Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.1989, Page 26

26
LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1989.
Markvisst
unniö að
alheimstitli
Jónsson sem reif upp Fegurð-
íslands með góðum árangri
- segir Baldvin
arsamkeppni
Baldvin Jónsson, auglýsinga-
stjóri Morgunblaðsins, hefur haft
veg og vanda af Fegurðarsam-
keppni íslands frá árinu 1982. Einar
heitinn Jónsson hafði í nokkur ár
haldið uppi merki keppninnar eftir
að ýmsir aðilar hættu afskiptum
af henni. Það var svo Einar sem
óskaði eftir því að Baldvin tæki aö
sér keppnina. Baldvin hafði lengi
haft áhuga á fegurðarsamkeppn-
inni og meðal annars starfaði hann
í gamla tívólíinu þegar þar fór fram
keppni um fegurð á sínum tíma.
BaJdvin hefur rifið upp keppnina á
örfáum árum og hefur nú að mestu
látið rekstur hennar í hendur ann-
arra aðila.
„Gróa Ásgeirsdóttir er fram-
kvæmdastjóri og sér um alla fram-
kvæmd fegurðarsamkeppninnar
og starfsmenn Hótel íslands um
reksturinn. Nú er keppnin komin
í fastan farveg en það tók reyndar
ekki lítinn tíma. Frumvinnan er
oröin rútína sem vinnst miklu bet-
ur en áður en þó með ákveðnum
breytingum," sagði Baldvin.
Keppnin verður haldin nk. mánu-
dagskvöld með pomp og prakt eins
og undanfarin ár.
„Ég er eins konar ráögjafi, legg á
ráðin með starfsfólkinu og nýti mér
þá reynslu sem ég hef áunnið mér.
Þegar ég tók við keppninni árið
1982 var ég í nokkrum vafa. Ég vildi
taka við henni árið 1963 en úr þvi
varð ekki. Ætli mín fyrstu kynni
af fegurðarsamkeppninni hafi ekki
verið árið 1960 þegar ég vann í tív-
ólíinu. Ég tók mér nokkum um-
hugsunarfrest er Einar Jónsson
bað mig að taka við þessu og ég
prófaði síðan að halda keppni árið
1982. Raunar varð ég fyrir miklum
vonbrigðum því enginn áhugi var
á þessari keppni og örfáir mættu
til að horfa á hana. Eg hafði hugsað
þetta sem nokkurs konar markaðs-
rannsókn í auglýsingamálum eins
og ég hafði gert með íþróttakapp-
leiki. í nokkur ár starfaði ég við
að koma knattspyrnuleikjum og
landsleikjum á framfæri og mér
fannst feguröarsamkeppnin góð til
að kynna mér hverjir kæmu og
horfðu á og hverjir hefðu áhuga.
En þegar ég hélt fyrstu keppnina
mættu sjötíu manns fyrra kvöldið
og um hundrað manns á lokakvöld-
ið. Þetta var vægast sagt hroða-
legt,“ sagði Baldvin.
Tekið þátt
til að sigra
Síðan hefur mikiö vatn runnið til
sjávar. Þegar Baldvin hélt fyrstu
keppnina voru margir á móti feg-
urðarsamkeppni og hann hafði al-
menningsáhtið ekki með sér. „Við-
horfið var alltaf það að við næðum
hvort eð er engum árangri erlendis
og til hvers þá að taka þátt í þessu?
Ég hef aldrei séð neina ástæöu til
að taka þátt í keppni erlendis nema
til að sigra, hvort sem það er í
íþróttum, söngvakeppni eða feg-
urðarsamkeppni. Með það í huga
sór ég að hætta ekki með keppnina
fyrr en við værum búin að ná að
minnsta kosti einum alheimstitli.
Ég fór til London og skoðaði Miss
World keppnina, síðan til Miami
og fylgdist með Miss Universe. Ég
sá strax að við ættum mikla mögu-
leika, ekki síður en aðrar þjóðir,
en við yrðum að undirbúa okkur
miklu betur.
Ég heföi aldrei verið ánægður
með að halda keppni sem einskorð-
aðist við að velja einungis fall-
egustu stúlku íslands. Mér fannst
þetta vera ágætis tækifæri til að
koma íslandi á framfæri í erlendri
keppni á jafnréttisgrundvelli og
helst að sigra í keppninni. Tii að
þetta væri hægt varð að búa til
góða keppni hér á landi þar sem
væru valdir góðir þátttakendur.
Þeir yrðu að taka þátt í miklum
undirbúningi sem vandað yrði til.
Stúlkurnar ættu að koma óskad-
daðar úr keppninni sem átti að
hafa menningarlegt yflrbragð. Ég
vildi að stúlkurnar yrðu stoltar af
að hafa fengið tækifæri til að vera
með í keppninni. Með öllu þessu
ættum við að vinna heimsmeist-
aratitil í fegurö og það reyndist
vera rétt. Það skipti mjög miklu
máli hvernig stúlkur voru valdar í
keppnina. Þær urðu að hafa kar-
akter eins og leitað var eftir í Miss
World, útlit og framkomu. Þetta
tókst ekki bara einu sinni heldur
tvisvar og nú erum við komin á það
stig að eftir okkur er tekið,“ sagöi
Baldvin.
