Dagblaðið Vísir - DV - 04.11.1995, Blaðsíða 22

22
sérstæð sakamál
LAUGARDAGUR 4. NÓVEMBER 1995 DV
Ingolf Maul gekk út úr Glóbus-
stórversluninni í Gensingen við
Mainz í Þýskalandi með poka með
brauðsnúðum og dagblað undir
hendinni. Hann var að búa sig und-
ir rólega helgi. Hann gekk í áttina
að bílastæði verslunarinnar og leit á
úrið. Klukkan var fimmtán mínútur
gengin i tíu.
Allt í einu kvað við mikil spreng-
ing og á einu augnabliki umbreytt-
ist bílastæðið. Glerþrot og málms-
flísar flugu um allt og eldur gaus
upp í bU. í andartak stóð Ingolf
Maul og virti fyrir sér eyðilegging-
una en svo tók hann á rás. Ungur
maður gékk reikandi frá logandi
bílnum. Andlitið var afmyndað af
sársauka.
Þegar Ingolf hafði komið mannin-
um á stað þar sem hann gat lagt
hann fyrir kaUaði hann til fólks sem
dreif að og bað um aö hringt yrði á
sjúkrabU. Hann kom nokkrum mín-
útum síðar.
Rúðufægir
Ungi maðurinn, sem hafði nær
týnt lífinu í sprengingunni, hét
Andreas Delnef. Hann var Ula hald-
inn og það var snarræði lækna á há-
skólasjúkrahúsinu í Mainz að þakka
að hann hélt lífi. Hann reyndist vera
rúðufægir en ástand hans kom í veg
fyrir að hægt væri að yfirheyra
hann, svo það kom í fyrstu alfarið í
hlut rannsóknarlögreglunnar að
upplýsa málið.
Smám saman fóru að koma fram
atriði sem vörpuðu ljósi á aðdrag-
anda spengingarinnar. Andreas Del-
nef var nýskilinn en það vakti ekki
sérstaka athygli fyrr en í ljós kom
að hann hafði skilið við konu sína
eftir að hafa kynnst náið giftri konu,
Christu Jung.
Christa var í fasteignaumsjónar-
deild háskólans og stjómaði meðal
annars öllum þrifum á byggingum
hans utanhúss. Hún hafði á sínum
tíma ráðið Andreas Delnef til að
fægja rúður í húsakynnum háskól-
ans og í framhaldi af því höfðu tek-
ist með þeim kynni sem urðu
nokkru síðar náin. Það hafði gerst
þannig að dag einn færði Andreas
henni blóm og konfektöskju án þess
að nokkuð í starfi hans kallaði á af-
sökunarbeiðni. Gjöfin varð því ekki
misskilin.
Einn í röð margra
Christa var ellefu árum yngri en
Andreas en hvorugt þeirra setti það
fyrir sig. Þegar rannsóknarlögregl-
an fór aö kanna betur samband
þeirra kom í ljós, að Christa hafði
staðið í ástarsambandi við nokkra
menn áður en Andreas kom til sög-
unnar. Vitöl við vini Christu og
manns hennar, Gustavs Jungs,
leiddu í ljós að undanfari þessara
kynna var vandi sem komið hafði
upp í hjónabandinu allmörgum
árum áður.
Gustav hafði komið hrottalega
fram við konu sína og eitt sinn hafði
munað litlu að hann gengi af henni
dauðri. Þá höfðu þau rifist og á leið
út úr íbúðinni, þegar þau komu
fram á stigapall, hafði hann hrint
henni niður stigann. Mátti hún
þakka fyrir að týna ekki lífi eða
hljóta af varanleg örkuml. Eftir
þetta hætti Chista aö elska mann
sinn. Um hríð gekk hún hart eftir
því við hann að fá skilnað en hann
neitaði henni staðfastlega um hann,
bæði þá og síðar.
Þegar ástalíf þeirra hjóna var far-
ið út um þúfur fór hún að leita eftir
kynnum við aðra menn og nú var
hún ástfangin af Andreasi.
Tilræðishugmyndin
Það var síðla árs 1993 sem leiðir
þeirra Christu og Andreasar lágu
saman. Þrátt fyrir aldursmuninn
varð hann afar hrifinn af konunni í
fasteignaumsjónardeildinni og þar
kom að hann krafðist þess að hún
flyttist að heiman og hæfi sambúð
með honum. Hún svaraði því hins
Bílastæðið við Glóbus-stórverslunina.
Ingolf Maul.
Christa Jung.
Andreas Delnef, til hægri, með lögmanni sínum.
Gustav Jung.
vegar til að það væri óhugsandi.
Maður hennar myndi aldrei veita
henni skilnað og því til staðfesting-
ar sagði Chista Andreasi allt um
hvernig sambandi þeirra hjóna væri
háttað.
Um hríð var Andreas nokkuð nið-
urdreginn en svo kom hann dag
einn til Christu og sagði henni að
hann væri búinn að finna lausn á
vandanum. Ryðja yrði Gustav Jung
úr vegi. Sagðist Andreas vita hvern-
ig það yrði best gert enda réð hann
yfir þekkingu sem duga myndi til að
leysa vandann.
Á hálfu ári, frá því í febrúar fram
í júlí í fyrra, reyndu hjúin nokkrum
sinnum að binda enda á lífs Gustavs
Jung. Christa lét Andreas hafa lykl-
ana að bíl manns síns en síðan hófst
rúðufægirinn handa við að breyta
honum í vítisvél. En alltaf fór eitt-
hvað úrskeiðis.
