Dagblaðið Vísir - DV - 27.04.1996, Blaðsíða 28

28
„Mín skoðun er sú að mistök hafi
verið gerð í upphafi. Það er alltaf
erfitt að leiðrétta hlutina eftir að í
ljós kemur að rangt hefur verið farið
að. Brotið lá mjög vel saman. Það
þurfti ekki að hnika því neitt til í
upphafi. Ef rétt hefði verið gengið
frá því í byrjun hefði þetta bara ver-
ið ósköp venjulegt handleggsbrot
sem hefði gróið á 6 tii 8 vikum. í stað
þess hef ég átt í þessu í 20 mánuði og
er 75 prósent öryrki," segir Óli Már
Guðmundsson, 42 ára, sem þurft hef-
ur að glíma við heilbrigðis- og trygg-
ingayfirvöld í langan tíma, án þess
að fá bót sinna mála, eftir að hann
handleggsbrotnaði 11. ágúst 1994.
Heyrði smell í
handleggnum
Óli Már, sem bjó á Ólafsfirði þeg-
ar óhappið átti sér stað, handleggs-
brotnaði þegar hann lagði handlegg-
inn yfir steypubrún og ætlaði að
vega sig upp. Álagið á einum punkti
var of mikið og beinið brast um 15
sentímetra frá úlnlið.
„Ég hef aldrei brotnað en ég vissi
þama að ég hafði handleggsbrotnað
þvi það heyrðist smellur í hand-
leggnum. Við fórum beint á heilsu-
gæslustöðina og þar tók á móti okk-
ur ungur læknir sem var að leysa
þama af. Hann hringdi til Akureyr-
ar og fékk upplýsingar um hvernig
best væri að gera að brotinu og
gekk frá því með því að setja gifs-
spelku undir það. Spelkan festi
hvorki úlnlið né olnboga þannig að
ég gat hreyft handlegginn að vild.
Síðan var vafið utan um spelkuna."
Óli Már segist hafa farið fjóruin
dögum seinna aftur á heilsugæslu-
stöðina þar sem hann var með
mikla verki í handleggnum.
Puttarnir eins og
væn bjúgu
„Puttamir vom orðnir fjólubláir
og gildir eins og væn bjúgu. Það
eina sem ungi læknirinn gerði var
að losa um bindið, skoða áverkann
og binda síðan enn fastar um. Það
var ekkert myndað í þetta skiptið.
Ég spurði hann hvort ekki væri best
að skreppa til Akureyrar, því það
tekur ekki nema um hálftíma að
keyra þangað, en hann sagði að
þetta yrði í besta lagi - ferðalagið
væri óþarfi.“
Óli Már hafði verið í rafeinda-
virkjunarnámi í þrjú ár á Akureyri
þegar þetta gerðist og fjölskyldan,
Óli Már, eiginkona hans, Inga
Sæland, og fjögur böm, ætlaði að
flytja nokkmm dögum seinna til
Reykjavíkur þar sem ÓIi ætlaði að
ijúka síðasta námsári sinu með fjöl-
skyldunni.
Gerði dýralæknir að
brotinu?
„Ég var alltaf með verki í hend-
inni áfram og eftir að við voram
komin suður, um tveimur vikum
eftir að óhappið átti sér stað, fór ég
á Borgarspítalann. Þegar ég kom
þangað skoðuðu beinasérfræðingar
á mér handlegginn og spurðu mig
spumingar sem hefur alltaf hljómað
í höfði mér síðan: „Gerði dýralækn-
ir aö brotinu?" Þeir sögðu að svona
hefði alls ekki átt að gera.“
Ég fór í aðgerð hjá Brynjólfl Jóns-
syni 9. september og hann setti það
sem kallað er plötu í handlegginn -
stálplötu og bolta, og spengdi brotið
saman. Svo leið og beið og ég var
látinn koma í myndatökur reglu-
lega. Stundum sögðu þeir mér að
sennilega væri eitthvað jákvætt að
gerast en það var tóm vitleysa því
aldrei gerðist neitt.“
Skömmu fyrir páska á seinasta
ári var ákveðið að Óli Már færi aft-
ur í uppskurð. Þá var Brynjólfur
Jónsson hættur á Borgarspítala en
Magnús Páll Albertsson tók við Óla,
sem hann segist hafa verið sáttur
við enda Magnús Páll talinn ein-
hver færasti beinasérfræðingur hér
á iandi.
Rétt er að taka fram að þegar haft
var samband við Magnús Pál sagð-
ist hann ekki getað tjáð sig um mál
einstakra sjúklinga.
