Dagblaðið Vísir - DV - 11.09.1999, Side 27

DV LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 1999
'68 kynslóð KR-inga kom heim með Islandsbikarinn en síðan ekki söguna meir fyrr en nú:
($r-ingar
27
Loksins, loksins,
bikar fyrir
- fyrir stórklúbb er 31 árs bið eftir æðstu verðlaunum fótboltans alltof löng. Rætt við nokkra íslandsmeistara KR 1968
KR-ingum hefur lengi verið núið því
um nasir að hafa þurft að híða eftir ís-
landsbikamum svo áratugum skiptir.
Þetta hefur orðið tilefni til ffemur
grárrar brandaramennsku af hálfu
andstæðinganna. En vitað er að annað
hvort eru menn eldheitir KR-ingar eða
að þeir leggja mikla fæð á félagið. í dag
benda aliar líkur tO að breyting verði
þar á - að íslandsbikarinn lendi í aðal-
stöðvum KR við Kaplaskjólsveg og
Frostaskjól. Margir munu fagna komu
eftirsóttasta verðlaunagrips íslenskra
íþrótta þangað. Þehra á meðal eru KR-
ingar sem unnu íslandsmeistaratitil-
inn haustið 1968. DV ræddi við nokkra
þessara kappa.
Fyrirliðinn: Hörkuæfingar
leiddu af sár sigra
„Það var nú ekki svo mikið um
dýrðir þegar við unnum Islandsmótið,
engin sigurhátíð eða annað þvíumlíkt
eins og gerist núna,“ sagði fyrirliði
KR-liðsins sem síðast varð íslands-
meistari í knattspymu haustið 1968.
„Við fór-
um allir
að borða á
Sælkeran-
um við
Hafnar-
stræti í
boði Jóns
og Hauks,
KR-inga
sem ráku
veitinga-
stofuna.
Þangað
fórum við
saman
leikmenn
og Walter
Pfeiffer
þjálfarinn
okkar og
Einar Sæmundsson formaður. Um
kvöldið fóm menn á einhvem dans-
staðinn og kættust þar saman á hefð-
bundinn hátt. Þetta var nú ekkert sér-
lega eftirminnilegt."
Æfmgar KR-liðsins hófust upp úr
áramótum bæði úti og inni og frá vori
vom hörkuæfingar 3-4 sinnum í viku.
Gunnar segir að þetta hafi verið
hörkuæfmgar - þrekæfingar vora
hluti af prógramminu. Festan í æfmg-
um varð meiri í byrjun 7. áratugarins
áður var þetta mest að spila boltann og
æfa frekar létt. Þetta telur hann grann-
inn að góðu gengi KR á þessum árum.
Gunnar varð íslandsmeistari fiórum
sinnum og bikarmeistari sex sinnum.
Hann lék árum saman ásamt tveimur
bræðram sínum í KR-liðinu, Herði og
Bjama, og saman áttu þeir eftir að
leika í landsliðinu sem er einsdæmi.
Sá yngsti: Ég þekkti engan í
lioinu
„Múrinn er fallinn. Nú á KR eftir að
blómstra þegar þessi sálfræðilega
blokk er hrunin," sagði Bjöm Áma-
son, framkvæmdastjóri Félags ís-
lenskra hljómlistarmanna, i spjaili við
DV. Hann er ekki í vafa um hvar ís-
landsbikarinn verður á laugardags-
kvöldið. Bjöm var yngstur allra í liði
íslandsmeistaranna 1968, aðeins 17
ára. Hann tók við stöðu vinstri bak-
varðar sem Rauða ljónið, Bjami Fel.,
hafði leikið árum saman við góðan
orðstír en Gunnar Gunnarsson, nú
verkfræðingur, lék stöðuna á eftir hon-
um. Austurríska þjáifaranum, f’feiffer,
leist vel á piltinn, ungan og frískan,
sem hafði gert það gott í unglinga-
landsliðinu. Hann vildi því reyna hann
í þessari erfiðu stöðu.
„Ég var unglingurinn í þessu liði,
kom inn í byijun seinni umferðar. Ég
þekkti ekki nokkum mann í liðinu og
enginn þekkti mig. Auðvitað vissi ég
um allar stjömurnar, þær þekkti ég og
bar virðingu fyrir þeim. Þetta var góð-
ur og samheldinn hópur. Það var mik-
ill aldursmunur á mönnum, góðir leik-
menn og Þórólfur bar af í liðinu, hann
var í flottu formi,“ sagði Bjöm þegar
hann rifjaði upp sumarið ‘68.
Ársæll Kjartansson - tvö mörk á ferlinum, bæði færðu meistaratign!
Bjöm átti eftir að keppa nokkur
sumur með KR án þess að íslandsbik-
arinn ynnist. Að lokum varð Bjöm að
velja á milli fótboltans og fagottsins. Á
það hefúr hann leikið allar götur síð-
an, meðal annars í Sinfóníuhljómsveit
íslands. En hann sagði ekki skilið við
Gunnar Felixson fyrirliði - engin sérstök hátíðahöld vegna meistaratignar-
innar.
fótboltann, lærði knattspymuþjálfún,
meðal annars í Austurríki. Hann þjálf-
aði fjölmörg lið hér heima, á Akureyri
og einnig Víkinga. í Færeyjum varð
hann landsliðsþjáifari í 2 ár en lauk
ferlinum hjá KR og hafði þá starfað við
þjáifun í tuttugu ár.
