Dagblaðið Vísir - DV - 20.09.1995, Side 10

10
MIÐVIKUDAGUR 20. SKF'l'EMBER 1995
Ingigerður Friðriksdóttir hús-
móðir: Já, ég hef heyrt svo mikið
um þá að ég er alveg viss.
Dagný Eir Ámundadóttir, fjög-
urra ára: Nei, af því bara.
Rakel Garðarsdóttir húsmóðir: Nei,
ég trúi ekki á þá.
Elín Elídóttir, heimavinnandi
húsmóðir: Já, álfar eru til. Mér
voru sagðar margar álfasögur þegar
ég var barn.
Aron Daníelsson, sex ára: Nei, af
því að ég hef aldrei séð þá.
Ólafur Páll Jónsson nemi: Já, það
trúa því svo margir.
Sérstaða Þjóðvaka
Alfreð Guðmundsson skrifar:
Ekki er meira rætt um manna á
meðal þessa daga en nýlegan úr-
skurð Kjaradóms um laun æðstu
ráðamanna þessarar þjóðar. Harka-
leg Viðbrögð forystu launamanna og
almennings gagnvart sjálfteknum
skattaívilnunum, er löggjafinn setur
sjálfum sér, og launahækkununum
er Kjaradómur úthlutar ráðamönn-
um til handa.
Augljóst er að þessar hækkanir
eru úr takt við það er launafólk
verður að sætta sig við. Fólki er
verulega brugðið og velsæmistil-
finningu þess misboðið. Við gerð
síðustu kjarasamninga hvatti for-
sætisráðherra fólk til að fara var-
lega í kaupkröfur. Réttlæting fjár-
málaráðherra og forseta sameinaðs
þings er sem rödd hrópandans í
eyðimörkinni og vart hægt að segja
að þeir séu í almennu jarðsambandi
í máli þessu.
Gleöilégt er þó að í þessu máli eru
ekki allir þingmenn blindaðir af eig-
in hagsmunum. Frumvarp forsætis-
nefndar um skattfrjálsa uppbót kjör-
inna fulltrúa leit dagsins ljós á liðnu
vorþingi. Þingflokkur Þjóðvaka var
sá eini er ekki stóð að frumvarpi
þessu og varaði Þjóðvaki við afleið-
ingum þeim er nú blasa við.
Láglaunapólitík atvinnurekenda
og þá stefnu að draga alla launþega
niður á sama plan verður að brjóta
upp og slagkrafti sameinaðs 12 þús-
und manna hópfundar verður að
virkja í þágu þess að ná fram mann-
sæmandi lífskjörum - ekki lakari en
gerist í þeim löndum sem við viljum
bera okkur saman við.
Enginn vill fara frá Reykjavík
- allra síst bændasamtökin
Friðrik Friðriksson skrifar:
Sé eitthvað hægt að fela, felum
við, sé eitthvað hægt að taka, tökum
við, og sé eitthvað hægt að svindla,
svindlum við. Því miður á þetta við
um flesta landsmenn. Ég endurtek;
flesta, ekki alveg alla.
Margur er sá atvinnuvegurinn
hér sem mátt hefur þola harðræði af
hendi yfirvalda (ofsköttun, hávaxta-
stefnu, mismunun og fjötra hvers
konar) og loks lognast út af. Hver
man ekki Islenskan húsgagnaiðnað,
skipasmíðar, fataframleiðslu? Inn-
flutningur var lausnarorðið. Þá
beittu stjórnvöld ekki ofurtollum
eins og nú gerist um búvörurnar.
Einn er sá atvinnuvegur sem ekki
hefur þurft að búa við þröng kjör.
Sjávarútvegur. Undir hann hefur
verið mulið og púkkaö. Skattaíviln-
anir, lánasjóðir og lágir vextir,
kvótaúthlutun og her manns á fram-
færi hins opinbera til að rannsaka
fiskistofna og vemda útgerð og fisk-
veiðar. En allt kemur fyrir ekki. At-
vinnugreinin er á heljarþröm. Öll
spjót standa nú á þessum aðalat-
vinnuvegi þjóðarinnar.
