Þjóðviljinn - 20.06.1981, Blaðsíða 28

DIÚÐVIUINN
Helgin 20.-21. jiiní 1981
nafn
vikunnar
Sveinn Einarsson
„Upptökumálið” i Þjóð-
leikhUsinu hefur verið mikið
til umfjöllunar i fjölmiðlum
undanfarna viku, á stundum
i nokkuð reifarakenndum
stil. enda ýmsum heitt i
hamsi.
Þjööleikhúsráð öskaði
greinargerðar frá Sveini
Einarssyni Þjóðleikhús-
stjóra um upptökubúnaðinn
á skrifstofu hans, auk þess
sem beðið var um scrfræði-
skýrslur frá ýmsum tækni-
starfsm önnum hússins og ut-
anaðkomandi aðiium um
simaútbúnað, hljóðnema,
kallkerfi og sitthvað fleira.
Sveinn Einarsson cr tvi-
mælalaust nafn vikunnar, og
i greinargerð sinni til Þjóð-
leikhúsráðs skýrir hann
þetta mikla hitamál af sinni
hálfu.
Sveinn segir að 15. nóv. sl.
hafi verið endurnýjaður sá
upptökubúnaður sem fyrir
var á skrifstofu Þjóðleikhús-
stjóra. Nýtt segulbandstæki
var keypt auk þess sem
keyptur var nýr hljóðnemitil
upptöku á skrifstofunni
Sveinn segir að 15. nóv. sl.
hafi verið endurnýjaður sá
Hpptökubúnaður sem fyrir
vará skrifstofu Þjóðleikhús-
stjóra. „Nýtt segulbandstæki
var keypt auk þess sem
keyptur var nýr hljóðnemitil
upptöku á skrifstofunni og
var hengdur upp nálægt
miðju herbergi við enda á
gluggakappa og gat verið
sýnilegur”.
Sfðar segir Sveinn: „Und-
irritaður hefur ekkert gert til
að leyna þessum búnaði.
Rofinn sem setur tækið i
gang hefur verið sýnilegur
hverjum sem sjá vildi frá
fyrstu tíð. Að hljóðneminn
var almennt ekki þekktur,
stafar einfaldlega af því að
svo hafði tekist til, aö enn
sem komið var hafði aldrei
verið tilefni til að nota
hann... Fyrir undirrituðum
var þessi útbúnaður ekki
leynilegri en þaö, að hann lét
hverjum sem vildi eftir að
skoöa hann að sér fjarver-
andi, þegar lagt var með
hans samþykki parkett á gólf
skrifstofunnar”, segir
Sveinn.
„Staðreyndin er nefnilega
sú aö atvik hafa hagað þvi
svo að ekki hefur þurft að
nota þessi tæki þann tima
sem liðinn er siöan þau voru
endurbætt Ekki hefur veriö
tekiö upp eitt einasta samtal
við starfsmann leikhússins
né heldur nokkur fundur þar
haldinn og hefði aldrei verið
gert án vitundar eða óska
viðkomandi. Við þetta legg
ég drengskap minn.”
Þá upplýsir Sveinn að end-
urnýjun upptökubúnaöarins
hafi kostað á sinum tima
258.150 grk.
Að siöustu segir Sveinn i
greinargerð sinni til Þjóö-
leikhúsráös.
„Ég þarf ekki að taka
fram furöu mina yfir óviður-
kvæmilegum úlfaþyt i fjöl-
miölum vegna máls þessa.
Enþarsem tilvist hljóðnema
á skrifstofu leikhússtjóra
hefur vakið tortryggni
sumra starfsmanna, hef ég
talið rétt aö gera ráöstafanir
til að fjariægja umræddan
hljóðnema.” __.
AbaUbni Þjóðviljans er 81333 kl. 9-20 mánudag til föstudags. ULan þess tlma er hægt að ná I blaðamenn og aðra starfsmenn blaösinsiþessum slmum: Ritstjórn 81382,81482 og 81527, umbrot 81285, ljósmyndir 81257. Laugardaga kl. 9-12 er hægt aö na 1 af- greiðslu blaðsins I sima 81663. Blaðaprent hefur sima 81348 og eru blaðamenn þar á vakt öll kvöld. Aðalsími 81333 Kvöldsími 81348 Helgarsími afgreiðslu 81663
Það má kallast viðburður aö
hitta konu, sem skipar for-
mannssæti i vcrkalýðs- og sjó-
mannafélagi. Þær eru áreiðan-
lega sárafáar á þessu landi lýð-
ræðis og mannréttinda. Hvers-
vegna?? Ja, svari nú hver fyrir
sig. Ætliþað geti ekki verið van-
inn. Karlmenn hafa skipað
þessar stöður og ýmsum þykir
sjálfsagt eðlilegt að þeir geri
það áfram. Treysta þeim
kannski betur I þvi margháttaða
streði, sem svona störfum fylgir
gjanan.
