Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.1993, Blaðsíða 12

12
FOSTUDAGUR 11. JÚNl 1993
Spumingin
Fylgistu meö
kvennaknattspyrnu?
Ingvar Helgason: Nei, ég fylgist varla
með nokkurri knattspymu.
Heimir Guðmundsson: Nei, eiginlega
ekkert, ég kíki þó á úrslitin.
Kjartan Baldursson: Já, svona örlít-
ið, sá til dæmis mörkin í landsleikn-
um gegn Svíum á dögunum.
Sveinn Helgason: Nei, ég er giftur
máður.
Jóhann Þorgeirsson: Nei, engri
knattspymu.
Helgi Eyjólfsson: Mjög lítiö. Það sem
sýnt er í sjónvarpinu, að öðm leyti
ekki.
Lesendur
Vítitilvamaðar:
Staðreynd á
móti staðreynd
Ib Wessmann hringdi:
Förum við til tannlæknis eða í upp-
skurð erum við deyfð eða svæfð og
vitum ekkert af því sem er fram-
kvæmt á okkur. Eins er með humar-
inn sé rétt að farið. Á hverju eigum
við að lifa ef ekki má veiða eða slátra
dýmm á hefbundinn hátt? Eða eigum
við öll að bíta gras?
í gegnum aldimar höfum viö lifað
á því sem haf og land hafa gefiö okk-
ur og hafa landsmenn ekki haft neitt
við þær aflífunaraöferðir sem beitt
hefur verið að athuga. Hvað með
þorskinn sem kafnar í netunum og
íslenska smáhumarinn sem er veidd-
ur í troll?
Án þess að fara í samanburð eru
eflaust aflífunaraðferðir á stórhumri
mun þjáningarminni. Þetta em mín
lokaorð tíl þín, Magnús H. Skarphéð-
insson. Ég vona að flest fólk neyti
bæði humars og kjöts í framtíðinni
því ekki verður nóg af grasi handa
öllum.
„Hvað með þorskinn sem kafnar í netunum?" spyr bréfritari.
Dýrðarríkin austantjalds
Lúðvíg Eggertsson skrifar:
Ég kynntíst fyrir nokkm manni
sem hafði ráðið sig til náms og starfs
í landi austantjalds sem óþarft er að
nefna hér. Hann hafði ekki góða
reynslu af veru sinni þar, saga hans
er á þessa leið í staðfærðu formi;
Við komuna til landsins niður
landgang flugvélarinnar mátti sjá
lögreglubifreið fylgjast meö komu-
farþegum. Aö lokinni tollskoðun var
ekið klukkustundarleið meö áætíun-
arvagni til borgar einnar en lögreglu-
bifreið fylgdi allan tímann. íbúð
fékkst ekki í borginni en hins vegar
í nálægu bæjarfélagi. Bifreið fékk
félagi minn sér tíl afnota og þegar
keyrt var í vinnuna fyrsta daginn
elti lögreglubifreið hluta leiðarinnar.
Félagi minn hélt að það væri svona
fyrsta daginn en sama sagan endur-
tók sig á hveijum vinnudegi, lög-
reglubifreið fylgdi í humátt á eftir.
Vinnufélagi hans sagði honum að
þetta væri aðferö til þess að láta hann
vita að fylgst væri með honum.
íbúð innan borgarmarkanna fékkst
eftir nokkurn tíma en ekki breytti
það háttemi lögreglunnar. Hún
fylgdist ævinlega með því að vinur-
inn skilaði sér í vinnuna á hverjum
degi. Brátt varð vinur minn var við
það að síminn var hleraður en það
var auðvelt mál fyrir hann að kom-
ast að því. Honum var ávallt fylgt
eftír í lögreglubifreið ef hann hafði
tilkynnt einhverjum það í síma að
hann ættí einhver erindi utan heim-
ilisins annað en í vinnuna.
Liðagigt hijáði félaga minn og fór
hann að læknisráði til hjúkrunar-
konu sem gaf honum stungulyf og
nuddaði hann. Eitt sinn þegar hann
fór í vikulega heimsókn sína til
hjúkrunarkonunnar fóru lögreglu-
menn í heimsókn til konu hans. Lög-
reglumaðurinn byijaði á að hrósa
konunni fyrir hvað hún væri „heiö-
arleg“ en minntist á það strax á eftir
að ekki gegndi sama máh um mann
hennar. Hann tjáði henni að hann
væri að halda framhjá með einhverri
konu úti í bæ í hverri viku. Kona
hans, sem vissi betur, vandaði þeim
ekki kveðjumar og bað þá hafa sig
burt.
Vinurinn fluttist í annan borgar-
hluta en það breytti engu um hegðun
lögreglunnar, alltaf var hún nálægt.
Fyrir kom, í miklu annríki eða á
óvenjulegum tíma, að lögreglan not-
aði sjúkrabíl, bíl lamaðra og fatlaðra
eða póstbíl við njósna- eða eftírlits-
störf sín.
Svoleiðis reyndist nú þetta dýrðar-
ríki fyrir austan járntjald. Ekki verð-
ur gerð tilraun til að reikna kostnað-
inn fyrir samfélagið af kerfi sem
þessu en félagi hans hafði ekki mik-
inn áhuga á að dvelja langdvölum
þarna lengur.
Aðrar kröf ur til kvenna
en karla í stjórnmálum
„Nýjasta dæmið er þegar gengið er framhjá Rannveigu Guðmundsdóttur
sem ráðherraefni Alþýðuflokksins," segir í bréfi ritara.
