Dagblaðið Vísir - DV - 20.05.1995, Síða 10

10
LAUGARDAGUR 20. MAl 1995
Nektardansmærin Caroline:
Islenskir karlar eru
fallegir en frumstæðir
„íslenskir karlar eru fallegir en
þeir eru frumstæöir. Þeir eru bein-
línis barbarar. Þaö er mikill munur
á þeim og körlum úti í heimi,“ segir
sænska nektardansmærin Caroline
sem skemmt hefur íslendingum á
Café Bóhem frá því í febrúar síðast-
liönum.
Karlar úti í heimi bera virðingu
fyrir nektardansmeyjum, aö sögn
Caroline. Þaö gera íslensku karlarnir
hins vegar ekki. „Þeir vilja káfa á
okkur allan tímann. Þeir halda aö
við séum vændiskonur og þegar þeir
fá kinnhest fyrir að hafa káfað á okk-
ur geta þeir orðið mjög fúlir. Þeir
skilja ekki að nektardansmeyjar eru
hstamenn. Þetta er vinnan mín. Þeir
mega horfa á mig en ekki fá mig. Við'
erum draumastúlkur. Við tökum
þátt í að skapa draum en við tökum
ekki þátt í að gera hann að veru-
leika.“
Meðhöndluð eins
og drottning
Hingað kom Caroline frá Grikk-
landi þar sem hún kveöst hafa verið
meöhöndluð eins og drottning. „Þeg-
ar maður kemur til að ræða við gest-
ina panta þeir kampavín á borðið og
haga sér eins og séntilmenn. Þeir
reyna ekki að snerta mann, þeir
klappa manni kannski á öxhna og
kyssa mann á kinnina en ekkert
meir. Ég lenti aldrei í vandræðum í
GrLkklandi þau þrjú ár sem ég vann
þar. Karlar þar eru ástríðufullir svo
að maður gæti ímyndað sér að þeir
væru verri en íslendingar en því er
þveröfugt farið,“ greinir Caroline
frá.
Bjargaði lífi hennar
Frá því að Caroline kom til íslands I febrúar hefur hún látið stækka á sér
síkka hárið.
Hún hefur haft nektardans að at-
vinnu í fimm ár eða frá því að hún
var 21 árs. Hún er þeirrar skoöunar
að dansinn hafi í raun bjargað lífi
hennar. „Ég bjó við mjög erfiðar að-
stæður í Stokkhólmi og þaö var mik-
ið um fikniefni í kringum mig. Þegar
ég var ung var erfitt að fá vinnu í
Svíþjóð. Það voru helst ræstingar í
boði. Því miður þurfti ég oft að leita
til félagsmálastofnunar. Frá því að
ég hóf nektardans hef ég ekki þegið
krónu frá ríkinu," leggur Caroline
áherslu á.
Þegar henni var boðið að prófa
starfið hafði' hún aldrei séð nektar-
dans. „Ég vissi ekki hvaö ég átti aö
gera. Mér var fleygt fram á svið fyrir
framan þrjú hundruð manns á diskó-
teki í Örebro. Ég var svo taugaóstyrk
að fætumir á mér voru eins og spag-
ettílengjur. En ég komst á bragðið.
Mér þótti ekkert óþægilegt aö fækka
fótum. Ég er náttúrumanneskja sem
hleyp um hálfnakin á ströndinni. Og
af hveiju ætti maður ekki að fá borg-
að fyrir að fækka fötunum?"
í fegrunaraðgeróir
á íslandi
Reyndar hafði Caroline veriö í
brjóstin, bæta við hörundsflúrið og
DV-myndir GVA
módelskóla þannig að hún hafði æf-
ingu í því að ganga um og sýna sig.
Henni gekk hins vegar illa að fá fyrir-
sætustarf þar sem hún var tattóver-
uð. Á íslandi hefur hún notað tæki-
færið til að láta bæta við hörunds-
flúrið og er nú komin með stóran
dreka á bakið. „Það er að hluta til
af trúarástæðum. Ég trúi á allt lif-
andi, gott og illt. Drekar eru bæði
góðir og illir og tákn þess sem er
gamalt og vist. Þessi dreki á bakinu
á mér er verndarengill minn.“
Fyrir tæpum þremur vikum lét
Caroline stækka á sér bijóstin. „Það
er góð læknisþjónusta hér á íslandi
og gott verð. Það voru settir gúmmí-
pokar með saltvatnslausn í brjóstin
á mér og nú er ég með næstum tvö-
falt stærri brjóst en ég var með. Það
er ekki vegna vinnunnar sem ég geri
þetta heldur vegna þess að mig lang-
aði sjálfa til þess. Ég vil vera svona,“
segir Caroline og lýsir yfir ánægju
með nýju brjóstin.
