Dagblaðið Vísir - DV - 30.06.1990, Blaðsíða 23

LAUGARDAGUR 30. JÚNÍ 1990.
35
- Það hlýtur að þurfa mikla reynslu
og innsæi til að geta ræktað hross.
„Já. Hrossarækt er miklu meiri
hstgrein og á meira skylt við hst en
önnur búíjárrækt. Hrossaræktin
höfðar svo mikið til innsæis og þar
er reynslan afar dýrmæt. Ég er fædd-
ur og uppalinn á miklu hestamanna-
heimili, á Tjörnum undir Eyjaflöll-
um. Bæði faðir minn og afi voru
hesta- og tamningamenn. Ég fór á
búnaðarskólann á Hólum 18 ára
gamah þar sem ég lauk skóla 1939.
Síðan var ég í Reykjavík allan
fimmta áratuginn. Þar lærði ég húsa-
smíði og starfaði sem byggingameist-
ari. Þá var ég bústjóri að Hólum frá
1962-1967 þegar ég keypti Kirkjubæ.
Allan þennan tíma átti ég hesta.
Þannig hef ég tengst hestum allt mitt
hf og þeir eru alltaf númer eitt þó
maður sé með kindur líka.“
Þótt Sigurður leggi höfuðáherslu á
hrossaræktina er hann einnig seigur
þar sem kindumar eru annars veg-
ar. Hann á nú 70 kindur og munu
ahar vera tvílembdar. Á undanförn-
um árum hefur hann fengið ein-
hverja hæstu meðalvigt í sláturhús-
inu og því ljóst að honum er fleira
til lista lagt en að rækta hross.
Ræktunbyggist
á úrvali
- Hvernig skýrir þú hrossarækt
þína?
„Ég er að rækta alveg sérstaka
ættlínu. Þetta er ekki skyldleikarækt
eins og hún er skilgreind fræðilega
heldur eru þetta hross af sömu ætt-
hnu. Þess vegna verða Kirkjubæjar-
hrossin alveg sérstakur stofn með
stofneinkenni sem gerir aö verkum
að þau skera sig úr öðrum hrossum.
Þar með er þó ahs ekki sagt að þau
séu betri en önnur hross.“
- Leggja hrossaræktendur rækt
við aha þætti í ræktuninni eins og
þú?
„Það er nú allur gangur á því. Þetta
fer mikið eftir því hvað menn eru
mikhr ræktunarmenn. Þeir sem eru
aö fara með eina eða tvær hryssur í
girðingu einhvers staðar eru ekki að
rækta hross. Það er ekki hægt að
rækta hross nema vera með hóp af
hrossum. Ein eða tvær hryssur verða
aldrei grundvöllur ræktunar þar
sem þá hafa menn ekkert val. Rækt-
un byggist svo mikið á úrvalinu. Ég
er með 40 hryssur og fæ 40 folöld.
Mín ræktun byggist síðan á því að
ég vel kannski ekki nema fimm bestu
af þessum folöldum th frekari rækt-
unar. Með tvær til þrjár hryssur hef
ég hins vegar ekki þetta 'val og get
ekki haft nein áhrif á hvort hrossin
batnieðahvernigræktuninþróast." -
- Hvað verður um þau hross sem
þú velur ekki til áframhaldandi
ræktunar?
„Þau sel ég.“
- Hafa þau þá þann gæðastimpil
að vera Kirkjubæjarhross?
„Já, já. Þau geta vera úrvalsgóð þó
að þau henti mér ekki í ræktunina.
Ég þarf ekki meira en fimm hross í
viðhald. Þó fleiri hross geti hentað
til ræktunar þá get ég bara ekki fjölg-
að hrossum hjá mér, ég næ ekki að
halda utan um svo stóran hóp. En
ef svo vill til að eitthvað af lakari eða
gölluðum hrossum komi undan þá
sel ég þau alls ekki. Þeim er lógað.
Það er hins vegar ákaflega sjaldgæft
að hér sé lógað hrossum, nema þá
fyrir elli sakir."