I úrslit á hverju ári
Hann nefndi sem dæmi að árin
1982 og 1983 fór hann þess á leit í
Englandi að íslenska stúlkan fengi
að vera með á frægri skandinav-
ískri mynd sem venjulega var tekin
fyrir Miss World. Því var hafnað.
„Nú hefur þessu verið snúið við,
þeir biðja um íslensku stúlkuna og
viljum að við skipuleggjum fyrir
þá en ég hafnaði því. Samstarf við
Skandinava hefur verið þannig að
þeir nota okkur sér tii framdráttar
en ýta okkur til hliðar ef það hent-
ar.
Við gerðum okkar eigið átak án
samstarfs við aðra með því að tala
við alla blaðamenn, sem við hitt-
um, og töluðum um ísland og sér-
stöðu þess. Þetta vakti mikla at-
hygli. Árið 1983 urðum við í fjórða
sæti í Miss World, 1984 áttum við
sjötta sætið, 1985 áttum við Hófi í
fyrsta sæti, 1987 áttum við þriðja
sætið og í fyrra sigruðum við í ann-
að sinn. Nú er tekið eftir okkur.
Viö þekkjum orðið alla þá sem
standa að Miss World. Fulltrúar
Miss World-keppninnar hafa kom-
ið hingaö og fylgst með því hvernig
við stöndum að okkar keppni.“
Sex vikur í æfingar
Fyrir stuttu var Baldyin dómari
í fegurðarsamkeppni á írlandi þar
sem þrjátíu og sex stúlkur voru
þátttakendur. „Það var prýöilega
vel aö þeirri keppni staðiö en æf-
ingatíminn hjá stúlkunum var að-
eins einn og hálfur dagur. Hjá okk-
ur er æfingatíminn sex vikur. Við
erum með dómnefnd sem veit ná-
kvæmlega hvernig stúlkur það eru
sem ná árangri á erlendum vett-
vangi. Það er til dæmis enginn sam-
nefnari milli feguröardrottningar
og fyrirsætu. Við sendum ekki
sömu stúlkuna í keppni í London
og í Japan eöa Ameríku. Maöur
verður að vita hverju verið er að
leita aö áöur en haldið er af stað
og það sama á við um Eurovision.
Við semjum ágæt lög fyrir okkar
þjóð sem falla ekki að smekk ann-
arra þjóða. Spurningin er hvort við
ætlum að taka þátt í keppni bara
til að vera með eða til að sigra. Við
hljótum að taka þátt til að sigra -
það er mitt mat,“ sagði Baldvin
ennfremur.
ísland áhugavert
fyrir útlendinga
í gegnum áhuga sinn á að koma
íslenskri fegurð á framfæri erlend-
is hefur Baldvin ekki síður kynnt
landið og það sem það hefur upp á
aö bjóða. Hann hefur til dæmis
haldið fyrirlestra í útlöndum um
fegurð. „Ég hef lagt upp með 'nvaða
möguleika ísland hefur í land-
kynningu. Við búum í litlu landi
og fátæku og höfum ekki efni á að
kaupa okkur auglýsingar. Hins
vegar getum við fundið hér ýmis-
legt sem er áhugavert og við fáum
ókeypis auglýsingu út á. í því sam-
bandi get ég nefnt fegurðarsam-
keppnina og Eurovison ef hún er
notuð rétt. íþróttaviðburðir geta
vakið athygli á okkur, leiðtoga-
fundurinn, bjórinn, skákin og nú
páfinn. Við héldum, þegar leiö-
togafundinum lauk, aö hér myndi
allt fyllast af útlendingum sem
gerðist ekki. Fyrst þurfum viö að
setja okkur markmið í kynningu
en samstaða hefur ekki myndast
um það. Við þurfum að koma okkur
og afurðum okkar á framfæri í út-
löndum með einhverjum hætti.
Sterk
þjóðerniskennd
Fólk í hinum stóra heimi verður
að vita af okkur, hvort sem mönn-
um er illa viö fegurðarsamkeppni,
handbolta eða skák, að við séum
áhugaverð þjóð og að hér sé eitt-
hvað að gerast. Við höfum verið að
velta fyrir okkur þeirri sérstöðu
sem við höfum, eins og því að við
tölum eitt elsta tungumálið, höfum
hreint land, hreint haf, litla
hljóðmengun og fleira. Þeir útlend-
ingar, sem hingaö koma, snúa flest-
ir ánægðir heim. Hins vegar eru
íslendingar of miklir einstaklings-
hyggjumenn til að ná samstöðu um
markmiö. Viö erum að leita of víða
að allt of mörgum mörkuðum fyrir
allt of lítið vöruúrval.“
Baldvin hefur unnið mikið í land-
kynningarmálum og hefur frá því
í janúar setið í nefnd á vegum ríkis-
stjórnarinnar sem fjallar um slík
málefni. Hann segist vera ríkur af
þjóðerniskennd. „Árið 1985 gafst
mér tækifæri til að ferðast mjög
víða með Hólmfríði Karlsdóttur.
Ég skoðaði margs konar kynningar
erlendis á ýmsum varningi og sjálf-
ur hef ég verið viðloðandi mark-
aðs- og auglýsingamál í tuttugu og
þrjú ár.“