Þjóðviljinn - 22.10.1983, Blaðsíða 28

DWÐVIUINN
Helgin 22.-23. október 1983
Aðalsími Þjóðviljans er 81333 kl. 9 - 20 mánudag til föstudags. Utan þess tíma er hægt að ná í blaðamenn og aðra starfsmenn blaðsins í þessum símum: Ritstjórn Aðalsími Kvöldsími Helgarsími
81382, 81482 og 81527, umbrot 81285, Ijósmyndir 81257. Laugardaga kl. 9 - 12 er hægt að ná í afgreiðslu blaðsins í síma 81663. Prentsmiöjan Prent hefur síma 81348 og eru blaðamenn þar á vakt öll kvöld. 81333 81348 81663
Útibúaspilverkið í nýju Ijósi
bær sendi málið til lögfræðings
síns Jóns Ingólfssonar, og það
hefur komið til uppboðskröfu
vegna þess.
Lögfræðingur minn er Arn-
mundur Backmann. Pegar málið
kom svo til sýslumanns var hon-
um bent k irteislega á, að hann
hefði á sínum tíma skipað mér
talsmann. „Pað er aðeins gert við
vanvita og fáráðlinga eða þvíum-
líka“, sagði ég. Fógeti spurði þá
hvort ég vildi að hann viki úr
dómi. Ég sagði að mér væri alveg
sama hvort hann væri þarna eða
ekki. Þá leit hann yfir gleraugun
og sagði. „Pú ert harður maður
Jón Sigvaldason.“
Þegar málið svo kom fyrir dóm
sl. þriðjudag var kominn setu-
dómari í málið, Már Pétursson,
háðfugl hinn mesti. Már fer að
lesa uppúr skjölunum. Þá liggja
fyrir 24 dómsskjöl en ég hafði
viðað að mér ýmsu.
Petta vafðist nú dálítið fyrir
Má. Hann sagði að ekki væru rök
fyrir því að taka lögtök fyrir lóð-
aleigugjöldum, en þama væri á-
greiningur um það hvort ætti að
greiða eða ekki. Ekki væri deilt á
upphæðina. Málið næði því ekki
fram að ganga í réttinum.
Þarmeð var ég búinn að sigra í
málinu, þarsem ekki væri
lagaheimild fyrir innheimtunni.
Jón Ingólfsson brá ókvæða við og
spurði mig hvað ég ætlaði að
gera. Sagðist hann gera ráð fyrir
að fara með málið lengra. Ég
sagðist hlakka til því þá verður að
kalla til vitnis ágætismenn einsog
Ólaf G. Einarsson og hæstarétt-
ardómara og fleiri. Ég held að
Már hafi átt bágt með að skella
ekki uppúr þegar málið var tekið
fyrir.“
„Bæjarstjórinn og embættis-
mennirnir hafa aldrei talað við
mig vegna málsins, heldur kusu
þeir að fara valdbeitingarleiðina
og þeir þurftu að gjalda þess“,
sagði Jón Sigvaldason í Garðabæ,
að lokum.
-óg
Jón vinnur málið gegn
bæjaryfirvöldum í Garðabæ
„Það hefur viljað bera á því
að bankar hafi byggt eða keypt
húsnæði undir bankastarfsemi
áður en þeir hafa fengið form-
legt leyfi til slíkrar starfsemi.
Vissulega geta menn hugleitt
hvort ekki sé hér um ákveðnar
þrýstiaðgerðir á ráðamenn að
ræða. Menn vilja líta svo á að
þeir hafi ekki fengið sömu fyrir-
greiðslu og aðrir og þá brestur
þá langlund til að bíða eftir
leyfunum“, sagði Þórður Ólafs-
son forstöðumaður Bankaeftir-
lits Seðlabankans í samtali við
Þjóðviljann í gær.
Tveir bankar, Alþýðubankinn
og Verslunarbankinn hafa tryggt
sér húsnæði undir útibú og gert það
allt klárt til að hefja starfrækslu, en
Borgar bara
fimm krónur
í lóðarleigu!
Iðnaðarmenn keppast þessa dagana við að innrétta húsnæði Verslunar-
bankans í húsi Verslunarinnar í Kringlumýri fyrir bankaútibú, en ekkert
leyfi er fyrir hendi frá viðskiptaráðuneyti um rekstur þessa útibús. Á
innfeldu myndinni sést næturhólfið sem þegar er komið á sinn stað. Mynd
- eik.
leyfi viðskiptaráðuneytis fyrir opn-
un þessara bankaútibúa er ekki
fýrir hendi.
