Dagblaðið Vísir - DV - 20.07.1990, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 20. JÚLÍ 1990.
Spumingin
Tekurðu lýsi?
Karl Guðmundsson húsasmiður: Það
kemur fyrir. Ætli það eigi ekki að
vera hollt að taka lýsi.
Theodór Gylfason húsasmiður: Nei,
aldrei. Lýsi er eflaust hollt en mér
finnst það vont.
Svavar Magnússon bilstjóri: Nei, mér
finnst það vont.
Kristján V. Björgvinsson nemi: Nei,
ég borða svo hollan mat að ég þarf
ekki að taka lýsi.
íris Björk Siguijónsdóttir: Nei, það
er eflaust hollt en það er svo vont á
bragðið.
Bergþóra Arnarsdóttir nemi: Já, ég
tek lýsistöflur á hverjum degi. Það
er hollt og gott.
Fréttir
Allaballar og álverin:
Beitt fyrir búalið en
hjartað slær á Suðurnesjum
Höskuldur skrifar:
Það eru áreiðanlega fleiri en ég sem
hafa lagt eyrun sérstaklega eftir því
hvað þingflokkur Alþýðubandalags-
ins léti frá sér fara um lántökubeiðni
Landsvirkjunar vegna áframhald-
andi virkjunar og ákvarðanatöku
Atlantalhópsins svonefnda um stór-
iðjuframkvæmdir hér.
Og svo kom yfirlýsing þingflokks-
ins. Hún var ekki upp á marga fiska.
Flokkurinn ætlaði jú að setja ströng
skilyrði fyrir samþykki til lántöku! -
Þingflokkurinn galt vilyrði til lán-
tökunnar að hluta til með því skil-
yrði að íslendingar krefðust þess af
Atlantalmönnum að þeir reistu stór-
iðju á landsbyggðinni, annaðhvort í
Eyjafirði eða við Reyöarfjörð. - Suö-
umesjaþingmaður þeirra greiddi at-
kvæði gegn þessu samþykki og þing-
maður Alþýðubandalagsins á Aust-
urlandi var ekki mættur til leiks! - í
Þjóðviljanum daginn eftir samþykkt-
ina birtist lítið sem ekkert um sam-
þykkt Alþýðubandalagsins en því
meira um afstöðu Alþýðuílokksins.
Auðvitaö vita þingmenn Alþýöu-
bandalagsins að okkur íslendingum
er það ekkert í lófa lagið að beita
hina erlendu framkvæmdaraöila í
stóriðju þrýstingi um staðsetningu á
ákveðnum staö á landinu. Það eru
þeir sem ætla að byggja og reka stór-
iðjuna en ekki við.
Allir sjá í gegnum svona þing-
flokkssamþykkt. - Niðurstaða Al-
þýðubandalagsráðherra er sem sé sú
að það var beitt fyrir búalið og
byggðastefnu en hjarta þeirra slær
enn á Suðurnesjum eins og hjarta
flestra annarra þingmanna hinna
flokkanna. Skinhelgi og hræsni er
það sem upp úr stendur í málflutn-
ingi þeirra.
Við hér á landsbyggðinni vitum
alveg hvar við höfum þingmenn og
hvar áhugi þeirra er, hvers fyrir sig.
Ekki bara þingmanna Alþýðubanda-
lagsins heldur allra flokkanna. - Það
er ekki til fagnaðar fyrir neinn þing-
flokkanna að þykjast bera hag og
farsæld dreifbýlisins fyrir brjósti og
samþykkja svo snargeggjaðar yfir-
lýsingar þar sem í gegn skín hræsni
og yfirborðsmennska. Við sem búum
á landsbyggðinni, í hinum dreifðu
byggðum, þurfum ekki að láta beita
fyrir okkur. Við munum áfram þurfa
að reiða okkur á eigin styrk og fram-
tak. Við heyrum rjúpuhjartslátt
þingmanna. Hann slær ekki til lands-
byggðarinnar, hann slær til Suður-
nesja. - Við einir fninum og vitum.
Laun stjómarmanna stórfyrirtækja:
Gott fordæmi
stjórnar Amarflugs
Sigfús skrifar: staðar í rekstri fyrirtækja hér á
Eg var á aðaifundi Arnarflugs hf. landi.
i gær (17. júlí sl.) og þar voru rædd Þetta tel ég vera gott fordæmi
ýmis þau mál sem hæst brenna hjá fyrir önnur fyrirtæki hér á landi,
félaginu og það ranglæti sem viö- Ld. stórfyrirtæki sem betjast í
gengst í flugmálastefnu íslendinga bökkum í rekstri og hafa jafnvel
að leyfa ekki öllum rekstraraöilum sýnt tap ár eftír ár en greiða þó
að sitja við sama borð. - Þetta at- stjórnarmönnum laun, stundum
riöi hlýtur að veröa tekið tíl um- svo skiptir hundruöum þúsunda,
ræðu hjá viðkomandi yfirvöldum og stjórnarformanni mun hærri
nú eftir aðalfund Amarflugs hf. upphæðir. - Ég get ekki séð að fyr-
Þaö var annaö sem mér kom irtæki, sem sýnir tap á starfsárinu,
þægilega á' óvart i stjómarsam- geti yfirleitt boöið hluthöfum upp
þykkt Amarflugs. Það var ákvörð- á það að gera tillögu um laun tU
unin um að greíða stjómarmönn- stjórnarmanna það árið. Svo ein-
um ekki laun fyrir sl. starfsár, sem falt er það nú.
var tapár, eins og svo víða annars
Fjármagn í norrænan kvikmyndasjóð:
„Auðvitað vita þingmenn og ráðherrar Alþýðubandalagsins betur,“ segir
meöal annars í bréfinu. - Ráðherrar Alþýðubandalagsins, Steingrímur J.
