Þjóðviljinn - 24.11.1989, Blaðsíða 12

FRAMTIÐARSYN OG FOP
Á nýafstödnum landsfundi Alþýðubanda-
lagsins vakti fátt meiri athygli en framboð og
kosning Steingríms J. Sigfússonaríembætti
varaformanns flokksins. Margirtúlkuðumál-
ið þannig að íþessari kosningu hafi komið til
eins konar uppgjörs á milli tveggja arma
flokksins. Ólafur Ragnar Grímsson hefur
hins vegarlýstþvíyfir, að þótthann hafistutt
Svanfríði Jónasdóttur til áframhaldandi setu
sem varaformaðurflokksins, þá teljihann
eftirá að breytingin í flokksforystunni geti
orðið tilþess að styrkja hana. Nýju helgar-
blaði lék forvitni á að vita, hverjum augum
fráfarandi varaformaðurflokksins, Svanfríð-
urJónasdóttir, lítiá úrslitlandsfundarinsog
framtíðarhorfurAlþýðubandalagsins í kjölfar
hans.
Svanfríður Jónasdóttir: Fortfðarhyggjan og einangrunarstefnan stafar af ótta við framtíðina Ljósm. Jim Smart
Svanfríður, þú lýstir því yfir í
hita leiksins, að þú teldir lands-
fundinn hafa verið áfall fyrir
flokkinn. Ertu enn þeirrar skoð-
unar?
Já, ég sagði það af ákveðnu til-
efni. Eftir að hafa upplifað um-
ræðurnar fyrri hluta fundarins og
fengið þessa kosningu í kjölfarið
þá var það sterk tilfinning hjá
mér og fleirum, að þarna hefði
verið gerð tilraun til þess að
stöðva klukkuna. Þetta átti við
um þær áherslur sem meðal ann-
ara Svavar Gestsson og
Steingrímur J. Sigfússon höfðu í
málflutningi sínum, og um-
ræðuna í heild, þar sem mjög var
vísað til fortíðarinnar og gefið í
skyn að flokkurinn skírskotaði til
sósíalismans sem einhverrar
gamallar og löngu viðurkenndrar
stærðar, sem ekki þyrfti frekari
umræðu með. Þessum málflutn-
ingi var síðan stillt upp gegn nýj-
um hugmyndum um aðferðir og
leiðir sem komu frá flokksforyst-
unni í þrengstu merkingu þess
orðs og frá Birtingu.
Hins vegar gerðist það síðar á
fundinum, þegar fólk fór að ræða
hlutina í rólegheitum í starfshóp-
um, að margar af hinum nýju
hugmyndum voru teknar inn, og
það sýndi okkur einfaldlega enn
sem fyrr að ekki fara alltaf saman
orð og athafnir. Þeir sem höfðu
horft hvað stífast til fortfðarinnar
sáu þegar á hólminn var komið,
að það þurfti að huga að framtíð-
inni líka.
Það var í ljósi þessa sem ég lét
hafa það eftir mér í viðtali, að
fundurinn hefði verið tvískiptur:
fyrri hluti fundarins var ósigur
fýrir nýsköpunaröflin í flokkn-
um, en þetta snérist að mörgu
leyti við, þegar að afgreiðslu
mála kom.
Beinagrindur
viðraðar
Niðurstaða fundarins var þá
ekki að öllu leyti neikvœð?
Nei, langt í frá. Það, að átökin
skyldu verða svona hörð, og að
svo mikið af nýjum hugmyndum
skyldi komið á framfæri á fundin-
um, leiddi til þess að ýmiskonar
bannhelgi var rofin: menn leyfðu
sér að segja hluti, sem annars
hefðu ekki verið sagðir, eða eins
og einhver orðaði það: beina-
grindurnar voru dregnar út úr
skápunum. Menn hafa komist
upp með það að láta hlutina ekki
heita sínum réttu nöfnum, að tala
í suður og vinna síðan í norður.
Alþýðubandalagsfólk mun ekki
til lengdar sætta sig við popúlísk-
ar stemningsræður, sem hafa lítið
sem ekkert með pólitíska stefnu-
mörkun að gera.
Það er lítill vandi að flytja
þessa sígildu „Alþýðubandalags-
landsfundarræðu" með réttri for-
múlu, en það olli mér og fleiri
vonbrigðum að menn skyldu efna
til slíkrar leiksýningar. Eg tel það
beinlínis óheiðarlegt af stjórn-
málamönnum, sem við ætlumst
til að séu ábyrgir gagnvart þeim
vanda að takast á við verkefni
framtíðarinnar, að taka þátt í
þessum leik.
Það jákvæða við fundinn var
að í ljós kom að Alþýðubanda-
lagið er búið að fá til liðs við sig
talsvert af ungu fólki sem vill
huga að framtíðinni, og hefur
kosið Alþýðubandalagið sem
sinn vettvang. Þarna á ég við næst
stærsta Alþýðubandalagsfélagið,
sem er Birting, og býsna margt
fólk um allt land sem styður þau
viðhorf sem þar hafa komið fram.
12 SÍÐA - NÝTT HELGARBLAÐ Föstudagur 24. nóvember 1989