Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2001, Síða 18

18
FIMMTUDAGUR 12. APRÍL 2001
Helgarblað_________________________________________________________________________________________________PV
Monica Lewinsky
Monica hneykslaöi áheyrendur nýlega
þegar hún sagöist vita hvernig gyðingum
í Þýskalandi Hitlers hefði liöiö því hún
heföi þolaö svipaöar ofsóknir.
Monica Lewinsky:
Líður eins
og gyðingi
Monica Lewinsky var ákaflega
fræg stúlka um það leyti sem dóm-
stólar og fjölmiðlar í Ameríku fjöll-
uðu ítarlega um það sem hún og
Clinton forseti gerðu saman þegar
þau voru aö vinna fram eftir. Eftir
að það fjaðrafok gekk yfir hefur
Monica aðallega viðhaldið frægð
sinni með því að auglýsa megrunar-
kúra.
Fljótlega varð mönnum þó ljóst
að hún var ekki rétt heppilegt megr-
unarmódel því hún át jafnharðan á
sig aftur öll aukakíló sem henni
tókst að skrúfa af sér með ærinni
fyrirhöfn.
Monica gekk fram af áheyrendum
sínum á dögunum þegar hún var að
halda ræðu um lífsreynslu sína og
likti sjálfri sér við fórnarlömb út-
rýmingarherferðar þeirrar sem
Hitler fór gegn gyðingum á sinum
tíma. Þetta þótti mörgum of langt
gengið þvi þótt Monica litla hafi ef
til vill sætt ofsóknum þá var líf
hennar aldrei í hættu.
Góði hirðirinn
hirðir allt
Það er vel við hæfi að heimsækja
verslun sem ber nafnið Góði hirðirinn
þegar páskamir nálgast.
Jesús sagði að góði hirðirinn
legði líf sitt í sölumar íyrir!
sauðina og mér þótti sem
Kristur sjálfur stæði við
dyrnar þegar ég gekk inn í
þennan nyfjamarkað Sorpu
við Hátún 12 í Reykjavík.
Ég spyr Sólrúnu afgreiðslu-
stúlku um nathið á versluninni
en hún kannast ekki við að það sé
nokkuð kristilegt þó að orðaleikurinn
sé augljós. „Við hirðum svo margt,“
segir hún og brosir. Ekki er samlíking-
in þó alveg út í bláinn vegna þess að
líknarfélögin njóta ágóðans af þeim
Qölmörgu hlutum sem stoppa hjá
Sorpu. Siðasta ár fékk Félag dauf-
blindra fjárstuðning frá Góða hirðin-
um.
Sólrún segir mér að Sorpa hafl
stofnað verslunina vegna þess hve
margt féll til af heillegum hlutum. Nú
er svo komið að margir koma beint i
Góða hirðinn með dót sem þeir
ekki að nota lengur en halda að
gagnast öðrum. „Af einhveijum ástæð
um er mest komið með af stólum," seg
ir Sólrún. „Og það er líka heilmikil eft
irspum eftir þeim,“ segir hún
lög að mæla: í stöílum eru þama hæg
indastólar, skriíborðsstólar, eldhús-
stólar og kollar. Hverjir sitja i öllum
þessum stólum? er ekki úr vegi að
hugsa.
bjórglös og styttur. Ein styttan er af
brúðhjónum að kyssast.
Ég hendi mér í háan bókastafla og
gramsa i honum nokkra hríð. Hér
era bækumar ekki verðlagðar eft-
ir titlum heldur kosta þær ýmist
200 eða 400 krónur. Þama
é ég samtöl Matthíasar Jo-
hannessens í tveimur bind-
um. Matthías notaði
víst aldrei upptöku-
tæki í viðtölum - ekki
einu sinni þegar hann skrifaði í
kompaníi við allífið. Hann er öfunds-
verður af stálminni sinu.
Matthías og mánaðarstellin
t Góða hirðinum ægir öllu saman.
Þama eru ísskápar og þvottavélar sem
maður efast einhvem veginn um að
þjóni enn tilgangi sínum og þama er
líka flnasta antik. Mér verður starsýnt
á æðisgengna ritvél sem áreiðanlega
var notuð um aldamótin næstsíðustu -
og dauðlangar að kaupa hana - en hún
kostar 7000 kall og ég tími því ekki.
