Dagblaðið Vísir - DV - 11.01.1999, Síða 12

12
MÁNUDAGUR 11. JANÚAR 1999
Spurningin
Hver er þinn uppáhalds
sjónvarpsþáttur?
Ólafur Sigurðsson, 16 ára: Fri-
ends.
Ólafur Eyjólfsson flugafgreiðslu-
maður: Fréttir.
Gerður Lúðvíksdóttir, 12 ára:
Leiðarljós.
Erna Karen Kristjándóttir nemi:
Friends.
Lesendur
Lús og ofbeldi
í grunnskólum
- uppræta þarf hvort tveggja
Óværa f hári og agaleysi í skólum vaxandi vandamál hér á landi, segir í bréfinu.
Unglingar með ólæti við Kringluna fyrr á árinu. - Lögregla skakkar leikinn.
Foreldri skrifar:
Þeir eru margir sem velta því fyr-
ir sér hvemig þjóðfélag okkar hefur
þróast á allra síðustu árum og jafn-
vel bara misserum. Ofbeldi færist í
vöxt og fjármálaglæpir aukast og
spilling sem nær langt inn I is-
lenska stjómsýslu er sýnilegri en
áður. Foreldrar eru sá hópur í land-
inu sem mestar áhyggjur hefur
vegna bama sinna sem foreldrum
ber aö skila af sér sem nýtum og
heiðarlegum borgurum. Það hlut-
verk verður æ erflðara á þessum
upplausnartímum sem eru mun
meiri og meir áberandi en t.d. í ná-
grannaríkjunum.
Fréttir síðustu daga úr skólunum
era ekki uppörvandi fyrir foreldra
ungra krakka á skólaaldri. - Þar er
bæði um agavandamál að ræða og
hreinlætismál. Sem sé lúsin og of-
beldið.
Hver hefði trúað því að lúsin
væri enn þrifnaðarvandamál hjá
þjóð sem býr við einn mesta íburð í
húsnæðismálum og hreinlætisað-
stöðu allra þjóða? Eða er þá þrifnað-
ur fyrir borð borinn einmitt vegna
þess að aðstaða til hreinlætis er orð-
in yfirþyrmandi? Spyr sá sem ekki
veit. En það er einfaldlega niður-
lægjandi að búa við þá staðreynd að
börnin komi lúsug heim úr skólum
borgarinnar. Auðvitað á að senda
aflúsunarmenn á heimilin til að
ganga þar hreint til verks eða sjá
um að húsráðendur fylgi settum
reglum um aflúsun. Þettá er ekkert
gamanmál lengur.
Enn verri og ískyggilegri era þó
fréttimar um aglaleysi skólabama
og hótanir þeirra í garð kennara
sem eru famir að óttast nemend-
urna sem sparka í þá og skera á
dekk bifreiða þeirra og þar fram eft-
ir götum.
En er nokkur furða þótt illa fari
hjá þjóð sem tekur það gott og gilt
að áramótaskaup ríkisrekins sjón-
varps gantist með þessi mál með því
t.d. að leika nemendur sem halda
hnifi að hálsi kennara? - Hefur fólk
gert sér grein fyrir því hve þetta er
ósvíflð af Sjóvarpinu?
Er þessi þjóð ekki einfaldlega að
verða að villidýram - alla vega að
villimönnum - sem ganga sjálfala
um stræti og torg og eira engu?
Stjórnmálamenn era svívirtir í fjöl-
miðlum, ráðherrar einskis metnir,
og stjórnsýslan rotin með óábyrga,
fákæna og lafhrædda embættis-
menn við stjórn. Sjónvarpið er
dæmi um ógeðslegan og óábyrgan
fjölmiöil sem best væri kominn lok-
aður og læstur nema fyrir þá harð-
jaxla - eða perverta - sem fá útrás
við það efni sem þar er sýnt. Hér
era verk að vinna sem flokkast und-
ir þjóðþrifamál. '
Of margir afglapar í stjórnmálum
Torfi skrifar:
Mig undrar hversu lítið mannval
gefur sig í stjómmál hér á landi.
