Dagur - 13.03.1993, Blaðsíða 10

10 - DAGUR - Laugardagur 13. mars 1993
UTBOÐ
Landgræðsla ríkisins óskar eftir tilboðum í gerð
7 km langrar rafgirðingar á Reykjanesi, frá Kleif-
arvatni að Sýslusteini.
Útboðsgögnin fást afhent hjá Landgræðslu ríkisins í
Gunnarsholti og í héraðsmiðstöð Landgræðslunnar
í Reykjavík, Laugavegi 120, gegn kr. 1.500 gjaldi.
Tilboðum skal skila til Landgræðslu ríkisins, Gunn-
arsholti, 850 Hellu, fyrir kl. 14.00 þann 20. apríl
1993. Tilboðin verða opnuð í Gunnarsholti kl. 14.15
sama dag.
Frekari upplýsingar eru veittar í símum 98-75500 og
91-29711.
LANDGRÆÐSLA RÍKISINS
GUNNARSHOLTI, 850 HELLU.
Stefánsstyrkur
Auglýst er eftir umsóknum um Stefánsstyrk, sem
Félag bókagerðarmanna og Menningar- og fræðslu-
samband alþýðu veita til minningar um Stefán
Ögmundsson prentara og fyrsta formann MFA.
Tilgangur styrkveitingarinnar er að veita einstakling-
um, félagi eða samtökum stuðning vegna viðfangs-
efnis, sem lýtur að fræðslustarfi launafólks, menntun
og menningarstarfi verkalýðshreyfingarinnar.
Heimilt er að skipta styrknum milli fleiri aðila. Styrk-
fjárhæð er 230.000.
Umsóknir þurfa að berast skrifstofu FBM, Hverfis-
götu 21, eða MFA, Grensásvegi 16a, eigi síðar en 5.
apríl nk., á sérstökum eyðublöðum sem fást afhent á
skrifstofum FBM og MFA.
Áformað er að afhenda styrkinn 1. maí nk.
Nánari upplýsingar veita:
Svanur Jóhannesson á skrifstofu FBM, sími
91-28755 og Ásmundur Hilmarsson á skrifstofu
MFA, sími 91-814233.
Reykjavík, 11. mars 1993.
MFA
MENNINGAR- 0G
FRÆÐSLUSAMBAND ALÞÝÐU
félag
bókageröar
manna
Framsóknarvist
Spilakvöld
Þriggja kvölda keppni
Þriðja spilakvöld.
Framsóknarvist að Hótel KEA
miðvikudaginn 17. mars kl. 20.30.
Kvöldverðlaun fyrir hvert kvöld.
Góð heildarverðlaun fyrir öll þrjú kvöldin.
Allir velkomnir.
Framsóknarfélag Akureyrar.
VÍSNAÞÁTTUR
Arni Jónsson
Nú er svo komið að vísna-
brunnur Jóns heitins frá Garðs-
vík er þorrinn, og skyldi engan
undra þar sem langt er liðið frá
andláti hans. En mér eins og
mörgum öðrum fyndist snautt
þetta blað, ef enginn væri
vísnaþátturinn.
Er komið var að máli við
mig um forsjá þessa þáttar,
fann ég strax til mikils van-
máttar gagnvart forveranum,
Jóni heitnum frá Garðsvík. Því
bið ég ykkur lesendur góðir að
gera ykkur strax grein fyrir því
að hér eftir verður allt með
fátæklegri brag en áður var.
Heimagerðar vísur sem Jón
kaus að kalla sínar vísur, voru
nokkuð stór hluti efnisins.
Heimagert efni verður héðan í
frá mun minna fyrirferðar, þó
fortek ég ekki að ein og ein
„sjálfgerð vísa“ fljóti með.
En til að gera skaðann minni
eftir lát skáldsins frá Garðsvík,
heiti ég á alla þá er hafa í fór-
um sínum snjallar vísur eða
bragi að senda mér það efni
bréflega og freista þess þannig
að glæða þáttinn lífi og gera
hann betri en annars yrði. Mik-
ils er um vert að allar vísur og
bragir sem hér birtast séu rétt
eftir hafðar, með nafni höfund-
ar og helst getið um tilefnið.
Utanáskrift þáttarins er:
Vísnaþáttur Dags,
c/o Ámi Jónsson
Fremstafelli I,
641 Ljósavatnshreppur.
Með von um að vinsældir þáttar-
ins haldist,
Árni Jónsson.
I framhaldi af því sem fyrr var
drepið á, þ.e.a.s. að vísur séu
rétt feðraðar en ekki eignaðar
öðrum höfundi, þá hafa verið
ortar snjallar vísur um slíkan
bragþjófnað. Eg minnist þess
að í vísnaþætti í útvaipi var
vísa eignuð Baldri á Ofeigs-
stöðum sem reyndist vera eftir
Jón í Garðsvík. Af því tilefni
orti Jón þessa vísu:
Þekkist enn á okkar jörð
ófrjálst takið sauða.
Inn íBaldurs björtu hjörð
barst þú lamb hins snauða.
Um illa fenginn auð var þessi
vísa ort sem ég þekki ekki höf-
und að:
Illafenginn auðinn þinn
áður en lýkur nösum,
aftur tíni andskotinn
upp úrþínum vösum.
Um áþekkt tilefni yrkir Hannes
Guðmundsson þessa velþekktu
vísu:
Hans var jafnan höndin treg
að hjálpa smœlingjonum.
Gekk þó aldrei glœpaveg
en götuna meðfram honum.
Áfram í líkum dúr yrkir Þor-
móður frá Njálsstöðum:
Víst mun engu á þig logið
um það flestum saman ber.
