Dagblaðið Vísir - DV - 01.04.1997, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 1. APRÍL 1997
Spurningin
Notaröu fríkortiö?
Þorleifur Sigurbjörnsson sjó-
maður: Nei, ég sé enga ástæðu til
að nota það.
Amar ísleifsson verkamaður: Já,
ég hef nú notað það og finnst það
hentugt.
Ævar ísak Sigurgeirsson versl-
unarmaður: Nei, ég læt safnkortið
duga.
Valdimar Jóhannsson verkamað-
ur: Nei, hvað er það?
Guðmundur Halldórsson þrifa-
maður: Nei, ég hef ekki fengið það
enn þá.
Hanna María Alfreðsdóttir nemi:
Nei, ætli ég sé ekki of ung til að
nota það.
Lesendur___________
Ördeyöan
í Dýrafirði
- þingmenn okkar sjá enga lausn
Áskorun á Ríkisstjórn og Alþingi íslendinga.
Við undirrituð, skorum á Ríkisstjórn og Alþingi íslendinga að endurskoða
fiskveiðistefnuna nú þegar, með það í huga að banna alla sölu og leigu á
aflakvóta, samanber 67. Frumvarp til laga, sem flutningsmenn eru að,
Guðmundur Hallvarðsson og Guójón Guðmundsson.
Einnig verði tekið á og endurskoðað það aflamark sem fáeinar útgerðir hafa
sölsað undir sig á síðustu árum og hluti af þeim aukakvóta sem til félli
samanber Frumvarp no. 67 yrði úthlutað til þeirra Landsbyggða sem verst
eru sett atvinnulega og eru eingöngu háð fiskveiðum.
Þessi fiskveiðistefna eins og hún er nú framkvæmd er alqjörleaa óbolandi
og þjóðjnni til skaða, um hana er engin þjóðarsátt, því kvótinn erbjóðamign
-----------------------KíL búseta.
Þetta er listinn meö áskorun okkar sem bíöum enn eftir úrræöum, segir bréf-
ritari m.a.
Kristjana S. Vagnsdóttir skrifar:
Hvers eigum viö að gjalda, al-
menningur í Dýrafirði? Við verðum
að búa við ördeyðu í atvinnu dag
eftir dag, viku efitir viku og mánuð
eftir mánuð. Við fáum ekkert að
vita um framgang mála, og innum
við eftir framgangi eða hvort úrbæt-
ur séu í nánd verður öllum svara-
fátt. Helst að þingmenn kjördæmis-
ins svari, að þeir geti engar lausnir
fundið á þessum vanda. Hugmynd-
imar verði að koma frá heima-
mönnum.
Við erum búin að missa það sem
atvinnuskapandi var hér í byggðar-
laginu, þ. á m. báða togarana, en við
þurftum ekki að kvarta um atvinnu-
leysi á meðan þeir voru hér. Heima-
menn lögðu fram allt sitt til að
halda Sléttanesinu, og sumir tóku
lán til að eignast hlut. En það fór
samt!
Okkur er sagt að sú 31 milljón
sem heimamenn lögðu í fyrirtækið
sé orðin að 126 milljónum í dag!
Kannski hafa stjómendur þessa fyr-
irtækis gloprað öllu úr höndunum.
En eigum við þá að hrökkva upp af
án þess að nokkra björg sé að fá?
Fulltrúi okkar um atvinnumál
hér fór hinn 22. jan. sl. til forsætis-
ráðherra með bréf sem hafði að
geyma beiðni um að ráðherra beitti
sér fyrir að einhverjar úrbætur
fengjust. Því bréfi er enn ósvarað
(hinn 16. mars). - Áhuginn virðist
ekki vera mikill.
Ulu heilli sameinuðumst við ísa-
fjarðarbæ, en erum eins og dauðir
hlutir sem settir eru upp á hillu. Þó
era þeir búnir að fá fá bæði skipin
okkar. Er ekki komið að þeim
mönnum sem sitja á þingi, og við
kusum til þess að vinna fyrir okkur,
að leita bjargráða ... með tilurö
Byggöastofnunar og lífeyrissjóðs
Vestfjarða? Við þurfum ekki lífeyri
úr þeim sjóði ef við verðum komin
undir græna torfu úr hungri fyrir
aldur fram.
