Dagblaðið Vísir - DV - 05.02.2000, Síða 28

LAUGARDAGUR 5. FEBRÚAR 2000 -13"V
2« %Wgarviðtalið
r
g veit ekki af hverju en mér
finnst eins og fólk sé hrætt við
mig. Ég er opinskár og tjái mig
oft með ofsafengnum hætti. Fólk fer í
baklás og virðist forðast mig og held-
ur að ég sé að reyna að plata það fyrst
ég tala svona frjálslega. En ég er ekki
kominn hingað til að leita að ham-
ingju heldur til að læra. Mér þykir
vænt um fólk og vil skilja það en mér
gengur illa að elska það eins mikið og
ég vildi.“
Þannig lýsir Peter Michael Micari,
biskup, bóndi og einsetumaður á
Kvennahóli á Fellsströnd í Dalasýslu,
afstöðu sinni og samskiptum við Is-
lendinga. Micari hefur verið búsettur
á íslandi frá 1994, fyrst á Akureyri,
þar sem hann dvaldi í rúmt ár, en
haustið 1995 festi hann kaup á
Kvennahóli og flutti þangað.
Kvennahóll stendur undir brattri
fjaflsbrún á Fellsströnd, um það bil 20
kílómetra vestan við Staðarfefl í Döl-
um þar sem fólki er bjargað úr klóm
áfengisdemónsins. Micari segist vera
biskup og hann ætlaði upphaflega að
bjarga fólki úr klóm efnishyggju og
hraða nútímans og beina því inn á
andlegar brautir og kenna því að
finna haldreipi í trúnni. Á Kvenna-
hóli áttu menn að dvelja 1 einhvers
konar athvarfl, ná sambandi við nátt-
úruna, dýrin og sinn innri mann, hug-
leiða og finna frið.
Fálagslyndur einsetumaður
Það hefur aldrei neinn læri-
sveinn dvalið á Kvennahóli, stöku
gestir hafa komið fyrir forvitni
sakir, sumir hafa lofað að koma
aftur seinna til að tala við bisk-
upinn um trúmál en enginn þeirra
hefur komið aftur.
„Ég skil þetta ekki alveg. Ég er far-
inn að halda að íslendingar meini
ekki alltaf það sem þeir segja. Þeir eru
hræddir við þessa háværu amerísku
ímynd sem ég hef yfir mér. En ég uni
mér vel hér á Kvennahóli og hef nóg
fyrir stafni við umsýslu, bænahald,
íhugun og listsköpun. Ég er einsetu-
maður en hef samt gaman af fólki.“
Nú kynni einhverjum að finnast
það þversögn að vera félagslyndur
einsetumaður en Micari segir að það
sé auðvelt að skilja.
„Það eru tvær tegundir af einsetu-
mönnum. Önnur er þögul og innhverf
og sækir i einsemd og frið og líður
best með sjálfri sér og Guði. Hin teg-
undin eru einsetumenn sem sækja
styrk í trúna og hafa gefist upp á fólki
og þeim leikjum sem það leikur og
vilja því vera einir en finnst gott að
geta haft samskipti við fólk á vits-
munalegum grundvelli annað slagið.“
Samband við umheiminn
Við erum gestir Micaris á Kvenna-
hóli hluta úr degi og erum fyrstu gest-
imir sem þar stíga inn fyrir dyr í
rúmlega sex mánuði. Micari segist
hafa haft talsvert samband við ná-
granna sína fyrst í stað en þau sam-
skipti hafi spillst vegna árekstra og
nú hitti hann ekki fólk nema þegar
hann bregður sér í kaupstað í Búðar-
dal eftir vistum og þess háttar.
„En mér leiðist aldrei,“ segir hann
og bendir máli sínu til staðfestingar á
risastórt sjónvarp sem er tengt gervi-
hnattadiski í garðinum bak við húsið.
Gegnum diskinn streymir heimurinn
inn á gafl til Micaris á 26 sjónvarps-
rásum.
„Ég skapa list, hlusta á tónlist og
auk þess skynja ég verur af öðmm til-
verusviðum. Sex indverskir jógar
hafa reglulega samband við mig gegn-
um drauma eða í vöku.“
Biskup er ekki með tölvu í húsinu
og segir að Intemetið sé í raun birt-
ingarform hins illa i veröldinni og því
komi það ekki inn í sín hús.
Micari hefur innréttað húsið á
Kvennahóli eftir sínu höfði. Þar er aflt
hreint og snyrtilegt en hvarvetna
hanga myndir sem hann hefur gert,
bænaveifur, bænahjól, talnabönd,
kuflar sem tilheyra biskupsembætti
hans í tugatali í ýmsum litum og
heildaráhrifin eru snyrtileg óreiða.
