Dagblaðið Vísir - DV - 25.07.1998, Page 18

18
LAUGARDAGUR 25. JÚLÍ 1998 JjV
ifeygarðshornið
Tónlistarhús
Hversu margar nefndir eru að
störfum við að velta því fyrir sér
hvort, hvar og hvernig skuli reisa
tónlistarhús? Þrjár? Fimm?
Fimmtán? Þær virðast að minnsta
kosti á annarri hverri þúfu og
vitna allar um að langt sé í land
með að tónlistarhús rísi hér, og að
stjómmálamenn virðast fremur
með hugann við að koma sökinni á
því yfir á hver annan en að snúa
bökum saman um veglegt hús.
Samt höfum við hér menntamála-
ráðherra sem ekki er aðeins sá
fyrsti í langri röð sjálfstæðis-
manna í því embætti sem hefur
snefil af áhuga á menntun og list-
um heldur er og valinkunnur fyrir
tónlistaráhuga sinn - og samt höf-
um við borgarstjóm sem sóttist
eftir þeirri vegsemd að Reykjavík
mætti heita menningarborg Evr-
ópu.
Og ekkert gerist á meðan nefnd-
imar tifa.
******
Ég efa ekki að Þórunn Sigurðar-
dóttir og það lið sem henni er til
aðstoðar starfar vel að undirbún-
ingi menningarársins. Eflaust
verður hér margt góðra gesta og
engin þörf að örvænta um þann
sóma sem borgarbúar munu hafa
af árinu. En hvað mun standa eft-
ir? Til hvers verður tækifærið not-
að? Ég sakna þess að hafa engin
áform séð um slíkt. Árið 2000 nálg-
ast og það eina sem hér er eitthvað
rætt um er einhver hundleiðinleg-
ur tölvuvandi sem tölvukallamir
ættu að geta bara leyst í ró og
næði og hætt að þvaðra um.
Af hveiju verður maður ekki
var við neitt annað en þetta venju-
lega dedúerívið malbikið? Af
hverju er ekki verið að rífa Morg-
unblaðshúsið í Aðalstræti, sem er
frumskilyrði fyrir fegmn miðbæj-
arins? Af hverju er ekki verið að
innrétta gamla hegningarhúsið
Guðmundur Andri
Thorsson
upp á nýtt? Til dæmis sem fallegt
athvarf fyrir utangarðsfólk? Og af
hverju í ósköpunum var ekki fyrir
löngu byrjað á tónlistarhúsi?
******
Fyrirgefið: tónlistar- og ráð-
stefnuhúsi eins og það heitir ævin-
lega, rétt eins og tónlistin þurfi
eitthvað sérstaklega á ráðstefhum
að halda: hugsunin sem skín út úr
þessu tali er: jú jú, allt í lagi að
reisa tónlistarhús en þá verð-
um við líka að geta notað það
eitthvað. Tónlistin virðist að
mati þessara ráðamanna þurfa
á einhverri réttlætingu aö
halda, brýnt virðist vera að
sýna fram á að húsið sé ekki
einungis fyrir tónlist, heldur
hafi það líka notagildi.
Samt er það nú svo að fátt er
til í lífinu þýðingarlausara en
einmitt ráðstefnur. Það form
mannfagnaða höfðar hins vegar
mjög til þeirra sem hafa viður-
væri sitt af setum í ráðum og
nefndum. Vissulega er allt í
lagi að nýta tónlistarhús af og
til undir ráðstefhur þegar ekk-
ert er að gerast í tónlistinni, þó
nú væri: auðvitað mega funda-
og ferðamálafrömuðir leika sér
með glærur sínar, möppur og
nýsigögn í tónlistarhúsinu
skamman tíma í senn svo fremi
að þeir séu ekki fyrir vinnandi
fólki - en það er fráleitt að gera
slíku dundi jafn hátt undir höfði
og sjálfri móður allra lista, tónlist-
inni; það er móðgandi fyrir tónlist-
arunnendur að tala um þetta
tvennt í sömu andrá - það er ein-
hver höfuðvilla í hugsunarhættin-
um sem liggur að baki þessu tali.
Það sýnir rangan hugsunarhátt
um það aö vera menningarborg.
Úr því að borgaryfirvöld ösnuðust
til að sækja um þessa vegsemd -
sem var arfur frá íhaldinu að gera
- þá verða þau sömu borgaryfir-
völd að sýna listunum þann vott af
virðingu að reisa þeim hús sem
ekki hefur neinn annan tilgang en
að vera verðug umgjörð fagurra
lista. Tónlistar- og ráðstefhuhús:
það er eins og að byggja kirkju
sem líka væri mall og kalla: Trúar-
og kauphöll.
******
Tvennt er það einkum sem reist
er á íslandi fyrir opinbert fé: það
eru kirkjur og iþróttahús. Kirkjur
verða því stærri sem því skringi-
legri í laginu sem færri sækja þær.