Borðbúnaður ýmiss konar virðist
vera í stöðugri endumýjun. Má sjá
glitta í mánaðarstellin vinsælu, sem
sumar húsmæður era enn að safna,
Stæður af drasli
Boröbúnaöur er eitt af því marga sem neysluþjóöfélagiö losar sig viö.
„Fólk vill þæöi losna viö stóla og kaupa stóla, “ segir Sólrún afgreiðslustúlka.
Ókeypis hamborgarapressa
Maður kemur inn og hefur augastað
á gríðarstóra skrifborði. „Þú ræðst
ekki á garðinn þar sem hann er lægst-
ur,“ segir afgreiðslumaður og bisar við
aö losa skrifborðið sem er fast undir
DV-MYNDIR BRINR
Fyrir safnara
Hjá Góöa hiröinum ægir öllu saman
alls konar drasli. Þeir koma því varla
út um dymar.
Ég sé stórmerkilega hamborgara-
pressu sem mér þykir tilhlýðilegt að
færa vinnufélaga mínum þegar ég kem
til baka úr leiðangrinum. Hamborgara-
pressan er nauðsynlegt tæki vilji mað-
ur búa til hamborgara heima. Ég spyr
afgreiðslustúlku hvað hún kosti og
hún svarar mér til undranar að ein
hamborgarapressa kosti tíkall en ef ég
kaupi tvær séu þær ókeypis. Hún bæt-
ir við að regla númer eitt í Góða hirð-
inum sé að hlutina dagi þar ekki uppi.
„Svona viðskiptahættir mættu tíðkast
víðar," hugsa ég glöð og geng út með
tvær hamborgarapressur, bók, tvo
bolla og undirskálar, sæta kanínu til
að hengja í bíl. Þetta kostaði innan við
fimm hundruð krónur. Góði hirðirinn
er sannanlega góður við öreigana.
-þhs
Hallgrímur Helgason
Guðni Ágústsson sagði í Kastljósi
að hann hefði kynnst grænmeti
seint á ævinni. Hann var orðinn
sautján ára þegar hann sá rauða
papriku í fyrsta sinn. Hann varð
strax mjög hrifmn. Það var í KÁ á
Selfossi. Hann keypti eina og gaf
mömmu sinni í afmælisgjöf. Það
urðu allir voða hissa þegar nýja flna
styttan í gluggakistunni fór að
skreppa saman og mygla eftir
nokkra daga. Þetta sem var svo
glansandi fínt í búðinni og hafði
kostað 2.700 krónur. Þegar Guðni sá
þetta sagði hann strax: „Abbababb,
bíðiði nú við“ Fjölskyldunni fannst
hann komast vel að orði og þama
fóru menn fyrst að segja Guðna að
hann ætti kannski að fara útí póli-
tík.
Nú eru í undirbúningi í landbún-
aðarráðuneytinu svokallaðir
neyslustyrkir. Hér er um að ræða
tilraunaverkefni sem ráðherra hef-
ur sjálfur nefnt „Það borgar sig að
borða“. 60 fjölskyldur munu taka
þátt í verkefninu sem er ætlað að
koma til mótvægis við andstöðu
neytenda við framleiðslustyrki og
vemdartolla. Hver fjölskylda fær
16.000 króna styrk á mánuði til
kaupa á grænmeti.
Á blaðamannafundi til kynning-
ar á verkefninu sagði landbúnaðar-
ráðherra meðal annars: „íslending-
ar eru hraust og fallegt fólk vegna
þess að þeir borða mikinn fisk“ og
fiskurinn „borðar mikið grænmeti,
en með þessari áætlun ætlum við að
stytta leiðina „Úr haga í maga“,
sleppa þeirri krókaleið sem ég kýs
að kalla „Úr sjó í þjó“.“
Á íslandi er mikið rok. Hér er
ir ætti að kyssa íslenska fangann,
venja undir hann kvenmann og
segja svo við hann „farvel Frans“.
Þá mætti fylla Litla Hraun af pappa-
föngum. Það góða við pappafanga er
það að þeir brjóta ekki af sér þegar
þeir koma aftur út. Þeir eru bara
brotnir saman. Þetta myndi spara
pappírskostnað hjá lögreglunni
vegna þess að ekki þarf eins margar
pappalöggur til að hafa eftirlit með
pappakrimmum eins og með alvöru
krimmum.
Jóhannes Gunnarsson, formaður
neytendasamtakanna, er æðislegur.