Myndir Micaris eru næstum allar
eins því þær eru tilbrigði eða eftir-
prentanir af stórri nokkurs konar
Kristsmynd sem hann gerði skömmu
eftir komuna til íslands og er sérstæð,
framstæð mósaíkmynd úr frímerkj-
um.
Merin verður maður næst
Búskapurinn á Kvennahóli er sér-
stök saga. Micari hefur komið sér upp
litlu stóði sem sem er alls 14 höfuð.
Þetta era hross á ýmsum aldri, allt frá
ungum trippum og upp í 24 vetra
meri. í stóðinu eru tveir graðfolar,
annar þriggja vetra, hinn fjögurra.
Micari er afar stoltur af folunum
tveimur og gengur með okkur út í
stóðið og kallar þá til sín.
Hann bendir okkur á elsta gripinn í
stóðinu, jarpsokkótta meri sem stend-
ur lotleg við sundurtætta heyrúllu og
japlar á tuggu.
Peter Michael Micari eða Satchakrananda er biskup, bóndi og einsetumaður á Kvennahóli í Dölum.
„Hún er með folaldi. Þetta er óskap-
lega næm og gáfuð skepna sem ég er
viss um að mun endurfæðast sem
maður á næsta tilverustigi. Ég ætla
með hana í sláturhús í haust.“
Hross Micaris eru að hluta til orsök
ósættis hans við nágrannana. Þar að
baki liggur löng saga þar sem ýmiss
konar viðskipti með hross, deilur um
beitiland og afnot af landi koma við
sögu - rétt eins og i hefðbundinni ís-
lenskri sveit. Micari segist hafa áhuga
á hrossarækt en aldrei fara sjálfur á
bak. Það verður ekki séð að nein hest-
held girðing sé á Kvennahóli svo bisk-
upinn á eflaust eftir að lenda í vand-
ræðum með sína graðfola þegar vorar.
Auk hrossanna á biskup tvo ketti
sem láta ekki sjá sig þegar gestir
koma og hann segir að forðist einnig
eiganda sinn.
„Þeir eru skrýtnir, þessir íslensku
kettir.“
En á hvað trúir biskupinn?
Við þessari spumingu er ekkert
einfalt svar. Micari segist vera biskup
og kirkjan sem vígði hann til íslands,
Jan Mayen og Bjamareyja heitir Cat-
holic Apostolic Church of Antioch
Malabar Rite. Samkvæmt æviágripi
sem Micari setur sjálfur saman varð
hann fyrir trúarvakningu þegar hann
starfaði fyrir Sears í Washington 1967.
Þaðan lá leið hans um nokkrar gerðir
af söfnuðum sem flestar hneigjast til
austrænna trúarbragða, og má nefna
Ananda Marga sem dæmi, en einnig
stundaði hann trúarlegt nám undir
handleiðslu ýmissa gúrúa, rak athvörf
og námskeið fyrir leitandi ungt fólk,
stofnaði slíkt athvarf tvisvar sinnum,
tók vígslu sem prestur hjá áðumefnd-
um Malabar-söfnuði 1977 og varð síð-
ar biskup þar. I þessu æviágripi segist
Micari hafa leiðbeint tíbetskum
munkum, Trappistamunkum og
mörgum fleiram, ásamt því að halda
svokölluð Gestalt-námskeið sem leysa
framöfl mannssálarinnar úr læðingi.
Rómar slðastliðið sumar og gengið á
fund manna í Vatíkaninu og boðið'
fram þjónustu sína við að sætta
kirkjudeildir í austri og vestri. Hann
verður mjög æstur þegar hann riijar
upp þessa ferð og þær slæmu viðtökur
sem hann fékk.
„Ég veit að mín bíður hlutverk
þarna,“ segir hann. „Ég get vel beðið
þó menn vilji ekki hlusta á mig
núna.“
Fæddur fjórða júlí
Fortíð hans er í stuttu máli sú að
hann fæddist 4. júlí 1943 og ólst upp í
New York, einkasonur endurskoð-
anda og kjólasaumakonu. Hann ólst
ekki upp við trú en segir að faðir hans
hafi verið bæði nískur og strangur
maður. Á fullorðinsárum segist hann
hafa stundað ýmis störf, bæði verið 1
hernum og fengist við verslunarstörf
en einnig lært sálfræði og sálfræði-
meðferð 1 háskóla og starfað við það
áram saman. Þessi frásögn er reyndar
í nokkrum atriðiun ósamhljóða æviá-
gripi hans sjálfs og því sem hann tjáði
Morgunblaðinu í viðtali haustið 1995.
„Ég er settur saman úr svo mörgum
þáttum,“ segir Micari og skríkir af
fógnuði yfir gestakomunni.
