Dagblaðið Vísir - DV - 25.09.1992, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 25. SEPTEMBER 1992.
Spumingin
Hvað finnst þér um að
Hótel Borg skuli hætta
sem skemmtistaður?
Bjami Hjálmtýsson bílstjóri: Það
fiírnst mér slæmt, ég vil endilega að
skemmtistaðurinn verði opinn
áfram.
Margrét Sigurjónsdóttir sendill: Mér
er nokkuð sama um það.
ur: Mér þykir það miður.
Indriði Níelsson íþróttamaður: Mér
þykir það miður þegar miðstöð
skemmtanalífsins leggst niður.
Ólafur Stefánsson nemi: Persónulega
finnst mér það slæmt.
Fjóla Viggósdóttir nemi: Mér finnst
það hrikalegt.
Lesendur
Fullorðnir taka úr
skólagörðunum
Kristin Ragnarsdóttir hringdi:
Ég bý rétt við skólagarðana í Laug-
ardal þar sem sonur minn og dóttir
eiga sér garð. Þau eru búin að vera
mjög samviskusöm í sumar og hugsa
vel um garðana sína enda hafa þau
hlakkað mikið til þess að taka upp
úr þeim í haust. Sama máli gegnir
um fjölda annarra bama sem settu
grænmeti niður í vor.
En mörg þeirra eiga eftir að verða
fyrir sárum vonbrigðum, hafi þau
ekki orðið það nú þegar. Þess eru
nefnilega dæmi að fullorðnir fari í
garðana og láti greipar sópa í þess
orðs fyllstu merkingu. Heilu beðin
eru stungin upp þannig að ekki er
eftir kartöflutítla né kálarða.
Mér þótti mæhrinn fullur í dag,
þegar ég stóð tvær fullorðnar konur
að verki í skólagörðunum hérna rétt
hjá. Þær voru greinilega búnar að
fara vítt og breitt um garðana þegar
ég truflaði þær. Þær voru á skutbíl
og skottið var bókstaflega fullt af ahs
konar grænmeti. Konumar vom að
næla sér í dillplöntur þegar ég trufl-
aði þær við iðju sína. Þær voru raun-
ar að byrja á garði bamanna minna
og þar af leiðandi vissi ég að þær
voru í fuhum órétti.
Ég ræddi þetta mál við verkstjór-
ann sem er yfir görðunum. Hún sagði
að þama væri á ferðinni vandamál
sem erfitt væri að eiga við. Heilu
kartöflubeðin hefðu veriö stungin
upp og þegar bömin kæmu að vitja
garðanna sinna væra þeir eins og
engisprettufaraldur hefði farið yfir
þá.
Þannig háttar til að í glugga vinnu-
skúrs, sem er við skólagarðana, er
stórt hvítt spjald. Þar stendur skýr-
um stöfum að bömin eigi upp-
Sagt er að fullorðið fólk farlð í skólagarða barnanna og láti greipar sópa.
DV-mynd BG
skerana í görðunum til 1. október.
Ef fullorðna fólkið, sem fer í garð-
ana, er á annað borð læst þá veit það
að það er að taka grænmeti bamanna
ófrjálsri hendi. Þama er því ekki um
að ræða aö grænmetið hggi undir
skemmdum þótt það sé orðið svona
áhðið. Bömin draga þaö bara frá ein-
um degi th annars að taka upp með-
an veðrið er svona gott. Með þvi
móti fá þau aðeins stærri kartöflur
og kálhausa, sé ekki þegar búið að
nema uppskeruna á brott.
Bændur eru hornsteinn
Lárus Guðmundsson skrifar:
Það er orðinn þjóðarsiður hér á
landi aö agnúast út í bændrn-. Þeir
þykja nánast óalandi og ófeijandi
hvar sem þeir koma inn í umræð-
una. Andstæðingar ganga jafnvel svo
hart fram að kalla þá afætur á þjóðfé-
laginu. Nú á tímum virðist þetta vera
eins konar tískufaraldur. Blekbull-
arar fara í broddi fylkingar og níða
skóinn af íslensku bændastéttinni.
Það er engu líkara en þetta þyki flnt
og sá telji sig mestan manna sem
hefur hæst.
En maöur, httu þér nær. Við búum
í rótgrónu bændasamfélagi sem
stendur á gömlum merg. Öh erum
viö komin af gömlum bændaættum,
hvort sem okkur líkar það betur eða
verr. Það rennur bændablóð í æðum
okkar ahra, hvort sem við vhjum
viðurkenna það eða ekki.
Ein af herferðunum gegn bændum
er takmarkahthl niðurskurður á bú-
fénaði. Með honum þykjast stjóm-
völd vera að koma á einhverri ahs-
heijar landbúnaöarstefnu. Sú á að
gera þjóðarskútunni gott þegar fram
hða stundir.
En Þessar aðgerðir verða vafalaust
th þess að fjölmargir bændur flosna
upp og flytjast í þéttbýh. Þannig
dregst framleiðslan á landbúnaðar-
vörum miklu meira saman heldur
en áætlað var því framleiðslumagn
þeirra sem munu flosna upp, er enn
tahð inni í kvótanum. Aðgerðimar
munu valda stórfehdum skorti á
mjólk og kjöti og hvar stöndum við
þá?
íslenskir bændur era homsteinn
þjóðfélagsins. Þá ber að virða og
meta að verðleikum. Án þeirra vær-
um viö hin hla komin.
Bjartsýnin sigrar allt
Sigrún Eðvaldsdóttir fékk bjartsýnis-
verðlaun Brestes.