Rörsprengja
Andreas bjó, eins og áður segir,
yfir vissri þekkingu á sprengjum og
þeirri tækni sem sprengitilræðum
tengist. í fyrstu hugsaði hann sér að
ganga þannig frá að rafmagn hlypi í
bensíngeymi bílsins svo hann
spryngi í loft upp þegar vélin væri
ræst. Með sérstökum búnaði ætlaði
hann að láta neista myndast í geym-
inum. En það tókst ekki og þrátt fyr-
ir þrjár tilraunir til þess að koma
Gustav Jung fyrir kattamef á þenn-
an hátt hélt hann áfram að aka um
í bílnum sínum.
Er hér var komið ákvað Andreas
að breyta um aðferð. Hann varð sér
úti um þykkt járnrör sem hann sag-
aði í búta en í þá setti hann sprengi-
efni og kveikibúnaö. Fyrsta rör-
sprengjan sprakk ekki. Þá næstu
fann Gustav Jung dag einn áður en
hann ræsti vélina en af einhverjum
ástæðum gerði hann yfirvöldum
ekki aðvart og hélt áfram að aka bíl
sínum eftir að hafa kastað aðskota-
hlutnum.
Nú fannst Andreasi að ekkert
mætti lengur fara úrskeiðis. Því
ákvað hann að gera þrjár sprengjur
samtímis þannig að ein að minnsta
kosti hlyti að springa. Hann varð
sér úti um verulegt magn af púðri
sem hann kom fyrir í rörunum en
þau hugðist hann setja í farangurs-
geymsluna á bíl Gustavs því hann
myndi vart leita í henni í hvert sinn
sem hann settist upp í bílinn.
Á bílastæðið
Þegar Andreas var vel á veg kom-
inn með undirbúninginn gerði hann
sér ljóst að færi svo að allar þrjár
sprengjurnar spyngju í einu yrði
sprengingin svo mikil að það væri
lífshætta að vera nærri. Til þess að
tryggja öryggi annarra yrði hann
því að nota fjarstýringu en það kall-
aði aftur á sérstakan móttökubúnað
í bílnum.
Eftir allverulega íhugun ákvað
Andreas að ráða Gustav af dögum á
bílastæðinu við Glóbus-stórverslun-
ina og þangaö ók hann morguninn
örlagarika þegar hann varð sjálfur
fórnardýr eigin áætlunar.
Hann lagði bil sínum við hlið bíls
Gustavs Jungs og bjó sig undir að
koma sprengjunum fyrir í honum.
Þær voru í poka í farangursgeymsl-
unni en þegar hann hafði tekið þær
upp og var í þann veginn að ganga
yfir að hinum bílnum sprungu þær
svo að segja í höndunum á honum.
Áverkamir sem hann fékk voru svo
miklir að hann ber þess merki til
æviloka.
Nákvæm rannsókn
Rannsóknarlögreglumönnunum
þótti einsýnt, þegar fyrir lágu upp-
lýsingar um ástarþríhyrninginn,
hvað gerst hafði. Fyrsta tilgáta
þeirra hafði verið að slysasprenging
hefði orðið í úðunardósum en henni
var varpað fyrir róða um leiö og
brunniö púður og brot úr rörum
fundust. Þá var ljóst hvaða ráðum
hafði átt að beita.
En til þess að sýna fram á hvern-
ig farið hefði um bíl Gustavs Jungs
hefðu sprengjurnar sprungið í hon-
um var gerð tilraun með sams kon-
ar sprengjur í bíl eins og þeim sem
hann átti.
Myndbandstökuvélar voru til
staðar þegar sérfræðingar lögregl-
unnar notuðu fjarstýringu til að
sprengja rörsprengjumar þrjár. Var
ljóst að sá sem setið hefði í bílnum
þegar það gerðist hefði undir engum
kringumstæðum getað haldið lífi.
Christu Jung var síðan sýnt mynd-
bandið og leið henni ekki vel að sjá
eyðileggingarmáttinn.
Christa sagði nú alla söguna en
hélt því fram að hún hefði ekki gert
sér grein fyrir því hve mikill
sprengikrafturinn hefði átt að vera.
Þungir dómar
Allt þetta og fleira var dregið
fram þegar þau Christa og Andreas
voru dregin fyrir dóm. Meðal þess
sem saksóknarinn lagði fyrir kvið-
dómendur í Mainz var miði með rit-
hönd Andreasar en á honum stóð
formúlan að sprengiefninu. Hafði
hann fundist í hanskáhólfi bíls hans
og mátti þar lesa nöfn á efnum eins
og saltpétri og nítrötum af ýmsu
tagi. Þá var lögð fram mynd af
Christu sem fundist hafði í veski
Andreasar.
Fyrir réttinum hélt hún því fram
að hún hefði ekki unnið að undir-
búningi sprengjutilræðanna með
ástmanni sínum. Hann hefði veriö
einn að verki. Hann gaf svo fjöl-
mörgar en heldur ótrúverðugar
skýringar á því hvers vegna hann
hefði verið með sprengjurnar en
þær urðu honum að litlu haldi.
Kviðdómendur fundu þau Christu
Jung og Andreas Delnef sek um aö
hafa skipulagt banatilræði við
Gustav Jung. Andreas fékk fjórtán
ára fangelsisdóm fyrir morðtilraun.
Christa fékk ellefu ára fangelsis-
dóm. Hún var þá fjörutíu og þriggja
ára og voru aðeins tvö ár í silfur-
brúðkaupsafmæli þeirra Jung-
hjóna.