Þjóðviljinn - 22.10.1983, Blaðsíða 2

2 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Helgin 22.-23. október 1983
shammtur
Af líkamsrœkt
Ég var - þó ég segi sjálfur frá - ekkert sérdeilislega
óliðlegur, þegar ég var yngri, eða fyrir svona þrjátíu -
fjörutíu árum, já bara nokkuð sprækur, ef ég man rétt.
Maður var í leikfimi pilta og hafði náð umtalsverðum
tökum á stökkunum, fór höfuðstökk í striklotu, meðan
dýnan entist, náttúrlega kraftstökk, svifstökk, heljar-
stökk og flikkflakk, já meira að segja náðist heljarstökk
afturfyrir sig í flikkflakkinu, þegar maður var í toþp-
formi, sextán - sautján ára. Tekin voru fjörutíu púss-
öpps í hverjum leikfimitíma, æft í köðlum og hringjum,
magavöðvarnir hertir í rimlunum og í þartilgerðum
gólfæfingum og sérstök áhersla lögð á þolið með
erfiðum langhlauþum.
Kjörorðin voru: „Karlmennska, þrek, þróttur".
Þessi leikfimi var kölluð „leikfimi pilta" til aðgreining-
ar frá öðru fyrirbrigði, sem líka átti að heita leikfimi, en
var kallað „leikfimi stúlkna“.
Þetta var á þeim árum, sem við strákarnir vorum
sífellt að kíkja á stelpurnar, ekki veit ég útaf hverju, eða
til hvers, en semsagt við læddumst æði oft uppá sval-
irnar í Jóns Þorsteinssonar-húsinu, létum lítið á okkur
bera og fylgdumst með stelpna-leikfiminni okkur til
óblandinnar ánægju. Þetta voru alveg æðislega tepru-
legar tilfæringar, gott ef ekki var spiluð músik undir,
hlaup á tánum og alls konar kostulegar fettur og
brettur í píkulegum engladansi, sem við botnuðum
hvorki upp né niður í.
Þegar þær voru svo búnar í leikfimi, reyndum við að
komast til að kíkja á þær, þegar þær komu úr sturtu, en
það náðist eiginlega aldrei, því þær voru svo „djöfull
varar um sig“ eins og það var orðað í okkar hópi.
Einhvern veginn æxlaðist það svo til, að maður varð
afhuga fimleikum, þegar manndómurinn fór að segja
alvarlega til sín, og bráðum fara að verða fjórir áratugir
síðan ég hætti í leikfimi pilta.
Þá skeður það, núna um daginn, að mér er vinsam-
lega bent á það, af góðum mönnum, að í starfi mínu sé
nú talið mjög æskilegt að vera í „fínu formi“, eins og
það er kallað og þá er víst átt við líkamlegt atgervi. Mér
er ennfremur bent á það að mér gefist kostur á að
stunda leikfimi milli hálfníu og hálftíu á morgnana,
þrisvar í viku.
Og þar sem konan mín er íjúdótvisvar íviku, hugsa
ég sem svo: „Ég fer í leikfimi þrisvar í viku og slæ henni
við“. Svo næ ég mér í leikfimisbuxur, strigaskó og
annað tilheyrandi og lalla mér í leikfimi eftir fjörutíu ára
hlé.
Svo mikill er áhuginn, að fyrsta morguninn er ég
mættur um áttaleytið og byrja að hita mig upp, hleyp
nokkra hringi, til að vera orðinn heitur og mjúkur,
þegar dýnurnar, kistan og hesturinn verði tekin fram.
Þegar klukkan fer að nálgast hálf níu, fer leikfimifólkið
að tínast í salinn. Og ég hugsa með mér: „Djöfullinn
sjálfur, hvað er nú á seyði“. Eg sé nefnilega ekki betur
en að ég sé kominn í leikfimi telpna. Salurinn fyllist af
ungum og spengilegum stúlkum og ég virðist vera eini
karlmaðurinn. Og nú líður mér alls ekki nógu vel. Mér
finnst ég vera miklu eldri en ég er, og talsvert feitari.
Og ég hugsa með mér sem svo: „Guði sé lof að maður
er ekki sköllóttur, eða að norðan“.