Hann lítur út fyrir að vera algjör
neytandi. Hann lítur út fyrir að
vera í botnlausri neyslu. Það er eins
og hann verði að smakka allar
vafasömustu vörur landsins. Þetta
er örugglega erfitt starf. Það er eins
og hann sé stöðugt þjakaður af kam-
fýlóbakter og salmonellu. Kannski
þess vegna sem hann er alltaf svona
neikvæður. Ég hélt alltaf að það
væri prentvilla hjá starfsmönnum
sjónvarps að skrifa neitendasamtök-
in með ufsiloni.
Árni Johnsen vill láta lýsa Hell-
isheiðina. Af þvi hann kemur stund-
um keyrandi frá Þorlákshöfn seint á
kvöldin. Það mætti samt alveg segja
honum að það sé styttra að fara
Þrengslin.
Það var Eggert Haukdal sem upp-
haflega átti hugmyndina að því að
lýsa Hellisheiðina. Það mætti
kannski splæsa lýsingu á Eggert í
leiðinni. Það myndi örugglega ekki
draga úr ferðamannastraumi á
Njáluslóðir að bæta þar við einni
mannlýsingu.
Mér flnnst að Jón Steinar Gunn-
laugsson ætti að bjóða Illuga Jökuls-
Guönagrín
ekki hægt að rækta neitt nema i
skjóli. Þess vegna verða vemdartoll-
arnir að vera mjög háir.
íslenskir grænmetisbændur eru
mjög nauðsynlegir. Eða hverjir aðr-
ir eiga þá aö halda uppi verðinu I
þessu landi?
Staðreyndin er bara sú að íslend-
ingar vilja helst ekki borða ódýran
mat. Ekki frekar en þeir vilji borða
ósoðinn mat.
Samt hefur nú heyrst að nokkrir
garðyrkjubændur hyggist söðla um
og láta af garðyrkju í ljósi nei-
kvæðrar umfjöllunar síðustu daga.
Þeir hyggjast þess í stað einbeita sér
alfariö að rányrkju.
Guðni Ágústsson kemst oft vel að
orði. Hann er svo vel varaformaður.
Það eru einmitt svona varir sem
maður gæti hugsað sér að Keikó sé
hrifinn af. Maður hefur samt
áhyggjur af þvi að Guðni ætli að
kyssa Keikó, af því hann er búinn
aö kyssa íslensku kúna. En kannski
smitast gin- og klaufaveiki ekki með
kossum. Mér finnst samt fallegt til
þess að hugsa að landbúnaðarráð-
herra vilji kyssa dýrin. Það gæti
líka orðiö ágæt aukabúgrein, það er
að segja ef ráðherrann væri til i að
kyssa fleiri tegundir en kýr og hval.
Ég er viss um að „kysstur hákarl"
myndi slá í gegn. Allavega ef hann
er kysstur af ráðherra.
Mér finnst að fleiri ráðherrar
ættu að kyssa þaö sem heyrir undir
þá. Sif mætti kyssa íslensku rjúp-
una. Páll Pétursson ætti að kyssa ís-
lenska nýbúann. Sólveig Pétursdótt-
Hailgrímur
Helgason
skrifar
syni með sér í siglingu um Karab-
íska hafið. Þá myndum við vera
laus við þá í nokkrar vikur og svo
myndu þeir líka kannski fara á
trúnó inní káetu sem gæti kannski
endað með því að Jón Steinar
myndi lána Illuga gemsann sinn svo
hann gæti bara hringt í Sigga
Svarta og talað út um öll þessi mál
í eitt skipti fyrir öll. Á bakaleiðinni
gæti svo Jón Steinar kannski dress-
að Illuga upp í fríhöfninni i Or-
lando. Alveg er ég viss um að Odd-
ur Þórisson á Skjá einum yrði því
feginn.
Við erum allavega öll dauðslif-
andi fegin þvi að Davíð hafl ákveð-
ið að leggja niður Þjóðhagsstofnun.
Hver þarf svoleiðis apparat á góðær-
istímum? Hún var orðin eins og
Veðurstofan á Kanarí. Algjörlega
óþörf. Davíð gekk samt kannski full-
langt þegar hann hitti Jaques
Chirac og Frakklandsforseti fór að
býsnast yfir Öryggisráði Sameinuðu
þjóðanna og sagði að það kæmi ekki
annað til greina en að ísland tæki
þar sæti. Davíð tók undir það: „Yes,
if it will be a problem, I will just put
it down.“