Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2001, Síða 24

24
FIMMTUDAGUR 12. APRÍL 2001
Helgarblað
I>V
Toppurinn aö
leika með mömmu
- mæðgurnar Þórunn Lárusdóttir og Sigríður Þorvaldsdóttir leika saman í söngleiknum Syngjandi í rigningu í Þjóðleikhúsinu
DV-MYND E.ÓL.
eltu dætur hennar hana og voru mikið í
eftir því því það er einstakt tækifæri
til að leika á móti mömmu og með
henni og það fannst mér of gott tilboð
til þess að ég gæti sagt annað en já.“
Þriggja mánaða á svið
Hér minnir Sigríður dóttur sína á
hið raunverulega upphaf hennar sem
þátttakanda í söngleik og þær hlæja
óskaplega að þessu. En hvernig er sag-
an?
„Ég kom fyrst fram í söngleik þeg-
ar ég var þriggja mánaða fóstur," seg-
ir Þórunn.
„Þetta var árið 1972, þegar ég lék í
Oklahoma og var þrjá mánuði gengin
með hana,“ segir Sigríður.
„Á seinustu sýningunni stökk ég
upp í fangið á Bessa Bjarnasyni og
var næstum búin að missa fóstrið og
varð að liggja í rúminu í tvær vikur.“
Hlutverk Þórunnar í Syngjandi í
rigningunni er hlutverk Linu Lamott
sem er kvikmyndastjarna í þöglum
myndum og á í erfiðleikum þegar upp-
götvast að hún hefur afleita rödd og á
þess vegna erfitt þegar talið kemur til
sögunnar. í því atriði sem þær mæðg-
ur leika saman fer Sigríður móðir
hennar með hlutverk sérstaks radd-
þjálfara sem er sendur á vettvang en
hefur ekki erindi sem erfiði. Þórunn
þarf í þessari sýningu að syngja eitt
lag eins og laglaus leikkona myndi
syngja það. Er það ekki snúið fyrir
þig sem hefur lært tónlist frá blautu
barnsbeini?
„Það er vissulega snúið því ef mað-
ur syngur bara illa þá er það ekkert
fyndið. Þetta þarf að vera skemmtilegt
svo það þarf að syngja illa mjög vel.
Ég reyni að hanga utan í tóninum
eins og ég get.“
Listrænt uppeldi
Þórunn er í miðið af þremur dætr-
um Sigríðar og Lárusar og tónlistar-
um: Hvað sem þú gerir, Þórunn mín,
ekki verða listamaður!. Ég var stödd í
Mílanó að starfa sem fyrirsæta þegar
ég viðurkenndi það loksins fyrir
sjálfri mér að þetta væri það eina sem
ég vildi helst af öllu gera.
Fram að því hafði ég um stund ætl-
að mér að verða læknir og fór á raun-
greinabraut í menntaskóla til að búa
Þegar ég geng inn í hið umdeilda
kaffihús, Hús Málarans, á horninu á
Bankastræti og Ingólfsstræti verður
mér starsýnt á öll litlu börnin. í sjón-
hending tel ég átta eða níu smábörn á
kaffihúsinu. Ýmist er þeim haldið
uppi til sýningar og aðdáunar eða þau
dorma í fangi móður sinnar eða rorra
i vagni við borðið. Það getur verið til-
viljun en þetta lítur út eins og aðal-
fundur Mæðrafélagsins. Það er slefað,
hjalað og grátið á næstum öllum borð-
um.
Þetta er vinsælt kaffihús og ekki
eru allir í reifum þarna inni því þarna
sitja bæði Johnny National og Dagur
B. Eggertsson. Ekki við sama borð
samt. Dagur er að taía við mann, og
kannski er verið að undirbúa ævisögu
viðkomandi, en Johnny er í fylgd með
konu sem ég veit að skrifar í blöðin.
Kannski verður úr þessu viðtal, hvur
veit. Hér er greinilega vinsælt að skrá
hlutina hjá sér.
Mamma kemur fyrst
Allt er þetta þó að vissu leyti
skemmtileg tilviljun því ég á einmitt
að hitta móður og dóttur saman á
þessu kaffihúsi. Móðirin er Sigríður
Þorvaldsdóttir leikkona og dóttirin er
Þórunn Lárusdóttir sem er líka leik-
kona. Þær mæðgur fara saman á kost-
um í sýningu Þjóðleikhússins á Syngj-
andi í rigningu, sem var frumsýnd
síðasta föstudag og fékk frábæra
dóma. Stemningin í húsinu var mögn-
uð og sérstaklega var klappað af
miklu afli þegar Sigríður Þorvalds-
dóttir steppaði eins og sá sem valdið
hefur svo ungir og liðugir leikarar
áttu fullt í fangi með að fylgja henni
eftir.
Sigríður kemur á undan og fær sér
kakó en mig langar til að vita hvern-
ig henni datt í hug að verða leikkona
og hvernig það vildi til allt saman.
„Ég ákvað þetta þegar ég var
krakki," segir Sigríður.