Markmadurinn: Svip-
að dæmi nú og '68
Guðmundur Pétursson
lögfræðingur vaktaði
markið hjá KR og landslið-
inu á því góða ári þegar
KR vann íslandsbikarinn
síðast. Fram undir það
haföi KR haft þá reglu á
hlutunum að vinna ævin-
lega á oddatölunum - þeir
unnu mótið: 1959, 1961,
1963 og 1965. Síðan unnu
þeir 1968 og síðan ekki sög-
una meir - fyrr en nú að
margt bendir til að breyt-
ing verði á.
Guðmundur var vara-
markvörður 1965 en komin
inn sem aðalmaður 1968.
„Ég kom sem sagt í skottið á þessari
velgengni allri. Þama voru reyndir
spilarar, Ellert Schram, Þórólfur Beck,
nýkominn heim úr atvinnumennsk-
unni, Gunnar Felixson, gamlir jaxlar
ef svo má segja, og þama vora strákar
utan um meistaraflokk og 2. flokk.
Hans verk er að sjá til þess að hægt sé
að borga leikmönnum vinnulaun. Síð-
ustu íslandsmeisturum KR árið 1968
datt ekki i hug að óska eftir peningum
fyrir leiki sina og æfmgar. „Okkur
þótti það nóg að fá fótboltaskó í heild-
sölu, það var toppurinn. En tímamir
breytast og þróunin er þessi, við verð-
um að fylgja henni,“ sagði Guðmundui'
sem mun hvetja sitt lið í lokabarátt-
unni eins og fleiri af ‘68 kynslóðinni í
KR.
Gullmarkaskorarí: Tvö mörk-
tveir titlar
Það vakti athygli þegar Ársæll
Guðmundur Pétursson - við byrjuðum illa þetta sumar.
Björn Arnason - yngsti núlifandi íslandsmeistarinn í knattspyrnu, fullyrða
félagar hans.
á mínum aldri, Hörður Markan sem
nú er nýlátinn, Þórður Jónsson, Ár-
sæll Kjartansson, og yngri strákar,
Halldór Bjömsson og Bjöm Ámason,
að ekki sé talað um Eyleif Hafsteins-
son sem kom af Skaganum. Marka-
kóngurinn okkar var Ólafur Lárasson
íþróttakennari.
„Við byijuðum iila á mótinu, unn-
um Keflavík stórt í þriðja leik og vor-
um í baráttu fram eftir sumri við Ak-
ureyri og Fram. Leikurinn fyrir norð-
an var hálfgerður úrslitaleikur og okk-
ur tókst að vinna 3:2, sem skipti okkur
öllu máli. í síðasta leik, suður í Kefla-
vík, þurftum við eitt stig til að vera ör-
uggir með titilinn annars hefðum við
þurft að leika hreinan úrslitaleik.
Þetta var mikið basl og þeir vora ekk-
ert auðvelt bráð, Keflvíkingamir, þótt
þeir væra fallnir. Þeir komust í 1:0,
siðan jöfnuðum við, þeir komust aftur
yfir í 2:1. Billi, Ársæll Kjartansson,
jafnaði svo rétt fyrir leikslok með
miklu þramuskoti," sagði Guðmund-
ur.
„Ég vona að þetta verði ekki svona
bamingur hjá strákunum núna. En ég
er ekki búinn að gleyma þessu frá ‘68
sem var kannski svipað dæmi. Við
voram efstir i deildinni og fóram að
spila við neðsta liðið. Menn töldu þetta
nú vera hið minnsta mál en raunin
varð önnur,“ sagði Guðmundur.
Guðmundur er í dag formaður í
rekstrarfélagi knattspymudeildarinn-
ar í KR og verkefrii þess er að halda
Kjartansson þusti upp völlinn og æddi
í átt að marki. Skot hans hafnaði í
marki Keflvíkinga og þar með var ís-
landstitill í höfn hjá KR.
„Ég skoraði tvö mörk á ferlinum.
Annað varð til þess að við urðum bik-
armeistarar, ég tók ekki eftir því að
skotið hafnaði í markinu hjá Sigga
Dags, það var norðan rok og ég lét
vaða frá miðju, síðan sá vindurimi um
restina. Hitt markið var þarna í Kefla-
vík fyrir 31 ári síðan og það tryggði
okkur íslandsbikarinn," sagði Ársæll
Kjartansson sem nú er flugstjóri hjá
Flugleiðum.
Hann segir að kannski hafi flug-
mannshæfileikamir gert það að verk-
um að honum tókst að nýta vindinn
svo vel. Siðara markið var skorað í
rigningu og á velli sem var ein eðja -
skot af 30 metra færi.
„Ég fékk boltann við miðlínu, hljóp
í átt að vítateigshominu og lét vaða.
Hann fór yfir þá alla vamarmennina
og Þorstein Ólafsson markmann, beint
upp í vinkilinn. Þó ég segi sjálfur frá
þá var þetta fallegt mark. Það var ljúf
tilfinning að sjá boltann svifa yfir fjóra
eða fimm vamarmenn sem teygðu ang-
ana í allar átti. Ég gleymi þessu marki
aldrei - en hitt markið mitt, það sá ég
þvi miður aldrei, heyrði bara fagnað-
arlætin í stúkunni á Melavellinum,"
sagði Ársæll.