Þjóðviljinn - 09.12.1979, Blaðsíða 7

Sunnudagur 9. desember 1979 MÓÐVILJINN — SIÐA 7
Indriði G. Þorsteinsson:
UNGLINGSVETUR
Skáldsagan Unglingsvetur er
raunsönn og kimin nútimasaga.
Hér er tef It f ram ungu fólki, sem
nýtur gleði sinnar og ástar, og
rosknu fólki, sem lifað hef ur sina
gleðidaga, allt bráðlifandi fólk,
jafnt aðalpersónur og aukaper-
sónur, hvort heldur það heitir
Loftur Keldhverfingur eða Sig-
urður á Fosshóli. Unglingarnir
dansa áhyggjulausir á skemmti-
stöðunum og bráðum hefst svo
llfsdansinn með alvöru sina og
ábyrgð. Sumir stíga fyrstu spor
hans þennan vetur. En á þvi
dansgólfi getur móttakan orðið
önnur en vænst hafði verið —
jafnvel svo ruddaleg að ies-
andinn stendur á öndinni.
A BRATTANN- minningar
Agnars Kofoed-Hansens
Höfundurinn er Jóhannes Helgi,
einn af snillingum okkar i ævi-
sagnaritun með meiru. Svo er
hugkvæmni hans fyrir að þakka
að tækni hans er alltaf ný með
hverri bók.
I þessari bók er hann á ferð með
Agnari Kof oed-Hansen um
grónar ævislóðir hans, þar sem
skuggi gestsins með Ijáinn var
aldrei langt undan.
Saga um undraverða þrautseigju
og þrekraunir með léttu og bráð-
fyndnu ivafi.
Magnea J. Matthiasdóttir:
GOTURÆSISKANDIDATAR
Reykjavikursagan Göturæsis-
kandidatar hefði getað gerst
fyrir 4-5 árum, gæti verið að
gerast hér og nú. Hún segir frá
ungri menntaskólastúlku sem
hrekkur út af fyrirhugaðri lifs-
braut og lendir i f élagsskap götu-
ræsiskandidatanna. Þeir eiga
það sameiginlegt að vera lágt
skrifaðir i samfélaginu og kaupa
dýrt slnar ánægjustundir. Hvað
verður i slikum félagsskap um
unga stúlku sem brotið hefur
allar brýr að baki sér.
ÁRINOKKAR
GUNNLAUGS
íiRETI; Lir<CK GRONBLCU
Grete Linck Grönbeck:
ARIN OKKAR GUNNLAUGS
Jóhanna Þráinsdóttir íslenskaði
Grete Linck Grönbech listmálari
var gift Gunnlaugi Scheving list-
málara. Þau kynntust i
Kaupmannahöf n og fluttust
siðan til Seyðisf jarðar 1932, þar
sem þau bjuggu fil 1936 er þau
settust að I Reykjavik. Grete
Linck fór utan til Danmerkur
sumarið 1938. Hún kom ekki
aftur og þau Gunnlaugur sáust
ekki eftir það. Meginhluti bókar-
innar er trúverðug lýsing á
Islendingum á árum kreppunnar,
lifi þeirra og lifnáðarháttum,
eins og þetta kom fyrir sjónir
hinni ungu stórborgarstúlku!
Guðrún Egilsson:
MED LlFIÐ I LUKUNUM
Þessi bók segir frá rúmlega
þrjátiu ára starfsferli pianósnill-
ingsins Rögnvalds Sigur-
jónssonar. Sagan einkennist af
alvöru listamannsins, hreinskilni
og viðsýni og umfram allt af
óborganlegri kímni sem
hvarvetna skin i gegn, hvort
heldur listamaðurinn eigra I
heimasaumuðum molskinnsföt-
um um islenskar hraungjótur eða
skartar i kjól og hvitu i slæsileg-
um hljómleikasölum vestur við
Kyrrahaf eða austur við Svarta-
haf.
Guðmundur G. Hagalin:
ÞEIR VITA ÞAD FYRIR
VESTAN
Þeir vita það fyrir vestan f jallar
um þau 23 ár sem umsvifamest
hafa orðið i ævi Guðmundar G.