Varla líður svo dagur að ekki sé
tilkynnt um meiri eða minni mis-
ferli í íslenskum sjávarútvegi. Ef
það er ekki ólöglegt kvótabrask þá
misferli í skráningu afla. Og ef ekki
misferli í skráningu afla þá um ólög-
lega gjörninga útgerða í viðskiptum
og eignaraðild milli íslendinga og
erlendra aðila. Að ógleymdu stríði
íslenskra útgerðaraðila við norsk.
stjórnvöld sem saka okkur um ólög-
mætar veiðar og smáfiskadráp.
Verra getur það varla orðið.
Þegar ástandið er orðið þannig að
helst verður að halda úti varðskipi á
Gunnar Björnsson skrifar:
Hatursmenn þéttbýlisins hér við
Faxaflóann hafa löngum staðhæft að
illt eitt stafi af því að auka byggðina
hér. Þeir segja öllu hrúgað niður í
Reykjavík og ekki hafi stjórnvöld
svo mikið sem spurt landsbyggðar-
fólk álits þegar ný og mikilvæg emb-
ætti séu stofnuð. Og til Reykjavíkur
verði allir að koma með sín erindi
og valdi það æmum aukakostnaði.
Nú í seinni tíð hefur stjórnvöld-
um snúist hugur og hafa komið til
móts við dreifbýlisfólk og ýmist fært
opinber embætti með húð og hári
frá Reykjavík út á landsbyggðina
eða gefið dreifbýlinu kost á að fá tU
sín embætti eða önnur nýstofnuð.
Viðbrögð þeirra dreifbýlisbúa hafa
þá venjulega verið á einn veg: Eng-
ar stofnanir út á landsbyggðina, við
þurfum svo margt að sækja til
Reykjavíkur að ekki tekur að tína
eina og eina stofnun út úr.
Það nýjasta er hugmynd sem
skaut upp koUinum um að færa að-
setur bændasamtakanna út á land.
Ekki hefur staðið á viðbrögðum ým-
issa bæjarfélaga og bjóða þau vel-
komin, þ. á m. Selfoss, Akureyri og
svo Hvanneyri þar sem er búnaðar-
skóli og væri nú ekki ólíklegt að
Og hvaðan kemur okkur þá lífsbjörgin f framtíðinni? er spurt í bréfinu.
sérhverjum fiskimiðum þar sem ís-
lensk skip eru að veiðum, ýmist til
að fylgjast með möskvastærð eða tU
að skipstjórnarmenn haldi í heiðri
umgengnisreglur á miðunum, þá er
skammt til endalokanna í þessum
atvinnuvegi, líkt og hinum sem þeg-
ar eru gengnir fyrir ætternisstapa.
Og hvaðan kemur okkur þá lífs-
björgin í framtíðinni? Svar við
þeirri spurningu þurfa nú sérfræð-
ingar okkar í hagvexti og í ríkis-
rekstrinum að grafa upp.
Bændahöllin við Hagatorg. Vilja Bændasamtökin ekki ur borginni?
Bændasamtökin gleyptu við því að
fá aðsetur þar fyrir sína fjölmennu
og tíðu fundi um landbúnaðinn. - En
það er nú eitthvað annað. Heyrst
hefur að stjórn Bændasamtakanna,
sem nú eru á einum besta stað borg-
arinnar, í Bændahöllinni við Haga-
torg (les: Hótel Sögu, með Skrúð,
Grill og Mímisbar innan veggja)
ætli að leggjast alfarið gegn flutn-
ingi samtakanna út á land. - Þetta er
dæmigert. Það vill enginn flytja úr
gleðiborginni Reykjavík - og alls
ekki út á landsbyggðina. Ef eitt-
hvað, þá bara beint til útlanda.
Spurningin
Heldur þú að álfar séu til?