„Svo fór ég og spurði foreldra mína
hvort ég mætti fara í leiklistarskóla
Þjóðleikhússins sem þá var tekinn til
starfa. Mamma mín rak hárgreiðslu-
stofu hérna í Ingólfsstræti 6 og hún
sagði að það væri allt í lagi en ég
skyldi líka læra hárgreiðslu svo ég
hefði einhverja trygga atvinnu. Það
gerði ég og það hefur oft komið sér
vel.“
Er hún svona ung?
Sigríður lærði hárgreiðslu hjá móð-
ur sinni og fór sfðan í tíma hjá Ævari
heitnum Kvaran leikara sem undirbjó
hana fyrir inntökuprófið í skólann.
Hún komst inn með glæsibrag en það
urðu smávegis eftirmál þegar menn
áttuðu sig á aldri hennar.
„Ég var aldrei spurð nákvæmlega
hvað ég væri gömul því ég sagðist
vera búin að læra hárgreiðslu og sjálf-
sagt hafa allir haldið að ég væri eldri
en ég var.“
Staðreyndin var sú að Sigríður var
aðeins 15 ára gömul þegar þetta gerð-
ist og því varð nokkurt fjaðrafok og
vildu sumir að henni yrði ekki hleypt
inn í skólann. Þá mun það hafa verið
Haraldur Björnsson leikari sem setti
hnefann í borðið og heimtaði að stúlk-
an fengi að stunda námið fyrst hún
hefði staðist prófið.
Leikið í Ameríku
Sigríður útskrifaðist vorið 1958 og
fyrsta hlutverkið sem hún fékk í söng-
leik var í Kiss Me Kate eða Kysstu
mig, Kata á fjölum Þjóðleikhússins,
en hún hefur leikiö í mýmörgum
söngleikjum síðan, þar á meðal þeim
fyrsta sem Ken Oldfield setti upp á ís-
landi sem var Gæjar og píur sem
margir muna eftir.
Sigríður lét sér ekki nægja að út-
skrifast úr leiklistarskóla á íslandi
heldur hleypti heimdraganum og fór
til framhaldsnáms i Ameríku og var
síðan á samningi hjá Dallas Theatre
Center í tvö ár sem leikkona en alls
dvaldist hún fimm ár i Ameríku.
„Ég kom heim þegar ég var ákveð-
in í að eignast mann og börn og vildi
að það væri á íslandi."
í þessum svifum kemur Þórunn
dóttir hennar brunandi inn úr heim-
sókn til ömmu sinnar og alnöfnu sem
hún viðurkennir að vera nokkuð lík.
Hún ákvað ung að verða leikari. En
hvernig var sú ákvörðun tekin?
„Þegar ég var lítil þá má segja að
foreldrar mínir hafi „varað mig við“
þessari starfsgrein. Pabbi sagði stund-
Þórunn Lárusdóttir og Sigríöur Þorvaldsdóttir saman í söngieik
Þær mæögur voru myndaöar skömmu fyrir aöra sýningu á Syngjandi í rigningu í Þjóðleikhúsinu. Þær segja báöar aö
það sé algerlega einstætt tækifæri fyrir þær að fá aö leika í sömu sýningu.
Sigríöur og Þórunn
Þær hafa alltaf veriö samrýndar og þegar Sigriöur var að leika og leikstýra þá
leikhúsinu þegar þær voru litlar.
mig undir það. En það fór á annan
veg.“
Hér er rétt að staldra við og rifja
upp að faðir Þórunnar var Lárus
Sveinsson trompetleikari, kórstjóri og
lífskúnstner sem féll frá langt um ald-
ur fram fyrir um ári.
Örlögin grípa inn í
Þórunn kom heim til íslands og
gerði eina tilraun til að komast inn í
Leiklistarskólann og komst í hinn eft-
irsótta 16 manna hóp en var hafnað á
lokaspretti. Var það erfitt?
„Já og nei. Ég var náttúrlega fúl en
er afskaplega fegin í dag því ég ákvað
að fara til London og komst inn í frá-
bæran skóla sem heitir Webber Dou-
glas Academy og hentaði mér mjög
vel. Þar kynntist ég kærastanum mín-
um, James Healey, sem er leikari svo
þetta hefur allt átt að vera svona eftir
örlaganna skipan."
Þórunn kom til íslands fyrir um
tveimur árum og lék þá eitt aðalhlut-
verkið í Litlu hryllingsbúðinni sem
færð var upp við miklar vinsældir.
Það teygðist úr dvöl hennar hér á
landi og það var ekki fyrr en í nóvem-
ber sl. sem hún fór aftur til Bretlands.
„Þetta var erfitt fyrir okkur James
en ég var svo heppin að Flugleiðir
buðu mér að vera andlit þeirra erlend-
is og þannig gat ég farið miklu oftar
utan en ella. Það má segja að þetta
samband sé í boði Flugleiða en ástin
er sterk og þess vegna hefur þetta
gengið vel.“
Þórunn var nýbúin að kaupa íbúð í
London og var að vinna við aö gera
hana upp þegar Stefán Baldursson
þjóðleikhússtjóri hringdi og bauð
henni hlutverkið í Syngjandi í rign-
ingu.
„Ég hugsaði mig vel og lengi um en
á endanum gat ég ekki sagt nei og
kom heim aftur og sé náttúrlega ekki