En svo hendir það, allt i einu
er söðlað um og kona kosin for-
maður. Þessháttar ævintýri
gerðist austur á Stokkseyri þeg-
ar Dagbjörtu Siguröardóttur
var falin formennska i Verka-
lýðs- og sjómannafélaginu
Bjarma. Og það ber ekki á öðru
en hún sé vandanum vaxin og
þarf þó nokkuð til þess aö fara i
fötin hans Björgvins Sigurðs-
sonar sem var formaður félags-
ins um áratuga skeið. Hann er
reyndar bróðir Dagbjartar.
Mæti aðeins velvilja
— Nú ert þú formaður Verka-
lýðs- og sjómannafélagsins
Bjarma, Dagbjört, hvað ertu
búin aö gegna þvi starfi lengi?
— Ég var kosin formaöur
þessa félags i marsmánuði 1978.
Fram að þeim tima haföi Björg-
vin bróðir minn gegnt for-
mennskunni allt frá árinu 1935.
— Þótti karlmönnum ekkert
fram hjá sér gengið þegar kona
var allt i einu sest i þennan stól?
— 0,nei,nei, ekki varð ég þess
nú vör, svo heitið gæti a.m.k„
enda munu ýmsir þeirra hafa
átt þátt i því að svona skipaöist
málum. Konur eru auðvitaö i
verkalýösfélögum en hinsvegar
mun fátíttað þær séu sjómenn.
En ég hef ekki fundið annað en
velvilja frá þvi fólki, sem ég hef
starfað með.
Sumarvertiðin oftast
blóinatimi
— Hvað er svo að frétta af at-
vinnuástandinu hérna hjá ykkur
á Stokkseyri um þessar mund-
ir?
— Eins og sakir standa má
þaðheita gott. Sumarvertiðin er
nú að hefjast og sá timi er
venjulega góður hér, oftast nóg
að gera. Annars koma hér, eins
og viða annarsstaðar, hálf dauð
timabil. Það er oftast litið að
gera frá þvi'i nóvember og fram
undir febrúarlok. 1 vetur voru
þá hjá okkur allt upp i 70 m anns
á atvinnuleysisskrá. En á
sumarverti'ðinni er yfirleitt
yfrið nóg að gera og vantar
meira að segja fólk þegar mest
berst að. Hér hafa þá stundum
verið f vinnu allt aö 80 unglingar
frá Selfossi.
Vinna var hér samfelldari á
meöan linuútgerðin var stunduð
að einhverju ráði. En uppgjik-
vildi þá dragast lengur og
kannski hefur það áttsinn þátt i
þvi, að sú útgerð lagðist hér nið-
ur. Þá var ráðist i að festa kaup
á togara i samvinnu við Eyr-
bekkinga og Selfossbúa. En þó
að Selfoss eigi þarna hlut að
máli þá er afli togarans að
mestu unnin hér og á Eyrar-
bakka. Gallinn er bara sá, að
svo virðist sem togaranum hætti
við að sigla út með aflann, eink-
um þegar hvað minnst er að
gera.
Svo eru geröir héðan út einir
7-8 bátar og fiskur af tveimur
aðkomubátum er unninn hér.
Höfnin hér hentar ekki nema
smábátum og þeir eiga meira
að segja á hættu að komast ekki
héðan út, ef þannig viðrar.
Löndun fer þvi aðallega fram i
Þórlákshöfn og fiskinum er svo
ekið hingað.
Stokkseyringar eru tæp 600 að tölu og fiskurinn er þeirra fjöregg.
Því
láta
konur
bjóða
<sPT
þetta?
— mgh ræðir við
Dagbjörtu
Sigurðardóttur,
formann Verkalýðs-
og sjómannafélagsins
Bjarma á Stokkseyri
— Naumast þarf að þvi að
spyrja hver sé hér aðalatvinnu-
rekandinn.
— Nei, það er náttúrlega
frystihúsiö. Það má i raun oe
veru heita eini atvinnurekand-
inn, sem að kveður að ráði. Hér
er að visu rekið netaverkstæði
og svo er stundum eitthvað aö
gera á vegum sveitarfélagsins
en frystihúsið er megin burðar-
ás atvinnulifsins hér. Og hér er
útgerðin og fiskvinnslan i raun
og veru á einni hendi. Frysti-
húsið ereign sveitarfélagsins að
80hundraðshlutum en 20% eru i
eigu einstaklinga. Og frystihús-
ið rekur útgerðina að mestu
leyti.
