Dagur - 13.03.1993, Blaðsíða 22

22 - DAGUR - Laugardagur 13. mars 1993
Kvikmyndasíða
Seagal, Seagal
Fyrir um það bil tveimur árum
síðan tókst kampakátum blaða-
manni frá San Francisco Examin-
er að kría út viðtal við leikarann
Steven Seagal sem er þekktur fyr-
ir allt annað en að vera blaður-
skjóða. Sannast sagna minnir stíll
hans svolítið á Yul Brynner; hann
hefur ekki hátt um fortíð sína, tal-
ar í hálfkveðnum vísum og veit
sem er að ímyndunarafl viðmæl-
andans og síðar lesenda mun sjá
um afganginn. Jæja hvað um það,
maðurinn er með marglit belti í
hinum margvíslegustu austur-
landa-íþróttum, hann brýtur steina
með berum höndum og snýr haus-
inn af óvinum sínum með fótun-
um einum saman. Skiijanlega
langaði blaðamanninn frá Exam-
iner til að fá það á hreint hvort að
þessi mikli drápari hvíta tjaldsins
hefði nokkru sinni drepið mann í
alvöru. Svarið var stutt en að sama
skapi ógnvekjandi: „Nei, en ég er
í þann veginn að myrða þann
fyrsta”.
Að vel íhuguðu máli var því
ákveðið á ritstjóm Dags að það
væri ef til vill áhættuminna fyrir
ofan-myndaðan að styðjast við rit-
aðar heimildir við samningu þessa
þáttar um hetjuna.
Það er peningalykt
af manninum
Velgengni Seagals á hvíta tjaldinu
er með ólíkindum. Fyrstu þrjár
kvikmyndir hans hafa þegar aflað
aðstandendum sínum á 13. millj-
arð íslenskra króna og sú nýjasta,
Under Siege, er að nálgast sex
milljarða markið. Óþokkinn í
þeirri mynd er leikinn af ekki
verri manni en Tommy Lee Jones
en Gary Busey og Erika Eleniak
fara með örlítið veigaminni hlut-
verk. Sögusviðið er herskipið USS
Missouri. Kokkurinn um borð,
Casey Ryback (Seagal), á að baki
sér skrautlega fortíð en ómetan-
lega þegar ótíðindin byrja að ger-
ast. Fyrir nú utan að vera heldur
spennandi tryllir með öllum
venjulegum brögðum og beinbrot-
um Seagals þá eru nokkur líkindi
til að Erika Eleniak muni taka þar
fáein dansspor, afskaplega fá-
klædd, sem er vitaskuld tilhlökk-
unarefni öllum áhugamönnum
um læknisfræði og líkamsburð.
Á einhvem óskiljanlegan hátt
hefur Under Siege verið tengt Die
Hard, að minnsta kosti í íslensk-
um bíóauglýsingum. Skýringin á
þessu gæti verið sú að þegar móg-
úlamir hjá Fox fréttu af innihaldi
Under Siege sáu þeir þann kost
vænstan að leggja Die Hard núm-
er þrjú á hilluna. Efni þessara
tveggja mynda var sagt svo keim-
líkt að ekki þótti borga sig í bili að
búa til aðra slíka, jafnvel þó Bmce
Willis væri reiðubúinn og til taks.
En þetta sel ég nú ekki dýrara en
ég keypti.
Eins og svo margar kvikmyndir
þá átti Under Siege sér lengi vel
annað heiti, Dreadnought. Það
þótti hins vegar ekki nógu vænlegt
til gróða svo að skipt var um heiti
með ágætum árangri. Seagal segir
um þetta: „Ég held ráðamennimir
hafi hugsað sem svo að Dreadn-
ought væri orð sem fæstir skildu,
það stendur fyrir omstuskip, ágæt-
is orð en lítið notað.“ Og Seagal
heldur áfram: „Gaurinn sem ég
leik í myndinni er úr ofurhuga-
sveit flotans, Navy SEAL. Hann
hefur komist upp á kant við yfir-
menn sína og nánast verið rekinn
en vegna góðsemi yfirmanns er
mér leyft að fara sem kokkur með
Seagal; aöeins 17 ára gamall hélt
hann til Japan að læra aikiodo eftir
að hafa séð kúnstina kynnta í
heimabæ sínum á undan fótbolta-
leik. Hann náði töluveröri leikni í
íþróttinni, stofnaði skóla þar eystra
og var að sögn eini Vesturlandabú-
inn sem það gerði. Vinátta hans við
Michael Ovitz, aðal-umboðsmann-
inn í Hollywood, tryggði honum
hlutverk í bíómynd og áður en varði
var hann kominn í aöalhltuverkið í
Above the Law. Hann er giftur
rauðklæddu konunni (Women in
Red) Kelly Le Brock.
