Dagblaðið Vísir - DV - 23.04.1994, Qupperneq 23

LAUGARDAGUR 23. APRÍL 1994
23
Sauma þjóðbúninga í
aflögðu samkomuhúsi
Jón Þórðarsan, DV, Rangárþingi:
Tvær framtakssamar konur í
Rangárvallasýslu, þær Guðný Al-
berta Hammer á Rauöalæk og Salvör
Hannesdóttir á Arnkötlustöðum,
hófu nú nýlega framleiðslu á þjóð-
búningum í gamla samkomuhúsinu
á Laugalandi í Holta- og Landsveit,
en hætt var að nota það fyrir um tíu
árum. Fyrst í stað sauma þær ein-
göngu búninga á stelpur, en segja að
vel sé inni í myndinni að færa út
kvíamar í framtíðinni.
Undirmerkjum
atyinnuátaks
Starfsemin í samkomuhúsinu er
undir merkjum átaksverkefnis í at-
vinnumálum en markvisst átak í at-
vinnumálum í vesturhluta Rangár-
vallasýslu hófst á vordögum 1993.
Hefur ýmis atvinnustarfsemi og
námskeið í sýslunni farið af stað á
vegum þess.
„Forsvarsmenn verkefnisins boð-
uðu konur sem vildu skapa sér ein-
hveija atvinnu á fund og þar kom
upp þessi hugmynd sem við gripum
höndum tveim,“ segja þær Guðný
Aiberta og Salvör. Þá hófst leit að
hentugu húsnæði fyrir starfsemina
og eftir nokkrar umleitanir var
ákveðið að leita til sveitarfélagsins
sem er eigandi gamla samkomuhúss-
ins á Laugalandi. Forsvarsmenn
sveitarfélagsins tóku umleitan
þeirra ljúfmaruilega og fengu þeim
hluta hússins til umráða.
En þar með var ekki öll sagan sögð
því að húsið þarfnast mikiUa endur-
bóta. Raunar fengu þær afnot af því
gegn því að gera endurbætur á því
sjálfar. „Það fóru fleiri konur af stað
þó að við séum þær einu sem hafa
haldið þetta út enn sem komið er -
við vonumst samt til að sjá sem flest-
ar þeirra héma með okkur í hús-
næðinu við einhver verkefni. Nokkr-
ar þeirra hafa aðstoðað okkur við að
koma aðstöðunni í sómasamlegt horf
og eins höfum við fengið dygga að-
stoð eiginmanna, barna og fleiri
hjálpsamra vina,“ segja Guðný Ai-
berta og Salvör.
Satunastofan er á sviðinu sem þær
lokuðu af frá salnum en hann er illa
farinn. Þær hugsa sér að ráðast í
úrbætur á honum í framtíðinni ef
fjölgar í hópnum.
Frá kynslóð
til kynslóðar
Það er vandaverk að framleiða
þjóðbúninga enda um að ræða mik-
inn og fremur flókinn satunaskap.
Slík skrautklæði ganga gjarnan á
milh stúlkna, ýmist miili systra eða
frænkna og jafnvel kynslóð fram af
kynslóð ef saumaskapurinn er vand-
aður, því sniöin og efnin eru sígild,
þótt eigendumir stækki upp úr bún-
ingunum þegar þeir eldast.
Enn sem komið hafa þær Salvör
og Guðný Alberta eingöngu framleitt
þjóðbúninga á stelpur, að 12-14 ára
aídri: „Við höfum ekki enn hugsað
alvarlega um að sauma búninga á
stráka, en slíkt kemur vel til greina
ef eftirspurn verður. Einnig er inni
í myndinni að sauma búninga á full-
orðna ef undirtektir verða góðar,“
segja þessar athafnasömu Holtakon-
ur sem veðja á það að íslendingar
skarti þessum þjóðlegu klæðum nú
á lýðveldisári.
Signý Egilsdóttir í bláum búningi. Höfuðfat hennar kallast bátur og er meira
ætlað yngri telpunum. Berglind Kristinsdóttir er í rauðum búningi með
hvíta svuntu og Andrea Pálsdóttir með köflótta svuntu. Eldri telpurnar eru
með skotthúfu á höfði.
Þær Guðný Alberta Hammer, t.v., og Salvör Hannesdóttir hafa hafið framleiðslu á þjóðbúningum á sviði í aflögðu
samkomuhúsi og veðja á að íslendingar skarti þjóðbúningnum á lýðveldisárinu.
f'm

FERÐIR
///////////////////////////
ALLA MÁNUDAGA
Auglýsingar og upplýsingar um allt
það helsta sem er á boðstólum í
ferðamöguleikum innanlands sem utan.