Dagblaðið Vísir - DV - 04.11.1997, Blaðsíða 16

16
ÞRIÐJUDAGUR 4. NÓVEMBER 1997
Tilveran fór og hitti fyrir
fólk sem stundar handverk
og listmunagerð í kjallaran-
um heima hjá sér.
Þaö eru þu'ú ár síðan Bergljót
Gunnarsdóttir fór á námskeið
hjá Tómstundaskólan-
um í glerlist sem kennd er við
Tiffany. Þegar blaðamann ber
að garði situr Bergljót í hlýlegri
vinnustofu sem hún hefur inn-
réttað í kjallara timburhúss við
Njarðargötuna í Reykjavík
„Það hafði alltaf blundað í mér
löngun til að læra glerlist. Þegar ég
var ítvítug fiktaði ég dálítið
við/að skera og líma gler.
Nú/ beiti ég hins vegar
Svokallaðri Tiffany-
aðferð en þá er gler-
ið fellt saman með
l^opaj. “ af uppáhaldsverkum
Um svipað leyti Bergljótar.
og Bergljót sótti
námskeiðið sagði hún starfi sínu
lausu sem aðstoðarskólastjóri Nýja
tónlistarskólans. „Ég ákvað að grípa
tækifærið og mér fannst kominn
timi á að gera eitthvað sem
mig hafði alltaf langað
til,“ segir Bergljót.
Síðan hefur Bergljót
unnið hörðum hönd-
um og þess sér viða
stað á fallegu
heimili hennar
við Njarðar-
götuna í
Reykjavík.
Þar er fjöldi
fallegra muna
sem bera listfengi
hennar gott vitni.
Hún hlær við þeg-
ar hún er spurð
hvort ekki styttist í
sýningu. „Jú, mig
hefur lengi langað
að halda sýningu. Það væri gaman
að sjá hver viðbrögðin yrðu. Það er
sjálfsagt nauðsynlegt að vinna að
sýningu því þá verður maður að
Bergljót Gunnarsdóttir í vinnustofu sinni. DV-myndir Pjet-
setja kraft í þetta. Annars koma fjöl-
margir hingað, bæði til að skoða og
kaupa. Svo er ég með nokkra hluti í
Handverkshúsinu á Bíldudal."
Bóhemlíf á Bíldudal
Síðustu ár hefur Bergljót eytt
hálfu árinu að jafnaði fyrir vestan.
„Það var tilviljun að ég settist að
þar. Maðurinn minn var að leik-
stýra þar fyrir nokkrum árum og ég
fór í heimsókn. Bíldudalur er góður
staður og ég fann strax að þar vildi
ég eiga mitt annað heimili. Nú höf-
um við komið okkur upp litlu íbúð-
arhúsi og vinnustofum fyrir hvort
okkar. Það er svo gott fólk á Bíldu-
dal og ég held að það sé bó-
hemískara en nokkurt annað fólk
sem ég hef kynnst. Það er til dæmis
mjög merkilegt að í 250 manna sam-
félagi sé jafn öflugt leikfélag og þar
er,“ segir Bergljót en eiginmaður
Snæfellsjökull hefur
lengi veriö Bergljótu
hugleikinn.
hennar er Oddur
Bjömsson leikskáld.
Bergljót hefur
haldið námskeið í
glerlistinni og stefnir
á að hadda nokkur í
vetur. „Ég el þá von í
brjósti að geta haft mitt lifibrauð af
þessu í framtiðinni. Þá þarf ég auð-
vitað að vera dugleg að framleiða og
eins að halda námskeið. Mig langar
að gera þetta að fullri vinnu og auð-
vitað væri ekkert verra að hafa eitt-
hvað upp úr þessu.
Námskeiðin eru smá í sniðum en
Bergljót kýs að kenna aðeins þrem-
ur nemendum í einu. „Það er lág-
mark að fólk komi
tvisvar sinnum og auðvitað má það
koma oftar ef það kýs.“
Að sögn Bergljótar voru það
ákveðin viðbrigði að hætta á mann-
mörgum vinnustað og fara að vinna
ein. „Eftir á að hyggja er ég þó mjög
ánægð með að ég skyldi drífa í
þessu. Ég vonast til að geta helgað
mig glerlistinni í framtíðinni. aþ
Glerlistin
hafði alltaf
blundað í mér
Handlagin og hamingjusöm
Hjónin Kristján Karl og Ingibjörg
Sigurðardóttir hafa átt viðburða-
ríka ævi. Þau bjuggu í níu ár á
Akureyri, hann var flugmaður hjá
Flugfélagi Norðurlands og hún vann á
Hótel Eddu. Fyrir tíu árum fóru að ber-
ast fregnir af því að íslensk hjón hefðu
opnað hótel í Lúxemborg. Þar voru þau
Kristján Karl og Ingibjörg að verki og
ráku þau hótelið af miklum myndar-
skap i sjö ár. Nú eru þau sest að í
Safamýrinni og hafa vent sínu kvæði í
kross. Þau vinna í kjallaranum heima
hjá sér og búa til lampaskerma í öllum
stærðum og geröum.
