Dagblaðið Vísir - DV - 24.07.1999, Qupperneq 33

]DV LAUGARDAGUR 24. JÚLÍ 1999
Hippafílingur og íslensk fjölskyldustemning í bongóblíðu:
■

Sniglaveisla
- Bifhjólaklúbburinn Fáfnir grillar í Grindavík
að var um síðustu
helgi að
bifhj ólaklúbburinn
Fáfnir í efhdi til
grillveislu fyrir
Snigla og aðra
mótorhjólaunnendurí Fáfnisheimil-
inu, því húsi í Grindavík sem hefur
komist á spjöld sögunnar vegna
þess að einu sinni komu þangað
menn í heimsókn menn frá Hells
Angels í Danmörku en Fáfnir er
undirklúbbur í Sniglunum.
Öllum brá, vegna þess að hér á
landi er mikili áhugi á mótorhjólum
og „mikil fjölgun virðist hafa orðið
á Harley Davidson hjólum hér - sem
meðlimir gengja á borð viö Hells
Angels kjósa að aka,“ eins og segir í
grein sem birtist nýlega í Lögreglu-
manninum.
Eftir að hafa lesið greinina leist
undirritaðri ekki alls kostar á að
mæta í umrædda grillveislu; þama
væru greinilega á ferðinni útúrrugl-
aðir þjófar, bófar, ræningar ... já,
gott ef ekki morðingjar. „Hvað er
það sem gæti fengið vel menntaða
einstaklinga á íslandi, í þeirri vel-
megun og góðæri sem hér á að ríkja
um þessar mundir, til að vilja láta
draga sig í dilka meö slíkum úr-
hrökum sem virðast vera megin-
uppistaðan í gengjum á borð við
Hells Angels," var spurt í Lögreglu-
manninum og auðvitað stóð maður
frammi fyrir því að gera upp við sig
hvort maður vill láta draga sig í
svona dilk.
Taka niður hjálminn
Það var sunnudaginn 1. apríl 1984
sem Sniglamir vom stofnaðir. Til-
gangurinn var, meðal annars, að
koma á sem víðtækustu samstarfi
bifhjólafólks, gæta hagsmuna þeirra
og bæta aðstöðu til ánægjulegri bif-
hjólamenningar með því að vinna að
og fylgjast með nauðsynlegum end-
urbótum á umferðarlögum, kennslu-
greinum, skoðunarmálum, trygging-
argjöldum, opinberum gjöldum og
öðra sem viðkemur bifhjólum, auk
þess að stuðla að auknum skilningi
á málefnum samtakanna út á við.
Eitt af upphafsmarkmiðum Snigl-
anna var að fá fólk til að taka niður
hjálmana í miðbænum. Einn helsti
samkomustaður þeirra var á Hall-
ærisplaninu en þangað mættu þeir
og fóru af hjólunum án þess að taka
niður hjálmana og án þess endilega
að tala saman.
Upphaflega hétu samtökin aðeins
Sniglarnir en síðan lagði Þormar,
Snigill nr. 13 og fyrsti hippinn í sam-
tökunum, til aö bætt yrði við Bif-
hjólasamtök lýðveldisins, til að auð-
veldara yrði að vinna að hagsmuna-
málum. Sniglarnir eru því bæði
klúbbur og hagsmunasamtök en
hagsmunaþátturinn hefur aukist
með árunum, einkum hvað varðar
tryggingamál.
Undir Sniglana hafa heyrt 20
klúbbar á þeim flmmtán árum sem
þeir hafa starfað og era um tíu virk-
ir í dag, til dæmis Fáfnir, Óskaböm
Óðins, Hvítabimir, Exar, Hrafnar,
Jarþrúðar og Gamlingjar. í kringum
klúbbamenninguna skapast hinn
svokallaði „hippafílingur" eins og í
bongóblíðunni í Grindavík þar sem
grilluð voru tvö lömb, trúbador
mætti á svæðið og raulaði ‘68 kyn-
slóðar tónlist á meðan menn drakku
kaffi og biðu eftir steikinni. Þeir
sem ekki voru á hjólum gátu dreypt
á bjór.
Eftir að hafa pumpað adrenalín-
inu á stíminu frá Réykjavík til
Grindavíkur voru rólegheit yfir
mannskapnum. Öllum leið vel og
það var nákvæmlega ekkert ógnandi
við umhverfið. Þvert á móti. Stemn-
ingin var ekkert ólík því sem gerist
á fjölskyldutjaldstæðum hvar sem er
á landinu, nema ekkert fyllirí.
BíttTann
Á íslandi era 2.000-2.500 mótor-
hjól á skrá. Þar af eru um 1.200
númer í Sniglunum, um 300 virk
hverju sinni. Hið árlega landsmót
hefur verið haldið frá 1987 og
sækja það á bilinu 250-500 manns.
Þangað er mætt á fimmtudags-
kvöldum og kveiktur varðeldur. Á
fostudeginum er landsmótssúpan
sem snigill nr. 10 kokkar venjulega
og síðan era rólegheit, menn bera
saman bækur sínar og spjalla.
Landsmótshljómsveitin hefur fram
til þessa verið Sniglabandið og
leikur á föstudags- og laugardags-
kvöldinu.
Laugardagurinn er þrautadagur.
Þá er, meðal annars, keppt í
hægakstri sem snýst um að keyra
sem hægast án þess að tylla niður
fæti. Síðan er tunnuvelta sem
hljómar kannski ekki spennandi
en þegar velta þarf tunnunni á
undan mótorhjóli getur uppákom-
an orðið æði fyndin. Enn ein
þrautin heitir „Bítt’í’ann," þar sem
á bifhjólinu eru ökumaður og far-
þegi. Búið er að hengja upp pylsu
sem er útbíuð í majonesi og það er
farþeginn sem á að reyna að bíta í
pylsuna. Ökumaðurinn má ekki
nota fætur og farþeginn ekki nota
hendur og oftast fara leikar þannig
að hárið á farþeganum er útatað í
majonesi en pylsan hangir óbitin á
sínum stað.
í hinu rómaða „núi"
En hvað er það sem er heillandi
við mótorhjól?
Jú, það er í fyrsta lagi frelsistil-
finningin, að þeysa eftir vegum án
þess að vera lokaður inni í klefa.
Síðan er það tilfinningin fyrir
hraðanum sem fæst aðeins á hús-
lausu farartæki. Þessu fylgir
spenna sem pumpar adrenalíni
um skrokkinn og maður finnur
fyrir því að vera á lífi, einkum
vegna þess að aksturinn krefst al-
gerrar einbeitingar. Ef maður er
einhvers staðar í hinu rómaða
„núi“ þá er það á mótorhjóli.
-sús
Falla metin á
meistaramótinu
í frjálsum íþróttum
um helgina?