Borgaryfirvöld hafa nú uppi áform
um að reisa enn eina íþróttahöll-
ina, að þessu sinni undir fótbolta-
völl en fótboltafrömuðir hafa verið
að reyna að telja okkur trú um að
skortur á þaki yfir fótboltamenn sé
skýringin á því hversu lélegir ís-
lendingar eru í fótbolta. Samt ætti
að liggja í augum uppi aö það er
fremur vegna vinsældar iþróttar-
innar á heimsvísu sem íslendingar
eru þar aftarlega í flokki. Vilji ís-
lendingar skara fram úr á ein-
hverju íþróttasviði ættu þeir að
koma sér upp öflugu landsliöi í
íþróttinni þar sem menn hamast á
svelli meö sópa kringum einhvem
kubb - heitir það ekki curling?
Tónlistarhús yrði ekki til að
skara fram úr á einhverju sviði.
Það yrði ekki reist til að verða
heimsmeistarar í tónlist. Það yrði
reist til að veita okkur borgurun-
um kost á þvi að eiga unaðsstund-
ir.
dagur í lífi
Þórey Edda Elísdóttir, Norðurlandameistari unglinga í stangarstökki, lýsir keppnisdeginum:
hjálpaði mér mikið með atrennuna.
Eftir mótið fór ég meö rútunni aft-
ur til Rauma og við krakkamir
röltum svo í kvöldmat. Danska lið-
ið v£ir á sama tíma í mat og við svo
að sá matartími endaði með matar-
slag þar sem heilu brauðin voru
farin að fljúga milli borða. Þrátt
fyrir að hafa borðað alveg ágætlega
var ég samt enn þá svöng svo ég fór
á næsta pitsustað og fékk mér
pitsu. Svo hitti ég Halldóru spjót-
kastara og Bjöm J. hlaupara og við
löbbuðum í góðviðrinu niður í mið-
bæ og spiluðum billiard. Síðan
kíktum við á nokkra skemmtistaði
en vomm svo komin aftur upp á
hótelbergi rétt eftir miðnætti og
læddumst í rúmin af því að krakk-
amir sem áttu að keppá daginn eft-
ir vom farnir að sofa.
Ég vaknaði við að sólargeislam-
ir kíktu í gegnum gardínumar á
hótelherberginu mínu í bænum
Rauma í Finnlandi. Ég borðaði
morgunmatinn og fór svo á liðs-
fund þar sem farið var yfir ýmsar
tímasetningar og árangur annarra
keppenda á mótinu. Spennan fór að
gera vart við sig hjá okkur kepp-
endunum og þar var ég engin und-
antekning. Við ákváðum þó að gera
bara okkar besta og hafa gaman af
keppninni. Eftir fundinn var slak-
að á og ég fór yfir ýmsa hluti í hug-
anum í sambandi við stöngina og
punktaði hjá mér nokkur atriði til
að muna þegar í keppnina væri
komið þar sem þjálfarinn minn,
Kristján, komst ekki í ferðina. Þá
var allt klárt og ég tók rútu á
keppnisvöllinn sem var í næsta bæ,
Eurajoki.
Ég byrjaði á að fara í mötuneyt-
ið og þótt ótrúlegt megi virðast var
boðið upp á kjötsúpu. Mér fannst
óvenjulegt að fá svona þungan mat
rétt fyrir keppni þar sem maður
reynir nú oftast að halda sig við
léttfæðið. Að þessu loknu tilkynnti
ég að ég væri mætt til keppni og
hitti aðra keppendur í stönginni.
Við vorum leiddar út á keppnis-
völlinn og fengum einn klukkutíma
til að taka nokkur upphitunar-
stökk. Ég hafði greinilega misskilið
eitthvað því að ég hafði ekki skokk-
að eða teygt eða gert nokkuð svo ég
þmfti að fá undan-
þágu ffá dómara til
að fara út af vellin-
um og hita upp. Ég
dreif mig því á æf-
ingasvæðið og tók
létta, kom svo aftur
á keppnisvöllinn og
náði aö taka þrjú
upphitunarstökk
sem nægðu mér al-
veg þvi ég vissi að
ég þyrfti að bíða í
dálítinn tíma þar
til byrjunarhæðin
mín kæmi svo það
borgaði sig ekki að
hita of mikið upp.
Flestar stelpurn-
ar byrjuðu í 2,60
metra hæð og duttu
út í kringum 3
metra nema ein
finnsk sem fór 3,40
metra og ein sænsk
sem fór 3,50. Byrj-
unarhæðin mín var
3,60 og þurfti ég
tvær tilraunir á þá
hæð en var þar
meö oröin heit aftur. Fór svo 3,80
metra, 4 metra og 4,20 metra í
fyrstu tilraun en felldi 4,30 metra.
Ég fann mig vel í keppninni og var
mjög ánægð með árangurinn. Ég
hafði fengið góöan stuöning frá ís-
lenska liðinu og Siggi liðsstjóri
Kjötsúp