Helga Þorsteinsdóttir hringdi:
Það vora mikh og góð tíðindi að
Sigrún Eövaldsdóttir fiöluleikari
skyldi fá bjartsýnisverðlaun Brostes.
Hún á það svo sannarlega skihð. Það
sannast á henni hið fomkveðna að
bjartsýnin sigrar aht. Sigrún þurfti
th dæmis að eignast almennhega
fiðlu. Fyrr en varði var ein slík kom-
in upp í hendumar á henni. Það má
þakka samsthltu átaki þeirra sem
skhdu nauðsyn þess að hún þyrfti
gott hljóðfæri.
Sigrún hefm- að undanfómu verið
að fá verðlaun fyrir leik sinn sem
| kunnugt er. Hún er þar með aö sýna
og sanna að hún ætlar sér svo sann-
I arlegaaðþakkafýrirsigogsínafiðlu.
Hiingið í síma
63 27 00
millikl. 14 og 16
-eöa skriíið
Nafn D* íím j.ir. veröur aö fylgja brífiim:
Og nú síðast vora það bjartsýnis-
verðlaunin henni th handa.
En fyrst verið er aö tala um bjart-
sýni þá finnst mér að íslenska þjóðin
mætti vera bjartsýnni. Það er alveg
sama hvar borið er niður. AUs staðar
er sama svartsýnisrausið. Talað er
um kreppu á öUum sviðum mannlifs-
ins. Bölmóðurinn veður uppi og
menn telja kjarkinn hver úr öðrum.
Sumir segja að þessi þjóðlæga
svartsýni sé stuttum sólargangi að
kenna. Við séum skammdegisþjóð og
því sé okkur bölmóðurinn í blóð bor-
inn.
Þetta er sjónarmið út af fyrir sig
en er þó ekki einhhtt. Staðreyndin
er nefhhega sú að fólk kvartar aldrei
meira en einmitt á sumrin þegar
bjart er ahan sólarhringinn.
Nú ætti þjóðin að taka sér tak og
láta sem hún stefni að því að vinna
bjartsýnisverðlaun Brostes, rétt eins
og Sigrún. Við ættum að hrista af
okkur slenið og bera höfúðið hátt.
Þá yrði þjóðarbragurinn annar og
betra að lifa.
H.J. hringdi:
menn skuli ganga fram fyrir
slqöldu og segja þjóðinni að hún
hafi ekkert að gera með að versla
ó sunnudögum. Þetta gerðist þó
hafa Kringluna opna. Þá gengu
ciihivetjii- verslunareigendur
berserksgang og sögöu almenn
ingi að hann gæti bara verslað á
öðrum dögum.
Ég hefði haldið að þessir sömu
menn mættu þakka fyrir ef ein-
hver vildi kaupa eitthvað af þeim.
Undir því eiga þeir afkomu sina.
þaö er því harla annarlegt sjón-
armið sem þama hafa verið sett
fram.
Elínborg hringdi:
Við hjónin áttum leið upp í
Borgarfjörð um siðustu helgi. Við
ákváðum að taka það rólega og
doka við á faliegum stöðum á
leiðinni. Tvisvar stönsuðum við
og fórum út úr bhnum. Á báðum
þessum stöðum höfðu reykinga-
okkur því aö þarna lágu hrúgur
sem sýnhega hafði verið sturtað
beint úr öskubökkum.
Satt að segja hálfeyðhagði þessi
sjón ferðina fyrir okkur, svo leitt
þótti okkur að sjá þessa um-
gengni í okkar fallega landi.
Fékkekkihálf-
Jónína Kristjánsdóttir hringdi:
Ég segi tárir mínar ekki sléttar.
Um daginn geröi ég innkaup í
matvörumarkaði sem ég kæri
mig ekki um að nafngreina. Ég
var komin meö fulla körfú og átti
aðeins eftir að kaupa grænmeti.
Þegar i þá dehd kom reyndust
ekki vera til nema stórir hausar.
Þar sem við erum aöeins þijú í
heimili spurði ég stúlkuna hvort
hún gæti ckki skipt fyrir mig oin-
um hausnum því að hehl væri
ahtof mikið fyrir mig. En hún
hélt nú ekki og sagði það ekki
vera til siðs hjá versluninni að
skera grsenmetið í sundur. Það
skemmdist þá miklu fyrr.
Það lá viö að ég skhaði öhu því
sem í innkaupakörfúna var kom-
iö og gengi út.
Hvenærkemur
AUtaf öðra hvetju berast okkur
fféttír aö utan af stórsöngvaran-
um okkar, honum Kristjáni Jó-
hannssynl Ef aht þetta. er satt,
sem sagt er, er hann kominn í
fremstu röð heimssöngvara.
Gaman væri nú að fa þennan
mikla listamann heim þamúg aö
hann gætí sungið fyrir landa sína.
Ég er handviss um að hann
myndi troðfyha Háskólabió oft og
mörgum sinnum, svo margir eru
þeir sem iangar til þess að heyra
í honum.
St. K. hringdi;
ríkisstjórain okkar fær ef hún
kemur öhum sínum spamaðar-
hugmyndum í gegn. Einn segir
að hún grafi undán islenskri
menningu og tungu. Annar segir
að hún sé að eyðheggja mennta-
kerfið í iandinu. Þriðji segir að
■í rúst og sá fjórði að hún stuöU
aö atvinnuleysL
Það þarf sterk bein th að bera
eförmæli eins og þessi. Og líklega
hefur engin stjórn komið sér upp