Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.2000, Blaðsíða 47

Dagblaðið Vísir - DV - 23.09.2000, Blaðsíða 47
LAUGARDAGUR 23. SEPTEMBER 2000 55 DV Tilvera Manson og Macbeth Aðfaranótt 9. ágúst 1969 er Roman Polanski í London að gamna sér með ungri stúiku sem hann hitti í Playboy- klúbbnum fyrr um kvöldið. Á meðan er eiginkona hans, Sharon Tate, á heimili þeirra í Los Angeles. Hún er komin tæpa níu mánuði á leið og orð- in ansi þreytt á fjarveru bónda síns sem var búinn að lofa heimkomu löngu fyrr. Hún fer út að borða með vinafólki og býður þeim síðan heim til sín. Skömmu eftir miðnætti mæta óboðnir gestir í gleðskapinn og snúa honum í hryllilega martröð. Þetta eru meðlimir svokallaðrar Manson-í]öl- skyldu, fylgjendur hins sjálfskipaða Messíasar Charles Manson. Morgun- inn eftir er heimilið sláturhúsi líkast þegar lögreglan kemur á vettvang. Líkin bera fjölda skotsára og stungusára. Tæpu hálfu ári síðar hef- ur Roman Polanski haflð tökur á nýj- ustu mynd sinni, Macbeth. Óþægilegar hiiðstæður Myndin hans verður óhjákvæmi- lega að skoðast í samhengi morðanna í Los Angeles og mannsins sem að baki þeim stóð. Draga má augljósar samlíkingar milli Charles Mansons og aðalpersónu leikritsins Macbeths. Strax í fyrsta morði myndarinnar sjá- um við Macbeth reka hníf sinn hvað eftir annað í Duncan Skotakóng á svipaðan hátt og morðingjar Mansons gerðu á heimili Polanskis. Krufning leiddi í Ijós að Sharon Tate hafði ver- ið hengd, þótt það væri ekki dánaror- sök hennar. Áðeins tvær vísanir í hengingar finnast í leikriti Shake- speares en slíkar vísanir eru áberandi mmmzmmi í mynd Polanskis, ekki aðeins í heng- ingum óvina og svikara eftir orrustu í byrjun myndarinnar heldur sést einnig hvað.eftir annað reipi í formi hengingarsnöru í myndinni. Óhugnanlegasta samanburðinn fáum við þó í árásinni á kastala Macduffs. Rétt áður en að árásinni kemur sjáum við konu Macduffs kvarta yfir flótta hans til Englands og að hann hafi skilið hana og börnin eft- ir, sem leiðir hugann að fjarveru Pol- anskis frá ófrískri eiginkonu sinni. Innrásarmennimir sýna af sér fá- dæma villimennsku og fara um nauðg-andi og myrðandi. Engum er hlíft. Kona Macduffs er drepin ásamt Klassískt myndband syni hans og öllum sem í kastalanum eru, rétt eins og Manson-morðingjam- ir myrtu konu Polanskis og ófæddan son hans ásamt gestum hennar. Hvers konar maður er það sem fær það af sér aö endurlifa svo hryllilega atburði í lífi sínu á þennan hátt? Ofsóknir á æskuárunum í viðtölum reyndi Polanski að draga úr þessari umfjöllun. Hann sagði ofbeldið í myndinni tilkomið vegna þess að leikritið er ofbeldisfulit og sagðist hafa verið undir áhrifum frá atburðum sem gerðust í æsku hans fremur en nýskeðum atburðum. Víst er að hann átti erfiða æsku sem gyðingastrákur í Póllandi á stríðsár- unum. Foreldrar hans vora færðir í þrælkunarbúðir nasista þar sem móð- ir hans lést og hann lenti á vergangi. Hann skaðaðist illa í sprengingu og varð síðan fyrir árás sextán ára gam- all þar sem hann slapp naumlega frá því að verða fjórða fómarlamb geð- truflaðs morðingja. f ljósi slíkra upp- vaxtarára er kannski ekki skrýtið að sem leikstjóri hafi hann jafnan verið afar upptekinn af myrkustu afkimum mannssálarinnar. Áður en að Manson-morðunum og Macbeth kom var Polanski þegar orð- inn atræmdur fyrir svartsýni, ofsókn- arbrjálæði, kynlíf og ofbeldi í mynd- um eins og Repulsion (1965), Cul-de- sac (1966), The Fearless Vampire Kill- ers (1967) og Rosemary’s Baby (1968). Eftir morðin fóra fjölmiðlar strax að bera þau saman við myndir leikstjór- ans. Jafnframt var bóhemlíf hjónanna dregið fram í sviðsljósið, eiturlyfja- neysla og lauslæti. Polanski var mik- ið fyrir að gamna sér með ungum stúlkum (og lenti í vandræðum út af því nokkram árum síðar þegar hann varð að yfirgefa Bandaríkin fyrir fullt og allt eftir að hann var sakfelldur fyrir að hafa haft kynmök við þrettán ára gamla stúlku). Mikið var slúðrað og mörgum þótti sem í morðunum væri leikstjóranum að hefnast fyrir syndir sinar. Margir vina hans vora á þeirri skoðun að Macbeth væri svar leikstjórans við pressunni og ásókn fjölmiðla. Hver sem sannleikurinn er fylgir Macbeth alltaf aukahrollur sök- um tengslanna við morðin alræmdu. Pétur Jónasson Ungfrúin góöa og húsið ★★★ Heiður hússins og íslensk kvendi Myndin fjallar um tvær systur og ástir þeirra. Þuríður er frú kaup- mannsins á staðnum og afar fin og passar ávallt sérlega vel upp á að heiðri hússins sé haldið. Henni til mikils ama hefur systir hennar, Rann- veig, ekki jafnmikinn áhuga á slíku og umgengst hvern sem er í bæjarfé- laginu. Hún gengur meira að segja svo langt að hjálpa bágstöddum ef hún getur. Foreldrar Rannveigar og systir hennar bjóða sífeilt nýju og nýju efni- legu mannsefni til þorpsins í von um að Rannveig falli fyrir einhverjum þeirra. Hins vegar gengur ekkert og taka þarf almennilega á málunum. Þuríður tekur að sér að skipuleggja málin og fær áhorfandinn að fylgjast með útkomunni. Tinna Gunnlaugsdóttir er sérstak- lega skemmtileg sem snobbdrósin Þuríður. Aðrir leikarar skila ágætlega frá sér sínu. Tónlistin hæfir vel efn- inu og fléttast alveg inn í söguþráð- inn. Leikmynd og umhverfi kemur ágætlega út - allt fremur grátt og guggið. Þetta er tilfinningaþrungin mynd sem er full af raunsæi síns sögutíma. Vel þess virði að taka á næstu leigu. -GG UNGFRJJIN GOÐA 0G HÚSIÐ Grizzly Falls ★★★ Fj ölskyldumynd með meiru Gildi fjölskyldunnar era aldrei of oft tíunduð. Það borgar sig ekki að vanrækja hana. Fjölskyldan er dýr- mætari en margur heldur. Það þarf aö hlúa að henni með samvera og ást. Að þeirri niðurstöðu virðist sögumaður myndarinnar hafa komist. Saga hans gerist árið 1913. Harry Bankstove missir móður sína ungur. Faðir hans, Tyrone, sem er mikill ævintýramaður, er ekki til staðar þegar hún deyr og fyrir vikið dvelur Harry á heimavistarskóla um tfma. Þegar faðir hans kemur til baka úr ferð sinni reynir hann að tengjast böndum við son sinn sem þá er tíu ára. Tyrone ákveður að Harry skuli koma með sér í vísindaleiðangur ásamt hópi veiðimanna á svæði grá- bjama til að veiða einn slíkan lifandi. Margt fer öðravísi en ætlað var og grábjamabiman tekur Harry á brott með sér eftir að veiðimennimir hafa fangað tvo húna hennar. Uppi verður fótiu og fit og fara veiðimennimir og Tyrone að elta þau í von um að ná Harry aftur lifandi. Tónlistin feUur fullkomlega að myndinni. Réttu áherslurnar era til staðar og fer það ekki milli mála fyrir áhorfandann hvenær eitthvað er eða á að vera spennandi og hvenær eitthvað er hugljúft. Það sýnir sig enn og aftur að hægt er að þjálfa dýr alveg ótrú- lega. Fallegt landslag þekur hvern myndrammann á fætur öðrum og er virkilega fallegt áhorfs. Þessi mynd er fyrir alla fjölskylduna en gæti reynst of spennandi fyrir of unga krakka. Viljiröu sjá eitthvað hugljúft þá er þessi mynd svarið. -GG Útgefandi: Myndform. Leikstjóri: Steward Raffill. Aöalhlutverk: Bryan Brown, Daniel Clark, Tom Jackson og Ric- hard Harris. Bandarísk, 1999. Lengd: u.