Dagblaðið Vísir - DV - 18.06.1991, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 18. JÚNÍ 1991.
Spumingin
Lesendur
Eva Sævarsdóttir húsmóðir: Nei,
ekki enn en ég geri það örugglega.
Anna Lóa Ólafsdóttir flugfreyja: Nei,
en þaö getur vel veriö aö ég kaupi
einhver fót ef ég sé eitthvað fallegt.
Fleira en sjúkraþjálfun
Súsanna Vilhjálmsdóttir skrifar:
í DV frá fimmtud. 5. júní sl. sá ég
grein undir fyrirsögninni „Um eitt
þúsund manns eru á biölista". í þess-
ari grein tjáir Matthías Halldórsson
sig um náttúrulækningahælið í
Hverageröi. Af þessum svörum Matt-
híasar mætti skiija sem svo að á
heilsuhælinu í Hverageröi fari ekk-
ert annað fram en sjúkraþjáifun. Þaö
er nú öðru nær. - Það vill nefnilega
svo til aö á hælinu er starfrækt
sjúkranudd og baðlækningar.
Þessar deildir eru afkastamestu
meðferöardeildir heilsuhæhsins og
hafa verið það sl. 30 ár. Þar starfa
13 þrælduglegir starfsmenn. Til að
gera ykkur grein fyrir starfsemi
þessara deilda leyfi ég mér að birta
hér upptalningu á daglegri starfsemi
deildanna: 30 pláss í leirböðum - 25
í leir fyrir hendur og fætur - 24 í
víxlböðum fyrir fætur - 42 í vatns-
nuddi þrisvar í viku - 52 í heilsuböð-
um tvisvar í viku'- 54 í stuttbylgjum
- 36 í háfjallasól, þar sem fólk mætir
annan hvem dag, og 84 í sjúkranuddi
þar sem einnig er gefið sogæðanudd.
176 rúm eru á heilsuhælinu og duga
meðferðarplássin ekki til að anna
þessum fjölda fólks. Aðeins tveir
sjúkraþjálfarar hafa verið á hæhnu
öll þessi ár og einnig hefur starfað
íþróttakennari undanfarin þrjú ár
sem sér um tækjasal og hópæfingar.
Af þessu má ljóst vera að þaö fer
ýmislegt fleira fram á heilsuhælinu
en sjúkraþjálfun og vil ég hér með
benda á þessar staðreyndir svo að
öllum megi ljóst vera hversu fjöl-
breytt starfsemi fer fram hér á
heilsuhælinu í Hveragerði.
,Til hvers var þá veriö að setja upp húsdýragarð á vegum borgarinnar?"
Er þetta húsdýragarðurinn?
Vigdís Jónsdóttir skrifar:
Eg var að fara með tvo unga krakka
í húsdýragarðinn í Laugardal fyrir
stuttu. Þetta var áður en deilan um
síðasta „móhikanann“ í Laugardaln-
um kom upp á yfirborðið enn eina
ferðina, þ.e. Stefni bónda, sem neitar
að hætta búskap þar að venju. - Ég
tók á mig krók til aö líta á búskapar-
háttu Stefnis. Krakkarnir spurðu
strax og þeir sáu „búgarðinn" „Er
þetta húsdýragarðurinn?" Og var
það nema von. - Hver á von á öðru
sýnishomi af húsdýrahaldi á þessum
stað?
Ég verð nú að segja hreinskilnis-
lega að þótt ég sé öll af vilja gerð til
að friðþægja hinum aldna bónda og
taka upp málstað hans er mér það
lífsins ómögulegt. - Þetta býli og
starfsemin þama inni í miðri höfuð-
borginni er engan veginn sæmandi,
hvorki hinum aldna bónda, né nein-
um öðram, og þá allra síst borgaryf-
irvöldum.
