Dagblaðið Vísir - DV - 11.08.1990, Blaðsíða 12

12
LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 1990.
Foreldrar hans eru í Kúvæt:
Biðin eftir að heyra
frá þeim er verst
- segir Hjalti Gíslason, 17 ára, sem hrósar happi yfir að vera á íslandi ásamt systkinum sínum
„Biðin er verst. Ég hef ekkert heyrt
frá foreldrum mínum síðan daginn
sem innrásin var gerð og veit því
ekki hvar þau eru niðurkomin. Mað-
ur vonar bara það besta og reynir
að hugsa ekki um þetta,“ sagði Hjalti
Gíslason, 17 ára, sem búsettur er í
Kúvæt en dvelur hér við störf í sum-
ar. Foreldrar Hjalta, Gísli Sigurðsson
læknir og Birna G. Hjaltadóttir,
sneru heim til Kúvæt viku fyrir inn-
rásina. Hjalti og yngri systkini hans
tvö, Þorbjörg og Halldór, ætluðu að
vera aðeins lengur á íslandi en for-
eldrarnir.
„Systkini mín eru á Akranesi hjá
móðurömmu okkar og afa en þau
eiga að byrja í skólanum 23. ágúst
og ættu því að vera að fara heim ef
allt hefði verið eðlilegt. Segja má að
það hafi verið heppni að þau óskuðu
eftir að vera lengur. Fríi foreldra
okkar var lokið um síðustu mánaða-
mót,“ sagði Hjalti ennfremur.
Sjálfur dvelur Hjalti hjá föð-
urömmu og -afa í Reykjavík en hann
hefur starfað í sumar hjá Skeljungi
í Skerjafirði. „Ég á að byrja í skólan-
um um miðjan september og ætlaði
að vinna hér út mánuðinn til að safna
mér eigin peningum,“ bætti hann
við.

Þessi mynd var tekin í maí sl. en þá komu foreldrar Gísla Sigurðssonar, föður Hjalta, í heimsókn til Kúvæt. A myndinni má sjá til hægri Þorbjörgu og
Sigurð Helgason, Hjalta, bróður hans, Halldór, systurina Þorbjörgu og Gísla og Birnu sem nú eru í Kúvæt.
Hryllilegt ástand
„Mér fmnst þetta ástand hryllilegt
og get varla trúað því ennþá. Ég átti
alls ekki von á slíku og varð því mjög
liverft við þessar fréttir. Ég hef átt
heima í Kúvæt síðustu fimm árin og
allir mínir vinir eru búsettir þar.
Þegar ég heyrði fréttina um innrás-
ina hugsaði ég fyrst og fremst um
foreldra mína og vildi fá að heyra frá
þeim. Fyrsta daginn náöum við sam-
bandi viö þau og þá var allt í lagi.
Faðir minn sagði okkur að vera róleg
og hafa ekki áhyggjur e'n auðvitað
getur maður ekki annað en haft
þær,“ sagði Hjalti.
Gísli, faðir Hjalta, var við nám í
Svíþjóð en þangað flutti fjölskyldan
þegar Hjalti var fjögurra ára gamall.
„Faðir minn tók doktorspróf í Sví-
þjóð og starfaði mikið að rannsókn-
um. Honum var boðin staða í Kúvæt
við rannsóknir sem hann taldi mjög
áhugaverða. Ég var tólf ára þegar við
fluttum og mér fannst það mjög erf-
itt. Við systkinin kunnum ekkert í
ensku en fórum beint í enskan skóla
þar sem við þekktum engan. Auk
þess vorum við lengi að venjast hit-
anum. Á þeim tíma máttum við eiga
von á stríði vegna bardaga íraka og
írana. Þá vorum við alltaf tilbúin að
fara á brott. En ég átti ekki von á
þessu nú.“
Sérstakur staður
Hjalti segir að Kúvæt sé að mörgu
leyti sérstakur staður. Þar búi um
tvær milljónir manna og flestir all-
auðugir. Aðeins fjögur hundruð þús-
und íbúar eru innfæddir; hinir eru
aðfluttir Egyptar, arabar og annarra
þjóða menn. Borgin hefur verið að
byggjast upp frá því olían fannst og
byggingar því flestar nýlegar.
Flestir hinna aðfluttu koma til aö
vinna í tvö ár og fara síðan aftur.
Líflð gengur að mestu leyti út á
vinnu. Kúvætbúar fara yfirleitt til
Bahrain þegar þeir vilja skemmta
sér. Hjalti segir að það kosti um sex
þúsund krónur að skreppa til Bahr-
ain sem er eyja á milli Kúvæt og
Qatar og stutt að fljúga.
„Það er mjög gott að búa í Kúvæt
og ég kann afar vel við mig þar.
Menningarlíf er hins vegar ekki mik-
ið, t.d. lítið um söfn og kvikmynda-
hús í borginni. Enginn skemmtistað-
ur er þar og fólk heldur sig því mest
heima viö. Einstaka veitingahús er í
Kúvæt en þau eru svo dýr að einung-
is auðkýfmgar hafa efni á að heim-
sækja þau. Hins vegar eru stórar og
góðar myndbandaleigur og sjón-
varpsgláp er næstum óeðlilega mik-
ið.
Erfiður skóli
Félagslíf unglinga snýst allt í kring-
um skólann. Hver skóli er einangr-
aður og maður þekkir nánast engan
fyrir utan skólann sinn. Það er mikið
um að nemendur bjóði hver öðrum
heim, enda er það eini möguleikinn
til að hittast. Ég er í enskum skóla
og í honum eru menn af áttatíu og
fjórum þjóðernum, mest Egyptar og
Bretar. Skólinn er alveg frá fyrsta
bekk í barnaskóla til loka mennta-
skóla. Ég á að taka stúdentspróf í
vetur. Kennslan er mjög ströng og
öguð og skóladagurinn er frá hálfátta
á morgnana til þrjú á daginn," segir
Hjalti.
Hann segist ekki eiga marga inn-
fædda vini og þeir sem hann þekki
eigi þá evrópskar mæður en nokkuð
sé um það. Hjalti segir að það sé ekki
dýrt að búa í Kúvæt því allar vörur
eru tollfrjálsar. „Kúvætarnir búa all-
ir í stórum og flnum húsum en við
búum í hverfl fyrir starfsmenn há-
skólanna en þar eru fimm þrettán
hæða blokkir. Hver starfsmaður fær
íbúð sem er um tvö hundruð fermetr-
ar og er hún búin húsgögnum. Raf-
magn og vatn fáum við frítt og sím-
inn er frír í öllu landinu."
Hjalti talar góða íslensku þó að
hann hafl ekki búið á íslandi frá fjög-
urra ára aldri. Hann segir að íjöl-
skyldan tali alltaf íslensku heima og
foreldrar hans leggi mikla áherslu á
móðurmálið. „Ég hef stundum komið
til íslands á sumrin til að vinna mér
inn pening. Hér á ég enga æskuvini
en kynnist alltaf einhverjum nýjum
þegar ég kem hingað. Ég hugsa að í
Kúvætborg er falleg, segir Hjalti, og þar er gott að vera. Til hægri á þessari mynd sést gamla borgarhliðið en
írakar hafa aldrei viljað viðurkenna borgina lengra en hliðið nær.
Kúvætmenn eru flestir auðkýfingar. í þessu húsi býr kúvæsk fjölskylda en
inni í húsinu er allt í stíl Lúðviks 14.