Þjóðviljinn - 24.11.1989, Blaðsíða 15

Þjóðviljinn - 24.11.1989, Blaðsíða 15
sagði í áliti sínu að íslenskar kon- ur þekktu ekki muninn á skœkju og óspilltri konu. Og ekki er þátt- ur Jóhönnu Knudsen síður at- hyglisverður. - Jóhanna er einmitt dæmi um lítið framlag stjórnvalda til að leysa málið. Það er ráðin ein kona til að leysa vanda sem allir voru sammála um að væri gífur- legur. Hún virðist hinsvegar hafa Iitið á þetta sem eins konar 'cöllun, hún var Rambó þessa tíma, - tók að sér að redda þessu öllu ein. Hún stundaði til að mynda að standa í skuggasundum við kvikmyndahúsin og fylgjast með þeim sem fóru inn, stormaði svo inná sýninguna með lögregl- ufylgd og blússaði á liðið. Hennar lausnir voru fangelsun, einangr- un og hælisvist fyrir þá brotlegu og það þarf ekki að taka fram að allt sem hún gerði, gerði hún með fullu samþykki lögreglustjóra. Sú skoðun að það þyrfti að ein- angra þessar stúlkur kom til af því að margir hneigðust til að líta á þetta sem sjúkdóm. Hriflu- Jónas, sem var iðinn kenninga- smiður, talaði um ástandið sem þjóðfélagslegt kvef, sem þyrfti að lækna. Hann kom reyndar með aðra kenningu, sem var að konur væru bæjarmyndandi, kenning sem skipulagsfræðingar hafa af einhverjum ástæðum aldrei tekið nótís af. En Jóhanna aðhylltist sjúkdómskenninguna, sagði meðal annars að á þessar stúlkur yrði að líta sem sjúklinga með hættulegan sjúkdóm og þær yrði að loka inni svo þær smituðu ekki út frá sér. Hvað varðar Ástandsnefndina þá tengist hennar viðhorf líka því að um sjúkdóm væri að ræða. Það var mjög útbreidd skoðun hér á landi að konur væru í eðli sínu mjög veikar fyrir útlendingum og viðnámsþróttur þeirra færi nán- ast niður í ekki neitt ef útlending- urinn væri í einkennisbúningi. Með þessari yfirlýsingu um að þær þekktu ekki muninn á skækju og óspilltri konu eru þeir í rauninni að halda fram að konur hafi ekkert siðferðismat, séu óvitar sem þurfi að hafa vit fyrir. Það sem er grátbroslegast við þetta er að með skýrslunni koma þeir upp um eigið siðferðismat, því þeir gera sjálfir engan greinarmun á því að þekkja her- mann eða stunda vændi. Það lágu fyrir hinar og þessar skýrslur um konur sem sést höfðu með her- mönnum, til að mynda ein um „of náin kynni“ 500 stúlkna af her- mönnum og út frá því er rokið í það að búa til kenningar og blöð- in gera sér mat úr þessu með yfir- lýsingum eins og að í Reykjavík væru 2.500 portkonur. í afstöðu manna til kynna ís- lenskra stúlkna af erlendum her- mönnum má heldur ekki gleyma hlutverki kynþáttafordómanna. Þeir grasseruðu þá eins og sjálf- sagt núna. Menn töluðu mikið um það að svíkja ekki blóð sitt og fósturmold og spurðu í sömu and- rá hvort fólk vildi eiga á hættu að rekast á litaða íslendinga. Sem dæmi um þessa afstöðu má taka úrvalsliðið sem íslendingar kröfðust af Bandaríkjamönnum. Þá kom í ljós mismunandi skiln- ingur þjóðanna á hvað væri úr- valslið, því skilningur íslendinga var sá að það væru hvítir menn. Bandaríkjamenn þóttust hins- vegar heldur góðir. Þeir sendu hingað úrvals herdeild, þrautþjálfað lið atvinnuher- manna sem meira að segja var búið að ráðstafa annað en var snúið við á síðustu stundu til að geðjast íslendingum. Hér varð svo bara almenn fýla yfir liðinu því í því voru nokkrir svertingjar. Að styggja ekki Hvað með annars konar hneykslismál, sem upp komu en þagað var þunnu hljóði yfir? Kunnið þið til að mynda ein- hverja skýringu á þögn stjórnvalda og almennings í Arctic-málinu? - Menn vildu væntanlega ekk- ert vera að styggja herinn af hræðslu við að gullnámunni yrði þá lokað. Sú skoðun óx hér og dafnaði á þessum árum að her og stríð væri eitthvað sem maður græddi á og það ætti að nota sér herinn til hins ýtrasta í því augna- miði. Sá undirlægjuháttur stjórnvalda, sem fram kom í Arctic-málinu bendir til þess að menn hafi lagt áherslu á vernd þjóðernisins í orði en ekki á borði. Það voru ótrúlegustu hlutir sem menn voru tilbúnir til að stinga undir stól til að styggja ekki hænuna sem verpti gulleggj- unum. Hver hafa verið viðbrögð við- mælenda ykkar við því að þið vilduð rifja upp þessi ár? - Það var hvorutveggja til að menn væru mjög opinskáir og síðan hitt að oft mætti satt kyrrt liggja. Hinir og aðrir hafa haft samband við okkur eftir að þeir fréttu af bókinni til að minna okkur á þessi einkunnarorð, sem enn virðist í fullu gildi. Þeir eru margir sem ekki vilja að skrifað sé um hluti, sem kannski eru óþægilegir. Svo rákum við okkur á þann ágæta hæfileika minnisins að geta valið úr. Þá eru óþægi- legir hlutir grafnir og búin til ný mynd af atburðunum sem við- komandi síðan trúir á. Við lent- um í því að frásögn fólks gat verið í hróplegu ósamræmi við það sem við vissum að hafði gerst. Það er til opinber lýsing á þess- um árum sem margir aðhyllast og hún er að á stríðsárunum hafi ver- ið uppgangstímar í íslensku þjóðfélagi, lslendingar hafi verið drifnir úr öskustónni. Það sé að vísu svolítið leiðinlegt að það hafi verið nokkrar konur, sem gerðu sitt ýtrasta til að eyðileggja menningararfinn og þjóðernið, en þegar á heildina sé litið hafi þetta verið fínir tímar. íslendingar hafa alltaf verið ákaflega stressaðir gagnvart því sem sett er á prent, sem sést best á þeim viðbrögðum sem við höfum fengið. Okkur hefur verið sagt að við ættum ekki að vera að kasta Ijósi á svona óþægileg mál, sem sagt, þessum stúlkum hefur hverjum sem vildi verið frjálst að úthúða í bak og fyrir í 50 ár, - en að skrifa um þær er bannað. -LG 20/12 - 4/1 FERÐASKRIFSTOFA HALLVEIGARSTÍG 1 SlMAR 28388 - 28580 Nú er tilvalið að flytja jólin til Mallorka. Jólastemningin er ekki síðri þar en heima. Vöruúrvalið er meira en þú átt að venjast, svo ekki sé minnst á lágt vöruverð. Hvernig væri að gefa konunni frí frá jól- aundirbúningnum ??? Sláðu til og njóttu jólanna í góðu veðri og fallegú umhverfi. Islensk fararstjórn. FARKQRT FÍF Einfaldlega betra greiðslukort i

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.