Missouri til að klára 20 árin hjá
flotanum - og væntanlega til að
komast á þokkaleg eftirlaun. Skip-
ið er hlaðið kjamorkuflaugum og
CIA-maður hefur fengið þá flugu í
höfuðið að stela þeim. Hann kem-
ur um borð með lið sitt og síðan
verður það mitt hlutverk að koma
í veg fyrir þau áform.”
Þetta er óneitanlega svipuð til-
viljun og í Die Hard myndunum
og raunar líka í Passenger 57 sem
Borgarbíó hefur verið að sýna að
undanfömu þar sem sérfræðingur
í öryggismálum flugvéla er fyrir
tilviljun staddur í júmbóþotu sem
kaldrifjaðir bófar ræna.
Skipið og gamanmál
Þannig vildi til að hið raunveru-
lega stríðsskip, USS Missouri, var
ekki á lausu þegar kvikmyndatök-
ur hófust. í staðinn varð að notast
við USS Alabama, skip sem hætti
að sigla um höfin á sjötta áratugn-
um. I stað þess að rífa það og selja
í brotajám breyttu kanamir því í
safn til að laða að ferðamenn. Að
vísu er skipið ekki upp á þunu en
það liggur við öruggar festar. Því
-varð að framkalla hreyfingar þess
með ýmsum brellum. Stærðar
tjöld, svört, vom dregin upp á bak
við skipið til að skyggja á þá stað-
reynd að það liggur nánast upp í
fjöru og sjá má heila borg af þil-
fari þess. Allt varð að lúta þeirri
staðreynd að myndin á að gerast
út á miðju Kyrrahafi.
Áður en blóðbaðið byrjar fær
Seagal tækifæri til að sýna á sér
léttari hliðar. Ekki er frítt við að
hann brosi og við sjálft liggur að
Tommy Lee Jones er skúrkurinn.
hann láti glepjast út í einhvem
hopp-dans.
„Þegar ég valdi hlutverkið
I fannst mér það bjóða upp á svolít-
inn léttleika, jafnvel gamansemi,“
segir Seagal, „það er þessi þróun
frá því að vera bara kokkur yfir í
að verða harðskeyttur sérsveitar-
maður sem gerir útslagið."
Oskarsverðlaun?
Leikstjóri Under Siege er Andrew
Davis en hann á að baki sér tölu-
verða reynslu í gerð hasarmynda.
Hann stjómaði meðal annars
Seagal í fyrstu mynd hans, Above
the Law, árið 1988. Hann bar
einnig ábyrgð á einni af betri
myndum Chuck Norris, Code of
Silence. Það má því segja að þeir
tveir, Davis og Seagal, séu hér á
heimavelli. Og þar sem Seagal er
annar tveggja framleiðanda mynd-
arinnar þótti honum við hæfi að fá
góðan mann til að stjóma henni.
Velgengni mynda Seagals hefur
tryggt honum töluvert ákvörðun-
arvald um hvað hann gerir og með
hverjum. Þess vegna gat hann val-
ið leikstjórann sjálfur, haft hönd í
bagga með ráðningu leikara og
jafnvel ráðskast með handritið.