„Sá biskup sem þú sérð núna er
ekki sá biskup sem þú sæir ef þú
kæmir á morgun. Ég á mörg áhuga-
mál og bý yfir geysflegri þekkingu á
mjög mörgum sviðum.“
Engir lærisveinar
En er Micari sáttur við vera sína á
Kvennahóli? Vill hann ekki fá til sin
lærisveina?
„Ég hef ekki verið að sækjast sér-
staklega eftir því. Ég er í biðstöðu og
ef mín er þörf í Vatíkaninu þá fer ég.“
Hann gengur með okkur að
lágreistu jarðhýsi með bárajárns-
hvolfþaki sem hann hefur reist í tún-
fætinum. Þar inni er stór frímerkja-
mynd af Jesú sem horfir til suðurs
ve t ekki af
Um sex ára skeið rak hann sinn eigin
söfnuð og bjó með sex lærisveinum en
leysti þann söfnuð upp og gaf kirkj-
unni athvarfið þegar hann flutti til Is-
lands.
Lauslegar viðræður við Micari
leiddu í ljós að hann virðist trúa á
flestar þekktar kennisetningar í nú-
tíma trúarbrögðum. Hann hefúr stofn-
að sína eigin kirkjudeild sem reyndar
fæst ekki skráð sem trúfélag á íslandi
og virðist telja hana tilheyra grísku
rétttrúnaðarkirkjunni eða hinum
austrænu kirkjudeildum. Hann trúir
á Jesúm Krist, hann trúir á endur-
holdgun, hann stundar íhugun, hann
biðst fyrir að hætti búddamunka og
trúir á þá orku sem hann telur að
felist 1 hreinni og óspifltri náttúra ís-
lands og trúir á geimverur. Hann trú-
ir einnig á kenningar sem kenndar
era við „Hollow Earth Theory“ og
snúast í stuttu máli um að jörðin sé
hol að innan og aldingarðurinn Eden
sé inni i jörðinni og þeim sem trúa
verði gert kleift að snúa þangað aftur
að lokum, ef ekki ferðast milli Eden
og þess heims sem við þekkjum. Það
er reyndar hluti þessarar kenningar
að helvíti sé á yfirborði jarðar.
Hlutverk íVatíkaninu
En hann segist einnig fylgjast vel
með því sem er að gerast í Vatíkaninu
og telur að senn ljúki valdatíma nú-
verandi páfa og að því loknu muni
kirkjan komast í hendur guðlegra
manna þvi það sé það eina sem geti
bjargað heiminum frá glötun. Hér
mætti einnig tina til hluti eins og spá-
dóma Nostradamusar og sitthvað
fleira sem flýtur hvað innan um ann-
að í flóði kennisetninga sem bisk-
upinn trúir á.
Hann segist hafa ekið suður til
- DV
yfir til Ljósuíjalla. I hálfhring standa
upp úr snjónum heimasmíðaðir áhorf-
endabekkir þar sem lærisveinamir
skyldu sitja. Við hlið skýlisins er stóll
biskups og næst honum bekkir altar-
isdrengja.
„Ég smíðaði þetta þegar ég ætlaði
að halda námskeið en svo fann ég að
það var ekki rétt og hingað hefur
aldrei neinn komið.“ segir Micari og
burstar snjóinn af biskupsstólnum og
mæöist yfir því hvemig sólin hefur
upplitað myndina af Jesú. Hann segist
ekki vilja lærisveina en i öflum bæk-
lingum sem hann dreifir og auglýsa
Kvennahól er fólki boðið að koma og
dvelja við fótskör biskups og læra af
honum.
Hann vill samt koma þvl sérstak-
lega á framfæri að hann vildi gjaman
komast í samband við aðila sem hefðu
áhuga á að styrkja hann fjárhagslega
til að koma á fót nokkurs konar ráð-
stefnumiðstöð í andlegum fræðum á
Kvennahóli. Sllka menn vill biskup
gjaman þekkja.
Lifað á haugunum
Á Akureyri vakti vera biskups
mikla athygli, sérstaklega eftir að
heyrinkunnugt varð að hann lifði að
mestu á raslagámum Akureyringa en
þaðan hirti hann fæði og klæði sér til
lífsviðurværis og vakti oft hroll gesta
þegar hann bar fram upphitaðar sam-
lokur af haugunum. Þetta og það sem
hann sagði i blaðaviðtölum um ógest-
risni og skilningsleysi Akureyringa
varð til þess að hann fór þaðan.
„Ég hefi aldrei séð annað eins,“ seg-
ir Micari þegar nýtni hans og hauga-
ferðir berast í tal.
„Það lítur út fyrir að fjórðungur
Akureyringa hendi öllum eigum sín-
um á hverju einasta ári.“ Að svo