Dagblaðið Vísir - DV - 18.10.1997, Blaðsíða 12

LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 1997 JjV
- þegar ág sá mig á breiðtjaldinu, segir María Guðmundsdóttir
María Guömundsdóttir, hjúkrunarfræöingur á Reykjalundi, hefur skotist upp á íslenska stjörnuhimininn meö leik
sínum í myndinni Perlur og svín. DV-mynd E.ÓI.
Fjöldi manns hefur nú þegar séð
kvikmyndina Perlur og svín og
langflestir skemmt sér konunglega.
Meðal annarra bráðfyndinna leik-
ara hefur óþekkt leikkona vakið
mikla kátínu en það er María Guð-
mundsdóttir sem er í hlutverki Kar-
ólínu, kökugerðarkonunnar sem
þykir sopinn góður. „Hver er þessi
María?“ spyrja margir og því fór
helgarblaðið á stúfana til að kanna
málið.
María býr á Reykjalundi í Mos-
fellsbæ þar sem hún og eiginmaður
hennar, Haukur Þórðarson yfir-
læknir, hafa starfað til fjölda ára.
Hún segist vera hjúkrunarfræðing-
ur á eftirlaunum, komin yfir sex-
tugt en þó enn í 30% stöðu á
Reykjalundi. Og leiklistaráhuginn
er ekki nema fimm ára gamall.
Hófst með Leikfélagi Mosfellssveit-
ar árið 1992.
Manni er bara aldrei
boðið hlutverk!
„Þetta var lengi búinn að vera
brandari á milli mín og vinkonu
minnar sem hefur verið i leikfélag-
inu. Ég hef verið með henni í öðrum
félagsskap og sagði oft við hana:
„Manni er bara aldrei boðið hlut-
verk.“ Síðan gerðist það allt í einu
að mér var boðið hlutverk. Átti að
leika flugfreyju í einhverjum farsa.
Því miður þurfti ég að hafna boðinu
þar sem ég fór til útlanda en þegar
Bæjarleikhúsið var vígt eftir endur-
bætur bauðst mér aftur hlutverk
sem ég þáði. Þar lék ég kerlingu í
gamanleiknum Það reddast eftir
Jón St. Kristjánsson. Eiginlega má
segja að ég hafi verið í kerlingar-
hlutverkum síðan. Það er ágætt,
hæfir mínum aldri," segir María og
hlær.
Þetta er að verða „fjölskyldu-
sport“ því dóttir hennar er á fullu í
leikfélaginu sem og börn hennar
tvö, 8 og 11 ára. í ofanálag er María
gjaldkeri leikfélagsins og fráfarandi
formaður húsnefndar.
Tvisvar klippt út
María er í fyrsta sinn að birtast í
kvikmynd en eftir tvær „misheppn-
aðar“ tilraunir. Leikfélag Mosfells-
sveitar hefur nefnilega verið dug-
legt að útvega aukaleikara, statista,
í íslenskar kvikmyndir. Þannig
bauð María fram krafta sína í
Djöflaeyjuna og Maríu (en ekki
hvað!) en var klippt út úr þeim báð-
um! Hún lítur á þetta sem algjöra
tilviljun, það hafi ekki getað haft
með hennar leikhæfileika að gera.
Síðan stóð til að María yrði
einnig statisti í Perlum og svínum
en það átti eftir að breytast. Hvern-
ig skyldi það hafa komið til að hún
fór í frekar veigamikið hlutverk
Karólínu?
„Ég hafði kynnst Óskari
Jónassyni við tökur á Djöflaeyj-
unni. Við spjölluðum saman á milli
atriða og hann hringdi í mig stuttu
seinna. Bað mig að koma fram í
auglýsingu sem ég og gerði. Siðan
liðu nokkrir mánuðir að María Sig-
urðardóttir aðstoðarleikstjóri
hringdi í mig og bað mig ásamt
fleirum úr leikfélaginu að koma í
útisenu í Bankastræti fyrir mynd-
ina Perlur og svín. Ég gerði það en
stuttu síðar hafði Óskar samband
við mig og bað mig um að koma og
lesa hlutverk Karólínu. Þetta endaði
með aö ég fékk stykkið. Ég var auð-
vitað glöð yfir því. Það var virkilega
gaman að taka þátt í þessu. Andinn
var svo góður á tökustað og Óskar
er líka góður kennari. Ég lærði heil-
mikið af honum,“ segir María.
Hún segist ekki vera jafngóð og
Karólína að baka kökur. Hún geti
þó bakað brauð sómasamlega.
Horfði fyrst á alla hina
Að sjálfsögðu fór hún á frumsýn-
inguna á dögunum og skemmti sér
vel líkt og aðrir. Segist hafa verið
meira upptekin af að horfa á hina
leikarana en sjálfan sig.
„Óskar hefur sagt að við þurfum
að horfa á myndina tvisvar. Fyrst
til að horfa á sjálfan sig og síðan
hina. Þessu var öfugt farið með mig.
Mér fannst myndin svo skemmtileg
að ég veltist um af hlátri. Hún fær
líka góða dóma. Óskar á það svo
sannarlega skilið og fólkið sem
vinnur með honum," segir María
sem útilokar það ekkert að hún
komi fram í fleiri kvikmyndum.
„Ég væri alveg til í það ef haft
yrði samband við mig. Ég hef góðan
tíma, nýt lífsins og finnst svo gam-
an að leika.“ -bjb
semja lög og texta. Þess má líka geta
að hann hefur undanfarin ár spilað
fyrir matargesti veitingastaðarins
Ítalíu tvö kvöld í viku, á fimmtudög-
um og sunnudögum. Leikur hann
þar ítalska tónlist á gitarinn sinn.