Bein flutt úr mjöðm
„Hann skar mig og flutti bein úr
mjöðminni upp í handlegginn á
mér. Þá var komið bil á milli bein-
anna þar er brotin höfðu fjarlægst
hvort annað. Síðan var ég settur í
mikið gifs frá hnúa og upp á öxl
þannig að ég gat hvorki hreyft oln-
boga né úlnlið."
Hálfum öðrum mánuði seinna
mætti Óli í myndatöku og læknarn-
ir töldu ekkert vera aö gerast, það
er engin batamerki var hægt að
greina. Hann var samt látinn biða í
þeirri von að eitthvað færi að gerast
en engin breyting til batnaðar varð
á brotinu.
Þegar ljóst var að ekkert hafði
gerst var ákveðið að skera aftur og
flytja meira bein úr mjöðminni.
„Þegar ég hafði farið í þessar
vanalegu blóðprufur, myndatökur
og aðrar rannsóknir var ákveðið að
skera. Þetta var um miðjan septem-
ber. Þegar ég vaknaði leið mér und-
arlega vel í mjöðminni því seinast
hafði sársaukinn verið meiri þar en
í handleggnum. Læknirinn sagði
mér þá að ekki hefði verið hægt að
framkvæma aðgerðina því þegar
hann var búinn að opna á mér
handlegginn hefði komið í ljós að
sýking var komin í brotið. Hann tók
því úr mér plötuna og ég varð að
vera á fúkkalyfjum í sex vikur. Ég
var um mánuð á spítalanum fyrst
og fékk fúkkalyf í æð. Lyfjagjöfin
þýddi að ég var meö nál í mér og
fékk svo lyfin í æð á sex tima fresti.
Að mánuði liðnum var ég heima í
hálfan mánuð og hjúkrunarkonur
komu reglulega, á sex tíma fresti, til
að halda áfram lyfjagjöfinni. Sam-
hliða þessu fór ég reglulega í
blóðprufur."
Enn þarf að skera
í janúar sl. fór Óli aftur í skoðun
og rannsóknir voru gerðar á hon-
um. Hann fékk þær upplýsingar að
enn þyrfti að skera en læknarnir
vildu ekki framkvæma aðgerðina
strax því þeir vildu fullvissa sig um
að engin sýking væri lengur til stað-
ar. Á eftir fylgdu endurkomur í fe-
brúar og loks fékk hann þær upplýs-
ingar að ætlunin væri að skera
hann í mars. Hins vegar varð ekk-
ert af því en á dagskrá er önnur að-
gerð þar sem reynt verður aftur að
flytja bein úr mjöðminni til að setja
í beinið sem brotnaði í handleggn-
um.
„Nú er ég ekki sérfræðingur í
þessum málum. Ég held þó að í
hvert skipti sem þetta er gert þurfi
að sverfa meira af beinendunum. Ég
er alltaf handleggsbrotinn og með
tímanum iokast fyrir beinendana
þannig að ég hlýt að vera fjær loka-
markinu - bata - með hverri að-
gerðinni sem misheppnast."
Þau hjónin hafa reynt að leita
skýringa á því hve illa gengur að fá
sár Óla til að gróa en fá svör fengið.
Þau segjast hafa spurt hvort eitt-
hvaö væri að líkamsstarfsemi hans
sem gerði þetta að verkum en svo
virðist ekki vera. Hann hafi alltaf
verið heilsuhraustur og verið fljót-
ur að gróa sára sinna ef hann hefur
verið svo óheppinn að meiða sig.
Strik í reikninginn
Á þeim tíma sem Óli Már hefur
verið handleggsbrotinn hefur lík-
ami hans rýrnað mjög - hann hefur
lést um nokkur kíló. Þótt hann geti
beitt hendinni og lyft léttum hlutum
getur hann ekkert notað hana að
ráði né haldið sér í formi svo heitið
geti. Auk þess fylgja því kvalir í ein-
hvern tíma ef hann beitir hendinni
rangt í hugsunarleysi.
Þau segja handleggsbrot Óla Más
hafa sett stórt strik í reikninginn
hjá þeim því Óii hefur hvorki getað
lokið námi né aflað nokkurra tekna
til heimilisins umræddan tíma. Inga
er líka öryrki vegna skertrar sjónar
og takmarkast tekjur hennar því af
greiðslum Tryggingastofnunar. Hún
segir forsendur nánustu framtíðar
þeirra hreinlega hafa hrunið. Hins
vegar era þau svo heppin að hafa til
leigu íbúð sem Öryrkjabandalagið
á.
Eignasala til framfærslu
„Við erum með ijögur börn og
fyrstu mánuðina eftir slysið höfðum
við engar tekjur. Við fengum ein-