Banna brauðgjafir hér
Á leiðinni í hagann þar sem eitt
stóðið hafðist við sagði Sigurður að
erfitt gæti verið að ná hrossunum
strax, og lét þau orð falla að Kirkju-
bæjarhross væru engin brauðhross.
Hvað átti hann viö með þvi?
„Þar á ég við að þaö tíðkast mjög
mikið hjá fólki að gefa hestum brauð.
Hestarnir verða svo ágengir og leið-
inlegir við það. Þar fyrir utan hætta
þessir hestar að leggja sig fram sem
reiðhestar og það kemur upp í þeim
einhver dælska og þvermóðska, þeir
steinhætta að einheita sér. Því hef
ég andúð á að gefa hestum brauö og
ég banna öllum að gera það hér. Ég
vil að hrossin séu frjáls og ekki alltof
ágeng við manninn. Kirkjubæjar-
hrossin eru þannig að það þarf ekki
að gæla sérstaklega við þau. Þau eru
hafa skiiað sér rækilega þar sem í níu barna hóp eru þeir grinkarlar Halli og Laddi.
svo mannelsk og hlýlynd og gefa sig
mikið að manninum. Þau leggja sig
yfirleitt fram við að gera manninum
til geðs.“
Meðan blaðmaður og Sigurður
skröfuðu um hrossaræktina hélt
ljósmyndarinn út í haga til hross-
anna. Hann settist ekki langt frá og
innan stundar var graðhesturinn
kominn til hans með stóðið. Fór vel
á með þeim félögum og komst fljót-
lega ró yfir stóðið sem hafði ókyrrst
stuttu áður þegar þrír menn stikuðu
í áttina til þess. Folöldinn lögðust,
meramar stóðu á beit og það var
myndað. Síðan bættist Sigurður í
hópinn.
- Meðauknumalmennumáhugaá
hestum hlýtur verðið á góðum hross-
um að hafa stigið, eða hvað?
„Það er nú svo skrýtið að verðið á
hrossunum hækkar ekki svo mikið
í hlutfalli við margt annað. Það er
náttúrlega kostnaður af þessu og
ræktin þarf að bera síg. Svo þarf
ræktin að bera uppi fjölskyldu, bú-
rekstur og annað. Því er þó ekki að
neita að verð á einstaka kynbótagrip-
um getur verið gífurlega hátt en al-
mennt hefur verð ekki hækkað gífur-
lega rnikið."
Afkomendur taki
við ræktuninni
Það trúa því líklega fæstir sem
hitta Sigurð að hann sé orðinn 71 árs
gamall. Hann ber aldurinn vel, er
léttur á fæti og virðist geta stundað
hrossarækt um mörg ókomin ár. En
hefur hann einhvem til að taka við
ræktuninni þegar hann dregur sig í
hlé?
„Ég vona einlæglega að synir mínir
sem verið hafa með mér í þessu haldi
áfram eða þá að einhver afkomandi
minn taki við. Það hefur oft farið svo
að menn hafa byrjað á ræktunar-
starfi en síðan hafa engir afkomend-
ur verið til að taka við. Þá hefur allt
verið selt og ræktunarstarfið horfið
út í vindinn. Kosturinn við að halda
ræktun Kirkjubæjarhrossanna inn-
an fjölskyldunnar finnst mér sá að
þá hafa menn mun meiri taugar til
starfsins og hlúa betur að því en
ella.“
- Ætlar þú að búa hér áfram?
„Já, já. Ég er sæmilega hress og
vel hestfær ennþá. Meðan ég er hest-
fær ætla ég að halda áfram.“
DV-myndir GVA
Hestlaus
á landsmótió
- Það mátti lesa í DV að þú hefðir
farið á hvert einasta landsmót hesta-
manna. Nú ber hins vegar svo við
að þú ætlar hestlaus.
„Já, ég ætla hestlaus núna. Ég tel
mjög óheppilegt að tjá mig frekar um
það mál núna rétt fyrir landsmót og
læt það bíða síns tíma. Þó að ég fari
ekki með hrossin mín á landsmótið
má ekki skilja það svo að það standi
einhver styr um min hross sérstak-
lega.
Máhð er allt annað og kannski
miklu alvarlegra. Það á eftir að gera
þaö upp og það verður gert.“
-hlh