Þjóðviljinn - 09.12.1979, Blaðsíða 27

-Sunnudagur 9. desember 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 27
Umsjón:
Vilborg
Dagbjartsdóttir
jar nuar mannesKjur
og pP gengu jfír
þegar þau voru Uomin yf\r é
hinn bakkann sagéi liti , ®
UAÍ hugsa sér, erum vié
komi,n jyfir öll fj ögur/
Hvernig var ln<ö.gt ?
MYNDÁGATA
Sendu Kompunni ráðningu innan hálfs mánaðar og þú
færð kort frá Kompunni.
Enn um
Guðrúnu
og
Magnús
Þau Guðrún og Magnús
hafa aldeilis gert lukku.
Enn eru að berast myndir
af þeim. Kompan er búin
að senda 16 krökkum pla-
köt. Þau seinustu voru
póstuð í vikunni.
Hvernig væri að skipta
nú um og skrifa um
málefnið sem er kynnt á
plakatinu þínu? Teiknaðu
og skrifaðu það sem þú
ouW
PáU
lo

K Í r W) a ustri
hugsar út frá því. Það
verður þá fjölbreytt efni
sem berst til Kompunnar
á næstunni, því plaköt
Landverndar eru svo
mörg og falleg.
Það var kvöld eitt í
desember-mánuði í litlu
sjávarþorpi að Eiríkur
gekk þungt hugsi niður
Strandgötuna. Hann var
um þrítugt, I jóshærður og
bláeygur. Hann hafði
umsjón með verkstæði
sem stíð i útjaðri þorps-
ins. Á morgun var út-
borgunardagur, hann var
með sexhundruðþúsund í
lítilli svartri tösku sem
hann hélt á í hægri hendi.
Það var mikil umferð/
enda jólin að nálgast.
Hann bjó á Kárastíg 17, og
þegar hann gekk yfir
Strandgötuna kom grænn
fíat á fléygiferð og það
var ekki hægt að forðast
slys....
Ölaf ur sat við gluggann
og beið eftir pabba sín-
um. Hann var mjög líkur
pabba sínum, Ijóshærður
og bláeygur. Móðir Ölafs
hét Björg, hún var dökk-
hærð og brúneygð. Hve-
nær kemur pabbi eig-
inlega? spurði Ölafur ó-
þolinmóður. Ég veit
það ekki, svaraði
Björg. Þeim brá held-
ur en ekki í brún þegar
hringt var frá lögregl-
unni og þau beðin um að
koma niður á lögreglu-
stöð eins fljótt og þau
gætu. Lögreglustöðin var
við bryggjuna skammt
frá Kárastígnurrvsvo þau
voru fljót að komast
þangað. Þegar þangað
kom var þeim vísað til
lögreglustjórans sem
sagði þeim frá því sem
þið haf ið lesið. Ölaf ur var
að gráti kominn þegar
hann spurði: „Slasaðist
hann mikið?" „Við vitum
það ekki ennþá" svaraði
lögreglustjórinn. Einn af
lögreglumönnunum kom
inn og sagði: „Skýrslan
er tilbúin og hann er
SMASAGA
eftir Völu Magnadóttur, 11 ára
raknaður úr rotinu". „Nú
já hve mikið er hann slas-
aður?" spurði lögreglu-
stjórinn. „Heilahristing-
ur, handleggsbrot og
hann er brákaður á
vinstra fæti." „Getum
við fengið að sjá hann?"
spurði Björg. „Já, já"
sagði lögreglustjórinn,
„ég hugsa að ég komi
líka" sagði hann....
Á sjúkrahúsinu
Eiríkur Sigurðsson á
hvaða stofu liggur hann?
spurði lögreglustjórinn.
Hann liggur á stofu 5
hérna á ganginum til
vinstri. Ölafur hljóp að
föður sínum og spurði:
Hvernig líður þér? Bara
vel, svaraði faðir hans.