Satt að segja er þama svo mikill
sóðaskapur á einum bletti aö það eitt
er ærin ástæða til að hreinsa þar til
af eðlilegum heilbrigðisástæðum. -
Ég get ekki tekið undir orð eins
þeirra sem stóð að mótmælunum
gegn brottflutningi bústofnsins að
þetta sauðfé sem þarna er hefði upp-
eldislegt gildi fyrir æsku Reykjavík-
ur. - Til hvers var þá verið að setja
upp húsdýragarð á vegum borgar-
innar?
Þeir búskaparhættir sem þama
viðgangast eru vægast sagt verulegt
lýti á borginni og því fyrr sem þetta
verður fjarlægt þeim mun fyrr verð-
ur andÚtslyfting Laugardalsins og
umhverfis hans fullkomnuð. - Burt
með búskapinn úr höfuðborginni!
Vertíðarvikur
á Benidorm
Jón Guðmundsson kennari: Ég hef
fengið gefins sumarfot svo ég hef
ekki þurft að kaupa á mig en ég er
búinn aö kaupa sumarföt á börnin.
Guðbjörg Pétursdóttir, starfsmaður
hjá íslandsbanka: Nei, ég ætla að
nota þau sem ég á.
Guðbjörg Jakobsdóttir húsmóðir: Já,
ég er búin að kaupa eitt dress, jakka
og stuttbuxur.
Arnheiður Bjamadóttir nemi: Já, ég
er búin að kaupa buxur og skó.
Hefur þú keypt þér sumar-
föt í sumar?
Margrét S. Sölvadóttir skrifar:
Ég skrifa héðan frá Benidorm sem
ég líki mest við vertíðarbæ á borð
við Siglufjörð hér forðum. Þótt ekki
sé framleidd síld í tunnur er iðandi
mannlífið ekki ósvipað og síld í
tunnu. Hér er nefnilega vertíð fyrir
ferðamenn. En líkt og á Siglufirði
virðist vertíðin ár hvert fara minnk-
andi og kenna menn um ástandinu í
heiminum.
Margt hefur breyst hér og eitt er
víst að varla þekkir maður bæinn
fyrir sama bæ er gengiö er um Benid-
orm í dag. Svo margir barir og veit-
ingahús hafa skipt um nafn og eig-
endur. Það virðist svo sem ítalskir
pitsustaðir gangi best, a.m.k. eru það
þeir sem oftast taka við af gömlu
spönsku stöðunum sem fara á haus-
inn.
Víst er að fólkið hrærist mikið í
verðlaginu og eyðir ekki peningum
eins og áður. En þótt fólki finnist
verðlagið hafa hækkað hér er merki-
legt hvað Spánverjar hafa getað hald-
ið því lengi niðri miðað við slæma
afkomu síöustu vertíða. Ég er samt
hrædd um að við á íslandi værum
búin að hækka verðlagið gott betur.
En allt er afstætt. íslendingum hér
finnst dýrt að greiða 575 peseta (ca
300 kr.) fyrir ‘vínblöndu á veitinga- -
stöðum sem bjóða upp á lifandi tón-
hst og taka auk þess engan aðgangs-
eyri. En þeir kvarta ekki yfir 800-100
Af mannlífi á Benidorm á Spáni
kr. aðgangseyri á skemmtistöðum
heima og um 500 kr. fyrir hvern
drykk! Skyldi ekki erlendum ferða-
mönnum finnast það dýrt?
Rútur fullar af íslendingum
streyma hingað til hótelanna í viku
hverri. Skemmtanir eru haldnar fyr-
ir fólkið í görðunum á kvöldin svo
að auðvitað er ekki nein nauðsyn á
að fara neitt nema þá í skoðunarferð
um umhverfið. - Af þessu tilefni
skaut þeirri hugmynd upp hjá mér
hvort ekki væri ráð hjá íslensku rík-
isstjóminni að byggja stórit hvolfþak,
líkt og á Perlunni en þó mun stærra,
og rækta þar suðræna aldingarða og
reisa þar stórt hótel með sundlaug í
miðjum garðinum og líflegum bar,
góðum veitingahúsum og suðrænni
tónlist. Selja mætti fólki inn á sólar-
landaverði en fyrir íslenska peninga.