Stjakað við eldra fólk-
inu
— Er unnið eftir bónuskerfi
hjá ykkur í frystihúsinu?
— Já, þaö hefur gilt i fersk-
fiskvinnslunni frá þvi 1979.
— Eru aliir á einu máli um það
fyrirkomulag?
— Nei, þvi fer fjarri. Um
bónuskerfið eru mjög skiptar
skoðanir. Ég fyrir mitt leyti er
þvi algerlega mótfallin og tel að
það ætti ekki að eiga sér staö
eins og þvi er beitt. Þetta fyrir-
komulag bitnar mjög á eldra
fólki. Það hefur ekki leittaf sér
styttri vinnutima. Þaö stuðlar
að þvi' að ýta eldri konunum út
af vinnumarkaönum. Þær þola
ekki svona álag. Bónusinn skap-
ar slæman „móral” á vinnu-
stað. Fólkið, sem i þessu tekur
þátt, fær að vi'su ofurlitið fleiri
aura i launaumslagið en hvað er
látið i staðinn? Hefur það verið
hugleitt sem skyldi? Svona lag-
að held ég að engir létu bjóða
sér nema konur. Nei, bónusinn
kann að henta þar sem aðeins er
unnin hálfs dags vinna, annars-
staðar ekki.
Hitaveita
— Hvað eru margir ibúar hér
á Stokkseyri?
— Ibúar eru hér um 600. Sú
tala hefurum hrið staðiö nokkuð
i stað, en þó fjölgar fólki hér ef
eitthvað er.
— Framkvæmdir hér i þorp-
inu, er eitthvað af ibúarhúsum i
byggingu?
—■ Það þyrfti að vera meira.
Hinsvegar er nú verið að vinna
að þýðingarmiklum fram-
kvæmdum þar sem er lagning
hitaveitu hingað frá Selfossi. Er
ráð fyrir þvi gert, að lagt verði
hér i fyrstu húsin i sumar.
Margir munu hugsa gott til þess
að losna við oliuna. Hún er dýr
og i raun og veru er kyndingar-
kostnaðurinn að sliga margt
eldra fólk fjárhagslega. En
kostnaður við breytinguna er
lika býsna mikill og sjálfsagt
þurfa ýmsir að skipta alveg um
kerfi i húsunum.
Þá stendur og til að malbika
nú i sumar dálitinn spotta af að-
alveginum hér austur.
— Hvernig er svo fræðslumál-
unum háttað hér hjá ykkur?
— Við höfum hér grunnskóla,
þar sem kennsla fer fram allt
upp i 9. bekk. Einn bekkur héö-
an fer hinsvegar til náms út á
Eyrarbakka en annar kemur
þaðan i' staðinn.
Stærsta hagsmunamál-
ið
— Hvað telurðu að sé mesta
hagsmunamál ykkar Stokkseyr;
inga nú um stundir?
— Það tel ég tvimælalaust
vera að fá brú á ölfusá hjá Ös-
eyrarnesinu. Hún er okkar life-
spursmál. Og hún er ekki bara
hagsmunamál okkar Stokkseyr-
inga heldur og Eyrbekkinga.
Hún er höfuðnauðsyn fyrir þessi
þorp bæði eigi þau blátt áfram
að haldast i byggð. Mannlifið i
þessum þorpum byggist öllu
öðru fremurá fiskinum. Honum
er að langmestu leyti landað i
Þorlákshöfn og ekki útlit fyrir
að þar verðibreyting á. Siöan er
honum ekið hingað i þorpin til
vinnslu og þá þarf að krækja
alla leið upp á Selfoss. Af þvi
leiðir stórfelldan kostnað, sem
auðvitað legst á fiskvinnslufyr-
irtækin. Sjómennirnir vilja
gjarna geta skroppið heim til
sin meðan staðiö er við i landi.
Og það m unar þá miklu að þurfa
ekki að krækja upp á Selfoss. Ef
þessu fer fram er hætt við að
þeir flytji brátt áfram til Þor-
lákshafnar.
Nei, það gildir einu hvernig
við veltum þessu fyrir okkur.
Engi.n framkvæmd er brýnni nú
fyrir framtfð þessara þorpa en
brú á ölfusá við Óseyrarnes.
—mhg
Dagbjört: Ég hef ekki fundið annaö en velvilja frá þvi
hef starfað með. Mynd —gel.
ég