Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.1995, Síða 4

4
MIÐVIKUDAGUR 20. SEPTEMBER 1995
Fréttir
Breytingar hjá leikskóla Ríkisspítalanna:
Eftirréttur barn-
anna felldur niður
- er lítið spennandi, segir Marta Sigurðardóttir leikskólafulltrúi
„Hugsunin var sú að færa matar-
æðið til nútíma horfs. Venjulegt fólk
er ekki með tvíréttaðar máltíöir
heima hjá sér. Við fórum að velta
fyrir okkur af hveiju við ættum að
venja börnin á tvíréttaðar máltíðir
þegar þær tíðkúðust hvergi. Við
ákváðum að sleppa eftirrétti í til-
raunaskyni í þrjá mánuði til að skoða
hvort bömin borða aðalréttinn betur
og hvort við höfum nógu miMð af
ávöxtum en þetta hefur ekkert með
spamað að gera. Þetta era bara nú-
tímavinnubrögð," segir Marta Sig-
urðardóttir, leikskólafulltrúi Rík-
isspítala.
Yíirstjóm leikskóla á vegum Rík-
isspítala hefur staðið að tilraun meö
að sleppa eftirrétti úr aðalmáltíö
leikskólabarnanna í tæpa þrjá mán-
uði og verður ákveðið á næstu dög-
um hvort eftirréttur verður tekinn
upp aftur eða honum sleppt til fram-
búðar frá 1. október.
Marta Sigurðardóttir segist ekM
skilja hvers vegna Ríkisspítalarnir
ættu að gefa bömunum eftirrétt, til
dæmis sætsúpu, en ekM sé víst að
eftirrétturinn falli niður þar sem
barnanæringarráðgjafinn í eldhúsi
Ríkisspítalanna sé mótfallinn því.
„Sumarið var valið til að tilraunin
kæmi sem minnst við bömin því að
þá eru þau fæst og þá borðar maður
léttar og aðalrétturinn er mjög fjöl-
breytilegur og góður. Okkur fannst
stundum að eftirrétturinn væri ekk-
ert ofsalega spennandi, til dæmis lit-
að sykurvatn með jarðarbeijabragði,
þó að stundum væri kvarg og auðvit-
að hrísgrjónagrautur sem þau
sakna,“ segir Marta óg viðurkennir
að bömin hafi saknað eftirréttarins,
sérstaklega fyrst í sumar. Þau kvarti
ekM undan hungri enda sé matur
nægur og enginn hörguU á ávöxtum
og brauði.
Marta segir að leikskólafulltrúinn
og forstöðumenn leikskóla ræði þetta
næstu daga og hitti svo barnanær-
ingarráðgjafa RíMsspítalanna áður
en ákvörðun verður tekin. Verði
mataræði leikskólabarnanna breytt
tekur breytingin gildi 1. október.
-GHS
Stefnumót á
golfvöllum
-hérogerlendis
Kristján Einaisson, DV, Selfossi:
Þeir vom kátir strákamir sem
fréttamaður DV hitti á Selfossgolf-
velli á dögunum þar sem þeir
skemmtu sér við þá göfugu íþrótt aö
slá kúluna góðu. Fulltrúi hópsins,
Guðmundur S. Guðmundsson, sagði
að þeir hefðu spilað saman í sumar
og fæm víða til að fá tilbreytingu í
spilið og kynnast nýjum stöðum.
„Við fórum í vor til Boumemouth
á Englandi og áttum góða daga þar
á frábærum völlum. Þá höfum við
spilað á flestum völlum hér á suö-
vesturhorninu. Það er keppni okkar
í milli og má kalla þetta „Stefnu-
mót“. Nú erum við hjá Ragnari sím-
stöðvarstjóra á hans heimavelli,"
sagði Guðmundur S. Guðmundsson,
f.v. landsliðseinvaldur í golfi og
tengdapabbi golfkappanna Úlfars
Jónssonar og Ragnars Ólafssonar.
Golfmennirnir frá hægri: Elís Einarsson og Jón Halldórsson, faðir Úlfars, félagar i Golfklúbbnum Keili, Ragnar
Helgason, Selfossklúbbnum, og Guðmundur S. Guðmundsson úr Golfklúbbi Reykjavíkur. DV-mynd Kristján
Akureyri:
Fargjöld í
„strætó“
munu hækka
Gyifi Krístjánsson, DV, Akuieyri:
Ákveðið hefur verið að fargjöld
Strætisvagna Akureyrar hækM
um 10-12% en þau hafa ekM
hækkað í um tvö ár.
Sem dæmi um hækkunina má
nefna að fargjald fullorðinna
hækkar úr 80 í 90 krónur, barna-
fargjald úr 30 i 35 krónur, kort
með 20 barnamiðum hækkar úr
400 í 450 krónur, 20 miðar fullorð-
inna hækka úr 1280 í 1400 krónur
og 25 miða kort framhaldsskóla-
nema hækkar úr 110011200 krón-
ur.
Akureyrarbær hefur greitt um
19 milljónir króna meö rekstri
strætisvagnanna og hefur sú upp-
hæð farið vaxandi, mest vegna
auMns tilkostnaðar samfara fer-
ilþjónustu fatlaðra. Fargjöld hafa
staðið undir nærri 40% kostnaðar
við rekstur vagnanna.
Búvörusamningurinn:
Sjömannanefnd
köHuðsaman
Snurða hefur haupið á þráðinn
í viðræðum ríMs og sauðfjár-
bænda um endurskoðun á bú-
vörusamningnum. Enn er þó
stefnt að því að ljúka samnings-
gerðinni fyrir næstu mánaðamót
og til að liöka fyrir samnings-
gerðinni hefur svokölluð sjö-
mannanefnd verið kölluð saman
sem sMpuð er fulltrúum aðila
\dnnumarkaðarins auk ftilltrúa
ríMs og bænda.