Alþýðubankinn hefur búið sig
undir að opna útibú á Akureyri og
Verslunarbankinn í Húsi verslun-
arinnar í Kringlumýri.
„Við erum búnir að vera aðilar
að byggingu þessa húss frá upphafi
og það hefur ávallt verið reiknað
með að þarna verði útibú og önnur
aðstaða fyrir bankann. Nú er húsið
að verða fullklárað og við erum að
klára það síðasta í okkar hluta, en
það er rétt, við höfum ekki fengið
leyfi ennþá fyrir opnun útibús, en
umsókn frá okkur hefur legið í við-
skiptaráðunevtinu í nokkra mán-
uði“, sagði Ami Bjarnason skrif-
stofustjóri Verslunarbankans í
samtali við Þjóðviljann.
Má líta á það sem þrýstiaðgerð
gagnvart ráðamönnum að full-
smíða og innrétta bankaútibú í
þessu húsnæði án þess að hafa leyfi
fyrir þessari starfsemi þar?
Já, það má kannski segja það.
Það hefur ávallt legið ljóst fyrir frá
því byrjað var að smíða þetta hús
að þarna væri gert ráð fyrir banka-
þjónustu og það er líka rétt að það
myndi aldrei koma neitt leyfi nema
sótt væri fast eftir því“, sagði Árni
Bjarnason.
-lg-
„Þetta eru prýðis strákar en
pólitískir kjánar,“ sagði Jón Sig-
valdason um yfirvöldin í bæjarfé-
laginu sínu. Á þriðjudaginn fór
hann með sigur af hólmi er setu-
dómari vísaði frá uppboðsbeiðni
bæjarstjórnar Garðabæjar á
hendur honum fyrir vangoldna
lóðaleigu. Þarmeð borgar Jón
Sigvaldason áfram fimm krónur í
lóðaleigu einsog gamall samning-
ur hijóðar uppá.
„Ég hef áður staðið í stríði við
yfirvöldin hér afþví ég vil standa á
mínum rétti“, sagði Jón. „Bæjar-
fógetinn hefur nú dæmt í máli hér
áður útaf íiraðbrautinni - og af-
greiddi það eftir pöntun. Það var
að minnSta kosti pólitísk lykt af
því“.
„Ég hafði alltaf greitt það sem
upp var sett fyrir lóðaleigu.
Garðabær tekur við þessu landi
1972 og gengur inn í samning sem
við 102 lóðahafar höfðum áður
gert við eiganda jarðarinnar".
„Bæjarstjórnin ákvað þá að
endurskoða þennan samning en
hafði ekki samband við lóðahaf-
ana, sem höfðu samninginn undir
höndum. Bæjarstjórinn þá,
Ólafur H. Einarsson, hafði sam-
band við matsmenn sem áttu að
meta þetta. Það voru prýðis-
menn. En síðan fór fógeti af stað
og tilnefndi mann fyrir hönd
lóðahafa, en sá maður taldi sig
vera að gæta hagsmuna upphaf-
legra eigenda en ekki okkar sem
von var.“
„Þegar ég svo fæ gjaldseðilinn
þarsem sagt er að lóðaleiga fari
eftir lóðasamningi, fer ég náttúr-
lega að athuga það plagg. Þetta
var í fyrra. Upphæðin samkvæmt
gamla samningnum reyndist vera
500 krónur gamlar svo ég tók mig
til og sendi jafnvirði, fimm krón-
Jón Sigvaldason á lóðinni sinni, sem hann getur létt og glatt greitt fimm
krónur af í lóðaleigu samkvæmt samningi. - (Ljósmynd - eik).
ur nýjar, til bæjarstjórnarinnar.
Sendi ávísun strikaða upp á fimm
krónur. Ég skrifaði þeim smá
bréf með þarsem ég taldi mig
vera gera skyldu mína, enda þótt
ég hefði ofborgað undanfarin ár.
En ég hafði gerst tortrygginn
vegna margendurtekinnar vald-
níðslu og hroka embættismanna
Garðabæjar svo ég greiddi nú
samkvæmt samningi.*'
„Eftirmálinn varð sá að Garða-
Húsnæðið
ekki
komið
tilbúið en leyfið