Sigfússon, Ólafur Ragnar Grímsson og Svavar Gestsson.
Rauðu strikin
eru leikfang
Reynir hringdi:
Þegar maður fer í verslanir, eink-
um í matvöruverslanir, finnur maö-
ur auðveldlega hvemig nauðsynja-
vörur hafa hækkað ótæpilega að
undanfórnu. Ég keypti t.d. sódavatn
frá Agli eins og venjulega (kaupi ekki
annað gosdrykkjakyns) og var plast-
flaskan allt í einu komin upp í 85
krónur, ég hafði áður greitt 80 kr. -
Ég er engan veginn að vitna til Egils
gosdrykkja í þessu sambandi tii að
klekkja á því fyrirtæki. Ég held til-
neyddur áfram að að kaupa sóda-
vatn. En ég er þess fullviss að svona
hafa aðrir gosdrykkir hækkaö einn-
ig-
Alltaf er maður að tapa þegar raðað
er í innkaupakörfuna og þó er í gangi
eitthvað sem kallast þjóðarsátt og
ekki átti að hækka vöruverð nema
eftir samráð viö aðila vinnumarkað-
arins. - Eða hef ég misskilið þjóðar-
sáttina? Það hafa þá fleiri gert, sam-
kvæmt því sem maður heyrir utan
að sér þegar talið berst að verðlagi á
vömm og þjónustu.
En hvað eru þessi „rauðu strik“
yfirleitt? Eru þau ekki bara sett á
blað sem samningsumræðugrund-
völlur og svo notuð sem leikfang fyr-
ir stjórnmálamennina og forsvars-
menn á vinnumarkaðinum sem ekk-
ert hafa að óttast sjálfir. Þeir hafa svo
há laun að þeim er skítsama þótt ein-
hverjar vörutegundir hækki um 4, 5
eða 10%, þeir eiga samt miklu meira
afgangs en við, hinir almennu laun-
þegar sem þeir eru að semja fyrir
Við launþegar erum látnir greiða
hvaðeina sem til fellur sem kostnað-
ur á hið opinbera af okkar lágu laun-
um. Við emm að verða ansi fjarri
raunveruleikanum í þjóðarsáttinni
og rauðu strikunum. - Hvað ætla
þeir svo að gera, ráðamennirnir, þeg-
ar viö gefumst upp? Kannski leita
eftir niðurgreiðslum frá Briissel?
Ekki verðum við til að greiða þær
öllu lengur.
Island ekki í púkkið
Axel hringdi:
í dagblöðunum, sem ég var að lesa
um sl. helgi, var verið að koma að
sameiginlegu verkefni kvikmynda-
stofnana Norðurlandanna með það
fyrir augum að láta ísienska ríkið
borga hluta í heildarkostnaði sem
hljóðar upp á litlar 800 milljónir
króna! - Þama er um að ræða að fjár-
magna sameiginlega fimm kvik-
myndir, eina frá hverju Norðurland-
anna, sem tækju þátt í kostnaði kvik-
myndaverkefnis hvert annars.
I fréttinni kom fram að Kvik-
myndasjóður íslands hefði þegar
ákveðið að taka þátt í þessu verkefni
að fenginni fjárveitingu! - Talsmaöur
Kvikmyndasjóðs íslands sagði að
ekki væri vitað hver kostnaður okk-
ar íslendinga yrði endanlega vegna
! þess að ekki væri búið að velja verk-
efnið og heldur ekki vitað hver
kostnaður okkar yrði af myndum
hinna Norðurlandanna. - Aðalatrið-
ið væri að vera með!
Þetta fannst mér frjálslega mælt
og lýsa vel því viðhorfi sem hefur
verið ríkjandi hér á landi, og þá ein-
mitt til þeirra sameiginlegu útgjalda
sem tilheyra mennta- og menningar-
starfsemi íslendinga. Aðalatriðið er
að vera með - sama hvað það kostar.
Síðan er þrýst á ráðherra, þingmenn
eða aðra lykilmenn í kerfinu, og sjá;
peningahirslur ríkisins opnast og
þótt minna en ekkert sé aflögu eru
gefin loforö um styrki eða beina fiár-
veitingu, sem fyrr eða síðar er oröin
að fóstum lið í fiárlögum ríkisins.
Ég tel að hér verði að fara að setja
upp merki stöðvunarskyldu. Og að
því er varðar styrk úr ríkissjóði til
sameiginlegs verkefnis kvikmynda-
stofnana Norðurlanda finnst mér
ekki verjandi, hvorki fyrir mennta-
málaráðherra né forsætisráðherra,
að gefa hina minnstu von um stuðn-
ing við þetta verkefni. Þeir eiga að
taka afdráttarlausa afstöðu gegn því
að ísland sé með í púkkinu um sam-
eiginlegt fiármagn í kvikmynda-
stofnanir Norðurlanda.
„Alltaf er maður að tapa þegar maður raðar i innkaupakörfuna," segir hér
m.a.
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og 16 eða skrifið
ATH.: Nafn og sími verður að fylgja bréfum.