Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.1989, Qupperneq 32

44
LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1989.
Bridge
DV
Árlegt bridgemót Hoechst:
Bridgeblaðamenn réðu
ekki við „slönguna"
Fjölþjóðafyrirtækið Hoechst hélt
árlegt bridgemót sitt fyrir stuttu
með þátttöku 80 sveita. Að venju
var styrkleiki sveitanna mikill.
enda góð verðlaun í boði og að-
búnaður fyrsta fiokks.
Mótið hófst meö einvígi milli
sveita hollenska þingsins og þing-
fréttaritara og sigruöu þeir fyrr-
nefndu með nokkrum yfirburðum.
Næst kom íjögurra sveita keppni
milli Evrópumeistara Svía, ólymp-
íumeistaranna í kvennaflokki.
Dana, silfurliðs Austurríkismanna
frá síðasta ólympiumóti og Holl-
andsmeistara.
Þessum viðureignum lauk með
sigri Svía, en sveit þeirra skipuðu
Gullberg, Göthe, Morath og Bjer-
regérd.
Þá var komið að aðalkeppni
mótsins, sveitakeppni 80 sveita
Bridge
Stefán Guðjohnsen
spiluð í 10 riðlum meö 8 spila leikj-
um. Hollensku meistararnir Vri-
end, Gosschalk, Goot og Westerhof
unnu örugglega meðan Svíarnir
tóku annað sætið.
Bridgeblaöamenn sendu sveit á
mótið og hafnaði hún í 7. sæti, sem
verður að teljast þokkaleg frammi-
staða í jafnsterku móti. Hér er spil
frá viðureign þeirra við Hoecst
United Kingdom, sem var skipuð
flórum enskum landsliðsmönnum,
Kirby, Armstrong, Horton og Forr-
ester.
Mikil skiptingarspil eru gjarnan
nefndar „slöngur" meðal bridge-
manna og þetta bar sannarlega
nafn með rentu.
S/ALLIR
* 10 9
¥ D
♦ KDG10 976532
* Á
V 84
♦ ÁG7543
4. 10
♦ G 5 2
V Á G 7 4
♦ -
+ KD 9862
Ekki veit ég hverjar líkumar á
því að fá tíu-lit á höndina eru en
ég er búinn að spila bridge reglu-
lega í rúmlega 40 ár og hef aðeins
einu sinni fengið níu-lit.
En við skulum skoða sagnir
meistaranna. á öðru borðinu sátu
n-s Rigal og Jourdain, ritstjóri
tímarits bridgeblaðamanna, en a-v
Armstrong og Kirby. Sagnir gengu
þannig:
Suöur Vestur Noröur Austur
pass 1 tíguh* 5tíglar dobl**
pass 61auf 6 tíglar dobl
pass pass pass
* Gervisögn ** úttekt
Það er góð og gild regla í bridge
sem leggur blátt bann við því að
„tvífórna“ og áreiðanlega þekkti
norður hana. Maður fær hins vegar
aðeins einu sinni á ævinni tiulit (ég
á eftir að fá minn) og því freistaðist
hann til þess að segja 6 tígla. Ég
býst hins vegar við að þeir væru
ennþá að telja „dánana", ef suður
hefði fengið að dobla 6 lauf. Eng-
lendingarnir fengu hins vegar 500
og bættu síðan vel við á hinu borð-
inu.
Þarsátun-s Forrester og Horton
en a-v Sandsmark og Lekawski. Nú
gengu sagnir á þessa leið:
Suður Vestur Norður Austur
pass 1 lauf 5 tíglar 5 spaðar
dobl pass pass pass
Vörnin var sjálfvirk og miskunn-
arlaus. Suður spilaði út laufakóng,
ás og trompað. Hjartadrottning,
kóngur og ás.
Hjartagosi, meira hjarta og
trompað. Síðan tígull sem suður
trompaði. Það voru 1400 í viðbót til
Englendinganna sem græddu stórt
á spilinu.
Stefán Guðjohnsen
V K D 7 6 4
♦ 8 6 3
'íT’ 1A n n o
Menning
Raunheimur og
myndheimur
Einar Hákonarson - mósaíkmynd á Hólabrekkuskóla.
Leitin að
Ilstskreytingasjóði
Stórar teikningar Jóns Axels
Bjömssonar, dregnar upp með við-
arkolum og límdar á striga, era
djarflegur utúrdúr á ferli hans.
Vissulega hefur hann áður teflt í
tvísýnu í verkum sínum, tvistrað
likamspörtum og umbylt ýmsum
myndbyggingarlegum kreddum, ef
til vill til að minna á brotalamir
persónuleikans og óstöðugleika
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
þeirrar heimsmyndar sem við höf-
um smíðað okkur,
Hins vegar hefur dramatisk Uta-
notkun Jóns Axels og lifandi áferð
mynda hans gert þær aðgengilegri
fyrir margan listunnandann.
Á sýningu Jóns Axels í Gallerí
Nýhöfn er hvorugu fyrir að fara.