Svo kemur þjálfarinn inn með mikinn doðrant undir
hendinni. Og af því að ég er nú alltaf svolítið forvitinn,
þegar bækur eru annars vegar, hleyþ ég einn hring í
viðbót til að geta nálgast þjálfarann, án þess að hún
fatti að ég er í raun og veru að reyna að komast að því
hvaða bókmenntir hún sé með undir hendinni. Og ég
kemst að því, eins og ekkert sé. „Líkamsrækt með
Jane Fonda“. Við þetta verð ég svona einsog hálf
asnalegur, en hugsa sem svo: „Ekkert
karlrembusvínarí“. Svo byrjar leikfimin og mér finnst
ég alveg eins og marhnútur í gullfiskabúri innanum
allan þennan kvenlega æskublóma og yndisþokka.
Við förum í sérstakar æfingar til að styrkja brjóstin og
til að koma í veg fyrir að þau fari að lafa, svo er haldið
niður eftir skrokknum. Ég finn að ég er enn nokkuð
góður í magavöðvunum. Svo er mjaðmagrindin tekin
fyrir og rassvöðvarnir. Síðan sérstakar æfingar til að
styrkja móðurlífið og eggjastokkana. Ég tek þátt í
þessu öllu í furðulegu hugarástandi. Svo kemur að því
að tíminn er á enda, og skelfingu lostinn hugsa ég með
mér: „Ætli ég þurfi að fara í sturtu með stelpunum?"
En sem betur fer er enn kallasturta og kvennasturta í
Jóns Þorsteinssonar-húsinu. Og ámeðan heitavatnið
bunar yfir mig hugsa ég sem svo: „Hér er eitthvað
meira en lítið skakkt. Konan mín í Júdó, en ég í lík-
amsrækt með Jane Fonda“.
Og svo dettur mér í hug gamla vísan:
Þetta kann ég valla við,
virðast allar líkur
að konur taki upp kalla sið
og kallar verði píkur.
skraargatið
Það
er greinilega heitt í kolunum í
Sjálfstæðisflokknum um þessar
mundir og hinar ýmsu stríðandi
fylkingar keppast um að koma á
framfæri upplýsingum í valda-
taflinu. Mörg áform eru þó enn í
undirdjúpunum sem menn sverja
af sér opinberlega enn sem komið
er. Þjóðviljinn greindi t.d. frá því
í gær að Albert hyggði á framboð
til formannskjörs en hann, eins
og búast mátti við, ber þetta til
baka í DV í gær enda væri þá
„plottið“ hrunið. Það er þó at-
hyglisvert hvernig viðtalið í DV
hefst, en þar segir Albert: „Það
þarf mikið að ganga á áður en ég
fer að bjóða mig fram til for-
mennsku í Sjálfstæðisflokknum.“
Þetta er einmitt lykillinn að at-
burðarásinni eins og Albert hugs-
ar sér hana. Mikið muni ganga á
og þá sjái hann sér ástæðu til að
blanda sér inn í spilið þegar þar
að kemur.
Strákarnir
Þorsteinn Pálsson, Friðrik Sóp-
husson og Birgir ísl. Gunnarsson
og liðsmenn þeirra hafa að und-
anförnu verið önnum kafnir við
að telja sér fylgi til tekna til að
draga úr líkunum á framboði Al-
berts og til að styrkja sjálfa sig.
Friðrik hefur talið sér til tekna að
Albert styddi sig eins og hann
studdi Gunnar Thoroddsen fyrir
fjórum árum og sjálfan sig til
varaformanns þá.
Þorsteinn
Pálsson og stuðningsmenn hans
hafa borið það út og talið Þor-
steini helst til tekna að hann væri
manna best fallinn til að sameina
Friðrik: Albert styður mig.
flokkinn þar sem bæði Geir og
Albert væru meðal stuðnings-
manna hans en þeir væru helstu
andstæðu pólarnir sbr. framboð
Alberts gegn Geir fyrir fjórum
árum. Ennfremur styðji Þorstein
bæði verkalýðsarmur Sjálfstæðis-
flokksins og foringjar Vinnu-
veitendasambandsins, fyrrv. hús-
bændur Þorsteins. Hann gæti því
ekki aðeins sameinað andstæð-
urnar í pólitísku örmunum heldur
einnig á vinnumarkaðinum.
Mikil
reiði greip um sig í herbúðum
Birgis ísl. Gunnarssonar og
stuðningsmanna hans vegna
þessa áróðurs og segja þeir að
stuðningurinn við Þorstein sé al-
gjörlega á misskilningi byggður.
