Þjóðviljinn - 05.08.1979, Page 11

Sunnudagur 5. ágúst 1979. ÞJÓDVILJINN — SIÐA 11
rÆtli maður endi ekki í
jarðarfarabransanum'
spjallað við Diddú sem
er nýkomin heim eftir
fyrsta árið af fimm
V »söngnámi
\ ILondon
— „Pabbi/ mamma og viö
systkinin 7 höfum alltaf
veriö syngjandi svo lengi
semégman. Annars ætlaði
ég aldrei að veröa söng-
kona, ég ætlaði að verða
lyfjafræðingur, finna upp
lyf sem læknaði pabba af
exeminu. Svo fór maður út
í sönginn og verður ekki
aftur snúið. Ef söngurinn
bregst/ ætli ég fari þá ekki
i hjúkrun."
Diddú, öftru nafni Sigrún
Hjálmtýsóttir,situr meö mér inni
,,A næstu grösum” yfir tei og
súkkulaðitertu. Hún er nýkomin
heim eftir fyrsta veturinn i söng-
námi 1 London. Ég byr jaöi á aö
minna hana á aö slðast þegar ég
tók viö hana viötal (Þegar hún
var aö leika i Brekkukotsannál)
sagöist hún ætla aö veröa lyfja-
fræðingur.
„Þaö hefur mikiö vatn runniö
til sjávar siöan þd. Mér fannst
söngurinn alltaf hálf halló, þó ég
væri aö gaula þetta heima. Ég
söng meira aö segja inn á plötu
sem barn ásamt systur minni
Hönnu Steinu, en lyfjafræöin var
framtiöln.”
„Hvernigstóö á þvi aöþú lékst i
Brekkukotsannál?”
„Þaö var bent á mig ogég var
prófuö. Þeir voru aö leita aö ein-
hverri -búttaöri og náttúrlegri
stelpukind og ég varö fyrir
valinu. Þannig hef ég lent i þess-
um hlutverkum, þeir leita alltaf
aö einhverju i manni sjálfum, —-
einhver'ju eölilegu. Þetta er
tlskufyrirbæri og getur svosem
gengið ef maöur fer þá bara ekki
aö leika einhverja ofsalega eöli-
legapersónu. Ég held aö ég hafi
ekki dottiö i þá gryf ju, vegna þess
að ég var ekkert aö sækjast eftir
þessu. Mér finnst. þrátt fyrir
þessi tækifæri, mér litiö hafa
fariö fram, vegna þess aö ég hef
ekki þann skóla sem þarf til aö ná
raunverulegum þroska sem leik-
kona. Mér finnst ég eiginlega
vera föst i sjálfri mér, og ég hef
aldrei verið ánægö meö þaö sem
ég hef leikið.
Mér hefur alltaf fundist aö það
vantaöi einhvern herslumun.
Kannski vegna þess aö éghef aldr-
ei ætlað mér aö veröa leikkona.” .
„En þú fórst i leiklistarskóla?”
,,Já, eftir aö ég lék í Brekku-
kotsannál fór ég i MR og þaöan i
leiklistarskóla SAL. En það var
aldrei nein alvara i þvi, þetta var
eitthvert eiðarleysi I stelpunni.
Svo kom sumariö og Spilverkiö
baö min. Ég byrjaöi aö syngja
meö strákunum, en ég mátti ekki
koma fram opinberlega á meöan
ég var í leiklistarskólanum og þvi
hætti ég i skólanum. Satt aö
segja geröi þaö gæfumuninn aö 8g
fór iandaglas. Þarkom þaöskýrt
og greinilega fram aö söngurinn
væri min framtiö.”
„Varstu I söngnámi jafnframt
þvi sem þú söngst meö Spilverk-
inu?”
„Já, ég var i söngnámi hjá Rut
Magnússon.
Við reyndum aö lifa af söngn-
um og tókum okkur mjög al-
varlega sem hóp. Viö þóttum
alltaf hálfgert menntaband, viö
stunduðum ekki skemmtistaðina
og vorum flest á föstu. Eitttfeku-
fyrirbæriö I bransanum var aö
„rasa út” og „vera inn”, en viö
fórum eiginlega aldrei út I þaö.
Viö unnum I Þjóðleikhúsinu I tvo
vetur ogtókum þátt i „Grænjöxl-
um” sem voru sýndir i bænum og
viöa úti á landi.”
„Fannst þér mikill munur á aö
vinna i leikhúsinu og i t.d. sjón-
varpi?”
Mér
BB
fannst
songunnn
alltaf
hálf
halló
1:1:
„Já, ég fékk mikiö stuö út úr á-
horfendum og var oftast hræddari
við sjónvarpsýélarnar en áhorf-
endur. En upp úr þessu fékk ég
mitt stærsta hlutverk, hana Lóu i
Silfurtunglinu.
