Þjóðviljinn - 17.02.1989, Blaðsíða 2

Að naga
eda
naga
ekki
blýanta
SKAÐI SKRIFAR
í RÓSA-
GARÐINUM
ÉG HÉLT HANN
VÆRI TAPPI
Halldór Blöndal flöskuháls við
afgreiðslu mála á þingi.
Tíminn
GRUNDA ÞÚ SÁL
MÍN GLÖGGT UM
ÞAÐ
Grundun (ráð)hússins þar sem
verið er að fást við uppdriftar-
krafta leiddi til skoðunar á fjöl-
mörgum valkostum við gerð
kjallarans sem hleypti hönnunar-
kostnaði upp.
Skýrsla um Ráðhúsið i
Tjörninni
LENGIGETUR LÁGT
LÆKKAÐ
Eiður Guðnason sagði að
Sjálfstæðismönnum hefði tekist
með þessari umræðu að koma
pólitískri umræðu niður á nýtt
neðsta plan.
DV
Ég, Skaði, ber með sóma allar þær byrðar sem lagðar eru á herðar
íslendingum, ekki dettur mér í hug að svíkjast undan því. Og einn slíkur
kross, mikill og þungbær, er að eiga frændur í öllum flokkum og þurfa
fyrir frændsemi sakir að heyra í þeim ruglið.
Ég á meira að segja frænda sem er Krati, hann Jón Gunnuson, en
hún móðir hans var yngsta systir afa míns. Og Jón þessi sníkti hjá mér
kaffi um daginn. Hann var eitthvað fúll strákurinn svo ég ákvað að ýta
við hans kratableika og útvatnaða blóði.
Ég sá í leiðara Alþýðublaðsins, sagði ég, að það væri stærsti vandi
okkar um þessar mundir að þjóðin er að deyja úr ofáti.
Já og hvað með það? sagði Jón Gunnuson.
Ég hélt að þið jafnaðarmenn hefðuð mestan áhuga á misskiptingu
tekna, sagði ég sisona.
Ég skal segja þér eitt Skaði, sagði Jón, þeir sem ekki geta hætt ofáti
geta aldrei skipt réttilega tekjum. Þeir eru svo gráðugir. Og er ekki
þjóðin fjögur kíló yfir meðalkjörþyngd? Ég veit ekki betur.
Ætlarðu kannski að gera Krataflokkinn þinn að heilsuræktarklúbb
með eróbíkk og næs? spurði ég.
Það væri margt vitlausara, sagði Jón. Heilbrigður krati berst af
hreysti við íhaldið og stingur rómantískum hasshausum Allaballans í
rassvasann.
Væri ekki best fyrir þjóðina, spurði ég, að taka upp siði þeirra í
Seðlabankanum?
Seðlabankahvað? spurði Jón krati.
Naga blýanta, sagði ég, eins og formaðurinn þinn segir að þeir geri.
Blýantar eru alveg fitulaus fæða. Sá sem japlar á þeim verður fix og
strix eins og bandormur. Ef að þjóðin færi að fordæmi Seðlabankans,
þá væri stærsti vandi þjóðarinnar, ofátið, úr sögunni. Seinheppinn
maður hann Jón Baldvin að vera að hneykslast á því fordæmi.
Góði reyndu ekki að vera fyndinn, sagði Jón Gunnuson.
Ég reyni það aldrei, sagði ég. En mér fannst það ómaklegt að vera
að ráðast svona á Seðlabankafólkið með svívirðingum.
Hvernig þá svívirðingum? spurði Jón.
Það sér hver asninn, sagði ég. Jón Baldvin segir að allt þetta fólk
geri ekki nokkurn skapaðan hlut.
Skaði minn, sagði Jón og var ekki laust við hann hefði fengið örlitla
morðfýsn í hægra augað. Ég segi nú eins og leiðarinn í Alþýðublaðinu
mínu: það þarf mikla þröngsýni og meinfýsni til að ætla honum Jóni
Baldvin svo illt, að hann hafi verið að ráðast að starfsfólki Seðlabank-
ans sem er hvert öðru yndislegra og tölvuvæddara.
Hvað var hann þá að gera? spurði ég.