Margrét Sæmundsdóttir skrifar:
Ráðherraval Alþýðuflokksins er
enn ein sönnun þess hve konur eiga
erfitt uppdráttar í stjórnmálum á Is-
landi. Mjög hæfar konur meö langa
og farsæla reynslu í stjómmálum
sifja ekki við sama borð og karlam-
ir, félagar þeirra.
Nýjasta dæmið er þegar gengið er
framhjá Rannveigu Guömundsdótt-
ur sem ráðherraefni Alþýðuflokks-
ins. Nú nægði ekki að vera þingmað-
ur, fyrrverandi aðstoðarmaður ráð-
herra og með langa reynslu í sveitar-
stjómarmálum. Annaö dæmi. Þegar
skipa þurftí nýjan útvarpsstjóra sótti
Inga Jóna Þórðardóttir, viðskipta-
fræðingur og fyrrverandi formaður
útvarpsráös, um það embætti en það
var líka gengið fram hjá henni.
Þriðja dæmi. Þegar velja þurfti
nýjan borgarstjóra í Reykjavík var
Katrín Fieldsted, yfirlæknir og borg-
arfulltrúi, ein af þeim sem vel komu
til greina. Það var líka gengið fram-
hjá henni. Konur, sem kalla má yfir-
buröamanneskjur vegna dugnaðar
og þors, em neyddar til þess að láta
í minni pokann fyrir miðlungskörl-
um. Geta konur þessa lands látið
þetta yfir sig ganga öllu lengur?
íslenskmáls
Hilmar Ólafsson skrifar:
Nú fæ ég ekki oröa bundist
lengur. Umkvörtun mín varðar
notkun þriggja nýyrða af síaukn-
um krafti. Þau em orðin Kúbverj-
ar, mexíkóskur, og Karíbahaf.
Ég minnist þess að hér áður
fyrr hétu Kúbverjar Kúbanir. nú
gætum við því farið að kalla Al-
bani Albveija og þar fram eftir
götunum. Ég vandist við að hlutir
væru mexíkanskir. Við ættum
þvi í ljósi nýfenginnar vitneskju
að kalla Mexíkana, Mexikóa.
Karíbahafið hét, ef mig mis-
minnir ekki, Karabíska hafið.
Þetta er líkt því og að í enskunni
væri farið að kalla Caribbean
Ocean, Carib Ocean.
Húsdýragarður-
inn á uppleið
Hrefna hringdi:
Ég brá mér í Húsdýragarðinn
um síðustu helgi með dóttur mina
og óhætt er aö segja að hún
skemmti sér vel. Ég var einnig
mjög hrifin af öllu því sem þar
var að sjá. Þar er mikill íjöldi
dýra af hinum og þessum tegund-
um, vel er búið að þeim og þeim
virðist líða vel.
Húsdýragarðurinn er að verða
ágætis dýragarður sem er sam-
keppnisfær viö marga dýragarða
í Evrópu. Enda sá ég fullt af út-
lendingum sem lögöu leið sína í
Húsdýragarðinn. Borgaryfirvöld
eiga hrós skilið fyrir þvi hve mik-
ið hefur verið lagt í hann. Veröi
hefur einnig verið stillt í hóf.
Ósáttá
ógnartímum
Hjálmar hringdi:
Það dylst engum að mikil
kreppa er nú á íslandi, aflabrest-
ur, atvinnuleysi,, lækkandi af-
urðaverð o.s.frv. Á slikum ógnar-
tímum ættu stjómmálamenn að
sýna ábyrgð og standa saman i
viðleitni til að leysa vandann.
Hnútukast stjómarliða og stjóm-
arandstæðinga er aldeilis ekki til
þess að auka tíltrú fólks á ábyrgð
stjómmálamanna.
Þeir eyða allri orku sinni í að
hallmæla hver öðmm, lýsa því
yfir hve hinir era úrræðalausir
og þar fram eftir götunum. Þeim
væri nær að taka höndum saman
og sýna einhverja ábyrgð, svo
þeir geti öðlast einhverja tiltrú
almennings að nýju - áður en það
er orðið of seint.
Framkvæmdir
aðnæturlagi
Eggert skrifar:
Ég hef aldrei skiliö af hverju
gatnagerðarframkvæmdir á aðal-
æðum Reykjavíkurborgar þurfa
aö fara fram að degi til, helst á
mesta annatima. Erlendis dettur
ekki nokkrum manni í hug að
gera slíkt nema að næturlagi.
Þegar þessar framkvæmdir
standa yfir myndast langar raðir
bifreiða og þúsundir borgarbúa
tefjast á leiö sinni til vinnu eða
annarra erinda.
Tekju- og vinnutapið er óheyri-
legt sem af þessu hlýst. Gatna-
starfsmenn eiga þess í stað aö
vinna sin verk aö næturlagi (í
dagsbirtu) og fá örlítið meira
kaup. Munurinn á dagvinnu- og
næturvinnukaupi er ekki mikill,
allavega ekki þegar hann er bor-
inn saman viö það sem ávinnst í
minnkuðu vinnutapi annarra
borgara.
Góðirblúsþættir
Axel hringdi:
Mig langar aö koma á framfæri
þakklæti til Péturs Tyrfingssonar
fyrir sérlega góða og fróðlegg
blúsþætti á rás 2.