Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.1996, Page 16

16
LAUGARDAGUR 14. SEPTEMBER 1996
/
Ævintýramaðurinn Magnús Jónsson sigldi skútu frá Flórída til íslands:
í rafmagnslaus
í óveðri og svo
kom stillilogn
- vildi sigla inn í björtu og leyfa fólkinu að sjá skútuna koma af hafi
„Fyrir mörgum árum fór ég að
kaupa og lesa skútublöð af hreinni
tilviljun og svo keypti ég alltaf fleiri
og fleiri blöð og mér fannst alltaf
meira og meira af skemmtilegu les-
efni í þeim. Á endanum fór ég að
hugsa um að það væri gaman að
prófa skútusiglingar. Ég fór að spá í
hvað skúta myndi kosta og hvort
það væri möguleiki að eiga skútu
hérna heima því að ég vildi auðvit-
að eiga hana hér,“ segir Magnús
Jónsson, flugstjóri og skútusiglinga-
maður, en hann sigldi nýlega hing-
að til lands 44 feta 20 ára gamalli
skútu, Elínu, sem er ein stærsta
skútan i eigu íslendings.
Magnús starfar nú sem flugstjóri
hjá Flugleiðum en hefur á árum
áður tekið þátt í flugi til Bangladesh
og Bíafra meðan þeir heimshlutar
voru í fréttum vegna styrjalda og
hungursneyða. Hann fer á eftirlaun
eftir eitt og hálft ár og hyggst þá
leggjast í skútusiglingar um öll
heimsins höf og njóta siglinganna
með sínum nánustu, vinum og ætt-
ingjum. Fram að því ætlar hann að
nota frítíma sinn í aö gera skútuna
upp enda segir hann að hún sé far-
in að þurfa örlitla „andlitslyftingu".
Magnús segist hafa byrjað að
leita sér að skútu fyrir sex árum,
skrifað fólki sem var að auglýsa bát-
ana sína í erlendum tímaritum og
haft samband við einn stærsta
skútumiðlarann í Maryland. Hann
segist hafa verið vandfýsinn á bát,
byggingarlag hans og efnivið því að
margar skútur, sem séu á markað-
inum, séu stórar, rúmgóðar og fal-
legar en þær hafi ekki samrýmst
hugmyndum sínum um báta til út-
hafssiglinga lagsins vegna. Hann sé
alinn upp við slippinn í Hafnarfirði
og hafi vitað frá æsku hvaða bátar
væru góðir sjóbátar. Hann hafi fyrst
og fremst viljað hafa skútuna gott
sjóskip.
Magnús var eiginlega búinn að
gefast upp á skútuleitinni þegar enn
ein skútan var auglýst til sölu í des-
ember 1994. Sú skúta var byggð í
Frakklandi fyrir hollenska sendi-
herrann í París árið 1976 en innrétt-
uð í Bretlandi. Magnús fékk upplýs-
ingar um skútuna, fór til Flórída og
skoðaði gripinn og varð hrifinn. Það
endaði með því að hann gerði tilboð
og fékk skútuna afhenta um miðjan
ágúst í fyrra frá þýskum eigendum
sem voru að eignast sitt þriðja barn
og vildu fara að búa í húsi.
Frítíminn fór
í skútuna
Eftir að hafa eytt öllum frítíma
sínum í að laga skipið lagði Magnús
af staö ásamt Áskatli Fannberg
sunnudaginn 3. mars stutta leið til
Fort Lauderdale. Morguninn eftir
lögðu þeir svo aftur af stað í 20-30
hnúta vindi með spá um sunnanátt
næstu daga en svo átti að bregða til
norðaustanáttar. Ætluðu þeir að
sigla nærri landi til að geta leitað í
var ef veður versnaði. Eftir klukku-
tíma siglingu var kominn 50 hnúta
vindur og fóru þeir þá inn aftur og
sigldu eftir skurði til South Palm
Beach. Þaðan fóru þeir aftur út á sjó
og sigldu yfir 250 sjómílur á tveim-
ur dögum. Aðeins sólarhrings sigl-
ing var eftir til Southport þegar
norðvestanátt skall á.
„Áætlunin um að geta siglt í land
var þá ekki jafn auðveldlega fyrir
hendi. Spáin gerði ráð fyrir 30
hnúta vindi að hámarki en vindur-
inn fór að vaxa og fór í 40-50 hnúta
fyrsta daginn. Við héldum sjó þann
dag. Næsta dag hvessti enn þá
meira og það var 60 hnúta vindur í
tvo sólarhringa. Á þessum tima fór
hann úr norðvestanátt í norðaust-
anátt þannig að við gátum fikrað
okkur í átt að landi. Fjórða óveðurs-
daginn lægði aðeins þó að vindur-
inn væri samt 50 hnútar," útskýrir
Magnús.
Fimmta daginn lægöi stöðugt og
skipverjar voru farnir að sjá til
lands þegar stillilogn kom. Óveðurs-
dagana höfðu tvímenningarnir sett
vélina í gang einu sinni á sólar-
hring til að hlaða rafgeyma og halda
kæliboxinu köldu. Þegar óveðrið
stóð sem hæst urðu rafgeymamir
óvirkir vegna botnfalls og ákváðu
tvímenningarnir að setja i gang á
þriggja tíma fresti. Að lokum gátu
þeir ekki startað vélinni og þá voru
þeir rafmagnslausir í óveðrinu.
Fimmta daginn varð stillilogn og
rak skútuna fram og til baka í sólar-
hring þar til andvara gerði og skip-
verjum tókst að sigla með straumi
inn í innsiglinguna til Savannah.
Þar vörpuðu þeir ankeri.
Skipt um rafhlöður
í Savannah kom þriðji maðurinn,
Ragnar Hilmarsson, um borð með
rafhlöður. Skipt var um alla geyma
og fórinni haldið áfram til Sout-
hport. Þar var veðurspáin óhagstæð
og þvi ákváðu félagamir að sigla
eftir skipaskurði til Norfolk.
í Norfolk var skipt um áhöfn á El-
ínu, þar sem sonur Magnúsar, Jón,
og tengdadóttir, Guðrún Alberts-
dóttir, komu um borð og var förinni
svo haldið áfram til New York og
komið þangað í svartabyl. Þar yfir-
gaf Guðrún skútuna og feðgamir
Miklir fagnaðarfundir urðu þegar Elín, ein stærsta skútan í eigu íslendings, kom til hafnar 9. september eftir sigiingu
í þremur áföngum frá Flórída til íslands. Skipstjóri er Magnús Jónsson en síðasta hluta leiðarinnar sigldu með hon-
um Ragnar Hilmarsson og Ingi Ágústsson. DV-mynd Pjetur