Við létum glepjast af framréttum
höndum „postulanna". Og á ég þá
einkum við Haildór hjá ASÍ, Grétar
Þorsteinsson, Hervar Gunnarsson
og Guðjón A. Kristjánsson.
En skýringin er þessi: Við þrjár,
Ragnheiður Ólafsdóttir, Vagna
Vagnsdóttir og ég, vorum að undir-
búa undirskriftalista sem við ætl-
uðum að senda vítt og breitt um
landið, og gerðum reyndar, með
óskum til Alþingis um afnám kvóta-
brasksins. Við fengum ágæta aðstoð
hjá aðila einum hér á staðnum. En
við vildum gera meira; senda áskor-
un til verkalýösfélaga um land allt
um að standa saman í þessari bar-
áttu. Við, atvinnuleysingjamir, átt-
um hins vegar enga peninga til
svona stórræða, svo við ákváðum
að hafa tal af ofangreindum blekk-
ingarpostulum, sem ég nefni svo.
Þeir vora allir jákvæðir mjög, en
með einu skilyrði: að breyta yfir-
skrift listans um kvótabraskið.
Samþykktum við þaö með semingi,
en í staðinn áttu auglýsingar að
taka að glymja í eyram lands-
manna. Til þessa höfum við ekki
heyrt eina einustu auglýsingu.
Dæmi nú hver fyrir sig hvort þessir
menn hafi staðið við sitt. Sendi ég
listann hér með.
Hættum að kaupa brauð
Jens P.K. Jensen hagfr. skrifar:
Árið 1976 hækkaði kaffi í Banda-
ríkjunum um 10% í einu vetfangi,
að sögn kaffiheildsala vegna nætur-
frosta í Brasilíu. Næstu daga eftir
hækkunina mátti sjá auglýsinga-
borða strengda með fram vegum
hér og þar í borgum á austurströnd-
inni, þar sem stóð: „Stop Buying
Coffee“ (Hættum að kaupa kaffi). - í
framhaldinu dróst kaffineysla sam-
an með þeim afleiðingum að kaffið
lækkaði aftur.
Verðhækkanir tveggja stærstu
brauðframleiðendanna í Reykjavík,
upp á 10%, gefa tilefni til viðbragða
af hálfu neytenda á sama hátt og
gerðist í Bandarikjunum 1976. Ef
við, neytendur, sýnum samtakamátt
okkar í verki og minnkum brauð-
innkaup okkar verulega á næstu
dögum era allar líkur á að verð-
hækkunin á brauðinu gangi til baka
að öllu eða mestu leyti.
Þannig gefum við líka öðram fyr-
irtækjum ótvíræð skilaboð, og get-
um e.t.v. dregið úr ffekari verð-
hækkunum. Hættum því að kaupa
brauð og förum að baka.
Áþján fermingarvertíðar
Hafdís skrifar:
Ég var að vona að verkfallið,
a.m.k. mjólkurverkfallið, entist eitt-
hvað fram eftir aprilmánuði. Það
var fyrirséð að allar fermingarveisl-
ur myndu niður falla ef ekki fengist
nægileg mjólk og ijómi til að gleðja
ættingjana og vinina sem bjóða þarf
í fermingarveisluna.
Ég þarf blessunarlega ekki að láta
ferma strax, en ég á von á boði í
jafnvel tvær fermingarveislur með
tilheyrandi atgangi. Maöur fer ekki
í þessar leiöindaveislur án ein-
hverrar gjafar upp á, segjum 4-5000
krónur, það minnsta. Síðan veislan
sjálf með kalda borðinu þar sem
menn hrúga á diskana og fara tvær
eða þijár ferðir. Það er eins og fólk-
ið hafi ekki snert mat síðan í kalda
stríðinu.
En án alls gríns: fermingarveisl-
ur eru áþján og hér er um hreina
vertíð að ræða í viðskiptalífinu. Að
mínu mati á að sleppa veislunum,
bjóða bara nánustu skyldmennum
(ekki vinum og vandamönnum) til
máltiðar, og gefa baminu aðeins
einn eigulegan hlut. Ekkert meira,
og kannski heldur ekkert minna.