Hagalins, f yrst þriggja ára dvöl i
Noregi, siðan tveggja ára blaða-
mennska i Reykjavik og loks Isa-
fjarðarárin sem eru meginhluti
bókarinnar.
isafjörður var þá sterkt vlgi
Alþýðuf lokksins og kallaður
,,rauði bærinn". Hagalin var þar
einn af framámönnum flokksins
ásamt Vilmundi Jónssyni, Finni
Jónssyni, Hannibal Valdimars-
syni o.f I. Bókin einkennist af lifs-
f jöri og kimni, og hvergi skortir á
hreinskiln..
Svend Ott S.
MADS OG MILALIK
Jóhannes Halldorsson islenskaði
Falleg myndabók og barnabók
frá Grænlandi eftir einn besta
teiknara og barnabókahöfund
Dana. Hún segir frá börnunum
Mads og Naju og hundinum
þeirra, Milalik. Vetrarrikið i
Grænlandi er mikið og hefði farið
illa f yrir Mads og Naju ef Milalik
hefðt ekki verið með þeim.
(jfj Almenna bókafélagið
Hans W.:son Ahlmann:
I RIKI VATNAJOKULS
Þýðandi Hjörtur Pálsson
i riki Vatnajökuls segir fra leið
angri höfundarins, Jóns Eyþórs
sonar, Sigurðar Þórarinssonar,
Jóns frá Laug og tveggja ungra
Svia á Vatnajökul vorið 1936. Þeir
höfðu auk þess meðferðis 4 græn
landshunda, sem drógu sleða um
jökulinn og vöktu her meðal
almennings ennþá meiri athygli
en mennirnir.
I fyrri hlutanum segir fra strið
inu og barningnum a jökiinum
Seinni helmingurinn er einkar
skemmtileg frásögn af ferð
þeirra Jóns og Ahlmanns um
Skaftafellssyslu. ,,lsland og ekki
sist Skaftafellssysla er engu öðru
lik, sem ég hef kynnst," segir
prófessor Ahlmann Sigilt rit
okkur Islendingum, nærfærin
lýsing á umhverfi og folki, næsta
óliku þvi sem við þekkjum nu.
aðeins 44 arum siðar..
Austurstraatí 18
Sími 19707
Skemmuvegi 36
sími 73055
Verkefnaval Litla leikfélagsins
er engin tilviljun. Þetta er fjórða
starfsár félagsins, en þriöja verk-
iö sem sett er á fjalirnar eftir
Jónas. Ogóhætt mun aö fullyröa,
aö Þiö muniö hann Jörund er lang-
viöamesta uppsetning félagsins
til þessa.
„Þaö má meö sanni segja, aö
Jónas Arnason sé okkar uppá-
halds leikritahöfundur”, segir
Sigfús Dýrfjörö, en hann er
formaöur Litla leikfélagsins.
„Verk Jónasar hafa þann megin-
kost, aö þau eru afar aögengileg,
þau eru létt og lipurlega skrifuð,
skemmtileg, og ná þannig býsna
vel til okkar áhorfendahóps, auk
þess, sem þau hafa ætlö einhvern
góöan boöskap fram aö færa, og
eiga aö geta vakiö fólk til
umhugsunar. Og þá, hugsa ég, er
tilganginum náö, ef leikhúsinu
tekst aö vera skemmtilegt og
vekja heilabrot á einni og sömu
stundinni”.
íslandssagan í
frjálslegri útfærslu
Leikararnir eru aö búa sig fyrir
æfingu kvöldsins, faröarar
munda penslana og sumir
leikaranna eru nær óþekkjanlegir
eftir á. Hjördis Bergsdóttir
(„Tökum lagiö”) dyttar aö
smáatriöum i bUningum, en þetta
er hennar frumraun i leikbUn-
ingagerö. Þaö er ekkilaust viö aö
frumsýningarspenna sé komin i
fólk.
„Trióið má vera aöeins
hressara i upphafinu. Getiö þiö
ekki rifist og skammast dálitiö
hvert viö annaö?” spyr
leikstjórinn. Og trióiö lofar góöu
rifrildi ekki siöar en á frumsýn-
ingu. „Gott”.