Kröfur bænda um 200 milljónir
í auknar beingreiðslur og að
birgöavandi greinarinnar verði
leystur með útfiutningi þykja
óásættanlegar innan ríkisstjórn-
arinnar, miðað við þann ramma
sem rætt hefur verið um. í við-
ræðunum hefur ríkið lagt á það
áherslu að framlög til sauðfjár-
ræktar fari ekM yfir 2,7 milljarða
á næsta ári, en það er sú upphæð
sem rennur tíl greinarinnar í ár.
-kaa
í dag mælir Dagfari
Rétt er ekki alltaf rétt
Fréttir berast stöðugt af áfram-
haldandi bardögum í Bosníu. Þess
í milli eru gerðir friðarsamningar
um vopnahlé og svo er áfram bar-
ist af sama móði. Ekkert em þó
þessi átök á við það stríð sem bloss-
að hefur upp á milli tónskáldanna
Jóns Ásgeirssonar og Hjálmars H.
Ragnarssonar út af tónlist í nýrri
kvikmynd um Jón Leifs. Myndin
heitir Tár úr steini og má miMð
vera ef ekM hrökkva fleiri tár held-
ur en úr steininum þeim ama áður
en yfir lýkur í þeirri styijöld sem
nú hefur brotist út milli tónskáld-
anna.
Jón Ásgeirsson heldur því fram
að Hjálmar hafi stohð stefjum frá
sér og notað í tónlistinni í mynd-
inni og skefur hvergi utan af. Sam-
kvæmt ákæra Jóns á Hjálmar að
hafa raddsett án leyfís, hljóðritað
án leyfis, notað tónlistina án leyfis,
gefið út geisladisk meö þessum
sömu stefjum án leyfis og kórónað
síðan stuldinn með því að eigna sér
útsetningima án leyfis.
Umrætt tónverk er gamalt þjóð-
lag við vísur Vatnsenda-Rósu og
kannsM hefur þetta meinta þjófn-
aðarmál komið Vatnsenda-Rósu lít-
iö á óvart enda var hún í tygjum
við Natan sauðaþjóf og stelsýMn
því ekki langt undan.
En þótt Vatnsenda-Rósa hafi veri
ýmsu vön þá er þaö ekM á hveijum
degi sem Hjálmar H. Ragnarsson
er þjófkenndur og hann bregður
að sjálfsögðu hart við og segir að
rétt skuli vera rétt. Hann hafi aldr-
ei stohð einu né neinu frá Jóni frek-
ar en öðram og svíður undan.
Þegar stríðsaximar voru komnar
á loft á báða bóga var boðað til
sáttafundar með lögfræðingum og
sérfræðingum og niðurstaðan varð
sú að báðir skrifuðu undir vopna-
hléssamning eins og þeir gera í
Bosníu. Hjálmar viöurkennir að
Jón eigi höfundarréttinn en tekur
fram að Jón hafi sjálfur og áður
gefið það út að hann væri ekM höf-
undur að umræddum stefjum. Jón
fellur frá kröfum á hendur Hjálm-
ari að því marki að hann viður-
kennir að hafa aldrei sagt frá því
að hann væri höfundur að stefjun-
um sem hann samdi. Hjálmar lofar
að láta þess getið í afkynningar-
texta meö kvikmyndinni að Jón sé
höfundur stefjanna, ef því verður
við komið og án kostnaðar fyrir
framleiðendur.
Hjálmar skrifar síðan heilsíðu
grein í Mogga og lýsir því hvemig
Jón Ásgeirsson hafi í aldarfjórðung
látið það viðgangast að þjóðlagið
með vísum Vatnsenda-Rósu hafi
verið gefið út, leiMö og fjaUað um
þaö án þess aö hans, þ.e. Jóns, hafi
að nokkra verið getið, nema ef vera
skyldi varðandi raddsetningu.
Rétt skal vera rétt, segir Hjálmar.
En er þá rétt alltaf rétt? Er þaö
rétt að Jón Ásgeirsson sé höfund-
urinn? Var það rétt af Jóni að vega
að Hjálmari úr því að Jón hafði
sjálfur aldrei haft orð á höfundar-
rétti sínum? Er það rétt af Hjálm-
ari að semja við Jón Ásgeirsson
eftir að hann er búinn að þjófkenna
hann? Stal Hjálmar laginu eöa stal
Jón senunni?
Og ef það var rétt- aö semja um
vopnahlé fyrir tilstuðlan lögfræð-
inganna, var þá rétt af Hjálmari að
reiða til höggs með greinarskrifum
eftir að málinu var lokið? Og var
þaö rétt af Jóni Ásgeirssyni að falla
frá kröfum vegna hins meinta
þjófnaðar, úr því að stefinu var
stolið og ef því var stolið? Og ætlar
Hjálmar að sitja undir ákærunni
án þess að hafast frekar að ef hann
stal alls ekM stefinu?
Það sem kann að vera rétt í þessu
máli er hugsanlega alls ekki rétt
og getur þess vegna verið rangt, ef
menn semja um ranga niðurstööu
með réttan málstað.
Nú, svo er Uka hægt að gera það
sama og þeir gera í Bosníu; semja
um frið án þess að meina það og
halda áfram vopnaskaki, vegna
þess að myndin verður áfram sýnd
og framleiðendurnir hafa alls engin
efni á því að láta þess getið að Jón
Ásgeirsson hafi samið nokkur stef,
sem hann hefur kannsM alls ekM
samið, enda þótt hann haldi því
fram til aö geta þjófkennt Hjálmar.