Dagblaðið Vísir - DV - 11.09.1999, Side 11

Dagblaðið Vísir - DV - 11.09.1999, Side 11
DV LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 1999 11 Hópefli í aldarlok Asinn var enginn, allt var sett- legra og hormónaflæðið minna. Tónlistin var rólegri, spaugari í hópnum setti jafnvel Baldur og Konna á fóninn án þess að menn nenntu að gera athugasemd við valið. Það ældi enginn inni á kló- setti og því síður úti í garði. Kel- erí var aflagt en þess í stað hlýtt handtak, faðmlag og koss á kinn. Endurfundirnir hreyfðu við minningunum en gleði samvist- anna var sú sama og áður þrátt fyrir minna óðagot. Við hjónin vorum í síðasta menntaskólapar- tíi aldarinnar eins og það var kall- að til að finna samkvæminu til- efni. Langur fyrirvari Útvíkkaður bekkurinn hefur haldið hópinn þótt 27 ár séu liðin frá útskriftinni og bitlahár þess tíma aðeins til í minningunni og á stúdentsmyndinni. Makar bekkj- arsystkinanna bættust við, þ.e. þeirra sem ekki giftust innbyrðis, svo nú gerir í raun enginn mun á mökum og bekkjarfélögum. Allir mynda sama hópinn. Fastir fund- ir hafa verið á fimm ára fresti nema hjá þeim bekkjarsystrum sem eru í bekkjarsaumaklúbbum. Þar eru fundir tíðir og göfugum málefnum lagt lið. Nú er þó svo komið að fimm ár þykja of langur tími. Því tók deildin, með sína tvo bekki, sig út úr árganginum og boðaði til fundar. Breytingin frá skólaárunum sást best á fyrirvaranum. Þá fóru menn fyrirvaralítið í parti og þau voru mörg. Efnin voru lítil og fáir á bíl. Það þurfti þvi ekki að hafa áhyggjur af bílstjórum vildu menn fá sér aðeins í tána, jafnvel þótt aldur leyfði það vart. Því var skotið saman í einhvem mdda, ódýran er áhrifamikinn. Ástandið er öðmvisi í dag og fyrirvarinn meiri. Fyrsta bréfið um bekkj- arpartí nýbyrjaðs hausts var sent út í vor. Það dugði ekkert minna en margra mánaöa fyrirvari. Þá var bílaflotinn stærri og heldur veglegri þegar til samkvæmis var haldið. Ýmsir glæsivagnar bám þess merki að þokkalega hefði ræst úr hjá flestum. Ný hlutverk I hópi sem þessum þekkjast all- ir. Vinátta sem verður til í menntaskóla, þegar líkaminn og lífið sjálft era á fullri ferð, endist út ævina, jafnvel þótt fólk hittist sjaldan. Þar stóð gamla bekkja- kerfið framar seinni tima áfanga- kerfum. Þráðurinn slitnar því ekki og er tekinn upp eins og ekk- ert hafi í skorist. Eftir mennta- skólaárin tók við framhaldsnám hjá flestum, brauðstrit, fjölskylda og börn. Umræða fyrri ára sam- funda snerist um þá mótun og þær leiðir sem lífið leiddi félag- ana. Nú er festan meiri og tilver- an í fastari skorðum, störfin löngu ákveðin, börnin komin á legg og mörg þeirra flogin úr hreiðrum. Nú var fremur spurt hvort bekkjarbræður væru orðnir afar og glæsimeyjar menntaskóla- áranna segðu stoltar frá ömmu- bömunum. Hópsins bíður nýtt og eftirsóknarvert hlutverk og sumir Laugardagspistill Jónas Haraldsson raunar komnir með talsverða reynslu í þeim efnum. Sérþarfir aldurshópsins Annað minnti okkur á að ung- lingsárin í menntaskólanum eru nær þrjátiu ár að baki. Partíið hófst ekki um kvöldið, eins og alsiða var, heldur