Ogleikstjórinn þýtur burt, önn-
um kafinn i' leit aö nýjum fórnar-
lömbum smámunaseminnar. En
smáatriöineru gjarnan þau atriöi
sem skera Ur um sýninguna. Og
þaö er aö mörgu aö hyggja.
Leikstjórinn kallar og spyr,
hvort allir séu ekki reiöubúnir, og
skömmu siöar myrkvast salurinn
og þaö birtír á trióinu, sem segir
okkur upphaf sögunnar af
Jörundi hundadagakonungi og
feröum hans um Island, og hinni
kúguöu nýlenduþjóö undir
danska valdinu. Og rifst hressi-
Eins og vant er» hefja
leikfélögin starf sitt
snemma að vetrinum, og
er afrakstur þess að líta
dagsins Ijós nú um þessar
mundir; sum hver eru
reyndar þegar búin að
hafa veglegar sýningar,
önnur í þann mund að fara
að fumsýna. Eitt þeirra,
Litla leikfélagið í Garðin-
um, frumsýndi I gærkvöldi
hinn velþekkta leik Jónas-
ar Árnasonar, „Þið munið
hann Jörund," undir
leikstjórn Jakobs S. Jóns-
sonar. Þjóðviljinn fylgdist
með æfingu á leikritinu
sfðastliðinn fimmtudag, og
eru meðfylgjandi Ijós-
myndir teknar við það
tækifæri.
lega. Og fyrr en varir er leikurinn
hafinn, og sögupersónur Jónasar
birtast okkur , hver a fætur
annarri, Islandssagan birtist okk-
ur I mjög frjálslega meö farinni
Utfærslu. Nokkrir áhorfendur á
æfingunni hlæja, klappa, taka
undir söng. Leikstjórinn fylgist
meö og hripar viö og viö nokkur
orö á blaö sér til minnis.
Baksviös er Ivið rólegra en á
sviöinu. Fyrst og fremst af tækni-
legum ástæöum, þvl viö liggur aö
hvert orö glymji inni I sal, sem
Charlie Brown: ÞU ert búinn aö
rikja I einn mánuö og þrem dög-
um betur án þess aö hengja nokk-
urn mann. Lýöurinn tekur ekki
mark á slikum kóngi.
„Þaö hefur veriö afskaplega
gaman aö vinna aö Þiö muniö
hann Jörund meö fólkinu hérna i
Garðinum. Mannskapurinn er
hress og kátur, og leggur metnaö
sinn I aö vel sé aö verki staöiö. Og
þaö hefur ekki svo lltiö aö segja.
Vinnan hefur verið erfiö, ég neita
þvi ekki, en hún hefur jafnframt
veriö mér, og aö ég hygg öllum
hópnum, mjög góöur skóli. Þaö
Framhald á bls. 25
Kj,A Z'*
„Drekkum skál, þvi aö risin er sú öld, sem illmennum færir sin mála-
gjöld..” Jörundur kóngur, meö hirösveinum slnum, Laddie og Charlie
Brown. — Ljósm. Hreggviöur Guögeirsson.
þar er talað. Athygli blaöamanns
er vakin á aöstööunni, eöa öllu
heldur aöstööuleysinu. Fyrir
nokkrum árum var samkomu-
húsiö I Garöinum endurbyggt aö
verulegu leyti en athafnasvæöi
leikara aftan viö sviöiö, san og
sviöiö sjálft var látiö óhreyft.
Þarna er þröng á þingi, ekki slst,
þegar jafn fjölmennur hópur
leikara og þessi sýning krefst
þarf aö koma sér fyrir.
„Þaö bjargar málunum”, segir
einhver, „aö þaö er alltaf eitthvaö
af fólki inni á sviöi. Annars myndi
nú einhver svitna hérna”.
Og blaðamaður svitnar.
Mannskapurinn
hress og kátur
Aö endingu tekst okkur aö króa
leikstjórann Jakob S. Jónsson af
I nokkrar örstuttar mlnútur.
Lokaatriöi leiksins er aö renna
sitt skeiö á enda, og um leiö og
ljósin slökkna fær hann á sig
spurningabunu.
Litid inn á æfingu hjá
Litla leikfélaginu í Gardinum
Þið munid
hann Jörund