Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1997, Síða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 12. MARS 1997
Spurningin
Lesendur
Hverju tekur þú helst eftir í
fari kvenmanna?
Ingþór Ingþórsson nemi: Persónu-
leiki, framkoma og hvemig þær
bera sig.
Helgi M. Þórðarson verslunar-
maður: Góður og sterkur persónu-
leiki, klæðaburður og hvemig þær
bera sig.
Helgi Ágústsson vélvirki: Þær
þurfa aö vera fallegar, fallegt hár og
tennur stendur upp úr.
Haukur Hrafnsson nemi: Ég tek
mest eftir hárinu og hörðum og
stinnum kúlurassi.
Jón Ólafsson verslunarmaður:
Útlitið, fegurðin og persónuleikinn.
Falleg brjóst og rass skemma ekki
fyrir.
Gönguferð um
Grandagarð
Ekki um að villast, ýldulyktin barst frá plastkörunum með fiskslóginu og af-
skurðinum, segir hér m.a.
Helgi Sigurðsson skrifar:
Sunnudaginn 9. þ.m. brá ég mér
sem oftar í síðdegisgöngutúr. Ég
lagði leið mína út á Granda þar
sem alltaf er eitthvað forvitnilegt
að sjá, t.d. bátahöfnina og skipin
sem ekki eru alltaf þau sömu. Nú
voru þama t.d. Þerney og Vigri,
glæsileg fley sem eru tímanna tákn
um tækni og framfarir í fiskiflot-
anum. Þarna lá líka Viðey, kol-
ryðguð og óhrjáleg og annað skip
utan á henni, ekki minna ryðgað.
Ófögur sjón og nöturleg. Kostnað-
arsamt verður að flikka upp á
þessa dalla til að veiða besta hráef-
nið. Og stendur kannski ekki til.
Ég gekk áfram og beygði út á
Eyjagötuna. Er ég nálgaðist end-
ann, við sjóinn, lagði að vitum
mínum hina mestu ýldufýlu. Hún
kom frá einhverjum fiskvinnslu-
stöðum þarna í grenndinni gegnt
Granda. Ég stansaði og svipaðist
um. Jú, þarna voru opin plastkör
sem höfðu að geyma ýsuroð, slóg
og afskurð úr fiski. Ekki um að
villast. Ég hugsaði með mér að lík-
lega væri besti kostur íslendinga
sá að sem fæst og stærst fyrirtæki
fáist við matvælaframleiðslu hér á
landi eða vinnslu úr hráefni úr sjó.
Hinum megin var Grandi, stór
hygging og hreinleg, vel hirt og
ásjáleg. Þaöan lagði enga lykt.
Á Grandann eru komin fjölmörg
fyrirtæki og umhverfi þeirra
flestra er alveg viðunandi og hjá
sumum til fyrirmyndar. Hið sama
má segja um fyrirtækin og verslan-
irnar gegnt Ellingsen versluninni.
En þegar þeim sleppir fer glansinn
af. Byggingin þar sem Fiskiðjuver
ríkisins var eitt sinn til húsa er
ekki til fyrirmyndar að utan. Held-
ur ekki sambyggingamar hinum
megin, þær ætti að mála og snyrta.
- Og svo er um alla þá röð og allt
út á ystu nöf Grandans vinstra
megin þegar gengið er að sjónum.
Grandinn sjálfur hefur ávallt
dregið að sér fólk, innlent sem út-
lent, og það er mikill ljóður á ráði
sumra hús- og lóðareigenda að
þama skuli ekki vera lögð áhersla
á meira hreinlæti. Meira að segja
mætti taka Kaffivagninum, þeim
annars ágæta veitingastað, eilítið
tak.
Það er gott að ganga eftir Grand-
anum, jafnvel í hríð og sólarglennu
til skiptis eins og sl. sunnudag. Og
betra hefðu allir þeir rasssíðu
landar sem óku þennan dag út á
Granda með konuna, krakkana og
gamalmennin haft af því að viðra
sig gangandi. Já, líka gamalmenn-
in.