Nú býr ríkisstjórnin svo vel að hafa
í forsæti mann með reynslu af perlu-
byggingu og ég er þess fullviss að
þess konar perla myndi ekki síður
verða til að borga sig en sú fyrri.
Eitthvað til að hugsa um.
Tónlistaraðdáandi skrifar:
Mig langar til að beína þeirri
fyrirspurn til sjónvarpsstöðv-
anna hvort ekki væri hægt að
sýna gömul, íslensk myndbönd
milii dagskrárliða? Einnig mætti
hugsa sér að hafa sérþátt með
gömlum, íslenskum myndbönd-
um ef enginn sérstakur dag-
skrárliður hefur verið ákveðinn.
Þegar ég er að tala um gömul,
íslensk myndbönd þá á ég við
upptökur eins og þær sem til eru
með Vormönnum íslands, Karli
Örvarssyni og fleiri. Einuig
mætti vel sjást myndband það
sem Nýdönsk hefur gert.
Einnig væri mjög gaman að fá
að fylgjast með því sem er að ge-
rast í tónlistarheiminum í dag, til
dæmis með viðtölum við íslensk-
ar hljómsveitir sem ætti vel
heima í ríkissjónvarpinu. Það
hefur gert ýmsa góða hluti í þess-
um efnum, svo sem þátt um
Todmobiie og söngkeppni fram-
haldsskólanema. Einnig má
nefha tónleikana sem Stöð 2 tók
upp á Púlsinum. Meira af svo
góöu.
Gefið stefnuljós
HJ skrifar:
Oft dettur manni í hug aö íslensk-
ir ökumenn hafl ekki hugmynd
um hvernig eigi að gefa stefnu-
ljós. Það er alltof algengt að þeir
snarbeygi á gatnamótum án þess
að gefa merki um hvertþeir ætla.
Sumir hverjir hegða sér eins og
þeir séu einir í heiminum. Þeir
aka hægt, flandra á mílli akreina
og beygja svo þegar þess er sist
von.
Svona umferðarmenning er
gjörsamlega óþolandi. Og ekki
nóg með það. Þessi leikur getur
verið beinlínis hættulegur. Sá
sem á eftir ökumanninum tillits-
lausa kemur á sér nefnilega
einskis ills von. Hann getur sem
hægast ekið aftan á þann stefnu-
ljósalausa. Og þá situr sakleys-
inginn í súpunni.
Ökumenn, tökum okkur á og
breytum þessu. Tillitssemin kost-
ar ekkert.
Vagnsfjóra
þakkað
Amma hringdi:
í þessu þjóöfélagi, sem byggist
orðið upp á hraða og streitu,
mega fæstir vera að þvi að sinna
öðrum. Þó eru á þessu undan-
tekningar.
Égvar á ferð um borgina ásamt
þrem ungum barnabörnum.
Þurfti ég þá að taka vagn upp í
Háaleitishverfi. Þegar ég kom að
biðstöðinni á Hlemmi var vagn-
inn að renna af stað. Vagnstjór-
inn hefur séð á látbragði mínu
að ég ætlaði með. Hann stansaði
vagninn þegar og beið þohnmóð-
ur meðan ég var aö koma öllum
börnunum upp í hann.
Það'var enginn asi, engin læti,
bara alúðlegt bros og kurteisleg
orð. Ég er handviss um að okkar
þjóðfélag væri öðruvísi ef fleiri
temdu sér slíkan hugsunarhátt
sem þessi ungi vagnstjóri.
Hvarfást
músagildrur?
Inga hringdi:
Ég er í hálfgerðum vandræðum.
Það kemur fyrir að ég rekst á
óboðna gesti í geymslunni hjá
mér. Þetta eru litlar húsamýs
sem gera sig heimakomnar. Ég
vil ekki eitra fyrir þær en þykír
sýnu skárra að setja upp gildra.
Getur nú einhver orðið mér að
iiði og sagt mér hvar hægt er að
kaupa músagildru? Ég hef kíkt
eftir þeim á líklegum stöðum og
spurst fyrir en engar fundið.