þ.b. 94 mín. Ekki viö hæfi mjög ungra barna. Rafstöðvar Macbeth og frú Macbeth Jon Rnch og Francesca Annis í hlutverkum sínum. LJppL í s&na 392-127 J Macbeth: +++ 'w Útgefandi: Bergvík. Leikstjóri: Guöný Hall- dórsdóttir. Aöalhlutverk: Tinna Gunnlaugs- dóttir, Ragnhildur Gísladóttir, Agneta Ek- manner, Reine Brynolfsson, Rúrik Haralds- son, Egill Ólafsson, Björn Floberg, Ghita Ndrby og Helgi Björnsson. íslensk ásamt norrænni samvinnu, 1999. Lengd: 90 mín. Leyfö fyrir alla aldurhópa. Hið grimma eðli mannskepnunnar Mikið ún/al bensín og dísil rafstöðva. Hagstætt verð! YANMAR DjlGKCSfe Sfmi 568 1044 Macbeth er sennilega eitt myrkasta og óhugnanlegasta leik- verk skáldsins mikla, Williams Shakespeares, og Roman Polanski valdi sér það sem sitt fyrsta verk- efni eftir hin hryllilegu morð þar sem eiginkona hans og ófæddur son- ur voru vegin af Manson-fjölskyld- uuni. Hleyptu sumir brúnum yfir þessu verkefnavali og það vakti síð- an ekki minni óhug hjá mörgum að efnistök leikstjórans voru grimmúð- legri og ofbeldisfyllri en áður hafði þekkst í Shakespeare-uppfærslum. Reyndar þætti ofbeldið í mynd- inni alls ekkert svo svakalegt í dag, enda hefur teygst á öllum sllkum viðmiðum síðustu áratugina. Því er þó ekki að neita að sýn Polanskis á þessu leikverki er afar blóðug og harðneskjuleg og hann virðist lítinn áhuga hafa á því að hlífa áhorfand- anum við óhugnanlegustu köflum verksins. Reyndar er texti Shakespeares gegnsýrður af krassandi lýsingum á sverðaglamri, blóði, hnífum og tættu holdi og mynd Polanskis fer í raun afar ná- lægt hinu upprunalega verki. Tónn- inn í myndinni er þungur og svart- sýnn, gegnsýrður af illsku, svikum, sektarkennd og óumflýjanlegum, yf- irnáttúrlegum örlögum. Þungamiðjan'i verkinu er auðvit- að persóna Macbeths, sem Jon Finch túlkar af mikllli festu. Þessi persóna hefur tvær hliðar, annars vegar hinn djarfa vígamann og sam- viskulausa bragðaref sem losar sig við óvini sína miskunnarlaust og hins vegar fómarlamb sem er fast í eigin illu örlögum, hrjáð af sam- viskubiti og ásótt af eigin illvirkj- um. Macbeth er einhver mesti þorp- ari bókmenntasögunnar og jafn- framt einn af þeim flóknustu en hann öðlast líf og dýpt í meðforum Jons Finch. Myndin er svolítið langdregin framan af og hljóðvinnslan er ekki alveg eins og við sem yngri erum eigum að venjast, þannig að maður þarf að vera vel vakandi og sperra eyrun til að meðtaka almennilega hinn forna og flúraða texta Shakespeares. Þegar á lfður fer sag- an að komast á gott skrið og fangar athyglina vel. Ekki er hægt aö kalla myndina skemmtilega en efnistök- in, kvikmyndataka og leikur eru áhrifamikil og leikstjórinn nær að skapa ansi eftirminnilega mynd um hið grimma eðli mannskepnunnar. Þá tekur myndin á sig aukið vægi í hugum þeirra sem þekkja til tengsla hennar við morðin á eiginkonu leik- stjórans og gestum hennar. Hvemig sem á það er litið hefur myndin öðl- ast sess i kvikmyndasögunni sem ekki verður af henni tekinn. Pétur Jónasson Fæst í Aöalvídeóleigunni. Leikstjóri: Roman Polanski. Aöalhlutverk: Jon Finch. Bandarlsk, 1971. Lengd: 130 mín. Nokkrir nýlegir Ergoline 500 sólbekkir til sölu. með farnir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.