Þjóðviljinn - 05.08.1979, Síða 14
AUGLYSINGASTOFA KRISTINAR 11.16
14 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 5. ágúst 1979.
Um þessar mundir er Ferðafélag
tslands að vinna að þvi með ýmsu
móti að gera örugga leið og að-
gengilega ferðafólki milli Land-
mannalauga og Þórsmerk-
ur. Hér birtast hugleiðingar frá
göngu um fyrsta hluta þessarar
leiðar.
t áningarstað.
ÚTILÍF
Jóhannes
Eiríksson
skrifar
Laugardagsmorgunn 20. júll 1979.
Nú er hásumartið. Umhverfiö
nær svo fagurt sem verða má I
mannheimi. Ég hef ákveöið aö
ganga fjalllendið milli Land-
mannalauga og Þórs-
merkur. Þaö er þessvegna sem
ég stend hér á hlaði Lauga-
skálans.
1 þess stað að ganga einn á vit
þessara gömlu fjallvina eins og
ég hafði fyrirhugaö, er ég í hópi
fimmtán Ferðafélagsmanna sem
eru að feröbúast I morgunsólinni
og verða félagar minir a.m.k.
fyrsta áfangann i Hrafntinnu-
sker.
VIKUENDANUM!
Helgarblað Vísis er rúsínan okkar enda hefur það þegar
skapað sér sérstöðu á blaðamarkaðnum. Það kemur
út sérhvern laugardag, smekklegt og efnismikið,
fullt af frísklegum greinum og viðtölum til lestrar
yfir helgina.
Áskrift að Vísi tryggir þér eintak stundvíslega sérhvern virkan
dag og svo rúsínuna í vikuendanum: Helaarblaðið.
Sendu seðilinn til Vísis Síðumúla 8 eða hringdu í
x síma 86611 og við sjáum um framhaldið.
Min ferð er miðuð við þrjá til
fjóra daga i óbyggð, en þeir ætla
sér hins vegar mun rýmri tima,
enda er margt að skynja á þessari
undurfögru leið.
Einn nýliði er I þessum hópi,
hún Guðný og kemur i ljós aö hún
er með æöi vondan poka, sem
engum er ætlandi aö bera svo
langa leið. Hinn einkar viðfeldni
ferðafélagi Ólafur Sigurðsson
sem til allrar lukku er staddur i
Laugum, leysir vanda ungustúlk-
unnar og ljær henni bakpoka
sinn. Viösnúum bakii skálánn og
menninguna og fetum oss á vit
ævintýranna.
Gangan yfir Laugahraunið er
létt og sólin brennir og i brekku-
rótum Brennisteinsöldu er áö og
fötum létt: héreftir verða stutt-
buxur og léreftisskyrtan kjör-
fatnaðurinn.
Á auturöxl Brennisteinsöldunn-
ar, þar sem Laugahraunið hefur i
fyrndinni gubbast upp, biða þau
Guðrún, Sigurbjörg, Böðvar og
Þorsteinn eftir okkur. Hér er
fegurst útsýni yfir Laugasvæðiö.
Sunnantil i öldunni i djúpum
giljum þar sem liparitið bland-
ast á furðulegan hátt i grænum,
gulum og rauðum litum eru tvö
blá augu; vötn sem njóta si-
rennslis úr dálitlum hverum og
eru þvi ylvolg. Hér er fegurst á
Islandi finnst mér og hér man ég
aldrei eftir nema góöu veðri.
Hér dálitið sunnar og ofar i
giljunum urðum við þrir félagar
eitt sinn aö láta fyrirberast
aðframkomnir eftir baráttu upp á
lif og dauða við storfm og byl á
leið úr Hrafntinnuskeri, en vökn-
uðum eftir kalda nótt I vermandi
sól og birtu og aldrei var hér feg-
urra en þá.
Engin leið er aö lýsa fegurð við-
hlitandi nema i músik snill-
Landmannalaugar