Það er eins og fólk sem hefur aflað
sér sæmilegrar menntunar vilji alls
ekki í stjómmál fara. Það haslar
sér annars staðar völl, jafnvel þar
sem þess er engin þörf með sína
menntun. Ekki er launum þing-
manna að kenna, þeir hafa t.d.
meiri laun en kennarar og margir
aðrir. Mér finnst satt að segja vera
of margir afglapar í stjómmálum
hér. Þetta er áreiðanlega ekki bara
mín skoðun því ég hef hitt aðra sem
eru þessarar sömu skoðunar.
Og svo annað. Ég fullyrði líka að
of fáir landsmenn láti sig varða
þjóðarheill. En það ætti að þó að
vera aðaláhugamál þeirra sem sitja
á Alþingi.
Ég er alls ekki að segja að þing-
menn vilji ekki vel sem persónur,
en þeir era ekki að hugsa á þjóðar-
vísu allir. Og allt of, allt of fáir. Þeir
hugsa fyrst og fremst um sitt kjör-
dæmi og sjá varla'út yfir það. Það
er líka þess vegna sem sífellt er
slagsíða á þjóðarskútunni. Þaö er
ekki séð um að hún sé rétt lestuð.
Afglapar einir sigla til lengdar
skútu sem ekki hefur réttan ball-
ans.
Eigendur sóknarbáta auðgast
- en aðeins í bili
Verða leigutekjur sóknarbáta helsta tekjulind sóknarbátaeigenda?
Þorsteinn Einarsson skrifar:
Nú hafa tillögur sjávarútvegs-
nefndar séð dagsljósið og þegar
þetta er sett á blað er ekki annað að
sjá en að eigendur svokallaðra sókn-
arbáta auögist verulega með því að
geta haft leigutekjur svo hundruð-
um mUljóna skiptir árlega. Þau orð
era látin falla af einstaka þing-
mönnum að trillukarlar ættu að
fagna þessum lyktum og geta verið
sáttir í bili.
Það má til sanns vegar færa að
sumir trillukarlar geta verið sáttir,
en aðeins í bili. Skamma stund
verður hönd höggi fegin, segir mál-
tækið. Hér á það líka við. En hvað
verður svo um þessa „eigendur"
sóknarbátanna eftir þeirra dag? Eða
ef þeir sem era í sambúð eða í
hjónabandi skilja? Og hvert verður
svo hið raunverulega gangverð á
sóknardag? Á að bíða eftir reynsl-
unni? Það hefur aldrei gefist vel að
láta hlutina dankast og það á líka
við um lagasetningu á Alþingi.
Að hnýta ekki alla hnúta fasta í
upphafi gagnvart þessum eigendum
sóknarbátanna boðar ekki gott. Það
boðar ekki gott að persónubinda
sóknardaga við bátasjómenn án
þess að setja um leið fastar reglur
um þessa „eign“, hvernig hún megi
nýtast og eigi að nýtast. Það er
gagnslaust að bíða eftir því að sókn-
ardagar „verðleggi sig sjálfir" eftir
því sem kaupin gerist á eyrinni.
Raunar vítavert af löggjafanum.
Ég sé ekki annað fyrir mér en að
þessi handarbakavinnubrögð á Al-
þingi nú (því hér er sannarlega um
handarbakavinnubrögð að ræða)
séu til þess eins fallin að skapa enn
meira óöryggi fyrir alla þá sem ætla
að hafa krókaveiðar að aðalatvinnu
og lífsbjörg fyrir sig og sína fjöl-
skyldu.