Hvar sem gastu smugu smogið
smánin skreið á hœla þér.
Og einnig Sighvatur Svan-
laugsson:
Lastagróið lygahrip
líkur bófa verstum.
Hefur þjófa svartan svip
sem að óarflestum.
Nú breytum við ögn um yrkis-
efni. í undangenginni bleytutíð
minntist ég oft þessarar snjöllu
vísu Sigurjóns Jónssonar:
Ekki er votra veðra slot
vœtur blota hreysi.
Hafa otað öllu á flot
út í notaleysi.
Ekki eru alltaf glögg skil milli
þess að vera þjófur og þess að
„frelsa“ hluti úr forsjá annarra
verri. Því varð þessi sjálfgerða
vísa til:
Honum flest til lasts er lagt,
í lyndi frekar grófur.
Frelsa gerði furðumargt
fráleitt var samt þjófur.
Og er fyrst farið að tæpa á
þjófnaði, þá greinir sagan svo
að Leirulækjar-Fúsi hafi eitt
sinn verið fenginn til að gæta
bams meðan heimilisfólk gekk
til tíðasöngs. Var Fúsi sérstak-
lega beðinn þess að hafa gott
eitt fyrir óvitanum. Fólkið var
ekki fyrr komið úr hlaði en
Fúsi kvað:
Varastu þegar vitsfœr gœtt
til vonds að brúka hendur.
Það er gjörvöll þjófaœtt
það sem að þér stendur.
Og áfram hélt Fúsi:
Faðir þinn var furðukvinn
frændur margir bófar.
Ömmur báðar og afi þinn
allt voru þetta þjófar.
Þannig má víða sjá dóm sam-
tíðarinnar um menn og málefni.
Gissur Jónsson frá Valadal yrk-
ir svo um samferðamann:
Unir best við annars neyð
afhrak mesta, skitið.
Hvar semfestir kjaft á sneið
kennaflestir bitið.
Eftirfarandi vísu um þrotlausa
úrkomu lærði ég en veit ekki
höfund að:
Er á regni engin þurrð
alla fyllir dunka.
Fast að stöfumfelli ég hurð
fallega pissar Brúnka.
Og áfram:
Starir hissa hreint mín önd.
Hrafnar og rissur krúnka.
Fjallgrimm hissa áfurðuströnd
fallega pisssar Brúnka.
Haraldur Hjálmarsson Kambi
bregst þannig við hrakandi
heiðarleika manna:
Núfer ég að lesa lög
og lœra um svik og pretti.
Því lítið gagnar höndin hög
og heiðarleikinn ekki.
Og fleiri góðar eftir Harald:
Byrðar lífsins ber ég lágt
brattan stika hjalla.
Reyni að sýna með því mátt
meðan ég er aðfalla.
Tölumfagurt tungumál
teygjum stutta vöku.
Lyftum glasi, lyftum sál,
látum fljúga stöku.
Fagrar ræður fögur Ijóð
frjálsmannlegur andi
er eitt sem hœflr okkar þjóð
og okkar kœra landi.
Hjá mér stendur flaskanfull
fjörs ég drykkinn kenni.
Það er ekkert samlagssull
sem að er á henni.
Epnþá get ég á mig treyst
Ólínu frá mér hrundið.
En þetta er orðið eins og þú veist
erfiðleikum bundið.
Haraldur er á því enn
þótt enginn geti séð-það.
Það eru fremur fáir menn
sem fara betur með-það.
Þórir Baldursson yrkir um
óreglumann:
Við fylliróna leggur lag
líkafullur oftast nœr.
Fullur varstu ífyrradag,
fullur komstu heim í gœr.
Jón frá Garðsvík orti svo um
málaferli Snæbjamar á Grund í
Eyjafirði, en Snæbjöm var mik-
ill Njáluunnandi:
Snæbjörn brjálar búastétt
brögð í Njálu sœkir.
Hann við skálar Hœstarétt
höfðarmál ogflœkir.
Bjöm Leví Gestsson yrkir svo:
Eg erfallinn að mér skilst,
andans hallar snilli.
Hefí gallagljúfur villst
gæfufjalla milli.
Ort í gestabók í skála við Álfta-
krók á Amarvatnsheiði eftir að
hafa villst á heiðinni, - sjálf-
gert:
Attavillan okkur tók
útafvegi dyggða.
Aðum við í Alftakrók
á okkar leið til byggða.
Og þessa sjálfgerðu vísu er að
finna í gangnamannakofa á
Bleiksmýrardal er Bleikur heit-
ir:
Er á kreiki allt í vofum
okkar leikjum svipifá.
Inn íBleik þá sœtt við sofum
svo þær reiki okkur frá.
Jón Jónsson í Fremstafelli yrkir
svo um gildi mannlegra sam-
skipta:
Við skulum meðan tími er til
taka stund úr degi,
og minnka þetta millibil
manna áförnum vegi.
Ekki má gleyma góðum vísum
kvenna. Osk Skarphéðinsdóttir
á Blönduósi yrkir svo að haust-
nóttum:
Kvöldin lengjast, vantar vor
vakir þrengjast, bilar þrekið.
Samt mín gengin gœfuspor
getur enginnfrá mér tekið.
Og hún yrkir ennfremur:
Oft þó hafi illu kynnst
á það hiklaust treysti.
Að búi íhvers manns eðli innst
einhver góður neisti.
Að lokum ein vísa frá þeim
bragsnjalla manni, Rósberg G.
Snædal, um komu vetrar:
Hœgt égfeta hálan veg
heldur letjastfætur.
Kuldahretum kvíði ég
komnar veturnætur.