„Það var einhverju sinni eftir að við
lokuðum hótelinu að ég fór til Metz. Sú
borg hefur alltaf verið í uppáhaldi hjá
mér og í þessari ferð rakst ég inn í
lampabúð. Ég hef alltaf haft mikið dá-
læti á lömpum og þama fengust klass-
ískir franskir lampar sem ég kolféll
fyrir. Ég hugsaði sem svo að svona
langaði mig að gera.“
Ingibjörg kom heim frá Metz og
lagði hugmyndina fyrir bónda sinn.
„Mér fannst þetta ágæt hugmynd enda
reiknaði ég ekki með að fara meira út
á atvinnumarkaðinn. Ég var alveg til í
að prófa þetta, annað hvort gengi þetta
eða ekki,“ segir Kalli.
„Hann gleymir að segja þér að hann
er þúsundþjalasmiður og það leikur
allt í höndunum á honum,“ segir Ingi-
björg og brosir.
Fegin frelsinu
Það er notalegt í kjallaranum hjá
þeim Kalla og Ingibjörgu. Þau segja
framleiðsluna hafa gengið ágætlega síð-
asta árið en árin tvö þar á undan notuðu
þau til að æfa sig. „Það var svo mikið
vinnuálag á hótelinu að okkur finnst við
hafa himin höndum tekið í þessu starfi.
Við erum líka svo fegin frelsinu sem
fylgir þessu," segir Ingibjörg.
Þau segjast einskis sakna frá Lúx-
emborg nema vera skyldi veðráttunn-
ar. „Það hefúr svo margt breyst þar i
landi. Verðlag hefúr farið síhækkandi
og allar nauðþurftir eru orðnar mjög
dýrar. Ég er í það minnsta mjög
sátt við að vera flutt heim því
bömin okkar og bamaböm em
hér,“ segir Ingibjörg.
En hvemig er verkaskipt-
ingin í skermagerðinni?
„Kalli sér um alla grunn-
vinnu og reiknar út
stærðir á grindum og
slíku. Hann hefúr einníg
smíðað tækin fyrir utan þau sem við
keyptum í upphafi. Við kynntumst
manni sem hafði stundað þessa iðn
í hartnært tuttugu ár og hann
okkur lagerinn sinn og kom okkur
af stað. Mitt starf er svo
skermana upp og ganga
frá þeim,“ segir Ingi-
björg.
En hugmyndirnar?
við
„Við fáum bæði
hugmyndir auk
þess sem fólk kem-
ur líka oft til okk-
ar með óskir sem
við reynum að
uppfylla. Margir
era með gamla
lampa og vilja fá
nýjan skerm
í anda þess gamla og þá reynum
að sinna því,“ segir Kalli.
Nátthrafnar
Þau hafa ihugað að setja á
stofn verslun en era þó
ekki viss um að þau láti
verða af því. „Fólk í
verslunarrekstri er svo
bundið og við njótum frelsisins sem
þetta starf býður okkur upp á. Hvað
verður síðar veit maður náttúrlega
aldrei. Annars höfúm við nú þegar
samband við nokkrar búðir og höf-
um gert heilmikið fyrir verslanir á
Akureyri," segir Ingi-
skermur í anda björg.
þess sem Ingibjörg sá í Þau fara að hlæja þegar
búöinni í Metz. þau era spurð út í vinnu-
Ingibjörg og Kalli innan um
skermana sína. DV-myndir Pjetur
timann. „Veistu, við erum alveg ferleg
því við vinnum mest á kvöldin og nótt-
unni. Það er víst ekki algengt hjá fólki
á okkar aldri en það hefur verið svo
gestkvæmt hjá okkur siðan við fluttum
heim að kvöldin era besti tíminn til að
vinna,“ segir Ingibjörg.
„Við erum meira og minna í kjallar-
anum enda höfúm við ómælt gaman af
þessu. Við erum alltaf aö reyna eitt-
hvað nýtt og reynum aö staðna ekki í
hugmyndavinnunni," segir Ingibjörg.
Það er ekki öllum hjónum gefið að geta
unnið saman en eitt er vist að þeim
heiðurshjónum Ingibjörgu og Kalla
ferst það vel úr hendi. -aþ