Sorglega leiöin-
legt ára-
mótaskaup
H. Karlsdóttir skrifar:
Þrátt fyrir landslið leikara fannst
mér áramótaskaupið gjörsamlega
grinlaust. Meira að segja Laddi
(sem oftast á þó eitthvað í poka-
horninu) var ekki fyndinn! - Þetta
voru líka allt of einhæf málefni sem
tekin voru fyrir. Við hér heima vor-
um sex manns sem horfðum saman
á Skaupið í þetta sinn og okkur
stökk varla bros. Vonandi verður
meiri fjölbreytni næst.
Höfum við yfir-
unnið krabba-
meinið?
Gíslína hringdi:
Ég heyrði í fréttum emhvers ljós-
vakamiöilsins að nú væri fundin
leið til að stöðva eilífðarvél krabba-
meinsins, ems og þetta var orðað.
Sem sé búið að finna út hvernig
krabbameinsfrumum er hægt að
eyða með því að láta þær deyja af
sjálfu sér. Nú veit maður ekki meir
um málið, en mér finnst það skylda
fjölmiðla að fjalla meira um þetta
afrek hinna bresku vísmdamanna
sem hafa fullyrt aö krabbameini sé
hægt að eyða, eða vissum tegundum
þess með því að skrúfa fyrir ensím
til frumanna. Ég trúi því ekki að í
þetta skipti verði það læknar eða
vísindamenn sem stöðvi framgang
þessara uppgötvana vegna hins gíf-
urlega lyfjamassa sem seldur er í
dag tU lækna og sjúklinga með
krabbamem.
Húrra fýrir
Jim Rogers
Reynir hringdi:
Mér finnst við ættum að heiðra
Jim Rogers hnattfara sérstaklega
fyrir að koma hingað tU lands og
hefja sína hnattferð héðan. Þetta á
eftir að verða umtalað afrek, því
varla gefst hann upp eins og þeir í
loftbelgjunum sem ráða ekki við
veður og vmda. En Jim Rogers
virðist kraftakarl og kjarkaður að
leggja i hann héma iim hávetur án
þess að þekkja aðstæður tU hlítar.
Þakka ber og þeim sem hafa lagt
kappanum lið fyrir norðan og aust-
an er hann lenti í bylnum og
hálkunni. Sannleikurinn er sá að
sjaldan höfum við íslendingar tæki-
færi tU að koma landinu jafii vel á
síður erlendra blaða og við svona
nokkuð. Ég segi: Húrra fyrir Jim
Rogers, veitum honum viðurkenn-
ingu áður en hann yfirgefur landið.
Tekið undir kjall-
aragrein Mikaels
Axel hringdi:
Ég las kjallaragrein Míkaels
Torfasonar i DV 5. janúar, „Lög-
sækjum Helga Hjörvar". Ég geri
mér fúUa grein fyrir því að þarna
er rithöfundurmn Mikael á gráu
svæði hvað orðfæri snertir gagn-
vart borgarfuUtrúanum Helga. En
það eru margir sárir sem urðu fyr-
ir vonbrigðum með loforð þeirra R-
lista manna sem eru nú að hækka
aUt sem hækkað getur. Ungt fjöl-
skyldufólk er sérstaklega sárt. Ég
reikna ekki með að það kjósi R-list-
ann aftur. Grein Mikaels er orð í
tíma töluð, hörð en réttlætanleg
vegna allra vonbrigðanna. Auðvit-
að á Helgi Hjörvar að svara þessu
með sínum hætti.
Skil ekki Björk
Anna hringdi:
Ég hlustaöi á tónleika Bjarkar
Guðmundsdóttur 1 Sjónvarpinu.
Mér féU aUur ketUl í eld. Þetta er
náttúrlega ekki nokkur söngur.
Þetta átti að vera söngur, ekki satt?
Tónlistin, þ.e. lögin og útsetning
þeirra, var hins vegar nokkuö at-
hyglisverð. Hún verður það líka
alltaf þegar góðir tónlistarmenn
leika saman að undangengmni
góðri æfingu. En söngurinn sjálfur?
Ég á bara ekki orð. Það er hægt að
verða frægur af endemum auðvit-
að. Ég segi ekki meir, gat bara ekki
á mér setið.