Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2000, Síða 27

FIMMTUDAGUR 2. MARS 2000
31 h
er skemmtilegt líf
Tilveran spjallar við hundavini suður með sjó í dag -fólk sem hreinlega getur ekki hugsað sér
lífið án þessara vinalegu ferfætlinga.
Jórunn Birgisdóttir tók að sár umkomulausan hund:
Perla ber nafn með rentu
Hún hefur alltaf verið eins og
hugur manns, blíð, kelin og
þæg,“ segir Jórunn Birgisdótt-
ir um terrier-tíkina, Perlu, sem ber svo
sannarlega nafn með rentu því Jórunn
segir að hún hafi frá fyrstu tíð verið
algjör perla.
„Ég fann hana fyrir ellefu árum, um-
komulausa og einmana fyrir utan póst-
húsið og ákvað að taka hana heim og
auglýsa hana en eigandinn gaf sig ekki
fram, svo við fjölskyldan tókum hana
að okkur.“
Perla hefur svo sannarlega launað
Cölskyldunni lífgjöfma og veitt þeim
mikla gleði. „Hún gegnir öllu þó hún
hafi aldrei farið í hlýðniskóla. Til
dæmis hefur hún gengið við hlið mér,
ólarlaus, stoppað við umferðargötu og
litið til hægri og vinstri áður en hún
fer yfir og ef ég segi henni að færa sig
eða ég banna henni eitthvað þá gegnir
hún samstundis."
Fyrir nokkrum mánuðum ákváð
íjölskyldan að fá sér boxer-tík sem
verður eins árs í maí. Jórunn segir
samkomulagið miili Perlu og Dísar
hafa gengið vel. „í fyrstu var Perla
afbrýðisöm og ekkert alltof hrifin af
þeirri litlu en núna vemdar hún hana
alveg, þrífur hana og sefur hjá henni.
Þær em ekkert að berjast um athygl-
ina en ég held að Dís mótist af samver-
unni við Perlu. Hún er alltaf að líkjast
henni meir og meir, er blíð og þægileg
kelirófa. Þær em þó ólíkar að því leyti
að sú litla hoppar og dansar þegar við
komum heim en Perla er orðin ráðsett-
ari og sýnir gleðina öðmvísi," segir
Jómnn Birgisdóttir um hundana sína
tvo. -A.G.
„Ég hef alltaf verið mikil dýrakona
og helst viljað setjast að í sveit,“
segir Jórunn Birgisdóttir. Meö
henni á myndinni er dóttirin Sara
Ingibjörg og tíkurnar tvær, Perla
og Dís. DV-mynd Arnheiður
fj/í ' & &-Mæ ÍÍIPSRSÖÍ H ití j j { Vf
*
„Pau eru ólík að skapgerð," Jón Sævar Sigurösson með feöginin Ólympíu
og Kyon. DV-mynd Arnheiður.
Jón Sævar á Kyon og Úlympíu:
Erum algjörlega
komin í hundana
Ég held það megi segja það að
við séum algjörlega komin í
hundana," segir Jón Sævar
Sigurösson en hann og kona hans
Ólöf Gunnarsdóttir eiga tvo golden
retriever-hunda; þá Kyon, sem er 10
ára, og Ólympiu, sex ára dóttur
hans. Grísk nöfn hundanna vekja
athygli. „Við vorum stödd á sund-
laugarbakka suður á Krít þegar við
vorum að leita að nafni á Kyon sem
þá var nýfæddur. Þá var okkur bent
á þetta nafn en það merkir hundur
eða rakki á grísku," segir Jón.
Þau viðurkenna að vissulega sé
mikil vinna fólgin í því að eiga
hunda. „Þaö er hins vegar bæði
skemmtilegt og gefandi. Við lítum á
okkur sem fiölskyldu, meira að
segja vísitölufjölskyldu," segir Jón
og bætir við að þeir séu fáir dagarn-
ir sem fiölskyldan fari ekki saman í
gönguferð. „Það hefur komið fyrir
að ekki er hundi út sigandi og við
ekki treyst okkur út fyrir hússins
dyr. Við bárum hins vegar út dag-
blað í mörg ár og það var góö hreyf-
ing fyrir okkur og Kyon. Mér finnst
líklegt að í það heila höfum við far-
ið í fleiri gönguferðir eftir að við
eignuðumst hundana en öll árin þar
á undan,“ segir Jón.
Kyon er verðlaunahundur með
meistarastig og var tvö ár i röð val-
inn besti hundur í sínum flokki á
hundasýningum. Feðginin eru afar
ólík að skapgerð. „Kyon er fæddur
foringi, hann þurfti aldrei að berjast
fyrir rétti sínum og aðrir hundar
hafa alltaf borið virðingu fyrir hon-
um. Ólympía er meiri skessa og vill
ráða öllu á heimilinu. Kyon hefur
hins vegar sýnt þá skynsemi að láta
afit eftir henni,“ segir Jón að lok-
um. -AJ

• •••••••••••••••••••••••••••••••
Sigríður Bílddal kann vel að meta útivistina sem fylgir hundahaldinu:
Góðir félagar sem vei
Þetta er svo skemmtilegt og
ómissandi áhugamál að ég
held ég gæti aldrei verið án
þéss að eiga hunda,“ segir Sigriður
Bílddal, en hún á tvær golden
retriever-tíkur. Nöfn hundanna
eru engin smásmiði en annar
þeirra kallast Íslands-Nollar-Eygló
Freyja og er 5 ára. Hún er íslensk-
ur meistari og með eitt alþjóðlegt
meistarastig. í janúar síðastliðnum
fékk Sigríður sér síðan Rainscourt-
Miss-Marple-Emmu. Hún er inn-
flutt frá Skotlandi, sex mánaða
gömul.
Eygló Freyja er búin að veita
eigendum sínum margar gleði-
stundir en hún er ekki alltaf mikil
hetja. „Þegar hún var eins árs
rákumst við á rolluhóp sem
styggðist og Eygló Freyja rauk á
eftir þeim og rak þær yfir næsta
hól. Þegar hún kom til baka, sigri
hrósandi kom í ljós aö ein kindin
haföi orðið eftir en lömbin farið
yfir hólinn. Kindin ákvað að hund-
urinn væri sökudólgurinn og rauk
Sigríður meö þær Emmu og
Eygló Freyju en þær munu báö-
ar keppa á aiþjóölegri sýningu
Hundaræktarfélagins um næstu
helgi. DV-mynd Arnheiöur.
margar gleðistundirnar
að Eygló Freyju. Hún ákvað þá
snarlega að fiýja og faldi sig á bak
við mig. í því komu lömbin til
baka í leit að mömmu sinni. Eygló
Freyja sá þama að þetta væri ekki
starf við hennar hæfi,“ segir Sig-
ríður.
Hún segist alls ekki hafa veriö
viss um hvernig
með tvo hunda en sem betur fer
hefur það gengið vel. „Eygló Freyja
tók Emmu vel og sá fljótt að þama
var kominn ágætis leikfélagi,"
Hundamir tveir eru hins vegar
ólíkir að skapgerð en góðir heimil-
ishundar engu að síður.
Aðspurð um hvaöa kostir fylgi
þvf að eiga hunda segir Sigríður;
„Hundar eru afskaplega góöur
félagsskapur. Þeir hvetja
mann líka til að stunda úti-
vist og mér finnst ólfk-
legt að ég færi í
afnmarga
ef
þeirra nyti
ekki við,“ seg-
ir Sigríður BUd-
dal.
-AG

i