Hún er einnig ánægð með nýjá,
síða, svarta hárið sitt. „Ég er að láta
lengjá á mér hárið. Það eru límdir
lokkar við hárrótina. Það er mjög
dýrt að láta gera svona úti í heimi
en ég fékk gott tilboö hér á íslandi."
Heilaskurðlæknar
og skipakóngar
„Viltu sjá leyndarmálið mitt?“ sagði Caroline við Ijósmyndarann.
„Drekinn er verndarengillinn minn.
Samkeppnin í faginu er hörð.
„Maður verður að vera góður dans-
ari og vera með góða sýningu og fína
búninga. Ég ferðast um með yfir 50
kíló af búningum. Og maður verður
að vera dama út í fingurgóma og
halda klassa. Maður verður einnig
að vera menntaður og fylgjast vel
með því stundum situr maður til
borðs með heilaskurðlæknum og
skipakóngum. Þá þarf maður að geta
rætt allt milh himins og jarðar eins
og til dæmis trúarbrögð, stærðfræði,
heimspeki og sálarfræði."
Ástæðuna fyrir því að Caroline
kom til íslands segir hún vera þá að
hún hafi gaman af því að vera með
og byggja eitthvað upp frá grunni.
Því hafi hún slegið til þegar danskur
vinur hennar og umboðsmaður hafi
haft samband við hana og spurt hana
hvort hún gæti hugsað sér að starfa
á íslandi.
Amma er stolt af mér
„Ég var með við stofnun fyrstu
klúbbanna í Noregi og Finnlandi.
Hér hef ég aðstoðað eigandann við
að koma upp „striptease“-klúbbi,
bæði með kaup á innréttingum og
þjálfun á stúlkum. Það eru nokkrar
íslenskar stúlkur byijaðar og ég er
þeirrar skoðunar að eftir hálft ár
verði margar íslenskar stúlkur farn-
ar að dansa nektardans. Það hafa
komið stúlkur á sýninguna okkar
sem eru mjög spenntar og gætu hugs-
að sér þetta en þær þora ekki því þær
eru hræddar við umtal og viðbrögð
annarra."
Um viðbrögð sinnar eigin fjöl-
skyldu segir Carohne að þau hafi
verið jákvæö. „Móðuramma mín er
mjög stolt yfir því að ég skuli starfa
sem listamaöur. Ég er búin að missa
móður mína og hef htið samband við
föður minn en hann sættir sig við
þetta. Amma hvetur mig og segir mér
að lifa lífmu.“
Góð laun
Caroline segir launin góð. „Ef mað-
ur er góður fær maður góð laun. En
það fylgir þessu mikih kostnaður.
Við þurfum að kaupa marga bún-
inga, snyrtivörur, skartgripi og
geislaplötur. Ég set saman
dansprógrömmin sjálf og þarf að
vera með að minnsta kosti eina nýja
sýningu í hverri viku. Og ég nota
þrjár geislaplötur í hverri sýningu.
Það er svo sem hægt að spara pen-
inga ef maður vhl. Við borðum og
kaupum sígarettur fyrir þjórféð,"
greinir Carohne frá.
Hún segir stúlkurnar ekki setjast
við borð gesta nema þær sjálfar vhji.
„Það er regla að þeir bjóða upp á
drykk, áfengan eða óáfengan eftir því
sem við sjálfar kjósum. Þeir verða
að borga fyrir okkar tíma. En við
verðum ekki drukknar í vinnunni.
Það er ekki hægt að dansa ef maður
er drukkinn og svo eru drukknar
konur jafn ógeðslegar og drukknir
karlar."
Fyrstu vikumar eftir að sýningar
hófust þurftu Caroline og stahsystur
hennar að láta fleygja út mörgum
körlum á hveiju kvöldi. „Stundum
kom til slagsmála en nú er ástandið
orðið rólegra. Karlarnir hafa sýnt
framfór. Fólk kemur til að skemmta
sér og sumir karlar taka konurnar
sínar með. Undanfarnar vikur hefur
verið mjög gaman því hingað hefur
komið fólk ahs staðar úr heiminum
vegna HM. Andrúmsloftið varð
miklu betra þegar það voru ekki bara
íslenskir strákar á staðnum. Erlend-
ir karlar vita um hvað þetta snýst.“