Þjóðviljinn - 10.09.1983, Síða 18

18 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 20.-21. ágúst 1983
dægurmál (sígiid?)
Mörgu fólki finnst stýriflaugar og kjarnaoddar
ekki skipta máli.
Mörgu fólki finnst raunveruleiki kjarnorkunnar ofstór
til að hugsa um,
en samt er raunveruleikinn alltaf til staðar
sem martraðir hjá öllu fólki.
I kjarnorkuríkinu er œtlast til
að við látum okkur þessar matraðir lynda.
Er þetta virkilega allt sem við getum vœnst af lífinu?
Er þetta virkilega allt sem við getum vænst
af dauðanum?
Kannski skipta okkar líf ekki svo miklu máli,
en hvers vegna að þröngva vitfirringu okkar
uppá komandi kynslóðir?
Eða er það kannski svo
að þú trúir ekki lengur
að það verði neinar komandi kynslóðir?
Með þöglu samþykki ykkar
eruð þið búin að leyfa gjöreyðingunni að eiga sér stað.
Framtíðinni er lokið.
Crass: Yes, Sir, / will. (Pessa þýðingu er að finna í blaðinu Við krefjumst
framtíðar!)
Stuðmenn, Eyjamenn og aðrir menn
mótshaldara að koma fram á
þjóðhátíð fyrir afsláttarprís af því
að þeir ætluðu að festa hátíðina á
filmu. Síðan líður tíminn fram á
sumar. Þá gerist það að nokkrir
Eyjaskeggjar með núverandi
þingmann, Árna Johnsen, í fylk-
ingarbrjósti koma að máli við
mótshaldara og segja það hreina
þarfleysu að sækja upp á megin-
landið eftir skemmtikröfturft á
þjóðhátíð, Eyjamenn hafi fram
til þessa getað haft ofan af fyrir
sér án utanaðkomandi aðstoðar
og það samrýmist ekki þeirra
þjóðarstolti sem sannir
Vestmannaeyingar að vera upp á
meginlandsbúa komnir. Þetta
hreif á mótshaldara og þeir af-
þökkuðu nærveru Stuðmanna.
Vitaskuld kom þetta sér illa
fyrir Stuðmenn. Atriðið á þjóð-
hátíð var inni á þeirri áætlun um
kvikmyndina og hún hefði
kollvarpast ef ekkert yrði úr þvi.
Svo þeir sögðust víst koma. Eftir
nokkurt þras var þeim leyft það
með semingi. Mótshaldarar, eða
Árni Johnsen, sáu til þess' að
hvergi í dagskrá eða auglýsingum
um þjóðhátíðina væri minnst á
nærveru Stuðmanna og fengu
þeir fyrir náð og miskunn að
filma. Mér er sagt að sé rýnt
glöggt í myndina megi sjá Árna
Johnsen bregða fyrir uppi á sviði
en þangað var hann kominn til að
stöðva spiliríið.
Þessi saga hafði reyndar rifjast
upp fyrir mér tveim dögum áður
þegar sjónvarpið sýndi þátt sem
tekinn var upp á afmælishátíð
Reykjavíkur nú í ágúst. Það eru
flokksbræður Árna úr Eyjum
sem stjórna borginni um þessar
mundir og þeir hafa jafnvel
gengið svo langt í ást sinni á höfuð
borginni að eigna sér Esjuna og
sólarlagið á Faxaflóa. En hvað
gerist?
Jú, stærsta númerið á þessaari
hátíð var stórhljómsveit keflvíska
tónlistarmannsins Gunnars Þórð-
arsonar. Einnig kom þarna fram
Bergþóra Árnadóttir vísnasöng-
kona úr Porlákshöfn og í miðju
kafi kallar hún upp á svið engan
annan en þjóðernissinnann úr
Eyjum, sjálfan Árna Johnsen.
Hann átti að stjórna fjöldasöng í
jafn erkireykvískum lögum og
Svífur yfir Esjunni og Fyrir sunn-
an Fríkirkjuna. Að vísu munu
harla fáir, ef nokkrir, hafa orðið
til að taka undir með þingmann-
inum svo hans engilhreina rödd
fékk notið sín ótrufluð af gargi
borgarbúa.
Væntanlega tala ég fyrir munn
flestra innfæddra Reykvíkinga
þegar ég læt þá von í ljós að næst
þegar við gerum okkur glaðan
dag sitji þingmaðurinn sem fast-
ast úti í Eyjum og æfi sig í að vera
sjálfum sér samkvæmur.
- ÞH
Enn heldur Safari áfram að
bjóða upp á konserta og sl. sunn-
udag var einn slíkur. Því miður
afhjúpaði hann einn áberandi
galla á staðnum sem tónleika-
húsi: þegardansgólfið er troðfullt
af standandi áheyrendum sér
enginn neitt sem ekki hefur kjark
til að troða sér inn í kösina.
En hvað um það, Stuðmenn
voru í banastuði á sunnudaginn
ar. Það eru vertíðarlok hjá þeim
þessa dagana. Að vanda leggst
sveitin í dá á haustmánuðum og
bregður ekki blundi fyrr en með
hækkandi sól, nema hún ranki
við sér um jólin eins og í fyrra.
Það var þó lítil þreytumerki að
sjá á sveinunum. Valgeir reytti af
sér brandarana svo salurinn gekk
í bylgjum af hlátri. Og tónlistin
var pottþétt, enda vart við öðru
að búast frá jafnreyndum músík-
öntum. Stuðmönnum tekst að
sameina fagmennskuna og þá
lífsgleði sem þarf til að glæða tón-
list lífi, en sem því miðurhættirtil
að þorna upp og hverfa þegar
menn hafa gert tónlistina að lifi-
brauði sínu. En slíku var ekki til
að dreifa hjá Stuðmönnum, tón-
list þeirra var svo skemmtileg að
hér og þar í salnum tók fólk
dansspor af einskærri kátínu og
allir brostu út að eyrum.
Lagaval Stuðmanna var blanda
af öllum plötum þeirra, allt frá
„Sumrinu á Sýrlandi" (sem mér
finnst ennþá besta platan þeirra)
að „Gráa fiðringnum“ og fram
yfir hann, þe. við fengum að
heyra nokkur ný lög, sem vafa-
laust eiga eftir að öðlast varanlegt
líf í vínyl.
Og að sjálfsögðu tóku þeir
Einsa kalda. Það minnti mig á
sögu sem ég heyrði á dögunum af
ævintýrum Stuðmanna í Eyjum á
þjóðhátíð í fyrra, þegar „Með allt
á hreinu" var filmuð.
Þannig var að Stuðmenn höfðu
samið um það snemma vors við
Stóra stundin
runnin upp
Pá erstórastundin runnin upp. Tónleikarnir „Við krefjumstfram-
tíðar“ eru íkvöld, laugardagskvöld og hefjast klukkan 20.00,
stundvíslega. Efeinhverskyldi ekkiennþá vita hvaðahljómsveitir
og einstaklingar komafram þá eru það: Egó, Kukl, Vonbrigði,
Ikarus, Tolli, Megas og Crass. Á milli atriða mun leikhópurinn
Svart og sykurlaust vera með uppákomur.
íkvöldríðuráað viðsýnum viljaokkarogsamstöðu. Efenginh
skorast undan og við leggjum öll hönd á plóginn verður ekki hægt
að horfaframhjá okkur. Við krefjumstframtíðar.