íslenskt dagsverk '97
Anna Rós Sigmundsdóttir og Atli
Már Jónsson, nemendiu- í Borg-
arholtsskóla, skrifa:
Þann 13. mars nk. ætla íslenskir
námsmenn í samvinnu við Hjálpar-
stofhun kirkjunnar að leggja grunn
að framtíð jafnaldra sinna á Ind-
landi.
Hugmyndin er sú að nemendur
hjálpi jafnöldrum sinum í þróunarl-
öndunum með fjárframlögum og
auka þannig möguleika þeirra til
menntunar og er kjörorðið: Menntun
til frelsis.
Menntun er nauðsynleg í barátt-
unni gegn fátækt til þess að geta gætt
réttar síns og tekið þátt í mótun
betra samfélags.
Fyrirtækjum og einstaklingum
býðst að kaupa dagsverk íslenskra
námsmanna á minnst 1997 kr. Ágóð-
inn rennur svo til UCCI og SAM sem
eru hjálparstofnanir á Indlandi sem
ætla að koma á kennslu þar í nokkr-
um iðngreinum en slík kennsla kem-
ur þeim fátækustu einna best.
Verkefnið er í raun aðeins hluti af
stærra verkefni sem heitir „Operati-
on Dagsverk" eða Norrænt dagsverk
sem íslendingar hafa áður tekið þátt
í. Síðara verkefnið var helgað börn-
um í Brasilíu og söfnuðust u.þ.b. 4,3
milljónir króna hér á landi sem nýtt-
ust tæplega 4 þúsund ungmennum til
menntunar.
Sameinuðu þjóðimar samþykktu
að árið 1997 yrði helgað baráttunni
gegn fátækt. Með íslensku dagsverki
leggja íslenskir námsmenn sitt af
mörkum í þeirri baráttu því margt
smátt gerir eitt stórt. í lokin má taka
það fram að íslenskt dagsverk ’97 er
algjörlega óháð erlendum ríkissjóð-
um, stjómmálaflokkum eða hvers
konar hagsmunasamtökum.
Rostinn rauk úr rafiðnaðarmönnum
Sigrún Guömundsdóttir skrifar:
Þeir segja að hann hafi verið
hraður gangurinn í viðræðum raf-
iðnaðarmanna og viðsemjenda
þeirra á síðasta sólarhringnum. Það
má til sanns vegar færa. Það var ein-
faldlega allt í einu skrifað undir, og
búið mál. Allt fallið í ljúfa löð hjá
rafiðnaðarmönnum og verslunar-
fólki. - Og það meira að segja áður
en nokkur vitneskja hafði borist frá
forsætisráðherra um þátt ríkisins til
skattalækkana eins og hann lofaði.
Eins og rostinn var nú mikill hjá
Allt gorgeir og innantómt blaður? - Viðræður í Karphúsinu.
formanni Rafiðnaðarsambandsins. -
Ekki tala við þessa menn - ekki
hvika frá settum kröfúm, o.s.frv,
o.s.frv. - Auðvitað máttum við, lág-
launalufsurnar, vita að þetta var
bara gorgeir og innantómt blaður
hjá forsvarsmönnum þessara laun-
þegasamtaka, VR og rafiðnaðar-
manna. - Líklega eru hér á ferð póli-
tískustu samningaviðræður sem um
getur í sögu íslenskrar verkalýðs-
baráttu. Og nú verður Verkamanna-
sambandið og aðrir sem ósamið er
við þvingaðir til að ganga sömu leið.
Launavagninn verður - eins og
ávallt áður - dreginn af þessum
launþegafélögum. Svo koma rikis-
starfsmenn og öll sérsamböndin og
semja um miklu hærri upphæðir.
Ekkert hefur breyst annað en nú er
það pólitíkin sem ræður.
[LÍiHiSM þjónusta
allan sólarhringim*T
i sima
5000
li kl. 14 og 16
DV
„Guðseigið-
land“?
