Dagur - 23.12.1964, Page 14

14
JÓLABLAÐ D AGS
7T-W75fTS?~p
fullklædd vorum við áminnt að
vera nú reglulega stillt þangað til
kallað væri á okkur í matinn. Við
áttum svo bágt með að sitja kyrrar.
Við tókum það ráð að ganga um
gólf og auðvitað þá að hafa aðra
hendina í svuntuvasanum, og allt-
af annað slagið að taka upp vasa-
klútinn og skoða hann.
Svo loks var kallað á fólkið í mat
og allt var nú jafn gómsætt: rjúp-
urnar, brúnnðu kartöflurnar og
jólagrauturinn.
Svo þurfti að þvo upp eftir mat-
inn og allt tók þetta sinn tíma. En
loks kom þó að því að við vorum
öll lálin fara inn í svefnherbergi
þeirra pabba og mömmu og pabbi
var Jrar með okkur þegar okkur var
svo sagt að gjöra svo vel og koma
fram: var búið að slökkva á hengi-
lampanum setja lítið borð á mitt
gólf í baðstofunni og þar á stóð jóla
tré með iogandi kertaljósum og
stórum pokum. Dálitla stund stóð-
um við hreyfingarlaus og horfðum
á Jressa dýrð, svo var farið að ganga
kringnm jólatréð og sungið var:
Heims um ból og síðan Göngum
við í kringum einiberjarunn. Þegar
minnstu biirnin voru orðin lúin
var sest niður og mamma fór að
týna pokana af jólatrénu og þá
held ég að forvitni og eftirtekt hafi
verið að fullu vakin. f pokunum
var sælgæti og smákökur og í hverj
um poka, sem við börnin fengum
var mynd undir gleri og var einn
hlutur myndarinnar laus og átti að
koma honum á réttan stað. Eg man
að ég fékk karl sem átti að setja
gleraugn á og var Jretta mesta vanda
verk að mínum dómi.
Kvöldið leið með þeirri rólegu
og friðsælu gleði sem aðeins til-
heyrir þessu eina kvöldi ársins.
'Ekki mátti leika neina hávaða-
sama leiki, ekki spila á spil, okkur
var sögð saga jólabarnsins og í til-
efni hvers jólin væru haldin. Svo
þegar búið var að drekka og við
vorum háttaðar ofan í hvít og fín
rúm í nýjum náttkjólum, lásum
við bænirnar okkar upphátt og
þökkuðum guði fyrir að gefa okk-
ur jólin. Svo var svo dásamlegt að
vita að í nótt átti að loga á stóra
lampanum, það var svo gaman að
vakna við ljós að nóttunni. Þegar
byrti á jóladagsmorguninn vaknaði
ég við að mamma kom og bauð okk
ur gleðileg jól og færði okkur
súkkulaði og kökur í rúmið. Svo
áttum við að liggja róleg í rúmun-
um þangað til mamma væri búin
að rnjólka kýrnar. Amma passaði
litla bróður.
Þegar við vorum fullklædd fór-
um við út á hlað og það hafði kom
ið hláka um nóttina og rignt mik
ið Jrá sá ég pabba og Halldór
frænda standa uppi á fjósþaki og
vera að rista torf of annari hlið
þaksins og settu tjörupappa undir
og svo torfið ofaná. Þakið hafði far
ið að leka í rigningunni um nótt-
ina.
Ég vorkenndi piltunum alveg
hræðilega að þurfa að vera að Jressu
á jóladaginn og þurfa að vera í
hversdagsfötunum. Eg gat ekki skil
ið að vel skyldi liggja á þeim við
þetta verk.
Þetta mun nú ekki vera sérstök eða
merkileg bernskuminning og ekki
öðruvísi en margra annarra sem
fæddir eru á þriðja tug þessarar afd
ar, ekki 40 ára gömul minning.
Ég tilheyri Jreim flokki fólks sem
fæddur er og uppalinn í einum af
þessum svokölluðu afdölum þessa
lands. Hann hefur það bara fram
yfir marga slíka að hann er ekki
farinn í eyði, en það er nvt senni-
lega eingöngu vegna þess að for-
eldrar mínir búa Jrar ennþá, eru
búin að búa þar á milli 40—50 ár.
Nú bruna þar um hlað bílar með
fólk sem fer sér til gagns og gam-
ans að skoða vissa hluta af öræfum
íslands, og það yngra fólk sem þar
býr nú á nýbýli, fer á eigin bíl í
kaupstað fyrir jólin. Slíkt var ekki
gert í minni barnæsku, þá var
keypt á haustin Jrað sem nægja
skyldi til vors. F.n Jrá var fátækt
fólk bæði sparsamt og nægjusamt.
F.g og Jressi systkini mín sem fædd
vorum þegar Jretta gerðist, erum öll
gift og eigum börn á ýmsum aldri
og okkar fjölskyldur láta sig ekki
vanta neitt til neins. Eru Jressi nú-
tímabörn eins ánægð og hamingju
söm eins og við vorurn í allri fátækt
inni ,sem að dórni nútímafólks
væri alveg ægileg. Það fer ekki æfin
lega saman auðdegð og hamingja.
Skrifað á jólum 1963 fyrir
mín eigin börn.
Guðrún Aðalsteinsdóttir.
Klausturseli.