Fiskneysla
í Evrópu
Kristófer hringdi:
Ég tók eftir því í sjónvarpsfrétt
nýlega að fiskneytendur í Evrópu
þurfa ekki á okkur íslendingum
að halda sem seljendum. Auðvit-
að er saltfiskurinn ávallt jafn vin-
sæll í Suðurlöndum, einkum á
Spáni og í Portúgal, en þar er lika
upp talið. Sá fiskur sem Evrópu-
búar neyta alla jafnan er ekki
þorskur, ýsa eða karfi (karfinn þó
líklega einna helst). SOdin er ekki
mjög vinsæl, enda feitur fiskur og
geymist illa nema saltaður eða
kryddaöur. Skatan er líklega eini
fiskurinn héðan sem héldi velli í
Mið-Evrópu, t.d. i Frakklandi, en
hún er ekki flutt héðan í miklu
magni. Við erum því á undan-
haldi í fisksölu til Evrópu.
Þjóðin aldrei
söm eftir
Friðrik Jónsson skrifar:
Sú launa- og kjarabarátta sem
hér hefur staðið yfir mun breyta
mörgu hér á landi. Ég sé fyrir
mér, að þjóðin verður aldrei söm
eftir. Eitt er, að héðan af munum
við ekki hafa not fyrir verkalýðs-
forystu á neinu sviði. Það verður
hægt að semja án hennar. Annað:
ég sé fyrir mér ótrúlegt stjóm-
leysi í verðlagsmálum, verðhækk-
anir á hverju sem heiti hefur, vör-
um og þjónustu, og mun ríkið
ganga á undan með ófögra for-
dæmi. Langlíklegast er að fólk
fari nú fyrir alvöru að hugsa sér
til brottflutnings af landinu. Hér
stóðu ráðamenn illa að málum en
áttu að vera í forystu verulegrar
lagfæringar skattamála.
Endurskoðun
dagpeninga-
greiðslna
K.R.P. nringdi:
Það hlýtur að vera krafa al-
mennings í landinu að dagpen-
ingagreiðslur til opinberra
starfsmanna, ráðherra og þing-
manna verði endurskoðaðar, svo
að ferðalög til útlanda verði ekki
jafn algeng hjá þessu fólki. Það er
staðreynd, að núverandi dagpen-
ingagreiðslur til þessara starfs-
stétta hvetja verulega til aukinna
ferðalaga til útlanda. Hér er um
að ræða meinsemd í þjóðfélaginu,
og hana þarf að uppræta.
Hvað gera
bankamenn?
Svanur hringdi:
Það verður ffóðlegt að heyra
hvernig íslenskir bankamenn
snúa sér í sínum launamálum.
Eins og kunnugt er ætluðu þeir
að kjósa fyrir páska um samning
sinn við vinnuveitendur sína.
Fari svo að þeir felli það sam-
komulag er allt útlit fyrir að aðr-
ar starfsstéttir geri það líka. Þá er
líka úti um vinnufrið í landinu
fyrr en ríkið hefur sýnt betri spil
í pakka sínum. Ekki er að vænta
frekari lausna frá VSÍ sem hefur
sýnt ótrúlegan bamaskap og vol-
æöi í afstöðu sinni til launþega,
m.a. með því að bjóða þeim ekki
sérstaka eingreiðslu fyrir að taka
á sig þungar byrðar í tveimur
þjóðarsáttum, sem vora alfarið
gerðar fyrir VSÍ.
Mladic hers-
höfðingi í Saír?
Gunni hringdi:
Ég sá ekki betur í einni sjón-
varpsfréttamynd (minnir að hún
hafi verið á Stöð 2 nýlega) en að
hershöfðinginn Mladic, fyrrum
Serbíuhers, og sem er eftirlýstur
sem stríðsglæpamaður, sé nú
staddur þama sem málaliði í
Saír. Einhveijir fleiri - og glöggir
- hljóta að hafa tekið eftir andlit-
inu sem var a.m.k. afar keimlíkt
Mladic þessum.