Knstófer hringdi:
Vegna þáttarins sem Jón Bald-
vin Hannibalsson var með á Stöð
2 þar sem hann ræddi við Gunn-
ar Dal um nafnið ísland og að
það þýddi í raun „Land guðs“,
datt mér í hug hvort það væri þá
ekki við hæfi að nefha landið
„Guðseigið- land“? Ég er og sam-
mála lesendabréfií DV sl. mánu-
dag um að nauðsynlegt sé að
gefa landinu okkar annað og við-
kunnanlegra nafn. Nafnið ísland
er ekki upp á marga fiska þegar
allt er skoðað.
Leiðinleg laug-
ardagsdagskrá
Anna Bjömsdóttir skrifar:
Mér er óskiljanlegt hvernig
dagskrárstjóm Ríkisútvarpsins
getur boðið fólki í skylduáskrift
kvölddagskrá eins og sl. laguar-
dagskvöld. Eftir fréttir vel að
merkja, þegar t.d. fullorðið fólk
horfír nú helst á sjónvarpið.
Spaugstofan virðist útbrunnin.
Aðeins þreytumerki. Þó var af
nægu að taka úr þjóðfélaginu;
samningamálin og margt fleira.
Kannski hræddir um fordæm-
ingu útvarpsráðs fyrir umfjöllun
um þá? Síðan ungi söngvarinn
sem nánast vældi „uppáhaldslög-
in“ sín. Hvílik skemmtun! Þá
komu HM-íþróttir sem vom bún-
ar að vera á skjánum allan dag-
inn og loks tvær leiðindamyndir
og önnur að vali „áhorfenda“!
Dýrir fermingar-
dagar
Ólafía skrifar:
Mér finnst löngu of langt geng-
ið í amstrinu og auglýsingaflóð-
inu sem á að höfða til þeirra sem
standa fyrir fermingu barna
sinna. I ár ætlar þetta að verða
yfirþyrmandi. Það er t.d. aug-
lýstur fatnaður á dreng upp á
rúmar 36 þúsund krónur. Þar af
eru skómir einir tæpar 9.000
krónur, hugsið ykkur! Og þetta
em ekki smekkleg föt, drottinn
minn, buxur og jakki fara herfi-
lega samkvæmt mynd sem fylgir
með. Og svo það sem verst er,
þetta verður aldrei notað meir.
Og nú er talað um „þrennu" í
fermingargjöf, og ekkert minna!
Það era t.d. „græjur" og skiði
(eða geldur foli) og svo sigling
með eða án pabba og mömmu.
Og þetta er bara ísland í dag.
Ríkið og falski
seðillinn
Óskar Sigurðsson hringdi:
Ég er síður en svo að hvetja til
lögbrota, en mér finnst fréttin
um falsaöa 2000 króna seðilinn
minna mig á ýmislegt. Það t.d.
þegar ríkið lætur prenta seðla
eftir þörfum eins og til skamms
tíma hefur verið raunin og með
því komið af stað verðbólgunni
ógurlegu. - Og nú er okkur upp-
álagt að hafa augun hjá okkur
vegna falskra 2000 króna seðla
sem gætu verið í umferð. Ég
spyr einfaldlega: Era ekki allir
peningaseðlar meira og minna
falsaðir?
Dregur senn úr
eyðslunni
P.L.S. skrifar:
Ég spái því að senn dragi úr
hinni gegndarlausu eyðslu sem
sett hefur mark á þjóðfélagið að
undanfömu. Líklega hefur fólk
verið að spila úr aurum sínum
upp á væntanlega kjarasamn-
inga. En þar verður enginn of-
sæll eftir því sem nú er að koma
á daginn. Það verða ekki margir
sem geta staðið við greiðslur á
hinum rándýra ferðum sem
boðnar era. Hverjir verða það
sem hafa efni á að ferðast eftir
alla eyðsluna? Og allt upp á það
happdrætti sem samningar oft-
ast eru hér?