Ég var ekki fengin fþað til að
leika, heldur til aö vera ég sjálf.
En i Lóu er ýmislegt sem ég ekki
þekki, hennar lifsreynsla er allt
önnur en min. Þá veröur maöur
aö fara út fyrir sjálfa sig. Aöal-
munurinn á Lóu og mér er
kannski þaö aö hún er móöir. En
mér fannst ekki svo erfitt aö
se.tja mig inn i móöurhlutverkiö,
vegna þess aö ég á svo mörg syst-
kin og mér finnst ég eiga þessar
tilfinningar til. Lokin voru lang-
erfiöust, þar þurfti ég aö fara
lengst út fyrir sjálfa mig.
Sumum finnst aö ég hljóti aö
hafa mikla reynslu sem leikkona
en mér finnst þaö ekki s jálfri. Ég
er vissulega mjög kröfuhörö á
sjálfa mig og lika stórt egó. En
þegarmaöureramatör þá veröur
maöur aö standa sig.”
„Hefur Spilverkiö breyst mikiö
á þessum árum?”
„ Já heilmikiö. Þaö uröu miklar
breytingar þegarEgill hættí. Þaö
var eitthvaö sem hlaut aö gerast.
Hann er allt ööru visi tónlistar-
maöur en viö. Spilverkiö hefur
ekkert starfaö siðan 1 fyrra, þvi
viö Valgeir höfum veriö úti i
vetur. En núna erum viö aö vinna
plötu, sem ég held að veröi mjög
spennandi. Seinna i sumar
syngjum viö Egillsennilega inn á
ljóöaplötu.”
„Segöu mér frá skólanum 1
London”,
„Skólinn heitir „Guildhall
School of Music and Drama” og
er 5 ára skóli. Fyrst eru tvö ár i J
fyrri hluta og svo 3 i siöari. Þetta
er einkaskóli meö ríkisstyrk
eins og flestir enskir skólar af
þessari tegund og miklu dýrari
fyrir útlendinga en Breta. Skóla-
gjöldin eru mjög há og ég fékk
ekkert námslán i vetur, vegna
þess aö ég hafðiof miklar tekjur í
fyrra. En ég haföi safnaö pening-
um fyrir skólagjöldunum svo ég
liföi af veturinn. Nú stendur til að
hækka skólagjöldin enn, þvf ekki
hefur ástandiö batnaö eftir aö
Thatcher tók við. Fjöldi rikis-
skóla hafa lokað og styrkir til
einkaskóla og ýmissar menning-
arstarfsemi lækkaö verulega.”
„Erufleiri Islending'ar viö skól-
ann? ”
„Ja, til dæmis maöurinn minn
hann Keli. Hann heitir Þorkell Jð-
elsson og er aö læra á franskt
horn. Þar aö auki eru nokkrir
fleir Islendingari tónlistarnámi.”
„Hvernig verkar stórborgin á
þig?”
„Mér finnst mjög gaman i
London.Viö kynntumst fólkinu vel
í vetur þvf viö fluttum 7 sinnum.
Viö bjuggum m.a. i hverfi þar
sem mikið er af lituöu fólki og líf
þess er ömurlegt. Þaö getur átt á
hættu aö vera handtekiö fyrir
„eiröarleysi” ef þaö er aö skoöa i
búöarglugga. En fólk er miklu
duglegra viö aö láta i sér heyra
opinberlega ef það er óánægt en
hér á tslandi.
Þessi vetur 1 London hefur aö
ýmsu leyti veriö lærdómsrikur
fyrir mig. Éghef alltaf átt frekar
erfitt meö aö taka ákvaröanir og
oft leitt hjá mér að taka afstöðu.
Þetta breytist þegar maöur þarf
aö bjarga sér á eigin spýtur i
óþekktu umhverfi. Ég held aö ég
sé aö veröa meira afgerandi sem
persóna.”
„Ætlarðu aöhelga þig einhverri
ákveðinni tegund tónlistar?”
„Ætli þaö. Námiö er mjög fjöl-
breytt og gerir ekki ráö fyrir að
viö sérhæfum okkur strax i
ákveöinni tónlist. Þaö kemur þá
frekar þegar maöur er búinn með
skólann. Þarna eru krakkar sem
syngja jass og óperu og má ekki á
milli sjá hvort þau gera betur.
Aðalatriðiöer aö kunna aösyngja
og hafa tilfinningu fyrir þvi sem
maöur er aö gera. Mér finnst ég
ekki ennþá hafa nægilegan
þroska og þekkingu til aö syngja
sigilda tónlist. Ég hef mestan
áhuga á núttmatónlist, en at-
vinnumöguleikarnir eru tak-
markaöir. Ætli maöur endi bara
ekki i jarðarfarabransanum.”-þs