Það var þögn í stofunni;
allt í einu kipptist Eiríkur
við, hvar er taskan?
spurði hann. Ha, hvaða
taska? spurði lögreglu-
stjórinn. Taskan sem
peningarnir voru í, sagði
Eiríkur, og ég sem átti að
borga mönnunum á bíla-
verkstæðinu með á morg-
un, hélt hann áfram, lítil
svört taska sem hafði að
geyma hundruðþúsund-
krónur. Ertu alveg viss
um að þú haf ir verið með
hana? spurði lögreglu-
stjórinn. Já auðvitað er
ég alveg viss, eða heldur
vörður laganna kannski
að ég Ijúgi eða hvað? Nei,
nei, auðvitað ekki, sagði
lögreglustjórinn, en
hvernig stendur á því að
taskan fannst hvergi á
slysstaðnum, enginn hef-
ur getað stolið henni því
að annars hefðu sjónar-
vottar séð þjófinn, en ég
byrja rannsóknina strax,
veriðþið sæl. Jæja,Ólafur,
við skulum líka fara að
koma okkur heim. Já,
svaraði Ölafur, en pabbi
má ég koma til þín aftur á
morgun? Já, já, svaraði
Eirikur, komdu eins oft
og þú vilt hélt hann
áfram.
Heima hjá Ólafi daginn
eftir
Ding dong. Ólafur, Páll
er að spyrja eftir þér.
Páll kallaður Palli var
dökkhærður með fjörleg
blá augu, hann var 10
ára eins og Ólafur. Viltu
koma út, viðerum margir
strákar niður í fjöru. Æi
ég veit ekki, svaraði
Ólafur. ólafur farðu út
og vertu ekki með þessa
vitleysu, sagði Björg í
ströngum tón, það er gott
veður úti og engin ástæða
til þess að vera inni, ég
þarf að ganga frá ýmsu'
fyrir jólin, bætti hún við.
Jæja þá, svaraði Ólafur
ólundarlega. Hertu þig
upp, ég er ekki kominn til
þess að spyrja þig um
slysið, sagði Palli, heldur
til að fá þig niður í f jöru,
það er snjór núna og til-
valið að hlaða virki eins
og í fyrra. Drífum okkur
þá, sagði Ölafur og svo
gengu þeir af stað.
I fjörunni
Strákarnir skiptu sér í
tvö lið, annað liðið átti að
vera í virkinu en hitt var
árasarliðið. Ólafur var í
árasarliðinu,hann skipaði
liðinu þannig að Páll
Skógarþröstur
Skógarþrösturinn er
mógrár á baki, dröfn-
óttur á brjósti.en fremur
Ijós á kviði. Hann kemur
einn fyrstur farfuglanna
og fer seint á haustin.
Sumir eru hér allan vet-
urinn. Á vorin er hann tíð-
ur gestur. Karlfuglarnir
sitja þá á húsmænum,
símastaurum eða trjám.
Helena Sigurðardóttir, 10
ára
Digranesvegi72a
Kópavogi.
laumaðist hjá Strandveg-
inum þar sem slysið var.
Davíð fór meðfram sjón-
um á meðan hinir
strákarnir sendu við-
stöðulausa kúlnahríð á
virkið. Þegar Palli var
kominn að slysstaðnum
sá hann í eitthvað svart í
hvítum snjónum. Hann
opnaði töskuna og brá
mjög við þegar hann sá
alla peningana sem voru í
henni. Falsarar, banka-
ræningjar, smyglarar og
allt mögulegt sem honum
datt í hug, en svo rann
upp fyrir honum: Þetta
var taskan sem hafði tap-
ast Hann ætlaði að fara
kalla á Ólaf, en hætti við
það; nei líklega var best
að eiga þetta sjálfur.
Hann svipaðist um eftir
stað til að fela töskuna;
hann gróf töskuna hjá
kletti einum og fór síðan
til strákanna og sagði: Ég
verð víst að drífa mig
heinvkiukkan er orðin svo
margt. En klukkan er
ekki nema hálftvö, sagði
Ólafur. En ég verð samt
að drífa mig heim, sagði
Palli. Næstu daga var
Palli eitthvað undarleg-
ur, hann vildi ekki vera
með hinum krökkunum í
leikjum og allra síst
Ólafi.
Aftur heima hjá ólafi
Á Þorláksmessu kom
móðir Palla með töskuna
og Palli með henni. Hann
hafði sagt móðir sinni allt
og hún sagt honum að
skila peningunum. f miðj-
umsumræðum kom Ei-
ríkur í jólaleyfi, þegar
hann frétti ap peningarn-
ir væru fundnir urðu
heldur en ekki jól hjá iríki
og f jölskydlu hans.