Hann fór barasta með gamansamar, smellnar og fyndnar myndlík-
ingar til að lita með ræðu sína. Menn verða nefnilega að lita ræðu sína
rauða nú til dags. Það dugir ekki að sullast í einhverjum vatnslitum
orðaflaumi eins og hann Þorsteinn þinn Pálsson.
Jæja, sagði ég.
Segirðu jæja, helvítið þitt, sagði Jón Gunnuson. Það er ekkert jæja
með það. Þessi samlíking, tillíking og viðlíking Jóns Baldvins hitti alveg
í mark. Hann sagði ekki að Seðlabankamenn væru að naga bein eins
og hundar. Það hefði nefnilega verið árás og svívirðing. Hann sagði
ekki að þeir væru að naga sig í handarbökin, því það gæfi til kynna
siðferðilega iðrun yfir einhverju sem óbreyttir kontóristar bera ekki
ábyrgð á. Ekki sagði hann heldur að þeir væru að naga á sér neglurn-
ar, því það er svo lummó, það gerir hvert smábarnið. Nei: hann sagði
að þeir væru kannski að naga blýanta. Og með því nær hann alveg
sérstökum stíláhrifum, þar sem sjálft eðli skrifræðisins er dregið fram á
skopvísan hátt. Blýantar, hugsaðu þér. Og það á tölvuöld! Hundrað og
fimmtíu manns að naga blýanta, allir í takt! Hann er snjall hann Jón
Baldvin, þetta ætti eiginlega heima í Chaplinmynd ef Chaplin væri ekki
dauður.
Mikill er andskotinn, sagði ég. Og hvað þýðir þetta þá sem Jón
Baldvin sagði? Að fólkið væri að naga blýanta og þó ekki?
Einmitt, sagði Jón Gunnuson. Loksins kemst eitthvað inn í þinn
þykka haus. Blýantsnagið er bara tákn. Tákn um hina ópersónulegu
þenslu Seðlabankans sem skrifræðisstofnunar, sem þó er persónu-
bundin í Jóhannesi Nordal.
Já, en af hverju sagði hann það þá ekki beint? spurði ég.
Skaði minn, sagði Jón Gunnuson, það eru ekki allir jafn tregirog þú.
Það sjá allir sem pæla í því, að þegar Jón Baldvin segir 150 blýants-
nagarar þá meinar hann Jóhannes og engan annan.
Nú skil ég, sagði ég og klóraði mér í vinstri skallanum. En segðu mér
eitt Jón: af hverju rak Jón Baldvin ekki Jóhannes Nordal eins og alltaf
stóð til?
Jón Gunnuson þagði við og leit í gaupnir sér.
Af því bara, Skaði. Af því bara.
EN HVAÐ ÞEGAR AF
ER HÖFUÐIÐ?
Deilt um greiðslur til Borgara-
flokks: Hausatalan á að ráða
segir Albert Guðmundsson.
Fyrirsögn í DV
TIL ERU FRÆ SEM
FENGU ÞENNAN
DÓM...
Það er staðreynd sem ekki
verður umflúin að ég hefi gaman
af laxveiði.
Viðtai í DV
HEIMUR
VERSNANDIFER
Lakkrísbindin hafa á ný tekið
völdin og nú er of seint að senda
íslenskan fréttamann til Afganist-
an.
Morgunblaðið
HVAÐ ER STEIN-
GRÍMURÞÁ AÐ
FLÆKJAST FYRIR?
Síld og þorskur stjórna íslend-
ingum.
Tíminn
FUNDIÐ NÁLAR.
AUGAÐ
Um helgina birtust auglýsingar
sem skörtuðu myndum af starfs-
fólki ferðaskrifstofa. Og viti
menn: karlar eru þar færri en ríkir
menn í himnaríki.
Tíminn
2 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 17. febrúar 1989
EF SALTIÐ
DOFNAR...
Ég hefi oft verið uppi á
Geithálsi og aldrei er seltan að
angra mig þar. Er nú rafmagnið
orðið salt?
Aiþýðubiaðið
SKEMMTILEGT ER
MYRKRIÐ
Væri ekki þjóðráð að rjúfa raf-
magnið stundarkorn á degi hverj-
um svo fjölskyldurnar næðu að
setjast við kertaljósið með bók í
hönd eða spil eins og í gamla
daga?
Morgunblaóið