síðdegis, og boðuð var heilsubótarganga i upphafi fundar. Slík hegðan hefði ekki átt upp á pallborðið fyrir þremur áratugum eða svo. Þá var hvers konar leik- fimi og hreyfing, sem nú er dýrkuð, litin homauga, ef ekki hreinlega fyrirlitin. Gömul partíljón bekkjar- ins töldu tímasetninguna miðaða við það að samkvæmið stæði ekki lengur en svo að allir fengju nægan nætursvefn. SennUegt má því telja að næstu samfundir færist enn framar, næst miðdegiskaffi, þá há- degisverður og endi síðan hjá þeim sem lengst hafa úthaldið í morgun- kaffi og sundferð. Hver aldurshóp- ur hefur sínar sérþarfir. Þótt hormónar bekkjarfélaganna séu rólegri en áður var og baU- árátta minni datt einhverjum þó í hug að heiðra samkomu gamaUa skólafélaga, Stuðmanna, þetta sama kvöld. Ekkert bítur, sem kunnugt er, á Stuðmenn. Þeir era elsta ung- lingahljómsveit í Evrópu og þótt víðar væri leitað. Þangað náðu þó ekki nema þeir fáu félagar sem enn halda óskertu æskufjöri. Hinir héldu sig að göfugri drykkjum en í gamla daga, drukku rauðvín pent með steikinni og gott ef ekki kon- íakstár með kaffinu og ostakök- unni. Þegar þeir síðan teygðu úr sér í vellíðan og slökun játuðu þeir fúslega að þeir hefðu ekki lengur þrek í að detta í það að fornum hætti með stuði upp um alla veggi og tilheyrandi timburmönnum og jafnvel rúmlegu daginn eftir. Reynslan hafði kennt þeim ýmis- legt og homin löngu hlaupin af. Þeir höfðu lært það smátt og smátt þessa þrjá áratugi að tíminn er dýr- mætur og heilsan ekki síður. Svo mikið er víst að heilum frídegi spandera reyndir menn trauðla í þynnku. Sömu hornin hlaupin af Þessi reynsla hefur líka kennt okkur að taka athugasemdum næstu kynslóðar, barnanna okkar, með stóískri ró. Afkvæmunum þyk- ir stundum sem foreldramir hafi fæðst á steinöld, slíkt sé afturhald- ið. Við njótum þeirra forréttinda að horfa á þau ganga í gegnum það sama og við gerðum á þeirra aldri. Það er svo mikið í gangi að þau komast vart yfir það og við vitum líka að þau eiga eftir að reka sig á og hlaupa af sér homin. Það er þó bót að krakkamir hafa meiri tima og því sennilega einnig efni á því að spandera einum og einum degi í hvíld og endurhæfingu eftir ærlegt stuð líkt og við bekkjarfélagamir, foreldrar þeirra, gerðum á sínum tíma. Hormónamir eru aðgangs- harðari í afkvæmum. Aldamótaár eftir þörfum Samþykktir voru ekki margar í þessu síðasta bekkjarpartii aldar- innar og engar skriflegar. Þó var fallist á það einum rómi að láta fimm ár ekki líða milli endurfunda. Því var það ákveðið að halda sem bráðlegast fyrsta bekkjarpartí nýrr- ar aldar. Þar sem hópurinn er úr máladeild, og litt stærðfræðilega þenkjandi, vefst það ekki svo fyrir okkur hvort ný öld hefst árið 2000 eða 2001. Tilefni til samkvæma und- ir þessum formerkjum gefast því bæði árin. Það má því vænta endurfunda þegar á nýju ári. Þegar dagurinn verður ákveðinn og boð sent út með nægum fyrirvara kemur sennilega í ljós að samkvæmið verður um kaffileytið svo tæplega 30 ára stúd- entum verði ekki ofgert. Þeir þurfa jú sinn svefn.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.