Beið í allmörg ár
„Ég hafði beðið í allmörg ár eftir
einhverju. Fljótlega eftir að við
kynntumst uppgötvaði ég að hann
gæti samið lög. Árin liðu og aldrei
bólaði á lagi þó ég minnti hann ann-
að slagið á þetta. Síðan var það á
konudaginn síðasta að ég beið enn
eftir einhverju rómantísku og
óvæntu. Það gerðist eitthvað lítið og
síðla dags skrapp ég út,“ sagði Alda
um aðdragandann að frumflutningi
ástarsöngsins. Þegar hún kom aftur
heim tók Leone á móti henni, fór
með hana inn i stofu og bað hana að
setjast.
„Hann dró upp gitarinn og þá
hvarlaði að mér að nú ætti að fara
að syngja 0, sole mio í tilefni dags-
ins. Þá rétti hann mér textablað og
byrjaði að syngja. Ég fylgdi textan-
um eftir og hugsaði með mér að nú
gæti hann loksins verið að gefa mér
lagið. Textinn átti svo vel við okkur.
Þegar hann var búinn að spila lagið
spurði hann hvernig mér hefði
fundist. Mér fannst þetta náttúrlega
æðislegt og þá sagði hann: Þetta er
handa þér, elskan mín.“
Kiknaði í hnjáliðunum
Alda sagðist hafa orðið orðlaus,
nánast kiknað í hnjáliðunum. Þrátt
fyrir allan þennan tíma hefði það
komið henni virkilega á óvart að fá
lagiö.
„Þetta er besta gjöf sem ég hef
fengið frá honum. Hún kemur til
með að fylgja mér það sem eftir er.
Svo var auðvitað frábært að Emilí-
ana skyldi flytja lagið. Hún gerir
það mjög vel,“ sagði Alda en hún
snaraði texta lagsins yfir á íslensku
ásamt systur sinni. -bjb
Langþráður draumur rættist á konudaginn:
Handa þér, elskan mín!
- sagan á bak við ítalska lagið úr Veðmálinu, lo e te, með Emilíönu Torrini
Lagið úr leikritinu Veðmálinu, Io
e te, hefur verið mjög vinsælt að
undanförnu í ítölskum flutningi
Emilíönu Torrini. Hins vegar vita
það færri að höfundur lags og texta
er góður vinur pabba hennar Em-
ilíönu, ítalinn Leone Tinganelli sem
fluttist til íslands fyrir ellefu árum
frá Napólí. Hann heillaðist svo af
landi og þjóð sem ferðamaður sum-
arið 1986 að hann kom hingað aftur
í október sama ár og hefur verið hér
síðan.
Helgarblaðinu barst í hendur ís-
lensk þýðing texta við Io e te (Ég og
þú) og af þvi tilefni var kannað
hvernig hann kom til og lagið sem
Leone samdi með.
í ljós kom að Leone samdi þetta
lag til eiginkonu sinnar, Öldu
Gunnlaugsdóttur, og gaf henni það
á sjálfan konudaginn.
Á rámantísku augnabliki
„Ég var búinn að lofa að semja
handa henni lag. Það tók mig hins
vegar tíu ár,“ sagði Leone í samtali
viö helgarblaðið er. þau Alda hafa
verið gift í ellefu ár og eiga saman
tvö börn. Lagið fékk hún hins vegar
ekki fyrr en á konudaginn á þessu
ári. Þaö gerðist heima hjá þeim á
rómantísku augnabliki. Leone söng
lagið á ítölsku að sjálfsögðu og spil-
aði á gítar.
„Hún elskar mig að minnsta kosti
enn,“ sagði Leone og hló, aðspurður
hvort lagið hefði virkað.
Leone Tinganelli og Alda Gunnlaugsdóttir ásamt dætrum sínum, Valentínu,
10 ára, og Hörpu Luisu, 4 ára. DV-mynd Hilmar Þór
Skömmu eftir þetta heyröi Emil-
íana lagið, hreifst mjög af þvi og
fékk að flytja það. Leone sagðist
vera mjög ánægður með flutning
hennar á laginu. Góðar viðtökur ís-
lendinga á ítölsku lagi hefðu þó
komið honum pínulítið á óvart.
Hann hefur gert dálítið að því að
| Ég og þú (lo e te)
- lag og texti: Leone Tinganelli
Ég hafði gengið lengi þessa nótt.
■' - Þangað til ég sá þig.
Og fortíð mín lokaðist með
spumingum.
| Um hvaö líf mitt hafði snúist.
Og hvað rétt er í lífinu.
Langanir mínar sameinuðust þinum.
| - Hörund þitt á mínu.
Og þegar ég lokaöi augimum sá ég
augu þín.
Og framtíð mína með þér.
ITveir heimar svo fjarlœgir.
En þó svo líkir í heimi misskilnings.
óvinir i þessu striði hrceðslunnar.
En þráttfyrir þaó elskendur.
Þvl að þetta erum vió tvö.
fli -Égogþú.
'■
Grátandi spyrð þú mig hvort ég elski
þig ekki.
Ég veit að ég segi þér það sjaldan.
Þetta líf er stundum erfitt.
Og í raun átti ég ekki von á því.
Ég var draumóramaður og þú
veist það.
Við liggjum í sama rúmi.
En þó er svo langt á milli okkar.
Hvort um sig með sínar hugsanir.
En ég veit að hönd þín er að leita
að minni.
Ég elska þig, ástin mín,
þrátt fyrir að ég segi það alltof
sjaldan.