tvær vikur en Jackie var þá í Banda- ríkjunum hjá börnum sínum. Viö faöir minn höfðum aldrei.veriö svo lengi ein saman. Það gaf mér ljfs- gleðina aftur. Þegar ég varð ein á ný stundaði ég skemmtanalífið í París. Ég hitti erf- ingja að Mercedes, Mick Flick, heimsmann sem bæði faðir minn og bróðir kunnu vel við - Alexander vegna þess að hann fékk að aka sportbílum hans. Faðir minn var ekki hrifinn af ofsa- akstri Alexanders og leik hans með dauðann. Akstur hans varð stöðugt villtari. Þegar að Alexander kom var það hins vegar í þyrluslysi. Faöir minn fékk aldrei að vita hvers vegna þyrlan fórst. Dauði Alexanders fékk mikið á hann. Það var eins og hann eltist um mörg ár. Mér var einnig brugðið en reyndi eins og ég gat að styðja föður minn. En það var eins og að hoppa í sjóinn án þess að vera með björgunarbelti. Hann reiddist mér og benti á alla mögulega og ómöglega hluti sem að mér sneru. Það var eins og ég væri ekki lengur dóttir hans. Ég þurfti á lyfjum aö halda til þess að geta sofnað um kvöldið. Mér leið illa og tók of marg- ar töflur þannig að það þurfti að fara með mig á sjúkrahús til að dæla upp úr rriér. Ég hafði ekki áformað sjálfs- morð. Áfall með móður mína Aðeins tveimur mánuðum síðar framdi móðir mín sjálfsmorð í París. Þrátt fyrir að hún væri mér sem ókunnug þótti mér vænt um hana. Ég gat aldrei skilið hvernig hún gat gifst mági sínum, Stavros Niarchos, eftir að systir hennar hafði látist á dularfullan hátt þegar hún var gift honum. Var það einungis vegna hat- urs hennar á föður mínum því hann var svarnasti óvinur Niarchos? Faöir minn sagði ekki orð við mig um dauða móður minnar. Hann virt- ist ekki lengur hafa neinar tilfinning- ar til mín. Eftir dauða Alexanders hafði hann breyst í minn garð. Hann bað mig þó að koma með sér til Monaco því hann ætlaði að gefa mér skip. - Seinna færðu allt, sagði hann. Hann tók þá tillit til mín og það geröi mig ánægðari. Mér fannst eins og troðningur Jackie inn í líf okkar hefði aðeins fært tímann til. Enginn var lengur hamingjusamur. Ef faðir minn hefði haft kraft til að breyta lífi sínu hefði hann gert það og skilið við Jackie. Hann fór að gefa mér innsýn í rekst- ur fyrirtækisins og lét mig vita hvernig það stóð. Það var kapphlaup við tímann. Hann dó í mars 1975 og síöan þá hef ég fundið fyrir því hvernig það er að vera alein í heimin- um. Síðasta óskin Það var ósk pabba aö ég myndi gift- ast Alexander Andreadis, úr þekktri, auðugri grískri fjölskyldu. Hann er Grikki og fjármálamaöur, sagði pabbi. Ég giftist honum þó að ég bæri engar tilfmningar til hans. Ég trúði hvort eð er ekki að ég gæti elsk- að nokkurn mann og þá var ágætt að hafa félagsskap. Alexander var þolinmóður við mig en hjónabandið gekk ekki vel. Ég var á stöðugum ferðalögum vegna fyrir- tækisins og hann hafði ýmislegt að sýsla í Hellas. Ég var í New York að_ skrifa undir samninga þegar ég frétti^ að fyrirtæki hans væri á barmi gjald- þrots. Ég flaug strax til Aþenu því ég vissi ekki hvað það myndi þýða fyrir mig og Onassis fyrirtækið. Ég var svo langt niðri að ég fór beint frá flugvellinum á sjúkrahús. Ég missti annað barnið mitt þar og skildi við manninn minn í framhaldi af því eins og í fyrra skiptið. Frá þeim tíma tók ég allar ákvarð- anir sjálf. Ég borgaði Jackie út sína peninga til að geta verið ég sjálf. Það var þá sem ég hitti Sergej Kauzov, Sovétmanninn, sem sýndi mér aö til voru fleiri hliðar á lífinu. Ég varð hrifin af honum 'og fór með honum tii Moskvu. Ég tók gleði mína á ný er ég var aftur orðin barnshafandi. En einrfíg í það skiptið missti ég fóstrið. Ég skildi á ný... Móðurlaustbarn Síðan þetta var vita allir hvaö gerð- ist með Christina Onassis. Fyrst í hjónabandinu með Thierry Roussel upplifði hún aö verða móðir. Fyrir henni var Aþena litla allt. En þá missti sú litla móður sína sem óskaði henni alls hins besta sem til væri og það meinti hún því móðurástin var sterk. Christina skildi við Roussel og lof- aði honum sjötíu og fjórum milljón- um á ári á meðan hann lifir. Roussel býr með sænskri konu, Gaby Land- hage og eiga þau tvo börn saman, Eric og Sandrine. Eric er aðeins hálfu ári yngri en Aþena. Menn spyrja sig nú hvort það heföi verið vilji Christ- inu að ef eitthvað kæmi fyrir hana myndi Aþena litla alast upp hjá föður sínum og jafngömlum systkinum.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.