Birgir og liðsmenn hans héldu
fund í gær og telja nú nauðsynlegt
að afhjúpa þennan blekkingará-
róður. Þeir greina frá því hverj-
um sem heyra vill að það séu bara
Geir og VSÍ-klíkan sem styðji
Þorstein. Magnús L. Sveinsson,
einn helsti forystumaður versl-
unarmanna, styðji Birgi og He-
lena Albertsdóttir, kosninga-
stjóri Alberts, sé með vitund
föður síns stuðningsmaður Birg-
is. Ennfremur muni meiri hluti
þingflokks Sjálfstæðismanna
standa að baki honum og nú þeg-
Þorsteinn: Albert styður mig.
ar séu 10 þingmenn flokksins
búnir að lýsa yfir formlegum
stuðningi við Birgi. Það setji að
vísu nokkurt strik í reikninginn
að Björn Þórhallsson, varafor-
maður ASÍ og stjórnarformaður
DV, styðji Friðrik.
Það
skemmtilega við þetta allt saman
er það að Albert er búinn að
koma sínum málum svo fyrir að
liðsmenn hinna formlegu fram-
bjóðenda keppast allir við að
gefa út yfirlýsingar um stuðning
Alberts við sinn mann. Það mun
gera honum auðvelt fyrir á hinu
dramatíska augnabliki á lands-
fundi Sjálfstæðisflokksins, „þeg-
ar mikið gengur á“ hjá strákun-
um (sbr. yfirlýsinguna í DV) að
standa þá upp og knýja þremenn-
ingana til stuðnings við sig í nafni
einingarinnar.
Fyrir
helgi var í fyrsta skipti afhentur
svokallaður gullskór en það er
ADIDAS-fyrirtækið sem veitir
hann markahæsta manni 1,-
deildar í knattspyrnu. Það var
Ingi Björn Albertsson úr Val sem
fékk skóinn. Heildverslun Björg-
OMKEJS3ES
Birgir: Albert styður mig.
vins Schrams hefur umboð fyrir
ADIDAS og Ingi Björn er skrif-
stofustjóri Heildverslunar Al-
berts Guðmundssonar og sögðu
gárungarnir að þarna hefði ein
heildverslun afhent annarri gull-
skóinn.
Flugfréttir
komu út fyrir helgi en það er blað
sem Flugleiðir gefa út fyrir starfs-
fólk sitt. Sigurður Helgason ritar
grein um flugreksturinn í ár í
þetta blað og hjá honum kemur
fram að samdráttur í Evrópuflugi
Flugleiða í sumar varð verulegur
eða nálægt 15% en samdráttur í
innanlandsflugi var 10%. Segir
Sigurður að samdrátturinn sé
fyrst og fremst að kenna bág-
bornu efnahagsástandi hér inn-.
anlands. Aukning í N-
Atlantshafsfluginu hefur hins
vegar orðið 20% þar sem af er
árinu.
Unnið
er nú af kappi við að koma tækj-
um fyrir rás 2 í á neðstu hæð í hinu
nýbyggða útvarpshúsi og er gert
ráð fyrir að útsendingar hefjist í
næsta mánuði. Undanfarið hefur
einnig verið unnið að því aö
endurnýja útsendingarbúnað í
gamla húsinu við Skúlagötu og
Albert: Þegar mikið gengur á,
þá...
var ekki vanþörf á því að gömlu
böndin voru nánast orðin antík
og ekki hægt að fá varahluti í þau.
Eru tæknimenn útvarpsins að
vonum ánægðir með þessa þróun
en það er Olafur Guðmundsson
verkfræðingur útvarpsins sem
stjórnar endurnýjuninni og þykir
hafa staðið sig vel.
Þegar
í Ijós kom í sumar að „gullskipið“
var gamall togari frá Þýskalandi
sagði Kristinn í Björgun h.f. í
sjónvarpsviðtali að þeir gull-
skipsmenn hyggðust láta stálþil-
ið, sem rekið hefur verið niður
austur á Skeiðarársandi, vera þar
í vetur og svo ætluðu þeir að
kanna málið nánar á næsta ári.
Umrætt stálþil var hins vegar
fengið að láni hjá hafnarstjórn
Reykjavíkur og átti að skila því
fyrir 31. okt. íár og þegarhafnar-
stjórn heyrði viðtalið í sjónvarp-
inu var þegar komið á framfæri
athugasemd. Nú hefur aftur á
móti verið heimilað að stálþilinu
verði skilað í síðasta lagi 15. maí
nk. Kannski er íhaldsmeirihlut-
anum ekkert sérlega umhugað
um að flýta því að stálþilinu verði
skilað því að það á nefnilega að
fara í hafnarbakka til að bæta að-
stöðu skipadeildar SÍS inni í
Sundahöfn.