Þar hefur áhorfandinn heldur ekki
vel þekktar „týpur“ hstamannsins
að styðjast við, því flestar teikninga
hans eru í formi könnunarleið-
angra um sjálft myndrýmið, eru
hugleiðingar um breytilega merk-
ingu hluta / likamshluta eftir því
hvar þeir era staðsettir á mynd-
fleti, athuganir á byggingarlögmál-
um í myndUstimni eða þá næstum
ögrandi tilraunir til að afsanna þau
lögmál.
Gengnsæverk
og innrömmuð
Hugmyndin um „gegnsæið“, um
málverkiö sem glugga, bæði í eigin-
legri og óeiginlegri merkingu, virð-
ist ofarlega í huga Jóns Axels,
sömuleiðis gaumgæfir hann hlut-
verk rammans, sem skfiur á milli
raunheims og myndheims og
ákvarðar hvernig við eigum að
„lesa“ úr myndverkinu, og fleira í
þeim dúr.
Á köflum sýnist mér hann einnig
vera aö þreifa fyrir sér um nýtt
táknmál. Þær þreifmgar era sér-
staklega áberandi í verkinu
„Sunnudagur“ (nr. 8), sem er tor-
rætt en einkennilega áleitið verk
margháttaðra skírskotana, hugs-
anlega þaö markverðasta á sýning-
unni.
Þessar teikningar Jóns Axels eru
því á huglæga (sem sem sumir
kalla ,,vitræna“) planinu, fremur
en því skynræna og maleríska, sem
gerir þau seintæk.
En þeim mun meira gefa þær af
sér viö ítrekaöa skoðun. Mest eiga
þær sennflega eftir að gefa lista-
manninum sjálfum.
Sýningu Jóns Axels í GaUerí Ný-
höfn lýkur annað kvöld.
-ai.
Þegar samþykkt var lagafrumvarp
um Listskreytingasjóð ríkissins vor-
ið 1982, sáu margir fyrir sér betri tíð
fyrir sjónlistir og sjónmennt þessa
lands.
Nöturlegir skólaveggir og dauð-
hreinsaðir sjúkrahúsveggir skyldu
heyra sögunni tU. Þess í staö áttu
verk helstu listamanna vorra að
prýða slíka veggi til frambúðar, til
að veita ungum sem gömlum innsýn
í það ævintýri sem listsköpun er,
helst að kveikja með þeim löngun til
sköpunar.
Um borg og bý skyldu opinberar
byggingar vekja á sér athygli og
gleðja augað með hugmyndaríkum
skreytingum, helst harmónerandi
við smekklegan arkitektúr.
Listin skyldi ekki lengur lokuð inni
á söfnum, heldur tilheyra okkur öll-
um í voru daglega amstri.
Síðast en ekki síst fengi stór hópur
myndlistarmanna tækifæri til að
fegra umhverfi okkar og afla sér um
leiö reglulegra tekna.
Lagabókstafurinn lofaði vissulega
öllu góðu. Tekjur Listskreytingasj
óðs skyldu nema 1% álagi á saman-
lagðar fjárveitingar ríkissjóðs í A-
hluta fjárlaga til þeirra bygginga sem
rikissjóður stæði að, einn eða með
öðrum.
Einnig heimiluðu lögin kaup á áður
unnum listaverkum og listskreyting-
ar eldri bygginga.
Lögbrot
Nú þegar sex ár eru liðin frá því
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
sjóðurinn tók til starfa, er ekki úr
vegi að grennslast fyrir um efndir.
Svari nú hver fyrir sig, en sjálfur
hefi ég ekki orðið var við stórfellda
fjölgun opinberra myndskreytinga á
umræddu timabili, ef tekið er tillit
til þess að á sama tíma hefur ríkið
reist byggingar fyrir rúman milljarð.
í svipinn minnist ég aðeins örfárra
skreytinga sem á síðustu sex árum
hafa verið gerðar sérstaklega fyrir
opinberar byggingar, múrristu Guð-
steins Gíslasonar í Fjölbrautarskól-
anum í Breiðholti, málverks Kristj-
áns Davíðssonar í Kennaraháskólan-
um, myndskreytingar Arnar Þor-
steinssonar í sundlaugarbyggingu
Borgarspítalans, listskreytinga
Magnúsar Pálssonar í Snælands-
skóla og skreytinga Einars Hákonar-
sonar á Ölduselsskóla og Hóla-
brekkuskóla.
Listskreytingu í Stjórnsýsluhúsi á
ísaflrði hef ég ekki séð en hún er
einnig inni í þessu dæmi.
Þegar skoðaðar eru skýrslur um
styrkveitingar Listskreytingasjóðs
frá upphafi, kemur í ljós að hugboð
mitt reynist á rökum reist.
Framlög ríkissins til sjóðsins hafa
nefnilega aldrei verið í samræmi við
sett lög.
Eins og kemur fram á meðfylgjandi
töflu, nemur 1% af samanlögðum
Jón Axel Björnsson ásamt einni teikninga sinna.
DV-myndir KAE