Lesendur
Spjotin standa a
sjávarútvegi
DV
í mörgum
störfum
samtímis?
Eysteinn hringdi:
í kjallaragrein Þuríðar Magn-
úsdóttur í DV nýlega hafa orð
hennar um „mörg störf samtím-
is“ áreiðanlega vakið athygli
margra. Hún segir m.a. „Stað-
festa vaskra vagnstjóra hlýtur að
verða okkur öllum hvatning til
að láta engan sletta sér fram í
það hve mörgum stöðum okkur
þóknast að gegna og hve víða
okkur þóknast að vinna í vinn-
unni.“ Svona mæla nú fáir aðrir
en þeir sem vinna hjá hinu opin-
bera. Satt að segja veit maður
ekki hvort þessi grein Þuríöar
var hreint grín eða hún mælti í
alvöru. En kannski er þetta það
sem koma skal hér á landi.
Klám á Inter-
netinu
vinsælast
Sigurbjörg hringdi:
Það hlaut eitthvað að liggja að
baki hinum mikla áhuga manna
hér á tilkomu Intemetsins svo-
nefnda. - Þing breskra vísinda-
manna hefur upplýst að klámið
sé alfarið vinsælasta efnið sem
menn skoða í þessum nýjustu al-
heimssamskiptum tölvuvæðing-
arinnar. Og hvílik heppni fyrir
okkur íslendinga sem höfum ver-
ið fremur afskiptir í þessum efn-
um, t.d. í dagskrá Sjónvarps og
Stöðvar 2.
Sleikjuskapur
í Kínaferð
Már Kjartansson skrifar:
Manni blöskrar að lesa um
þann sleikjuskap sem íslenskir
ráðamenn og aðrir Kínafarar
sýna af sér í heimsókn sinni
þangað. Svo og um gagnkvæma
heimsókn kínverskra ráða-
manna til íslands. - Hafa íslensk-
ir ráðamenn hugsað t.d. til Tí-
beta sem voru sviptir landi sínu
sem þeir hafa setið um aldir.
Engin landamæri lengur. íslend-
ingar þurftu ekki að berjast við
kommúnismann líkt og Tíbetar.
Við fengum okkar sjálfstæði eftir
aö hafa grátið utan í aðrar þjóð-
ir um stuðning. íslenskir ráða-
menn hafa gleymt þessu og flestu
öðru úr sjálfstæðisbaráttu okkar
i Kínaheimsókninni, frægri að
endemum.
Hátölurum
stoliö úr bíl
Jóhanna Stefánsdóttir skrifar:
Brotist var inn í bil við Kópa-
vogsbraut milli kl. 4 og 7 að
morgni miðvikudagsins 13. sept.
sl. Úr honum var stolið einu pari
af Jensen 175 vatta hátölurum og
einum bassa Woofer 250 vatta há-
talara.
Þeir sem kynnu nú að geta gef-
ið einhverjar upplýsingar um
þetta mál eru vinsamlegast beön-
ir að hringja til lögreglunnar eða
þá í síma 554-3043.
Mánaðarlaun
þeirra
Kristín skrifar:
Þegar ég sat í góða veðrinu á
Ingólfstorgi sl. fimmtudag og
hlýddi á formenn hinna ýmsu
stéttarfélaga tjá sig um siðleysi
og spillingu þingmanna og ráð-
herra var ég þeim hjartanlega
sammála. Það viröast engin tak-
mörk fyrh því hvað fólk leyfir
sér að ganga langt í græðgi og yf-
irgangi þegar það kemst í hægu
sætin og getur skammtað sér
launin sjálft. Skyldi þetta fólk
sem þennan fund sótti hafa hugs-
að það sama og ég: Hvað skyldu
„þau“ hafa í mánaðarlaun?
Benedikt Davíðsson, Guðmund-
ur J. og Magnús L. Sveinsson?
Skyldu þau ná 80 þúsundum kr.
á mánuði!!