Þessi góði markaðsárangur hef-
ur þó engan veginn komið Seagal
í náðina hjá kvikmyndakademí-
unni. Seagal segist vel geta skilið
það: „Flestar hasarmyndir em að
mínum dómi einfaldlega ekki
nógu góðar til að eiga skilið Ósk-
ar. Þó hafa slíkar myndir verið
gerðar en akademían hefur jafnan
sett kíkinn fyrir blinda augað og
neitað að tilnefna þær einfaldlega
vegna þess að hún hefur litið nið-
ur á góðar spennumyndir og dreg-
ið þær allar í sama lélega flokk-
inn.“
Rainbow Warrior
Eitthvað rekur mig minni til að
hafa lesið um að Sylvester Stall-
one hygðist mála Rambó grænan.
Ekkert hefur orðið af því ennþá að
minnsta kosti en Seagal virðist
ekki ætla að láta sitja við orðin
tóm. í næstu mynd sinni ætlar
hann að breyta um umhverfi,
áherslur og grunntón. „Ég vonast
til að ímynd mín verði öll önnur
eftir næstu mynd sem ég er nú að
leikstýra. Hún hefur verið kölluð
Rainbow Warrior hvert sem end-
anlegt nafn hennar kann að verða.
Þetta er umhverfíssinnuð mynd,
mjög dulræn. Hún er um eskimóa
og olífélögin og hvemig þau hafa
nauðgað móður jörð. Og auðvitað
er svolítill hasar í henni líka.“
Ekki taugaóstyrkir heldur dauðir
Um þessar mundir er Sidney Poll-
ack staddur í Memphis að búa til
kvikmynd byggða á sögu Johns
Grisham, The Firm. Sagan hefur
verið þýdd á íslensku; gott ef hún
heitir ekki Fyrirtækið upp á
frónsku, ákaflega þykk bók og
heldur óárennileg. Én þegar lest-
urinn er hafinn þarf enginn að ótt-
ast leiðindi. Stórtækir skúrkar
stjóma atburðarásinni og vfla ekki
fyrir sér að drepa menn standi þeir
í vegi peningaleiksins er þeir stór-
græða á. Aðalsöguhetjan er ekki
nema peð í þessum leik, saklaust
og allt af vilja gert til að standa
sig. Þetta á þó eftir að breytast,
það herðist í hetjunni og baráttan
um völdin er tvísýn. En ekki orð
meira um söguna.
Ekki ómerkari leikarar en Tom
Cmise, Gene Hackman, Holly
Hunter og Ed Harris sjá um að
halda uppi fjörinu. Að auki má
heita að hver einasti lögfræðingur
Memphis hafi að undanfömu ver-
ið á bólakafi við leik í myndinni.
Tom Cruise er stjarnan í nýju lög-
fræðingamyndinni, The Firm, sem
Sidney Pollack leikstýrir.
Þeir hjá Paramount Pictures töldu
það heillaráð að fá sem flesta lög-
fræðinga til liðs við sig þar sem
sagan gerist að langmestu leyti í
heimi lögmanna. Þekktur dómari í
Memphis, George H. Brown, við-
urkennir fúslega að menntunin
hafi hjálpað honum mjög til að fá
vinnu hjá Pollack en Brown
bregður sér í hlutverk dómara í
tveimur atriðum þar sem Cruise
lætur gamminn geisa; fyrst á
körfuboltavellinum og síðan í
dómsalnum. Og þrátt fyrir þá hug-
leiðingu dómarans að líklega séu
lögmenn ekki annað en heftir leik-
arar þá hefur Pollack ekki hvatt
neinn lögfræðinganna er hann
stjómar til að snúa sér að leik-
rænni tjáningu.
En þar fyrir er ekki rétt að
dæma þá vonlausa strax í upphafi
og eitt er víst að jafnvel þó lög-
mennimir Bill Gibbon, Joseph
Bamwell og Michael Williams
virðist kannski fram úr hófi stirð-
legir og líflausir þá er það ekki
vegna þess að þeir eru óstyrkir.
Sannleikurinn er sá að myndir af
þeim munu hanga uppi á veggjum
lögfræðifirmans til minningar um
félaga er eitt sinn voru en hafa nú
kvatt þennan heim, ekki stórbrotin
hlutverk en alveg ömgg fyrir mál-
halta.